(ฟรี) บทที่ 158: ทหารป๋ายกานของฉินเหลียงอวี้ อุทิศทั้งชีวิตให้ต้าหมิง! (ฟรี)

บทที่ 158: ทหารป๋ายกานของฉินเหลียงอวี้ อุทิศทั้งชีวิตให้ต้าหมิง!

“ขายหนังสือพิมพ์แล้ว ขายหนังสือพิมพ์แล้ว”

“หนังสือพิมพ์ฉบับแรกของสำนักพิมพ์ต้าหมิง ฉบับใหม่สดๆ ร้อนๆ!”

“ข่าวพาดหัวล่าสุด”

“กองทัพบกที่หกและที่สิบของต้าหมิง 100,000 นาย สังหารกองทัพของหลี่จื้อเฉิง 150,000 นาย จนหมดสิ้น”

“การรบทั้งหมดเป็นการบดขยี้ กองทัพของต้าหมิงไม่มีใครได้รับบาดเจ็บ”

“ราชสำนักยังได้ส่งคนไป ยึดทรัพย์ของอ๋องฝู”

“อ๋องฝูผู้ทำชั่ว ถูกฝ่าบาทสั่งประหารทั้งหมด”

“ทั้งยังฆ่าพ่อค้า ขุนนาง และตระกูลใหญ่ไปอีกมากมาย!”

“ขายหนังสือพิมพ์แล้ว!”

บนถนนในเมืองหลวง

โรงพิมพ์ได้ทำงานล่วงเวลาทั้งคืน พิมพ์หนังสือพิมพ์ออกมาได้ 5 ล้านฉบับ

ในเมืองหลวง ได้มีการจัดส่ง 500,000 ฉบับ

ส่วนหนังสือพิมพ์อีก 4,500,000 ฉบับ ถูกส่งไปยังพื้นที่ต่างๆ รอบเมืองหลวง

เพื่อให้ทุกรัฐ ทุกเมือง ทุกอำเภอ และทุกตำบล มีหนังสือพิมพ์ขาย

และภายใต้การจัดการของกรมพระคลัง

แม้แต่ทุกหมู่บ้าน จะมีคนนำหนังสือพิมพ์ไปส่งให้โดยเฉพาะ

เพื่อให้ผู้ใหญ่บ้านได้นำชาวบ้านมาทำความเข้าใจเรื่องราวบ้านเมือง

เรียนรู้นโยบายต่างๆ และเผยแพร่พระปรีชาสามารถของฮ่องเต้

เมื่อหนังสือพิมพ์ถูกนำมาวางขายในเมืองหลวง

ผู้ขายหนังสือพิมพ์ต่างก็ตะโกนเสียงดังไปตามตรอกซอกซอย

......

เมื่อได้ยินเสียงขายหนังสือพิมพ์

ชาวบ้านที่รอคอยมาทั้งคืน ก็ยิ่งกระวนกระวายใจมากขึ้น

“!”

“เร็วมาก หนังสือพิมพ์ก็ถูกพิมพ์ออกมาขายแล้ว!”

“ฝ่าบาทและราชสำนัก ได้ทำเรื่องใหญ่ๆ ไปอีกมากมาย”

“ไม่เพียงแต่จะกำจัดหลี่จื้อเฉิงและพวก ยังยึดทรัพย์ของอ๋องฝูอีกด้วย”

“สวรรค์โปรด!”

“อ๋องฝูเป็นพระปิตุลา(พระอา)ของฝ่าบาท หากทำผิดกฎหมายของต้าหมิง ก็ต้องถูกลงโทษเช่นกัน”

“ผู้ใดกระทำผิดกฎหมาย แม้แต่จักรพรรดิก็ต้องได้รับโทษเช่นเดียวกับสามัญชน”

“ฝ่าบาททำเพื่อความถูกต้อง ไม่ว่าอะไรก็ทรงคิดถึงประชาชนอย่างพวกเรา”

“ฝ่าบาททรงเมตตาจริงๆ..................”

ชาวบ้านกลุ่มหนึ่งรีบแย่งกันซื้อหนังสือพิมพ์

อ่านเนื้อหาในหนังสือพิมพ์ พร้อมกับอ่านให้คนรอบข้างฟัง

ประเด็นร้อนแรงที่ปรากฏในหนังสือพิมพ์

ทำให้ชาวบ้านนับล้านในเมืองหลวงรู้สึกตกตะลึงไปหมด

ชาวบ้านจำนวนไม่น้อยรู้สึกมึนงง ในปากก็พึมพำ

“นี่คือพลังของกองทัพเราหรือนี่!”

