บทที่ 584 พายุทอร์นาโดถล่ม

【แปลโดยฝีมือ...ยักษาแปร...มาติดตามได้ที่แฟนเพจหรือเพื่อติดตามเอาข่าวสารได้นะ】

【แค่ คอมเมนต์ ก็เหมือนการให้กำลังใจแล้วนะครับ รบกวน comment กันหน่อยน๊า ;-;】

【Thai-novelจะทำการลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ เป็นจำนวน 5 ตอน แต่เรื่องราคาแพงกว่าที่อื่นนิดหน่อย】

บทที่ 584 พายุทอร์นาโดถล่ม

“ลมมาแล้วเหรอ?”

รู้สึกถึงลมเย็นยะเยือกพัดมาอย่างกะทันหัน ทหารคนหนึ่งที่กำลังคุยกับทหารผิวดำอยู่ชะงักไป ไม่ได้คิดอะไรมาก จึงหันไปมองที่เขตแดนรกร้างนอกด่านเฝ้า แต่แล้วก็ตาค้าง ตาเบิกกว้าง ใบหน้าเต็มไปด้วยความตกใจ

“Oh My God!”

“เป็นอะไร เจอร์รี่ นายคิดว่าจะหลอกได้ด้วยมุกแบบนี้เหรอ……”

เห็นเพื่อนร่วมรบหน้าตาตกใจ ทหารผิวดำตอนแรกยังไม่เชื่อ คิดว่าคงเป็นมุกตลกไร้สาระอีกแล้ว

เพราะที่ตั้งของพวกเขาอยู่บนชายแดนแคนาดา เป็นที่ราบกว้างใหญ่ ปกติแทบจะไม่มีอะไรให้เห็นเลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงอันตรายอะไร

ที่จริงแล้ว ในความคิดของทหารผิวดำ อันตรายที่ใหญ่ที่สุดแถวนี้ก็คือพวกเขาเอง กองทัพสหรัฐอเมริกานั่นแหละ

แต่ปกติ เจอร์รี่มักจะหยุดเล่นมุกเมื่อรู้ว่าโดนจับได้

แต่คราวนี้กลับผิดปกติ ยังคงทำหน้าตาแข็งทื่ออยู่แบบนั้น

“เฮ้ เจอร์รี่ นายเป็นอะไรไป ถึงได้เล่นมุกหลอกคนง่าย ๆ นานขนาดนี้”

ถึงจะพูดอย่างนั้น แต่ทหารผิวดำก็อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองไปทางที่เจอร์รี่มองอยู่ด้วยความสงสัย

ต่อให้มองไป มันก็แค่โดนหลอกซ้ำอีกครั้งก็เท่านั้นแหละ

คิดอย่างนั้น ทหารจึงมองไปที่ที่ราบไม่ไกลนัก แต่แล้วสีหน้าก็เปลี่ยนไป ตกใจเหมือนกับเจอร์รี่

ยามนั้นเอง ในเขตพื้นที่ร้างกว้างใหญ่ไพศาลสุดสายตาของทั้งสองคนที่ยืนอยู่ ณ จุดนั้น มีกลุ่มเมฆดำทะมึนหนาทึบขนาดมหึมา คล้ายกับม่านมืดมิดที่ปกคลุมทุ่งโล่ง ราวกับความเงียบงันแห่งความตายกำลังห่อหุ้มทุ่งร้างไว้ใต้เงามืด ต่างจากค่ายทหารและที่ตั้งป้อมยามของพวกเขาที่ยังคงสว่างสดใสอย่างชัดเจน และในขณะเดียวกันก็สร้างความตกตะลึงอย่างบอกไม่ถูก

