ตอนที่ 260
ตอนที่ 260
พูดจบ ลู่คังก็ไปโผล่ที่โคนหางของกิ้งก่าคาเมเลี่ยน แล้วแทงมีดสั้นออกไป ฉึก!
-99999 คริติคอล!
เลือดออก!
ตัวเลขความเสียหายมหาศาล ทำให้เทียนเต๋าตาเป็นประกาย
หมอนี่ใช้ได้ โจมตีธรรมดาๆ ยังแรงขนาดนี้
แต่ยังไม่จบ แทงไปครั้งหนึ่ง ลู่คังก็แทงอีก แทงแล้วแทงอีก
สามวินาที แทงไปสิบครั้ง ทุกครั้งก็โดน
หลังจากคอมโบ เลือดของกิ้งก่าคาเมเลี่ยนก็ลดไปล้านกว่า
แต่สำหรับกิ้งก่าคาเมเลี่ยนที่มีเลือดหลายล้านแล้ว นี่ก็ไม่ได้เยอะ
มันก็เลยตั้งสติ หันมากัดลู่คัง
“มาได้จังหวะ!” ลู่คังตะโกน มีดสั้นในมือเป็นประกาย
เขาสะบัดมือ มีดสั้นก็กลายเป็นมีดบิน พุ่งเข้าไปในปากของกิ้งก่าคาเมเลี่ยนที่อ้าค้างไว้
“ซี้ดๆๆ...” กิ้งก่าคาเมเลี่ยนร้อง ล้มลง
-999999
ความเสียหายสิบเท่า ทำให้ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นเบิกตากว้าง
“นี่มันโจมตีโดนจุดอ่อนเหรอ?”
หลี่เม่ยเม่ยคิดได้
“นักฆ่านี่สุดยอดจริงๆ” เหลียงเมี่ยวหลิงเบะปาก ด้วยความอิจฉา
“พวกเราก็ไม่เลวนะ”
ลั่วชิงฮวนไม่ยอม
“พวกเธอจะยืนดูเฉยๆ เหรอ?”
“เขาก็บอกแล้วว่าให้เขาจัดการ”
เถียนเสี่ยวพูดแทรก
“ใช่ เทียนเต๋าก็ยังไม่ได้ลงมือ”
เหลียงเมี่ยวหลิงเบะปากอีกครั้ง
เทียนเต๋าได้ยินดังนั้นก็ยิ้ม
“ใจเย็นๆ เดี๋ยวก็ถึงตาฉันแล้ว”
พูดจบ ก็มีเสียงดังมาจากข้างหลังพวกเขา
ยังไม่ทันที่พวกเธอจะหันไป ก็มีสายฟ้าขนาดเท่าถังน้ำฟาดลงมา
ตูม!
เสียงฟ้าร้องทำให้หลี่เม่ยเม่ยกับคนอื่นๆ ตกใจ
“เป็นเพื่อนเก่าอีกแล้ว!”
เทียนเต๋าตอบสนองเร็วมาก หลบสายฟ้าได้ แล้วก็จำได้ว่าเป็นใคร
เป็นมอนสเตอร์ปากกว้าง!
“เพื่อนเก่าอะไร... นายรู้จักมันหรอ?” หลี่เม่ยเม่ยเป็นคนแรกที่รู้สึกตัว
มองเลือดตัวเอง แล้วรีบถาม
“นี่คือมอนสเตอร์ปากกว้าง”
เทียนเต๋าพยักหน้า
“เป็นบอสโหดๆ ในมอนสเตอร์รัตติกาล แข็งแกร่งมาก...
พวกเธอระวังตัวด้วย!”
พอพูดแบบนี้ เหลียงเมี่ยวหลิงกับคนอื่นๆ ก็ใจเต้น
บอสที่เทียนเต๋าชม คงไม่ธรรมดา
สายฟ้าเมื่อกี้ ดูเหมือนจะไม่รุนแรงอะไร
แต่กลับทำให้เลือดของทุกคนที่อยู่ตรงนั้นลดลงไปสองในสาม
ถ้าไม่มีบัฟจากพิณกลับด้าน พวกเธอคงโดนฆ่าตาย
คิดได้ดังนั้น ทุกคนก็ยิ่งลุ้น
“แล้วพวกเราจะทำยังไง?”
“ฮีลก่อน!”
เทียนเต๋าเตือน แล้วก็พุ่งออกไปพร้อมกับกระบองวิเศษยืดหด
ในเมื่อเป็นเพื่อนเก่า ก็ต้องใช้วิธีเดิมๆ ต้อนรับ!
“ยาวๆๆ! ใหญ่ๆๆ!”
เทียนเต๋าร่ายคาถา กระบองวิเศษยืดหดในมือก็ใหญ่ขึ้น ยาวขึ้น
แล้วฟาดใส่มอนสเตอร์ปากกว้าง
มอนสเตอร์ปากกว้างตัวนี้ดูเหมือนจะประมาท บินต่ำไปหน่อย
เทียนเต๋าไม่ต้องยกกระบองวิเศษยืดหดก็ถึงมัน
แต่ตอนที่กระบองวิเศษยืดหดฟาดออกไป
มอนสเตอร์ปากกว้างตรงหน้าก็... หายไป
“หืม?”
