บทที่ 481 เมืองทั้วอัน
บทที่ 481 เมืองทั้วอัน เมื่อผ่านหมู่บ้านแห่งหนึ่ง หมู่บ้านทรุดโทรมและอาคารเก่าแก่ที่ดูหม่นหมอง อากาศราวกับเต็มไปด้วยกลิ่นอายของความสิ้นหวัง เด็ก ๆ ที่มอมแมมกลุ่มหนึ่งจ้องมองพวกเขาด้วยความอยากรู้อยากเห็น ใบหน้าถูกลมหนาวกัดจนแดงและแตกเป็นแผล มือและหูเต็มไปด้วยรอยหนาวเย็น เด็กเหล่านั้นมีสายตาที่แฝงความ...
