EP.17

EP.17

~มุมมองรอบด้าน~

ผ่านมา 2 สัปดาห์แล้วนับตั้งแต่ความสัมพันธ์ระหว่างซิดและพี่สาวของเขาเริ่มคลุมเครือมากขึ้น

นอกเหนือจากความสัมพันธ์ที่คลุมเครือกับน้องสาวของเขา ซิดยังใช้เวลาฝึกฝนทั้งอัลฟ่าและเบต้าด้วย

หลังจากที่ซิดเริ่มเล่าเรื่องราวต่างๆให้เบต้าฟัง เธอก็เริ่มผ่อนคลายลงและมีความมุ่งมั่นมากขึ้น นอกจากนี้ เธอยังเสียสมาธิในการต่อสู้กับโจรน้อยลงและไม่รู้สึกขยะแขยงเหมือนแต่ก่อน

ทั้ง 3 ปรากฏตัวอยู่ในทุ่งโล่งรอรับคำสั่งจากซิด จากนั้นซิดก็นั่งลงบนพื้นโดยไขว่ห้าง และขณะนั่งลง เขาก็เริ่มเรียกทหารเงาจำนวนนึงออกมา

และเมื่อทหารเงาเริ่มปรากฏตัว เขาก็พูดกับพวกเขาว่า "ฉันอยากให้พวกเธอต่อสู้กับพวกมัน ขณะที่ฉันทำบางอย่าง พวกมันควรจะช่วยให้พวกเธอได้เรียนรู้วิธีต่อสู้หากพวกเจ้าถูกล้อมกรอบ

มันยังควรช่วยให้พวกเธอเรียนรู้วิธีต่อสู้กับศัตรูที่เข้ามาเป็นระลอกและไม่เหนื่อยล้าอีกด้วย"

หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง ซิดก็เรียกอิกริสออกมาแล้วพูดว่า "ช่วยพวกเธอหน่อย นายเป็นนักดาบที่ดีที่สุดที่ฉันรู้จัก ดังนั้นพวกเธอจึงควรเรียนรู้จากนายได้มาก"

อิกริสพยักหน้าและพาสาวๆกับทหารเงาที่เหลือออกไปไกลจากซิดอีกเล็กน้อยเพื่อให้เขาสามารถจดจ่อกับสิ่งที่เขากำลังทำอยู่ได้

'ฉันละเลยมันมาตลอดตั้งแต่ไม่ได้ใช้มันจริงๆ แต่แกนพลังเวทย์ของฉันอยู่ในขั้นเริ่มต้นของระดับเงินมาสักพักแล้ว ฉันคิดว่าถึงเวลาแล้วที่มันจะไปถึงระดับแกนสีขาวในที่สุด'

แล้วเมื่อได้ยินเช่นนั้นซิดก็หลับตาลงและเริ่มมุ่งความสนใจไปที่พลังเวทย์ที่อยู่รอบตัวเขาและเริ่มดึงมันเข้ามาใกล้เขามากขึ้น

และในขณะที่สิ่งนั้นกำลังเกิดขึ้น ทั้งอัลฟ่าและเบต้าต่างก็ถูกล้อมไว้ทั้ง 2 ด้าน พวกเธอยืนหันหลังชนกันเพื่อคอยปกป้องจุดบอดของกันและกัน และในขณะที่พวกเขายืนหันหลังชนกัน พวกเขาก็พุ่งออกไปพร้อมๆกันโดยมุ่งหน้าไปในทิศทางตรงกันข้าม

ทั้งอัลฟ่าและเบต้าต่างก็ถือดาบในมือและโจมตีทหารและปัดป้องการโจมตีของพวกเขา ในบางโอกาส อิกริสก็เข้าร่วมการต่อสู้และฟันดาบใส่พวกเธอและชี้ดาบของพวกเธอไปในทิศทางที่ถูกต้อง

อัลฟ่าที่มีพลังเวทย์มนตร์มากมายกำลังเคลื่อนที่ด้วยความเร็วที่น่าเหลือเชื่อและฟันดาบของเธออย่างเชี่ยวชาญ

