EP.14 มาร์ค 1

EP.14 มาร์ค 1

[มุมมองบุคคลที่ 3]

พวกเราจะเห็นโฮเวิร์ด , มาเรีย และเดวิด ยืนอยู่หน้าโรงเก็บเครื่องบินที่มีรันเวย์อยู่ด้านหน้าพวกเขา

“โทนี่บอกพวกนายไหมว่าเขาอยากแสดงอะไรให้ดู เมลิสซานี่นไม่อยากพูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอพูดแต่เพียงว่ามันน่าทึ่งมาก” เดวิดถามโดยมองไปที่โฮเวิร์ดและมาเรีย

ทั้งคู่ส่ายหัว “พวกเขาค่อนข้างจะปิดบังเรื่องโครงการนี้” โฮเวิร์ดกล่าว

จากนั้นพวกเขาก็ได้ยินเสียงอะไรบางอย่างคล้ายล้อหมุนอยู่ข้างหลังพวกเขา เมื่อพวกเขาหันไปมอง พวกเขาก็เห็นเมลิสซาผลักเครื่องยิงลูกเทนนิสเครื่องนึงออกมา

โฮเวิร์ดกระพริบตา 2-3 ครั้งแล้วมองไปที่เมลิสซาซึ่งสวมเสื้อคลุมแล็บ ที่อุดหู และเป้สะพายหลัง

“ฉันเสียใจนะที่รัก แต่สิ่งเหล่านั้นมีอยู่แล้ว” โฮเวิร์ดล้อเลียน

เมลิสซาถอนหายใจและส่ายหัว “คุณก็เหมือนกับโทนี่เลย”

โฮเวิร์ดเพียงยิ้มเมื่อได้ยินเช่นนั้น

เมลิสซาเอื้อมมือไปหยิบเป้สะพายหลังแล้วหยิบแท็บเล็ตออกมา จากนั้นเธอก็แตะที่หูฟังแล้วพูดว่า “เริ่มได้เลย โทนี่”

พวกเขาแทบจะไม่ได้ยินเสียงของโทนี่ที่กล่าวว่า "เข้าใจแล้ว"

“เริ่มอะไรที่รัก” เดวิดถาม

เมลิสซาไม่ตอบแต่ชี้ไปในอากาศ ไม่นานพวกเขาก็เห็นชุดเกราะโลหะสีแดงและสีทองบินไปมา

พวกเขาเห็นว่าเกราะมีขาพับเข้าหากันในขณะที่แขนแยกออกจากกันเล็กน้อยและลอยอยู่กลางอากาศ

มันเริ่มเคลื่อนไหวไปมา พลิกตัวและหมุนตัว มันยังเริ่มเขียนในอากาศโดยมีควันหลงอยู่ด้วย

ชื่อ โทนี่ สตาร์ค ถูกเขียนไว้ก่อนที่มันจะขีดเส้นใต้ ในตอนแรก โทนี่ต้องการทำให้ชุดเป็นสีดำและน้ำเงินเพื่อให้มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว แต่เนื่องจากมันเป็นชุดเกราะไอรอนแมนตัวแรกที่สร้างขึ้น เขาจึงตัดสินใจใช้สีประจำตัวของเขา

ในไม่ช้า ชุดเกราะก็ร่วงลงมาจากท้องฟ้า และลงจอดตรงหน้าพวกเขาด้วยเข่าข้างนึง ทำให้พื้นดินแตกร้าวเนื่องจากน้ำหนักของมัน

"ซูเปอร์ฮีโร่แลนดิ่ง" พวกเขาได้ยินโทนี่กระซิบ

เมื่อเขามองขึ้นไป หน้ากากก็ถูกยกขึ้นเผยให้เห็นใบหน้าของเขา เขามองดูด้วยความขบขันในขณะที่พวกเขายืนอ้าปากค้างและเบิกตากว้าง

เมลิสซาเดินไปข้างหน้าพวกเขาแล้วถ่ายรูปพวกเขาลงบนแท็บเล็ต พร้อมกับชูนิ้วโป้งให้โทนี่ "ฉันทำมันได้แล้ว"

แสงแฟลชจากภาพทำให้พวกเขาหลุดจากภวังค์

“โทนี่ ลูกใส่ชุดอะไรอยู่ นั่นมันชุดอะไร” โฮเวิร์ดถามด้วยความตื่นเต้น ความตื่นเต้นของเขายิ่งเพิ่มมากขึ้นเมื่อเขาเห็นเครื่องปฏิกรณ์อาร์คบนหน้าอกของโทนี่