ความน่าสะพรึงกลัวจากกลุ่มเมฆดำนั้นยากจะบรรยาย แต่กระนั้น ลมเย็นที่พัดผ่านมาอย่างต่อเนื่องก็ช่วยให้เหล่าทหารที่ตกใจกลัวในตอนแรกกลับมาตั้งสติได้ เมื่อรู้สึกถึงแรงลมที่เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ จนกระทั่งป้อมที่พวกเขายืนอยู่สั่นไหว ทหารคนนั้นจึงเงยหน้าขึ้นมองกลุ่มเมฆดำที่อยู่ไกลออกไปอีกครั้ง เพียงแค่หันไปมองเท่านั้นเอง กลุ่มเมฆที่ยังคงอยู่ไกลลิบตาเมื่อครู่ก็เคลื่อนตัวเข้ามาอย่างรวดเร็วด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า กลุ่มเมฆขนาดใหญ่เริ่มหมุนวนเป็นรูปทรงกรวยอย่างชัดเจน “พายุทอร์นาโด…เป็นพายุทอร์นาโดแน่ ๆ !” การเปลี่ยนแปลงที่ชัดเจนเช่นนี้ ทำให้ทหารที่ปฏิบัติหน้าที่อยู่บนป้อมยามตกใจ ทหารผิวดำที่ตั้งสติได้แล้ว ร้องตะโกนด้วยความตกใจกลัว ส่วนทหารอีกคน เจอร์รี่ มีปฏิกิริยาที่ดีกว่าเล็กน้อย เขาเปิดสวิตช์ไซเรนเตือนภัยพร้อมกับตะโกนเสียงดังว่า “พายุทอร์นาโดมาแล้ว!”

เสียงตะโกนจากป้อมยามและเสียงไซเรนเตือนภัยที่ดังกังวาน ทำให้ค่ายทหารเกิดความวุ่นวาย “เกิดอะไรขึ้น?” ภายในศูนย์บัญชาการ พลเอกโรเซอเวลต์กำลังวิเคราะห์ข้อมูลเกี่ยวกับการตกของเครื่องบินรบ F-22 แร็พเตอร์กับเหล่าผู้บัญชาการทหาร เสียงไซเรนเตือนภัยที่ดังขึ้นอย่างกะทันหันทำให้เขาหยุดการพูด ในฐานะพลเอก เขาเข้าใจดีถึงความหมายของเสียงไซเรนเตือนภัยต่อกองทัพเป็นอย่างดี

เมื่อได้ยินคำถามของพลเอกโรเซอเวลต์ ทหารคนนั้นรายงานด้วยสีหน้าตกใจกลัว “รายงานท่านผู้บัญชาการครับ เป็นพายุทอร์นาโดครับ มีพายุทอร์นาโดกำลังเคลื่อนตัวเข้ามาหาค่ายทหาร!”

“พายุทอร์นาโด?!”

พลตรีโรเซอเวลต์ขมวดคิ้ว มองรายงานจากทหารด้วยสีหน้าประหลาดใจ ฤดูกาลนี้ แคนาดาจะมีพายุทอร์นาโดได้ยังไงกัน?

……

“วิชั่น!”

ทั่วทั้งค่ายทหาร ความโกลาหลแผ่ปกคลุมไปทั่ว เพราะพายุทอร์นาโดที่โหมกระหน่ำอย่างบ้าคลั่ง ทหารอเมริกันแม้จะกล้าหาญและเก่งกาจ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาจะรับมือกับภัยธรรมชาติได้อย่างแข็งแกร่งเสมอไป

สตีฟเดินออกมาจากบ้านพักหลังเล็ก ๆ ในค่าย มองพายุทอร์นาโดที่กำลังก่อตัวขึ้นไม่ไกล ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเครียด ยิ่งกว่าทหารอเมริกันที่ยังไม่รู้เรื่องราวใด ๆ เขามีข้อสันนิษฐานที่น่ากลัวยิ่งกว่าเกี่ยวกับพายุทอร์นาโดลูกนี้