แม้ว่าเบต้าจะไม่มีเวทมนตร์มากเท่ากับอัลฟ่า แต่เธอก็ทดแทนมันได้ด้วยความเก่งกาจและการเคลื่อนไหวที่สง่างามของเธอ

ในขณะที่พวกเขายังคงต่อสู้กันต่อไป ซิดก็ได้ฝ่าทะลุแต่ละขั้นของแกนพลังเวทย์สีเงินของเขาไปได้และกำลังจะทำให้มันกลายเป็นแกนพลังเวมย์สีขาว

“เอาล่ะ มาจัดการเรื่องนี้กันเลยดีกว่า ฉันไม่ได้ใช้ประโยชน์จากคอร์พลังเวทย์ของฉันเลย ฉันเลยละเลยมันไป ดังนั้น ฉันควรอัปเกรดมันให้ถึงระดับสูงสุดเท่าที่จะทำได้ดีกว่า”

หลังจากบีบอัดมานาและทำการฟอกเป็นเวลา 5 นาทีเต็ม รอยร้าวก็ปรากฏบนแกนเงินหลังจากนั้นไม่นาน จากนั้นรอยร้าวก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จากนั้นก็เริ่มปรากฏขึ้นจนกระทั่ง...

*เพล้ง*

*บูม*

และในขณะที่แกนพลังเวทย์สีเงินแตกออก แสงสีขาวก็เข้ามาแทนที่ ซึ่งตามมาด้วยการระเบิดที่ทำให้พื้นดินถล่มลงมาเล็กน้อยเนื่องจากพลังเวทยฺจำนวนมากที่ปล่อยออกมาและแรงกดดันที่มันกระทำ

และเมื่อแกนพลังเวทย์สีขาวก่อตัวขึ้นในที่สุด ซิดก็หายใจเป็นควันสีดำออกมา ซึ่งเป็นการขับไล่สิ่งสกปรกที่เหลืออยู่ทั้งหมดออกไป

'ในขณะที่เคลื่อนย้ายพลังเวทย์ไปตามร่างกายและตรวจสอบแกนพลังเวทย์สีขาวของฉัน ฉันยังคงรู้สึกว่ามันไม่เพียงพอ ฉันรู้สึกเหมือนว่าฉันสามารถทำอีก 1 สิ่งด้วยมันได้'

ด้วยความคิดเหล่านี้ ซิดก็เจาะลึกเข้าไปในแก่นมานาของเขามากขึ้น และหลังจากตรวจสอบอย่างเต็มที่แล้ว เขาก็คิดว่า 'ฉันเห็นว่าขั้นตอนต่อไปคือขั้นตอนการผสานรวม' หลังจากคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้สักพัก จู่ๆก็มีความคิดหนึ่งผุดขึ้นมาในใจ'

'จะเกิดอะไรขึ้นถ้าฉันรวมมันเข้าไปในหัวใจสีดำของฉัน ถ้าฉันทำแบบนี้ ฉันไม่ต้องกังวลว่ามันจะถูกทำลาย ในทางทฤษฎีแล้ว ฉันได้รับพลังเวทย์ที่ไม่มีวันหมด และถ้ามันถูกทำลาย มันก็จะฟื้นคืนกลับมาเป็นเหมือนเดิม

เมื่อมันกลายเป็นเรื่องเหนือธรรมชาติ หมายความว่าแม้ว่ามันจะมีอยู่ในโลกแห่งความเป็นจริง มันก็ยังมีอยู่ในจิตวิญญาณของฉัน หรืออาจจะอยู่ในทางจิตวิญญาณก็ได้

ดังนั้น ซิด จึงค่อยๆ ห่อหุ้มแกนมานาของเขาด้วย อำนาจของผู้ปกครอง และเวทมนตร์เล็กน้อยจาก หัวใจสีดำ ของเขา และเริ่มเคลื่อนย้ายมันอย่างช้าๆ และระมัดระวังไปที่หัวใจของเขา

เขาพยายามระมัดระวังเพื่อไม่ให้มันพัง เพราะถ้าพังเขาจะต้องเริ่มใหม่อีกครั้ง ซึ่งจะเป็นงานที่น่ารำคาญมาก

ด้วยความระมัดระวังอย่างยิ่ง เขาจึงค่อยๆเคลื่อนย้ายมันอย่างช้าๆ และเมื่อเขายังคงเคลื่อนย้ายมันต่อไป แก่นมานาและหัวใจสีดำของเขาก็สัมผัสกัน และเมื่อมันสัมผัสกัน แสงสีม่วงก็แพร่กระจายไปทั่วหน้าอกของเขาอย่างรวดเร็ว ซึ่งคงอยู่เป็นเวลา 1 วินาที...