“ผมดูเท่ดีนะ” โทนี่พูดอย่างภาคภูมิใจ “และนี่คือชุดซูเปอร์ฮีโร่ของผมเอง”

มาเรียยิ้มให้โทนี่อย่างอ่อนโยน “ฉันเข้าใจแล้ว ดังนั้นนี่คือคำตอบของคำถามในวันนั้น”

“โอเค ว้าว แม่เข้าใจเรื่องนี้ได้เร็วเกินไปแล้ว” โทนี่พูดพร้อมกับมองแม่ของเขาอย่างแปลกๆ

“แม่เป็นแม่ของลูกนะ มันเป็นเรื่องธรรมดา” เธอกล่าวอย่างพึงพอใจ

เดวิดมองดูชุดนั้นด้วยความทึ่ง "มันทำอะไรได้อีก"

“ผมดีใจที่คุณถามนะ เดวี่” โทนี่ล้อเล่น ทำให้เดวิดหัวเราะเยาะเล็กน้อย

“เมลิสซา ยิงเลย” โทนี่พูด

เมลิสซาพยักหน้าและแตะแท็บเล็ต 2-3 ครั้ง ก่อนที่เครื่องยิงลูกเทนนิสจะเริ่มชาร์จ และลูกบอลก็ถูกยิงขึ้นไปในอากาศ

พวกเขาเฝ้าดูโทนี่ชี้มือไปที่ลูกบอล พวกเขาได้ยินเสียงอะไรบางอย่างพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะถูกปล่อยออกมา

*วิ้บ* *ปิ้ว*

พวกเขาเฝ้าดูลูกกระสุนรีพัลเซอร์พุ่งออกมาจากมือที่สวมเกราะของโทนี่และกระทบลูกบอล ทำให้มันระเบิดเมื่อกระทบ

"เอาอีก เมลิสซา"

เมลิสสาแตะหน้าจออีก 2-3 ครั้ง และก็มีลูกบอลออกมาอีก

โทนี่เคลื่อนไหวมือไปข้างหน้าและข้างหลังเพื่อยิงสารขับไล่จากมือทั้ง 2 ข้าง โดยแต่ละอันกระทบลูกบอลและทำให้ลูกบอลระเบิด

จากนั้นโทนี่ก็หันไปทางพวกเขาและยกนิ้วหัวแม่มือขึ้นพร้อมกับยิ้มกว้าง

“โอ้โห” โฮเวิร์ดและเดวิดพึมพำ

“พวกคุณยังไม่ได้เห็นอะไรเลย เมลิสซา รีบๆหน่อย” โทนี่พูดขณะไขว้แขน

นิ้วของเมลิสสาเริ่มแตะแท็บเล็ตอย่างรวดเร็ว และลูกบอลก็พุ่งออกมาอย่างรวดเร็ว

พวกเขาได้ยินเสียงอะไรบางอย่างกำลังชาร์จพลังอีกครั้ง แต่คราวนี้มันดังกว่าเดิมมาก โทนี่หายใจออกมา และลำแสงขนาดใหญ่ก็พุ่งออกมาจากอกของเขา โทนี่ยิงใส่แถวลูกเทนนิสที่พอดดนพวกมันแตกสลายเมื่อสัมผัส

พวกเขาทั้งหมดถึงกับพูดไม่ออก โทนี่และเมลิสซาแสดงท่าไฮไฟย์ต่ำก่อนจะชกหมัดกัน

“โทนี่ ลูกวางแผนจะยึดครองโลกหรือเปล่า” โฮเวิร์ดถาม เพราะเขาไม่แน่ใจว่าเขาควรคิดอะไรอีกหลังจากการแสดงออกเช่นนี้

“ผมแค่แสดงสิ่งนี้ให้พวกคุณดูเพื่อที่พวกเราจะได้มีเงินทุนมากขึ้นสำหรับการสร้างสิ่งใหม่ๆต่อไป” โทนี่พูดด้วยรอยยิ้มโดยไม่สนใจคำถามเลย

โฮเวิร์ดวางมือบนคางของเขาและหรี่ตาลงอย่างครุ่นคิด "โทนี่ บอกพ่อหน่อยสิว่าลูกมีแผนอะไรในอนาคต"

"ทำไม ?"