เมื่อสตีฟออกคำสั่ง ชายผิวแดงก่ำที่ยืนอยู่ข้างหลังเขาจึงลอยตัวขึ้น พร้อมกับอัญมณีสีเหลืองบนหน้าผากที่เปล่งแสงสีเหลืองอ่อนออกมา ด้วยพลังของอัญมณีแห่งจิตใจ พลังจิตอันมหาศาลของวิชั่นทะลุผ่านกลุ่มเมฆหนาแน่นของพายุทอร์นาโด จนมองเห็นเงาราง ๆ ที่ใจกลางพายุ

“กัปตัน…”

วิชั่นลดพลังของอัญมณีแห่งจิตใจลง ควบคุมร่างกายที่ลอยอยู่ให้กลับลงมา มองพายุทอร์นาโดที่กำลังเคลื่อนที่เข้าหาค่ายด้วยความเร็วสูง แล้วรายงานผลที่เห็นแก่เหล่าอเวนเจอร์สโลก

“คนที่สร้างพายุทอร์นาโดนี้คือ รองหัวหน้าหน่วยปฏิบัติการที่สามของสถาบัน SCP – 【โดเมนิโก้·พุชชี่】”

“ดูเหมือน โทนี่จะล้มเหลวแล้ว”

สตีฟเงียบไปครู่หนึ่ง เมื่อได้ยินคำตอบจากวิชั่น

เดิมที สตีฟหวังว่าด้วยความพยายามของเหล่าอเวนเจอร์ส จะช่วยให้สถาบัน SCPและกองทัพสหรัฐฯ หลีกเลี่ยงการปะทะกันได้ แต่สุดท้ายแล้ว ทั้งโทนี่และตัวเขาเองก็ทำไม่สำเร็จ

สถาบัน SCP และกองทัพสหรัฐฯ จึงเกิดการปะทะกัน ซึ่งเป็นสิ่งที่เหล่าอเวนเจอร์สไม่อยากเห็นที่สุด

ยิ่งไปกว่านั้น การปะทะกันครั้งนี้เริ่มต้นจากการโจมตีของ【โดเมนิโก้·พุชชี่】

สตีฟกลั้นความผิดหวังไว้ ก่อนหันไปมองเหล่าทหารในค่ายทหาร หลังจากความตกใจสั้น ๆ พวกเขาก็เริ่มเตรียมพร้อมอย่างเป็นระเบียบภายใต้การบัญชาการของพลเอกโรเซอเวลต์ เพื่อรับมือกับพายุทอร์นาโดที่โหมกระหน่ำเข้ามาอย่างกะทันหัน

หากเป็นพายุทอร์นาโดธรรมดา การกระทำของกองทัพแม้จะได้รับความเสียหาย แต่ก็อย่างน้อยก็สามารถลดความเสียหายให้น้อยที่สุดได้

อย่างไรก็ตาม เหล่าอเวนเจอร์ส รวมทั้งสตีฟ รู้ดีว่าสิ่งที่กองทัพสหรัฐฯ กำลังเผชิญอยู่นั้น ไม่ใช่ภัยธรรมชาติธรรมดา ๆ

แต่เป็นพายุทอร์นาโดที่มนุษย์สร้างและควบคุมได้

พายุทอร์นาโดที่ถูกควบคุมกับพายุทอร์นาโดธรรมชาติ ความเสียหายย่อมแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

สตีฟกำโล่แน่น หันสายตาจากเหล่าทหารไปยังพายุทอร์นาโดที่กำลังเคลื่อนเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อย ๆ ก่อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักอึ้งว่า “เราต้องหยุดพายุทอร์นาโดไม่ให้ทำลายค่ายทหาร ถ้าปล่อยให้พายุทอร์นาโดนี้ทำลายล้างไปเรื่อย ๆ ผมกลัวว่ากองทัพสหรัฐฯ ทั้งหมดจะต้องย่อยยับหมดแน่”

แม้ว่าสตีฟจะไม่ถูกคอกับผู้บัญชาการกองทัพโรเซอเวลต์ เขาก็ไม่ได้มีความรู้สึกไม่ดีต่อทหารอเมริกันเลยแม้แต่น้อย

โดยเฉพาะในฐานะกัปตันอเมริกา ตำนานที่เกิดจากกองทัพสหรัฐฯ สตีฟได้รับความนิยมอย่างสูงในกองทัพ ทหารหลายนายเลือกเส้นทางนี้เพราะเขา

“กัปตัน คุณหมายความว่าให้เราไปเผชิญหน้ากับพายุทอร์นาโดตรง ๆ อย่างนั้นเหรอ?”