'ฉันรู้สึกได้ ถึงพลังเวทย์ที่มากมายขนาดนี้ โชคดีที่ฉันควบคุมพลังเวทย์ได้อย่างสมบูรณ์แบบ หัวใจของฉันกลายเป็นเครื่องปฏิกรณ์พลังเวทย์ไปแล้ว ด้วยสิ่งนี้ ฉันไม่ต้องกังวลว่าเวทมนตร์จะหมดลง และความเป็นไปได้ก็ไม่มีที่สิ้นสุด'

เมื่อซิดลืมตาขึ้น สิ่งที่เขาเห็นทำให้เขาตกตะลึง ทหารเงาทุกตัวของเขาเริ่มออกมาจากเงาของเขา และคุกเข่าลงต่อหน้าเขา

เมื่อถึงจุดนี้ อัลฟ่าและเบต้าเพียงแค่มองไปรอบๆ โดยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก็รีบทำตามคนอื่นๆ และคุกเข่าลงเช่นกัน

และเมื่อเงาทั้งหมดออกมา พวกมันก็พูดพร้อมกันว่า "ขอแสดงความยินดีกับท่านลอร์ดแห่งเงาของพวกเราที่เติบโตแข็งแกร่งยิ่งขึ้นในด้านอำนาจ"

เมื่อได้ยินทั้งหมดนี้ ซิดก็ได้แต่ลูบศีรษะด้านหลังอย่างเขินอายและกล่าวว่า "ขอบคุณนะ" ในขณะที่มองไปรอบๆทหารเงาของเขา จากนั้นเขาก็หยุดเมื่อเขาเห็นยูคิฮิเมะ

หลังจากนั้น เขาก็เรียกทหารเงาของเขากลับมาทั้งหมด ยกเว้นยูคิฮิเมะและกลุ่มที่กำลังฝึกซ้อมกับอัลฟ่าและเบต้า

"ตั้งแต่เมื่อไรที่เธอนั้นมีหาง 9 หาง ยูคิฮิเมะ คราวก่อนเธอมีแค่ 6 หาง"

ยูคิฮิเมะโค้งคำนับเล็กน้อยแล้วกล่าวว่า “ต้องขอบคุณฝ่าบาท พวกเราไม่รู้ว่าเป็นไปได้อย่างไร แต่สิ่งที่ท่านเพิ่งทำไปทำให้ความแข็งแกร่งและพลังของพวกเราแข็งแกร่งยิ่งขึ้น”

ซิดยิ่งแปลกใจมากขึ้น 'ตอนนี้เธอพูดได้แล้ว'

จากนั้นซิดก็พยักหน้าให้เธออย่างไม่สนใจและเรียกเธอกลับเข้าสู่เงาของเขา

'พวกเขาจึงยิ่งแข็งแกร่งขึ้น เจ๋งขึ้น ฉันเริ่มเข้าใกล้การดำรงอยู่ที่ไม่อาจจินตนาการได้มากขึ้นเรื่อยๆ'

เมื่อเห็นว่ามันสายแล้ว เขาก็เริ่มยืดตัวและพูดว่า "พอแล้วสาวๆ พวกเราต้องเริ่มการล่าประจำวันกันแล้ว"

เมื่อได้ยินคำพูดนั้น ทั้งอัลฟ่าและเบต้าก็หยุดสิ่งที่พวกเขากำลังทำอยู่และพยักหน้าและเข้ามาใกล้เขามากขึ้น

เมื่อพวกเขาเข้ามาใกล้พอแล้ว เขาก็เรียกเงาทั้งหมดที่กำลังฝึกพวกเขากลับมาและดำเนินการเรียกไคเซลและบินไปในระยะไกล

โปรดติดตามตอนต่อไป.

_______________