"เหมือนอย่างเคย ช่วยอารมณ์ขันกับพ่อหน่อย"

โทนี่ยักไหล่ “ผมกำลังวางแผนจะไปเรียนต่อที่ประเทศญี่ปุ่นในโรงเรียนสำหรับการเป็นฮีโร่ ผมได้ลองหาข้อมูลดูแล้ว และพบว่า UA นั้นเป็นโรงเรียนที่ดีที่สุดในที่นั่น ตั้งแต่ที่ผมประกาศว่าอยากจะเป็นฮีโร่ ผมก็จะทำตามนั้น ผมจะไปในที่ที่ก่อตั้งสมาคมฮีโร่ขึ้นเป็นครั้งแรก และเป็นที่ซึ่งแชมป์โลก 3 สมัยอาศัยอยู่ตอนนี้”

จากนั้นโฮเวิร์ดก็หันไปหาเมลิสซา “แล้วเธอล่ะ ?”

“โทนี่เคยบอกแผนของเขาให้หนูทราบแล้ว หนูจึงค้นคว้ามันด้วยตัวเอง ปรากฏว่า UA มีแผนกเทคโนโลยีของตัวเอง หนูจึงวางแผนว่าจะเข้าร่วมแผนกนั้น นอกจากนี้ ฉันยังได้พบกับลุงไมท์หากได้ไปที่นั่นด้วย ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องที่ทั้งสองฝ่ายได้ประโยชน์”

โฮเวิร์ดพยักหน้า “โทนี่ เมื่อลูกอายุ 10 ขวบ พ่อจะให้ลูกเป็นผู้รับผิดชอบบริษัทสตาร์คสาขาของในญี่ปุ่น ส่วนเมลิสซา เธอจะไปที่นั่นในฐานะเลขาของเขา”

“อะไรนะ!” ทุกคนตะโกนขณะที่มองไปที่โฮเวิร์ด ชุดของโทนี่ก็ไม่สำคัญอีกต่อไปเมื่อเทียบกับข่าวที่โฮเวิร์ดเพิ่งประกาศ

มีเพียงโทนี่คนเดียวเท่านั้นที่ไม่ตอบสนอง เขาเพียงพยักหน้าและยอมรับข่าวนี้

“คุณคงจะไม่ส่งลูกของคุณไปต่างประเทศคนเดียวหรอกนะ” มาเรียพูดด้วยตาที่หรี่ลง

“เขาจะไม่อยู่คนเดียว ฉันมีเพื่อนอยู่ที่นั่นซึ่งติดหนี้บุญคุณฉันอยู่ 2-3 ครั้ง ฉันแน่ใจว่าเขาคงดีใจมากที่ได้โทนี่และเมลิสซาไปอยู่ด้วย เธอจำเรื่องยาโอโยโรสุได้ไหมที่รัก เธอเข้ากับภรรยาเขาได้ดีมากด้วย”

“ทำไมลูกสาวของฉันถึงรวมอยู่ในแผนของนายด้วยนะ โฮเวิร์ด” เดวิดถามด้วยตาที่หรี่ลง

โฮเวิร์ดไม่ตอบด้วยคำพูด เขาเพียงแต่ทำท่าด้วยมือที่บอกว่า “ลองดูด้วยตัวคุณเองแล้วกัน”

เมลิสซายืนอยู่ข้างๆโทนี่ โดยเธอถือแท็บเล็ตแนบกับหน้าอกของเธอ และที่ฟังเสียงของเธอมีแสงสีฟ้า โดยแว่นตานั้นไม่ได้ช่วยอะไรเลย เมลิสซาตอนนี้ดูเหมือนเป็นนิยามของเลขาที่ยืนอยู่ข้างๆโทนี่

“นายเคยถามลูกชายของนายไหมว่าเขาต้องการสิ่งนี้หรือเปล่า ฉันรู้ดีว่าลูกสาวของฉันไม่เห็นด้วยกับสิ่งนี้” เดวิดพูดโดยไม่มีอะไรจะโต้แย้ง

“ไม่ และฉันไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้น โทนี่นั้นฉลาด เขารู้อยู่แล้วว่าทำไมฉันถึงทำแบบนี้”

จากนั้นทุกคนก็หันมามองเขา “โอ้ คุณอยากให้ผมอธิบายเหรอ” โทนี่พูดก่อนจะถอนหายใจ

“โดยพื้นฐานแล้ว พ่อเค้าต้องการให้ผมไม่ต้องพึ่งพาเงินของเขาและหาเงินใช้เอง นี่จะเป็นการทดสอบเพื่อดูว่าปมจะสามารถดูแลธุรกิจได้หรือเปล่า เพื่อว่าเมื่อถึงเวลา เขาจะสามารถส่งต่อ สตาร์คอินดัสตรีส์ ให้กับผมได้อย่างปลอดภัย อาจเป็นตอนที่ผมเรียนจบหรืออะไรประมาณนั้น” โทนี่อธิบายสั้นๆ