แบนเนอร์ยกมือดันแว่นตาขึ้นเล็กน้อย เงยหน้ามองพายุทอร์นาโดมหึมาที่บดบังท้องฟ้า ถึงแม้จะมีพลังของฮัลค์ค้ำจุน เขาก็ยังยากที่จะคิดสู้กับพายุขนาดนั้น

เพราะนั่นคือภัยธรรมชาติ

“ไม่ เราไม่จำเป็นต้องไปสู้กับพายุทอร์นาโดตรง ๆ”

สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่พายุทอร์นาโด ซึ่งกำลังใกล้เข้ามาทุกที ลมพายุรุนแรงปั่นป่วนก้อนเมฆจนพื้นดินสั่นสะเทือน ฝุ่นและทรายในทุ่งโล่งถูกพัดขึ้นไปสูง ลมพายุกระหน่ำเหล่าอเวนเจอร์จนต้องหลับตาลง

สตีฟอาจมองไม่เห็น【โดเมนิโก้·พุชชี่】ในพายุทอร์นาโดด้วยวิชั่น แต่สัญชาตญาณของนักรบทำให้เขารู้สึกถึงสายตาเย็นยะเยือกที่จ้องมองมาจากใจกลางพายุ

“วิชั่น ช่วยพูดกับ【โดเมนิโก้·พุชชี่】ในพายุทอร์นาโดให้หน่อยได้ไหม?”

เมื่อรู้สึกถึงสายตาที่จ้องมองมา สตีฟกระพริบตาเล็กน้อย หันไปถามวิชั่นที่อยู่ข้าง ๆ ทันที

“ผมจะลองดูครับ”

ได้ยินคำขอของสตีฟแล้ว ใบหน้าของวิชั่นที่แดงก่ำแสดงความประหลาดใจออกมาอย่างชัดเจน แต่ก็หายไปในพริบตา

เขาปิดเปลือกตาแน่น มณีแห่งจิตใจบนหน้าผากเปล่งแสงสีเหลืองอ่อนอีกครั้ง

“หืม?”

ในเวลาเดียวกัน ภายในร้านขายของเก่า ไรอันก็รู้สึกถึงพลังจิตที่ปั่นป่วนอยู่ในใจอีกครั้ง โชคดีที่เขารู้ถึงพลังของมณีแห่งจิตใจเป็นอย่างดี และครั้งนี้พลังที่มณีแห่งจิตใจใช้ก็ไม่ได้ทรงพลังเท่าที่วันด้าเคยใช้มาก่อน จึงไม่ตื่นตระหนกมากนัก เขาใช้พลังของการ์ดในมือขับไล่พลังนั้นออกไปได้อย่างรวดเร็ว

“คุณคือใคร?”

ภายในร้านขายของเก่า การกระทำของไรอันดูเหมือนจะกระตุ้นปฏิกิริยาของมณีแห่งจิตใจบนหน้าผากวิชั่น แสงสีเหลืองอ่อนเริ่มเข้มขึ้นเรื่อย ๆ วิชั่นสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงของมณี แต่ก่อนที่เขาจะเข้าใจความผิดปกตินั้น คำถามที่สงบนิ่งและหนักแน่นก็ดังขึ้นในหัวของเขา ดึงความสนใจของวิชั่นกลับมา

และเมื่อความสนใจของวิชั่นเปลี่ยนไป มณีบนหน้าผากที่ส่องแสงก็กลับมาเป็นสีเหลืองอ่อนเหมือนเดิม

เสียงนี้แสดงให้เห็นว่าวิชั่นเชื่อมต่อกับ【โดเมนิโก้·พุชชี่】ในพายุทอร์นาโดได้สำเร็จแล้ว

“ผมคือวิชั่น สมาชิกของอเวนเจอร์ส”

“อเวนเจอร์ส?”

