บทที่ 25 : ก้าวแรกของการเดินทางอันยาวไกล

ช่วงฝึกทหารนี่ช่างน่าเบื่อเสียจริง ไม่มีฉากพบรักกับรุ่นพี่สาวสวย ไม่มีเหตุการณ์บังเอิญกับอาจารย์สาวเซ็กซี่ แม้แต่โอกาสคุยกับเพื่อนผู้หญิงในห้องก็แทบไม่มี โชคดีที่ในที่สุดก็ผ่านสัปดาห์แรกมาได้

วันนี้ ห้องบริหารรัฐกิจ 2 มีกิจกรรมสำคัญ - การเลือกหัวหน้าห้อง

การประชุมดำเนินโดยอาจารย์กั๋วจงยุน อาจารย์ที่ปรึกษา ซึ่งทำหน้าที่เป็นทั้งผู้ดำเนินรายการและกรรมการ

"หลังจากที่พวกเราได้ทำความรู้จักกันมาหนึ่งสัปดาห์ ทุกคนน่าจะเข้าใจกันและกันพอสมควรแล้ว เราสนับสนุนให้ทุกคนที่มีความตั้งใจจะรับใช้เพื่อนๆ ในห้อง อาสาสมัครขึ้นมาแสดงความคิดเห็นได้เลยครับ"

หลังจากที่อาจารย์กั๋วพูดจบ ทุกคนต่างมองหน้ากันไปมา สุดท้ายเพื่อนผู้หญิงก็จับจ้องไปที่หูหลินยวี่ ส่วนผู้ชายทั้งหมดมองมาที่เฉินฮั่นเซิง

กั๋วส่าวเฉียงกลัวว่าหูหลินยวี่จะได้เป็นหัวหน้าห้อง จึงพยายามยุเฉินฮั่นเซิง "ไอ้สี่ รีบขึ้นไปสิวะ ถ้านายได้เป็นหัวหน้าห้อง พวกเราถึงจะมีชีวิตสบาย ถ้าปล่อยให้ผู้หญิงเป็นหัวหน้า ฉันจะหนีเรียนยังไงวะ!"

เฉินฮั่นเซิงไม่รีบร้อน เขายิ้มน้อยๆ "เลดี้เฟิร์สครับ"

จินหยางหมิงแค่นยิ้ม ในใจคิดว่าเฉินฮั่นเซิงนี่แสดงได้เก่งกว่าตัวเองอีก ตัวเองทำอะไรก็เห็นๆ กันไป แต่ไอ้นี่ทั้งเงียบทั้งกวนตีน

"ไอ้กวนตีน!" จินหยางหมิงด่า ตั้งแต่เฉินฮั่นเซิงชวนผู้ชายในห้องเล่น "เกมฝึกสมอง" อย่างไพ่นั่น ก็ไม่ค่อยมีใครสนใจเขาที่มีมือถือแล้ว

แต่ในเรื่องการเลือกหัวหน้าห้อง จินหยางหมิงก็ยังสนับสนุนเฉินฮั่นเซิง เพราะถ้าเฉินฮั่นเซิงได้เป็น ผู้ชายทุกคนจะได้ประโยชน์ เขาไม่โง่ที่จะไปทำให้ตัวเองเดือดร้อน

"เอี๊ยด!" เสียงเก้าอี้เลื่อนดังขึ้น

หูหลินยวี่ตั้งใจจะรอดูท่าทีคู่แข่งก่อน แต่พอเห็นอาจารย์กั๋วเริ่มขมวดคิ้ว แต่เฉินฮั่นเซิงยังคงนั่งพิงเก้าอี้เฉยอยู่

หูหลินยวี่ไม่กล้ารออีกแล้ว เธอกลัวว่าจะทำให้อาจารย์กั๋วไม่พอใจ สุดท้ายอาจจะไม่มีใครได้เป็นหัวหน้าห้อง

ที่จริงแล้วเฉินฮั่นเซิงตั้งใจไว้แล้วว่า ถึงวันนี้การเลือกตั้งจะล้มเหลว เขาก็จะไม่ยอมขึ้นไปเป็นคนแรกเด็ดขาด

"สวัสดีค่ะเพื่อนๆ หนูชื่อหูหลินยวี่ คงจะจำกันได้นะคะ เพราะเป็นคนที่ช่วยทุกคนลงทะเบียน..."

