บทที่ 11 ไม่เคยเจอบริษัทที่ยากจนขนาดนี้มาก่อน

บทที่ 11 ไม่เคยเจอบริษัทที่ยากจนขนาดนี้มาก่อน

“สวัสดีครับ! ผมชื่อเหรินหยู  นี่คือประวัติย่อของผมครับ”

เหรินหยูเป็นชายหนุ่มที่ดูอายุน้อย ถือประวัติย่อที่พิมพ์ไว้เรียบร้อยอยู่ในมือ ซึ่งเป็นทักษะพื้นฐานของผู้สมัครงาน

ลู่ฟานเคยเห็นประวัติของเขาในเว็บไซต์มาก่อนแล้ว และรู้ข้อมูลเบื้องต้นของเขาพอสมควร ดังนั้นจึงมองผ่านๆ เพียงแวบเดียวก็เข้าใจ

ชายคนนี้แม้จะดูอายุน้อย แต่จริงๆ แล้วมีประสบการณ์ทำงานด้านการทดสอบเกมมาถึงสามปี ซึ่งตรงกับความต้องการของตำแหน่งงาน

ลู่ฟานถามคำถามเกี่ยวกับการทดสอบเกมไม่กี่ข้อ เหรินหยูก็ตอบได้อย่างคล่องแคล่วและแสดงความมั่นใจ

“คุณวางใจได้เลยครับ ถ้ามี BUG ในเกม ไม่ว่าจะซ่อนลึกแค่ไหน ผมก็มั่นใจว่าจะหาเจอแน่นอน!”

ลู่ฟานยิ้มพร้อมพยักหน้า “อืม ไม่เลวเลย”

แม้ว่าปากจะพูดว่า “ไม่เลว” แต่ในใจลู่ฟานกลับตัดชื่อเขาออกทันที

ความสามารถในการทำงานของเขาแข็งแกร่งเกินไป เห็นได้ชัดว่าไม่เหมาะกับความต้องการในการจ้างงานของลู่ฟาน!

แม้ความสามารถในการหา BUG ของเขาอาจจะเป็นเพียงการคุยโว แต่ลู่ฟานก็ไม่อยากเสี่ยง

ถ้าเขาหา BUG ที่ลู่ฟานจงใจซ่อนเอาไว้เจอ แล้วลู่ฟานจะทำยังไง? จะซ่อมดีไหม?

อย่างไรก็ตาม ลู่ฟานก็ไม่อยากปฏิเสธผู้สมัครที่ยอดเยี่ยมคนนี้ตรงๆ เพราะถ้าลิลิธรู้เข้า เขาอาจจะเจอปัญหาได้

แม้ว่าลิลิธจะไม่สามารถมาปรากฏตัวในโลกมนุษย์ตอนกลางวันได้ แต่เธอก็ยังเป็นปีศาจแห่งนรกที่เจ้าเล่ห์

ลู่ฟานจึงต้องระวังตัว ไม่ให้มีหลักฐานชัดเจนที่ทำให้เขาตกอยู่ในปัญหา

โชคดีที่ในสัญญาของลิลิธมีวิธีที่ช่วยเลี่ยงปัญหาเกี่ยวกับการปฏิเสธผู้สมัครอยู่มากมาย

คิดได้ดังนั้น ลู่ฟานจึงยิ้มและพูดว่า “โอเค ผมเข้าใจข้อมูลของคุณครบถ้วนแล้ว งั้นคุณมีคำถามอะไรเกี่ยวกับบริษัทของเราหรือเปล่าครับ? ไม่ต้องเกรงใจนะครับ ถามได้ทุกอย่าง ผมยินดีตอบเต็มที่”

เมื่อได้ยินดังนั้น เหรินหยูก็รู้สึกดีใจ

เห็นได้ชัดว่านั่นหมายความว่าความสามารถของเขาได้รับการยอมรับจากผู้สัมภาษณ์ ตำแหน่งนี้น่าจะอยู่ในกำมือเขาแล้ว!