“กองทัพที่ฝ่าบาทส่งออกไป ไม่เคยทำให้ใครผิดหวังเลยจริงๆ”

“ช่างแข็งแกร่งเสียจริง”

ในเมืองหลวง

หนังสือพิมพ์ 500,000 ฉบับ ถูกซื้อไปจนหมด

โดยเฉลี่ยแล้วสองคนต่อหนึ่งฉบับ

ไม่ว่าอ่านหนังสือออกหรือไม่ ทุกคนต่างก็ให้การสนับสนุน

เมื่ออ่านเรื่องราวต่างๆ ในหนังสือพิมพ์จบแล้ว

ชาวบ้านต่างก็ถกเถียงกันด้วยความตื่นเต้น

เหล่าขุนนางที่ทุจริตมากมายตายไปแล้ว

ไม่ว่าจะเป็นพ่อตาของฮ่องเต้ หรือพระอาอย่างอ๋องฝู ก็ถูกฆ่าตาย

หวงไท่จีและหลี่จื้อเฉิง ล้วนกลายเป็นวิญญาณภายใต้คมดาบ

สถานการณ์ของต้าหมิงโดยรวม ก็เริ่มชัดเจนมากขึ้น

หนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่ง

ทำให้ประชาชนเข้าใจสิ่งที่ราชสำนักได้ทำในช่วงเวลานี้ได้ชัดเจนยิ่งขึ้น

ทุกคนต่างก็สรรเสริญคุณงามความดีของจูโหยวเจี้ยน ฮ่องเต้พระองค์นี้

ในพระราชวัง

เฉินหยวนหยวน หลิวหรูซื่อ โจวฮองเฮาและพวก ต่างก็มารวมตัวกันอยู่ข้างกายจูโหยวเจี้ยน

พวกนางต่างก็ได้อ่านเนื้อหาในหนังสือพิมพ์แล้ว และรู้สึกดีใจกับอนาคตของต้าหมิง

“ฝ่าบาท”

“ภายใต้การนำของพระองค์”

“ผู้ที่ก่อความวุ่นวายให้ต้าหมิง กำลังจะถูกกำจัดจนหมดสิ้นแล้ว”

“เมื่อหนังสือพิมพ์ถูกวางจำหน่าย”

“ชาวบ้านจำนวนมากขึ้น ก็พูดถึงพระราชกรณียกิจของพระองค์”

“พวกหม่อมฉัน ต่างก็ยิ่งเทิดทูนฝ่าบาทมากขึ้นไปอีก!”

เฉินหยวนหยวนกล่าวอย่างอ่อนโยน

โจวฮองเฮาและพวกที่อยู่ข้างๆ ก็พยักหน้าเห็นด้วยพร้อมรอยยิ้ม

“ใช่แล้วเพคะ ฝ่าบาท”

“การเปลี่ยนแปลงของต้าหมิงเราในช่วงเวลานี้ มากกว่าช่วงหลายสิบปีที่ผ่านมาเสียอีก”

“ทุกสิ่งล้วนเป็นพระราชกรณียกิจของฝ่าบาท”

“ต้าหมิงของเราสงบสุขและเจริญรุ่งเรืองอย่างต่อเนื่อง”

“ฝ่าบาททรงพระเจริญ”

โจวฮองเฮาและพวกต่างก็พูดกันอย่างไม่ขาดปาก

แต่ละคนต่างก็มองไปยังจูโหยวเจี้ยนด้วยความชื่นชม รอยยิ้มบนใบหน้าไม่มีทีท่าว่าจะจางหายไป

เมื่อได้ฟังคำชมของพวกนาง

เมื่อได้รับสายตาแห่งความชื่นชม จูโหยวเจี้ยนก็กล่าวด้วยรอยยิ้มว่า

“เหล่าพระสนมทั้งหลาย พวกเจ้าพูดถูกแล้ว”

“ตอนนี้ต้าหมิงของเรา จะมีแต่แข็งแกร่งขึ้นในทุกๆ วัน”

“เมื่อหลี่จื้อเฉิงและหวงไท่จีไม่มีแล้ว ก็เหลือเพียงหลัวหยูไฉ่และจางเซี่ยนจงเท่านั้น”

“ทหารหนึ่งแสนนายของกองทัพที่เจ็ดและที่สิบเอ็ด กำลังดำเนินการอยู่”

“เชื่อว่าอีกไม่นาน จะมีข่าวดีมากกว่านี้มาอีกอย่างแน่นอน!”