หูหลินยวี่ขึ้นพูด เธอเริ่มต้นด้วยเรื่องการลงทะเบียนวันที่ 1 กันยายน ซึ่งเป็นกลยุทธ์ที่ดี เพราะตอนนั้นทุกคนมีความประทับใจกับหูหลินยวี่มาก จากนั้นเธอก็พูดถึงความทุ่มเทในช่วงฝึกทหาร และความหวังที่มีต่ออนาคตของห้อง

"...หนูเป็นคนร่าเริง รักความสามัคคี และมีน้ำใจ ถ้าได้เป็นหัวหน้าห้อง หนูจะใช้พลังและสติปัญญาทั้งหมด เป็นผู้ช่วยที่ดีของอาจารย์กั๋ว เป็นผู้รับใช้ของเพื่อนๆ เพื่อสร้างอนาคตที่สดใสให้กับห้องบริหารรัฐกิจ 2 ของเรา"

"ขอบคุณค่ะ!"

หลังพูดจบ หูหลินยวี่โค้งคำนับอาจารย์กั๋วท่ามกลางเสียงปรบมือ

อาจารย์กั๋วให้ความเห็น "ขอบคุณการพูดที่น่าประทับใจของเพื่อนหูหลินยวี่นะครับ ผมยังจำได้ดีถึงความช่วยเหลือของเธอตอนลงทะเบียน หวังว่าทุกคนจะได้เรียนรู้จิตวิญญาณแบบนี้ มีใครอยากขึ้นมาพูดอีกไหมครับ?"

หลังจากลงจากเวที หูหลินยวี่รู้สึกตื่นเต้นจนมือสั่น เสิ่นโหย่วฉวีที่นั่งข้างๆ เงยหน้าขึ้นมา และค่อยๆ ตบหลังปลอบเธอเบาๆ

หูหลินยวี่ฝืนยิ้ม ทันใดนั้นก็มีเสียง "เอี๊ยด" ของเก้าอี้ดังขึ้นอีกครั้ง ร่างของหูหลินยวี่แข็งทื่อทันที หางตาเห็นเงาร่างสูงใหญ่เดินไปที่แท่นพูด

เสิ่นโหย่วฉวีก้มหน้าลงอีกนิด แอบมองเพื่อนชายที่พูดจาห้าวๆ แต่เวลายิ้มกลับมีแววดุดันในดวงตา เธอรู้สึกกลัวเล็กน้อย

หลังจากเฉินฮั่นเซิงขึ้นเวที ผู้ชายในห้องต่างกระตือรือร้น นอกจากห้องเขาเองแล้ว ผู้ชายห้องอื่นก็ปรบมือกันสุดแรง หยางสือเฉาถึงกับผิวปากแบบนักเลงอยู่สองสามที

"หวังว่าพวกผู้ชายจะสงบหน่อยนะครับ ผมไม่ใช่สาวสวยซะหน่อย"

เฉินฮั่นเซิงยิ้มพลางโบกมือห้าม

"อู้ววว โห่ เฮ..."

ผู้ชายยิ่งส่งเสียงเชียร์ดังขึ้น

เฉินฮั่นเซิงเลิกคิ้ว "จูเฉิงหลง นายตะโกนดังที่สุดเลย ขึ้นมาพูดเองสิ"

จูเฉิงหลงเป็นคนที่กล้าเถียงครูฝึก แต่เฉินฮั่นเซิงก็เป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่กล้าแหย่เขา

"ฮ่ะๆ"

จูเฉิงหลงลูบผมทรงสามเจ็ด ยิ้มกวนๆ "คนอื่นเป็นหัวหน้าห้องผมไม่ยอม ผมเป็นคนอื่นก็ไม่ยอม ขึ้นไปทำไมล่ะ?"

เฉินฮั่นเซิงไม่สนใจเขาอีก กระแอมเบาๆ แล้วพูด "ผมมีแค่ไม่กี่คำสัญญา"

"ถ้าผมได้เป็นหัวหน้าห้อง ผมจะพยายามประสานงานกับอาจารย์ผู้สอนก่อนสอบ รับรองว่าทุกคนจะไม่ติด F; เรื่องทุนการศึกษา ทุนช่วยเหลือ การสมัครพรรค ผมจะพยายามช่วย รับรองว่าใครที่มีคุณสมบัติครบจะไม่พลาด; ถ้ามีโอกาสฝึกฝนความสามารถส่วนตัว ผมก็จะจัดการให้ รับรองว่าทุกคนจะได้ใช้ชีวิตมหาวิทยาลัยอย่างมีความหมาย"

เฉินฮั่นเซิงพูดด้วยสีหน้าจริงจังขึ้นมาทันที

"เพื่อนๆ พวกเรามีช่องว่างกับมหาวิทยาลัยตงไห่มาก เมื่อจุดเริ่มต้นด้อยกว่าเขา เราก็ต้องชดเชยในด้านอื่น ถ้าล้าหลังก็ต้องพยายาม ถ้าสับสนก็ต้องเรียนรู้ ถ้าไม่รู้อะไรก็ต้องเข้าสังคม ถ้าอยากดีขึ้นก็ต้องมีวินัย..."