ได้ยินคำตอบของวิชั่น เสียงในหัวของเขาก็ครุ่นคิดเล็กน้อย แล้วจึงเอ่ยขึ้นอีกครั้งว่า “บอกเป้าหมายของคุณมา อเวนเจอร์ส?”

เมื่อโดเมนิโก้·พุชชี่ซักถาม วิชั่นยกนิ้วแตะหน้าผากสตีฟ ฉับพลันนั้นสมองกัปตันอเมริกาพลันสั่นสะท้านราวกับถูกพลังลึกลับไหลทะลักเข้ามา พร้อมกับเสียงของโดเมนิโก้·พุชชี่ก้องกังวานอยู่ในหัวเขา

พลังที่วิชั่นแสดงออกทำให้สตีฟรู้สึกหวั่นใจ แต่เขาก็เข้าใจดีว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะศึกษาพลังของวิชั่น

ภายในค่าย สตีฟสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อควบคุมอารมณ์ แล้วกระซิบกับตัวเองในใจว่า “ผมหวังว่าคุณจะหยุดพายุทอร์นาโด ที่กำลังถล่มกองทัพสหรัฐฯ คุณโดเมนิโก้·พุชชี่”

“การกระทำของสหรัฐฯ นั้นล้ำเส้นภารกิจควบคุมของสถาบัน SCP ผมไม่อาจปล่อยให้การกระทำของกองทัพสหรัฐฯ ส่งผลกระทบต่อการควบคุมจ้าวศักดิ์สิทธิ์ได้”

เมื่อได้ยินคำวิงวอนของสตีฟ โดเมนิโก้·พุชชี่ตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยไร้อารมณ์

“คุณน่าจะเข้าใจดีนะครับ กัปตันอเมริกา ถ้าการควบคุม【จ้าวศักดิ์สิทธิ์】ล้มเหลว ความเสียหายที่เกิดขึ้นจะไม่ใช่แค่การสูญเสียกองทัพธรรมดา ๆ”

“ผมรู้ครับ”

คำพูดของ【โดเมนิโก้·พุชชี่】ทำให้สีหน้าของสตีฟดูเคร่งเครียดขึ้นเล็กน้อย

“แต่ผมไม่สามารถนิ่งดูดายได้ ขณะที่ทหารเหล่านี้ต้องตายในพายุทอร์นาโดแบบนี้ อาจจะมีวิธีที่ดีกว่านี้ในการแก้ปัญหาทั้งหมด ไม่ใช่วิธีนี้”

“คุณรู้ไหมครับ กัปตันอเมริกา ในภารกิจควบคุมของสถาบัน SCP ศัตรูที่ใหญ่ที่สุดมักไม่ใช่สิ่งผิดปกติที่ลึกลับน่ากลัวที่เราต้องควบคุม แต่เป็นมนุษย์ที่อยู่รอบตัวเรา และอยู่เบื้องหลังที่เราปกป้อง ความไม่รู้ของมนุษย์มักจะทำให้กระบวนการกักกันเสียการควบคุม ดังนั้นเพื่อให้ทุกอย่างดำเนินไปอย่างราบรื่น สถาบันจึงต้องเลือก สิ่งที่เราปกป้องคือมนุษยชาติทั้งหมด ไม่ใช่แค่ประเทศสหรัฐอเมริกาเพียงประเทศเดียว”