“ฆ่าหลัวหยูไฉ่และจางเซี่ยนจงให้หมด”

“จากนั้นต้าหมิงของเรา ก็จะไม่มีภัยคุกคามใดๆ อีกต่อไป”

จูโหยวเจี้ยนยิ้มไม่หุบ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความมั่นใจ

เมื่อมีระบบอยู่ในมือ เขาใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งเดือนก็แก้ไขปัญหาภายในและภายนอกประเทศได้

ทำให้ทั้งอาณาจักรต้าหมิงมีชีวิตชีวา

แน่นอนว่า

เมื่อเปิดสูตรโกงแล้ว ถึงจะสามารถกอบกู้ต้าหมิงในปัจจุบันได้

เมื่อมีเหล่าทหารมากมาย และอาวุธยุทโธปกรณ์ทางเทคโนโลยี

จูโหยวเจี้ยนก็ไม่ได้มีความกังวลใดๆ ในการกำจัดจางเซี่ยนจงและพวก

เขาเชื่อว่าทหารของกองทัพที่เจ็ดและที่สิบเอ็ด

ก็จะสามารถทำลายทุกสิ่งได้อย่างง่ายดาย เหมือนกับกองทัพที่หกและที่สิบ

“ฝ่าบาททรงมั่นพระทัยยิ่งนัก!”

“หลัวหยูไฉ่และจางเซี่ยนจงรวมกันแล้ว ก็มีกำลังมากกว่าหลี่จื้อเฉิง”

“ฝ่าบาทตรัสว่าจะฆ่าก็ฆ่า”

“ไม่มีความกังวลใดๆ เลย”

“ฝ่าบาทช่างเก่งกาจ!”

เมื่อจ้องมองไปยังจูโหยวเจี้ยนที่สง่างามอย่างไม่คลาดสายตา เฉินหยวนหยวน โจวฮองเฮาและพวก ต่างก็ตะลึงไปแล้ว

ทุกสายตาต่างก็หลงใหลไปแล้ว

นอกพระราชวัง

อิทธิพลของหนังสือพิมพ์ยังคงแผ่ขยายออกไป

ทุกหมู่บ้าน ทุกอำเภอรอบเมืองหลวง ต่างก็มีหนังสือพิมพ์ขายแล้ว

เมื่อเป็นหน่วยงานของราชสำนัก ก็ต้องสั่งซื้อเพื่อทำการศึกษา

ภายใต้ความร้อนแรงเช่นนี้

หนังสือพิมพ์มักจะถูกซื้อไปจนหมดในทันทีที่ไปถึงจุดหมาย

และเหล่าคนงานในโรงพิมพ์ ก็ไม่สามารถหยุดทำงานได้

ยอดพิมพ์หนังสือพิมพ์ 10 ล้านฉบับ ยังขาดอยู่อีก 5 ล้านฉบับ

ยิ่งยอดขายหนังสือพิมพ์สูงขึ้น เหล่าคนงานก็ยิ่งมีความสุข

กองทัพ 150,000 นายของหลี่จื้อเฉิง ถูกกำจัดจนหมดสิ้น

อ๋องฝู แปดตระกูลใหญ่ ฯลฯ ก็ถูกกำจัดจนหมด

รวมกับเรื่องราวที่โจวหยานหรู หม่าซื่ออิง และคนอื่นๆ ถูกตัดหัวไปก่อนหน้านี้

ก็ถูกบันทึกไว้ในหนังสือพิมพ์ทั้งหมด และกลายเป็นเรื่องที่ประชาชนของต้าหมิงพูดคุยกันด้วยความยินดี

ในขณะเดียวกัน

แนวหน้าสมรภูมิ

พื้นที่หูเป่ย์

เมืองอู่ชาง~

เหลียงต้าหยา แม่ทัพกองทัพที่เจ็ด และเหลียงต้าหู แม่ทัพกองทัพที่สิบเอ็ด

กำลังจัดระเบียบกองทัพ

จั่วเหลียงอวี้ ฉินเหลียงอวี้ หยางสื่อฉาง และขุนนางกลุ่มหนึ่ง

ต่างก็ยืนอยู่ตรงหน้าเหลียงต้าหยาและเหลียงต้าหูอย่างซื่อสัตย์

ท้ายที่สุดแล้ว ทหาร 100,000 นายจากสองกองทัพ

รวมกับพระบรมราชโองการของฝ่าบาท

ทำให้เหลียงต้าหยาและเหลียงต้าหู เป็นผู้บัญชาการกองทัพที่กำจัดจางเซี่ยนจงและพวก

ทุกคนต้องให้ความร่วมมืออย่างเต็มที่

หลังจากที่หยางสื่อฉาง ฉินเหลียงอวี้ และจั่วเหลียงอวี้และพวก ได้ผ่านความตกใจในตอนแรกแล้ว