ตามปกติ คำถาม “คุณมีอะไรอยากถามไหม” ในการสัมภาษณ์งาน ควรจะตอบแบบทั่วไป และหลีกเลี่ยงการถามคำถามที่อ่อนไหว

แต่การสัมภาษณ์งานก็เป็นกระบวนการคัดกรองสองทาง ดังนั้นเหรินหยูจึงถามคำถามที่เขากังวลจริงๆ

สองสามข้อ

“ผมอยากทราบว่าสถานที่ทำงานของบริษัทเราอยู่ที่ไหนครับ?”

เขามองออกไปนอกหน้าต่างชั้นสองของร้านกาแฟ เห็นชุมชนสำนักงานเก่าตรงข้าม “ที่นั่นหรือเปล่าครับ?”

สำหรับคนทำงานแล้ว สภาพแวดล้อมของสถานที่ทำงานถือเป็นเรื่องสำคัญ

ก่อนมาที่นี่ เหรินหยูเคยสงสัยอยู่แล้ว เพราะบริเวณใกล้ร้านกาแฟนี้มีเพียงสำนักงานเก่าที่พอจะนับเป็นสถานที่ทำงานได้

เรื่องนี้ทำให้เขารู้สึกไม่ค่อยสบายใจ เพราะเขาเคยทำงานในบริษัทใหญ่มาก่อน การเปลี่ยนมาทำงานในที่ที่มีความแตกต่างเช่นนี้ เป็นเรื่องยากที่จะยอมรับได้

ถ้าไม่ใช่เพราะ “นรกสวรรค์” เป็นบริษัทเกมที่กำลังมาแรงและมีเกม “เส้นทางสู่นรก” ที่ประสบความสำเร็จ เขาคงไม่มาสัมภาษณ์งานที่นี่

ลู่ฟานส่ายหน้า “สถานที่ทำงานของเราไม่ได้อยู่ที่นั่นครับ”

“โอ้?” เหรินหยูรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย “งั้นอยู่ที่ไหนเหรอครับ?”

เขาคิดในใจทันที

เห็นได้ชัดว่าความสำเร็จของ “เส้นทางสู่นรก” ทำให้บริษัทมีเงินทุนมากพอ และกำลังจะย้ายไปสถานที่ที่ดีกว่า

แต่คำตอบต่อมาของลู่ฟานกลับทำให้เหรินหยูรู้สึกหมดกำลังใจทันที

“สถานที่ทำงานของเรายังอยู่ที่นี่ครับ” ลู่ฟานชี้ไปที่พื้นร้านกาแฟ “ในประกาศรับสมัครงานก็เขียนไว้ชัดเจนแล้วนี่ครับ”

เหรินหยูชะงัก “ร้าน…ร้านกาแฟ?”

ลู่ฟานหัวเราะเบาๆ “ใช่ครับ ก็ร้านกาแฟนี้แหละ

“ผมไปดูที่สำนักงานตรงข้ามมาแล้ว ราคาค่าเช่า 600 หยวนต่อเดือนต่อโต๊ะทำงาน มันแพงเกินไป!

“แต่ร้านกาแฟนี้คุ้มกว่ามาก เพราะไม่มีลูกค้า ผมเลยตกลงกับเจ้าของร้าน แค่ 300 หยวนต่อเดือนก็เช่าชั้นสองได้แล้วครับ”

“ที่นี่คุ้มค่า! เวลาทำงานเหนื่อยๆ ก็สั่งกาแฟมาดื่มได้ง่ายๆ”

เหรินหยูมองไปอย่างตกตะลึง

“เช่าสถานที่ทำงานในชั้นสองของร้านกาแฟ?”

“นี่มันบริษัทเริ่มต้นแบบไหนกันที่ถึงขั้นต้องประหยัดขนาดนี้?”

ดูเหมือนลู่ฟานจะเข้าใจความคิดในใจของเหรินหยู เขาอธิบายต่อด้วยรอยยิ้ม “ทรัพยากรต้องใช้ให้คุ้มค่า! ลดค่าใช้จ่ายประจำของบริษัทเพื่อมอบสวัสดิการจริงๆ ให้พนักงาน นั่นคือหลักการของเรา”

เหรินหยูกระตุกยิ้มเล็กน้อย ด้วยประสบการณ์ของเขาในฐานะพนักงาน เขาสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของการ“ขายฝัน”จากคำพูดเหล่านั้น

แต่เขายังไม่ตัดสินใจในทันที และถามคำถามต่อ

“แล้วเงินเดือนและสวัสดิการของบริษัทเป็นอย่างไรบ้างครับ?”