“การกระทำของสหรัฐอเมริกาครั้งนี้ ส่งผลกระทบอย่างร้ายแรงต่อภารกิจกักกันที่จะเกิดขึ้นของสถาบัน SCP ในฐานะรองหัวหน้าหน่วยปฏิบัติการเคลื่อนที่ที่ 3 ของสถาบัน SCP ผมต้องเตรียมการรับมือล่วงหน้า”

การเตรียมการรับมือที่【โดเมนิโก้·พุชชี่】พูดถึง นั่นก็คือสิ่งที่เขากำลังทำอยู่ นั่นคือการใช้พายุทอร์นาโดทำลายกองทัพสหรัฐอเมริกาทั้งหมด

“ไม่...ไม่ได้...”

การตัดสินใจของ【โดเมนิโก้·พุชชี่】ย่อมนำมาซึ่งการคัดค้านอย่างรุนแรงจากสตีฟ

“นี่ไม่ใช่แค่เรื่องเลือกหรือไม่เลือกธรรมดา แต่มันคือชีวิตของแต่ละคน พวกเขาไม่ควรต้องเสียสละเพราะการกักกัน【จ้าวศักดิ์สิทธิ์】!”

“คุณคิดว่าการกักกันมันคืออะไร กัปตันอเมริกา? เบื้องหลังการกักกันสิ่งผิดปกติทั้งหมดของสถาบัน ล้วนเต็มไปด้วยบทเรียนที่ต้องแลกด้วยเลือด เราเคยทุ่มเทเพื่อกักกันและกักขังสิ่งผิดปกติเหล่านั้น ปกป้องโลกใบนี้โดยไม่ให้ใครรู้ แต่ตอนนี้ โลกกำลังเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว สิ่งที่ถูกกักกันก็อันตรายมากขึ้น สมาชิกของสถาบันทุกคนต่างเตรียมพร้อมที่จะเสียสละ เราไม่กลัวที่จะเสียสละตัวเอง และเราพร้อมที่จะเสียสละบางส่วนของมนุษยชาติเพื่อปกป้องคนส่วนใหญ่ด้วย”

เมื่อ【โดเมนิโก้·พุชชี่】กล่าวจบ ประกายแสงจากอัญมณีบนหน้าผากของวิชั่นก็หรี่ลง วิชั่นที่เคยปิดตาแน่นก็ค่อย ๆ ลืมตาขึ้น เขาเหลียวมองสตีฟเบา ๆ แล้วดึงนิ้วที่วางอยู่บนหน้าผากของตัวเองกลับมา

“กัปตัน ผมเข้าไปในใจเขาไม่ได้แล้ว เห็นได้ชัดว่าเขาไม่อยากพูดอะไรอีกแล้ว”

“เป็นยังไงบ้าง สตีฟ?”

เนื่องจากการสนทนาทั้งหมดเป็นไปผ่านวิชั่น เหล่าอเวนเจอร์ที่อยู่รอบ ๆ จึงไม่รู้ว่าสตีฟและ【โดเมนิโก้·พุชชี่】พูดคุยกันเรื่องอะไร แต่เมื่อเห็นสีหน้าของสตีฟ นาตาชา ก็พอจะเดาได้บ้าง

“สถาบัน SCP พร้อมจะเสียสละกองทัพสหรัฐอเมริกาทั้งหมด เพื่อแลกกับการกักขัง【จ้าวศักดิ์สิทธิ์】อย่างปลอดภัย”

สตีฟเงยหน้าขึ้น มองนาตาชาผู้ถามคำถามนั้น สายตาเขาเหลือบไปยังโล่ในมือ น้ำเสียงที่ตอบไปทุ้มลงอย่างรู้สึกได้เลย

(จบตอน)

ติดตามผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:ยักษาแปร ผู้แปลลงแค่ในMy-NovelและThai-novelเท่านั้น หากอ่านที่อื่นรบกวนมาสนับสนุนทีนะครับผม หรือจะมากดไลก์แฟนเพจก็ได้ กระซิกกระซิก ;-;_