ห้องเรียนค่อยๆ เงียบลง บางคนปรับตัวไม่ทันกับเฉินฮั่นเซิงที่จริงจัง บางคนรู้สึกว่าคำพูดเหล่านี้สัมผัสใจ ดูเป็นจริงกว่าคำพูดเพ้อฝันของหูหลินยวี่มาก

นี่คือเหตุผลที่เฉินฮั่นเซิงต้องขึ้นพูดทีหลัง หูหลินยวี่พูดเรื่องเพ้อฝันมากมาย เฉินฮั่นเซิงจึงเน้นเรื่องที่เป็นรูปธรรม ไม่ว่าจะเป็นการสอบ ทุนการศึกษา หรือการพัฒนาความสามารถส่วนตัว

หลังจากเฉินฮั่นเซิงลงจากเวที อาจารย์กั๋วพูดอย่างใจเย็น "เพื่อนเฉินฮั่นเซิงมีจุดเด่นหลายอย่าง ทั้งความสามารถในการจัดการ การประสานงาน และภาวะผู้นำที่โดดเด่นมาก มีใครจะขึ้นมาแข่งขันอีกไหมครับ?"

หลังจากถามซ้ำสามครั้งแล้วไม่มีใครขึ้นเวที อาจารย์กั๋วจึงปิดโอกาสนี้ "ตอนนี้ขอให้ทุกคนยกมือลงคะแนนให้เพื่อนเฉินฮั่นเซิงและเพื่อนหูหลินยวี่"

ผลออกมาตามคาด หูหลินยวี่ได้คะแนนจากผู้หญิงทุกคน แต่เฉินฮั่นเซิงได้คะแนนจากผู้ชายทุกคนและผู้หญิงบางส่วน

จนถึงตรงนี้ การเลือกหัวหน้าห้องบริหารรัฐกิจ 2 ก็สิ้นสุดลง เฉินฮั่นเซิงได้รับตำแหน่งในฐานะม้ามืดที่เบี่ยงเบนไปจากเส้นทางประวัติศาสตร์

อาจารย์กั๋วก็ถอนหายใจโล่งอก เฉินฮั่นเซิงได้รับการยอมรับมากขนาดนี้ เขาก็ไม่จำเป็นต้องใช้อำนาจอาจารย์ที่ปรึกษาบีบบังคับ จะได้ไม่มีเรื่องนินทาในภายหลัง

ผู้ชายในห้องดีใจมาก ถึงเฉินฮั่นเซิงจะดูเหมือนนักเลง แต่ก็มีน้ำใจ เป็นที่ยอมรับของทุกคน

ฝ่ายผู้หญิงถึงจะเสียดายแต่ก็ไม่มีข้อโต้แย้ง

หลังเลิกประชุม หูหลินยวี่เดินอย่างหมดอาลัยในมหาวิทยาลัย การพลาดตำแหน่งหัวหน้าห้องทำให้เธอรู้สึกว่าชีวิตมหาวิทยาลัยช่างไร้ความหมาย

"หูหลินยวี่"

จู่ๆ ก็มีคนเรียกชื่อเธอจากด้านหลัง

หูหลินยวี่หันไปมอง เป็นเฉินฮั่นเซิงนั่นเอง บนใบหน้าเขายังคงมีรอยยิ้มแบบไม่เอาไหนเหมือนเดิม

"นายมาหาฉันทำไม จะมาอวดท่าทีของผู้ชนะเหรอ?"

หูหลินยวี่พูดเสียงเย็น

"มันไม่ใช่การ์ตูนญี่ปุ่นสักหน่อย น้องหูช่างมีอารมณ์ร้ายเสียจริง" เฉินฮั่นเซิงคิดในใจ

"เย็นนี้เลี้ยงข้าวเธอสักมื้อ เราคุยกันหน่อย" เฉินฮั่นเซิงพูด

หูหลินยวี่เงยหน้าขึ้น มองเฉินฮั่นเซิงอย่างแปลกใจ "นายแย่งตำแหน่งหัวหน้าห้องมาเพื่อจะจีบฉันเหรอ?"

เฉินฮั่นเซิงชะงักไปครู่หนึ่ง

"ไอ้พวกผู้หญิงที่คิดว่าตัวเองเพอร์เฟ็กต์นี่ไม่ได้มีแค่เซียวหรงอวี้คนเดียวนี่หว่า"

(จบบทที่ 25)