ลู่ฟานคิดครู่หนึ่งก่อนตอบว่า “คุณเอาสลิปเงินเดือนมาหรือเปล่าครับ?”

เหรินหยูพยักหน้า “มีครับ”

จากนั้นเขาหยิบสลิปเงินเดือนที่พกติดตัวออกมายื่นให้

ปัจจุบัน บริษัทหลายแห่งมักจะขอให้ผู้สมัครงานแสดงสลิปเงินเดือนหรือเอกสารรับรองรายได้ เพื่อยืนยันรายได้ที่แท้จริงจากบริษัทเก่า แม้กระบวนการนี้อาจจะดูไม่ยุติธรรม แต่ก็ถือว่าถูกกฎหมาย เพราะมีผู้สมัครงานบางรายมักรายงานตัวเลขเกินจริง

สำหรับเหรินหยู เขาพอใจกับรายได้ที่ได้รับจากบริษัทก่อนหน้า และรู้ขีดจำกัดรายได้ของตำแหน่งนี้ดี หากบริษัทใหม่เสนอเงินเดือนที่สูงกว่าหรือเท่ากัน เขาก็จะพอใจ

ลู่ฟานดูสลิปเงินเดือนครู่หนึ่ง พบว่าในบริษัทเก่าเหรินหยูมีตำแหน่งเป็นหัวหน้าทีมทดสอบ และรับเงินเดือนประมาณ 9,000 หยวนต่อเดือน ซึ่งถือว่าสูงทีเดียวสำหรับตำแหน่งนี้ในวงการเกม

ลู่ฟานหยิบเครื่องคิดเลขข้างๆ ขึ้นมา “ลบค่านี้ก่อน... 9,000 คูณ 0.8 เท่ากับ 7,200”

ลู่ฟานกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง “เราสามารถเสนอเงินเดือนพื้นฐานให้คุณที่ 7,200 หยวนครับ”

“อะไรนะครับ?” เหรินหยูเบิกตากว้าง อ้าปากค้าง เขาไม่เคยเจอผู้สัมภาษณ์ที่กล้าพูดแบบนี้มาก่อน

ในวงการอินเทอร์เน็ตของจีน การกระโดดงานมักเป็นวิธีเดียวที่จะเพิ่มเงินเดือน การเพิ่มเงินเดือนในบริษัทเดิมอาจได้เพียง 5-10% แต่การเปลี่ยนบริษัทอาจได้เพิ่มขึ้นถึง 30-50% หรือมากกว่านั้น

แต่ลู่ฟานกลับเสนอเงินเดือนที่ต่ำกว่าบริษัทเก่า 20% แถมยังทำอย่างเปิดเผยต่อหน้าเขาด้วยเสียงเครื่องคิดเลขดังชัดเจน

“พูดง่ายๆ คือคุณต้องการให้ผมย้ายงานมาที่นี่ด้วยเงินเดือนที่น้อยลง?”

เหรินหยูคิดในใจว่า “บริษัทนี้ดูไม่น่าไว้ใจ…”

แม้จะไม่พอใจ แต่เขายังคงรักษามารยาทและตอบด้วยรอยยิ้ม “ไม่มีคำถามเพิ่มเติมครับ”

ลู่ฟานลุกขึ้นยืนและกล่าวว่า “โอเค การสัมภาษณ์วันนี้จบลงแค่นี้ ถ้าคุณได้รับเลือก เราจะโทรหาคุณก่อน 5 โมงเย็นวันนี้ครับ”

เหรินหยูพยักหน้า “ครับ ขอบคุณมาก”

แม้เขามั่นใจว่าได้รับการเลือกแน่นอน แต่เขาก็ตั้งใจที่จะปฏิเสธหากได้รับโทรศัพท์

หลังจากเหรินหยูออกไป ลู่ฟานกลับมานั่งที่โต๊ะของเขา พร้อมจิบกาแฟต่ออย่างสบายใจ

“ดูสิ แค่ใช้วิธีในสัญญาของลิลิธ ก็สามารถเลี่ยงการจ้างงานผู้สมัครส่วนใหญ่ได้อย่างง่ายดาย”