ตอนนี้แต่ละคนต่างก็เต็มไปด้วยความคาดหวัง รอคอยให้กองทัพทำการปรับกำลังให้เสร็จแล้วเคลื่อนพล

ในหมู่ฝูงชน

คนที่ตื่นเต้นมากที่สุด ก็คือฉินเหลียงอวี้วัย 66 ปี

ตระกูลของฉินเหลียงอวี้ กล่าวได้ว่าเป็นตระกูลที่จงรักภักดี

สามี พี่น้อง หลานชาย ฯลฯ ทุกคนต่างก็เสียสละเพื่อต้าหมิง

ฉินเหลียงอวี้มีชีวิตอยู่ผ่านฮ่องเต้มาหลายพระองค์

ทั้งตระกูลต่างก็ทำศึกสงคราม เพื่อปกป้องต้าหมิง

ทหารป๋ายกานที่นางได้จัดตั้งขึ้นและนำมา ก็เป็นหนึ่งในกองทัพไม่กี่แห่งของต้าหมิงที่สามารถสู้รบได้ในปัจจุบัน

แน่นอนว่า

นั่นคือในอดีต

ตอนนี้จูโหยวเจี้ยน มีกองทัพมากกว่า 700,000 นายอยู่ในมือ

ทหารของกองทัพที่เจ็ดและกองทัพที่สิบเอ็ด แข็งแกร่งกว่าทหารป๋ายกาน

อย่างไรก็ตาม

เหลียงต้าหยาและเหลียงต้าหู ไม่ได้ดูถูกทหารป๋ายกาน

นี่คือกองทัพที่จงรักภักดีต่อต้าหมิง ฉินเหลียงอวี้ก็อุทิศทั้งชีวิตให้กับต้าหมิง

แม่ทัพเฒ่าเช่นนี้ และยังเป็นสตรีอีกด้วย

หากมองไปยังประวัติศาสตร์ทั้งหมด ก็มีไม่กี่คนที่ทำได้

ตระกูลที่จงรักภักดี มู่หลานแห่งต้าหมิง

คำเหล่านี้ยามใช้กับฉินเหลียงอวี้ ไม่ได้เกินจริงแต่อย่างใด

ข้างกายฉินเหลียงอวี้ มีลูกชายและลูกสะใภ้ยืนอยู่สองข้าง

คนใต้บังคับบัญชาของฉินเหลียงอวี้ ไม่มีคนขี้ขลาดและไร้ความสามารถแม้แต่คนเดียว

คุณงามความดีของตระกูลฉินและตระกูลหม่า ไม่มีใครสามารถลบล้างได้

ในฐานะที่เป็นแม่ทัพที่มีอายุมากที่สุดในที่แห่งนี้

ฉินเหลียงอวี้จึงได้รับการปฏิบัติเป็นพิเศษ

ในขณะที่คนอื่นๆ ยังคงยืนอยู่ นางได้นั่งอยู่บนเก้าอี้แล้ว

ในบรรดาแม่ทัพที่ยืนอยู่ มีบางคนที่ไม่พอใจ

แต่ทว่า

เมื่อเผชิญหน้ากับสายตาของเหลียงต้าหยาและเหลียงต้าหู

ก็ไม่มีใครกล้าพูดอะไร

กลับกัน ฉินเหลียงอวี้ทั้งตัวกลับรู้สึกไม่สบายใจ

“ท่านแม่ทัพทั้งสอง”

“ไม่สู้ ให้ข้าน้อยยืนอยู่เถิด”

“ร่างกายของข้าน้อยยังแข็งแรงดี ยืนปรึกษาหารือได้”

ฉินเหลียงอวี้วัย 66 ปี กล่าวจบก็ลุกขึ้นยืนทันที

แม้จะเป็นตระกูลที่จงรักภักดี แม้ว่าทั้งตระกูลจะสู้รบเพื่อต้าหมิง

แต่ฉินเหลียงอวี้ก็ยังคงไม่โอ้อวดในความดีความชอบ

ยังคงนำทหารป๋ายกานใต้บังคับบัญชา ออกรบในสมรภูมิด้วยตนเอง

เข้าร่วมในการกำจัดหลี่จื้อเฉิง จางเซี่ยนจง หลายครั้ง

หากจะกล่าวว่านางเป็นวีรสตรี ก็ไม่เกินจริง