“เห็นไหม ลูกฉันยังคิดออกเลยว่านี่คือการทดสอบ” โฮเวิร์ดพูดด้วยความภาคภูมิใจ

เดวิดไม่สนใจเขา “ฉันจะไม่ปล่อยให้ลูกสาวคนเดียวของฉันอยู่ห่างจากฉัน-”

“ปล่อยหนูไปเถอะคะ คุณพ่อ” เมลิสซาพูดและมองเดวิดอย่างวิงวอน

“อะไรนะ แต่ทำไมล่ะ พ่อไม่ได้โกรธหรอกนะ แต่ลูกก็รู้จักโทนี่แค่ประมาณ 3 เดือนเท่านั้น พ่อไม่คิดว่าเหตุผลที่ลูกอยากติดตามเขาไปต่างประเทศก็เพราะว่าพวกลูกเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด”

“มี 2 เหตุผล” เมลิสสาพูดพร้อมกับชู 2 นิ้ว “ประการแรก หนูบอกโทนี่ว่าหนูจะเป็นผู้ช่วยห้องทดลองของเขา หนูไม่อยากผิดคำพูด และประการที่ 2 เช่นเดียวกับที่พ่อพูด หนูรู้จักเขาเพียง 3 เดือน แต่ใน 3 เดือนนั้น หนูได้เรียนรู้มากมาย ซึ่งเป็นสิ่งที่หนูไม่คิดว่าจะเป็นไปได้ หนูอยากเรียนรู้สิ่งใหม่ๆจากโทนี่ต่อไป หากหนูต้องตามเขาไปเรียนรู้ที่ประเทศอื่นก็ปล่อยให้เป็นไป”

"แต่ที่รัก นั่นหมายความว่าพวกเราจะต้องอยู่ห่างจากกัน" เดวิดพูดอย่างเศร้าใจ

เมลิสซาลังเล “หนูสัญญาว่าจะไปเยี่ยมช่วงวันหยุดนะคะ”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เดวิดแทบจะคุกเข่าลงและกุมหัวใจตัวเองด้วยความเจ็บปวด “ลูกสาวของฉัน…”

มาเรียเพียงแค่ตบไหล่เขาด้วยท่าทางเห็นใจ

“พวกเรากลับไปทดสอบเกราะของผมต่อได้หรือเปล่า” โทนี่ร้องขอ

“อ๋อ ใช่” เมลิสซาพูดเมื่อรู้ว่าทำไมพวกเขาถึงอยู่ที่นั่น “นายลองขับด้วยความเร็วสูงสุดหรือยัง”

โทนี่ส่ายหัวขณะเดินไปที่รันเวย์ ระหว่างนั้น เดวิดหันไปหาโฮเวิร์ด “พวกเราจะคุยเรื่องนี้กันต่อในภายหลัง และคุยกันให้ละเอียดถี่ถ้วนด้วย”

โฮเวิร์ดมีสีหน้าจริงจังขณะพยักหน้า

จากนั้นโทนี่ก็เดินขึ้นไปบนรันเวย์ ประสานขาทั้ง 2 ข้างเข้าด้วยกัน และยื่นแขนออกมาเล็กน้อย เขาพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า ก่อให้เกิดลมกระโชกแรงที่พัดฝุ่นฟุ้งเป็นกลุ่มก้อน

ทุกคนต้องปิดหน้าและถอยห่างไป 1 ก้าว เมื่อฝุ่นจางลง เมลิสซาจึงมองไปที่แท็บเล็ตด้วยสมาธิ

“แล้วเขาบินได้เร็วแค่ไหน” โฮเวิร์ดถามเมื่อเห็นว่าโทนี่บินสูงแค่ไหน

เมลิสซาหันแท็บเล็ตไปทางทุกคน “ตอนนี้เขากำลังเคลื่อนที่ด้วยความเร็วมัค 5 หนูคิดว่าเครื่องปฏิกรณ์อาร์คตัวใหม่จะช่วยให้เขาเคลื่อนที่ได้เร็วขึ้น แต่เครื่องขับเคลื่อนของเขาไม่ได้ถูกออกแบบมาเพื่อรับพลังงานที่มากกว่าเครื่องปฏิกรณ์อาร์คตัวก่อนหน้า” เมลิสสาอธิบาย

“น่าเหลือเชื่อมาก” มาเรียอดไม่ได้ที่จะพูด

“ลูกรู้ไหมว่าเขาเรียกชุดนั้นว่าอะไร” เดวิดถามด้วยความอยากรู้

เมลิสซาพยักหน้า “เขาเรียกมันว่ามาร์ก 1”

โปรดติดตามตอนต่อไป.

_______________