เทียนเต๋ามองอย่างงงๆ
กระบองวิเศษยืดหดในมือก็เก็บไม่ทัน ฟาดลงบนอากาศ
แบบนี้ แม้แต่ผู้หญิงที่ยืนดูอยู่ก็อึ้งไป
“หายไปไหนแล้ว?”
“ระวัง!”
พูดจบ เทียนเต๋าก็ตะโกนเตือน
ฟิ้วๆๆ!
มีเสียงแปลกๆ ดังมาจากข้างหลังพวกเธอ พวกเธอก็ตกใจ รีบหันไปมอง
ก็เห็นมอนสเตอร์รัตติกาลมากมายอยู่ข้างหลัง
มอนสเตอร์พวกนี้มีปีก เหมือนหนูบินได้
ที่สำคัญคือ พวกมันมีเขี้ยวยาวๆ เหมือนกัดคนทะลุได้
“ค้างคาว?”
เทียนเต๋ามองแล้วก็คุ้นๆ ไม่ใช่ค้างคาวในชาติที่แล้วเหรอ?
มอนสเตอร์ที่มอนสเตอร์ปากกว้างตัวนี้เรียกมา เป็นค้างคาว...
มอนสเตอร์ที่มอนสเตอร์ปากกว้างแต่ละตัวพ่นออกมาไม่เหมือนกันจริงๆ
มิน่าล่ะแม้แต่มอนสเตอร์ปากกว้างก็ยังมีทักษะใหม่
ค้างคาวพวกนี้บินกันเป็นฝูง มองไม่เห็นขอบ
อย่างน้อยก็น่าจะมีเป็นหมื่น
แต่เทียนเต๋าไม่กลัว กลับตื่นเต้น
“ได้เวลาเพิ่มเลเวลฉายาแล้ว”
เขาพูดเสียงดัง
“อะไรนะ?” ทุกคนงง หยิบอาวุธออกมา สู้
“เดี๋ยวพวกเธอก็รู้”
เทียนเต๋ายิ้มตอบ แล้วก็เห็นมอนสเตอร์ปากกว้างที่อยู่หลังฝูงค้างคาว
“พวกเธอสู้กันไปเองก่อน บอสตัวนั้นให้ฉันจัดการ!”
พูดจบเขาก็กระโดดขึ้นฟ้า
“ดาบพิฆาต!”
กระบองวิเศษยืดหดที่ทั้งใหญ่ทั้งยาว ฟาดลงมา
มอนสเตอร์ปากกว้างที่หลบอยู่หลังฝูงค้างคาว หลบไม่ทัน
เห็นกระบองกำลังจะฟาดโดนหัว ก็เลยรับ
โครม!
การโจมตีครั้งนี้ถึงจะไม่แรง แต่มันก็ทำให้มอนสเตอร์ปากกว้างมึนๆ เกือบตกลงมา
แต่โชคดีที่ภูมิต้านทานสถานะผิดปกติของมันสูงมาก
นอกจากจะเซแล้วก็ไม่ได้เป็นอะไร
เทียนเต๋าเห็นดังนั้นก็อึ้งไป
“ไม่ใช่หรอกมั้ง? ไม่ติดพิการด้วย?”
“พิการ” ที่เคยใช้ได้ผล ครั้งนี้กลับไม่ได้ผล
มอนสเตอร์ปากกว้างโดน “ดาบพิฆาต” ยังไม่เป็นไร
แบบนี้ไม่ได้แล้ว
“โฮกกก!”
โดนฟาดไปที มอนสเตอร์ปากกว้างก็โมโห คำราม พุ่งเข้าหา
อ้าปาก เหมือนจะกินพวกเขา
ตอนนี้ หลี่เม่ยเม่ยกับคนอื่นๆ เอาตัวไม่รอด
มองไม่เห็นการโจมตีของมอนสเตอร์ปากกว้าง
ฝูงค้างคาวมากมาย ล้อมพวกเธอไว้
ถ้าไม่ใช่เพราะยังเห็นสถานะของพวกเธอในทีม
เทียนเต๋าก็คงคิดว่าพวกเธอตายไปแล้ว
แต่ดูจากสถานะแล้ว พวกเธอก็ยังไหว
อย่างน้อยเลือดก็ยังปกติ
พอดูแล้ว เทียนเต๋าก็วางใจ
มองมอนสเตอร์ปากกว้างที่พุ่งเข้ามา
เขาก็ยกกระบองวิเศษยืดหดขึ้นอีกครั้ง
ในเมื่อพิการไม่ได้ผล งั้นก็วัดกัน
มีดาบแสงห้าสี ยัดดาเมจก็ฆ่ามันได้!
“ดาบไร้ที่สิ้นสุด!”
“ดาบพิฆาต!”
พูดจบ ดาบแสงสีขาวก็พุ่งออกไป ฟันเข้าที่ปากมอนสเตอร์ปากกว้าง
ขณะเดียวกัน แสงในมือของเทียนเต๋าก็สว่างขึ้น
ฉึก!
วินาทีต่อมา ปากของมอนสเตอร์ปากกว้างก็มาถึงหัวเขา กัดลงมา
เทียนเต๋าไม่หลบ ให้มันกัด
แต่ตอนที่มอนสเตอร์ปากกว้างกัดโดนเขา
ร่างของเทียนเต๋าก็ระเบิดดาบแสงออกมา
ฉึกๆๆ!
ร่างแยกดาบพิฆาต กลายเป็นดาบแสงมากมาย เต็มปากมอนสเตอร์ปากกว้าง