บทที่ 390: ปฏิกิริยาจากทุกฝ่าย(ฟรี)

บทที่ 390: ปฏิกิริยาจากทุกฝ่าย(ฟรี)

ณ ศาลเจ้าเมืองหลวงตะวันออก เทพเพลิงมองท้องฟ้าในที่ไกลด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

ที่นั่น ลำแสงพลังงานเรียวยาวเด่นชัดเป็นพิเศษ

บนท้องฟ้า ร่างหนึ่งยืนตระหง่านอย่างหยิ่งผยอง

เบื้องล่างของมัน สัตว์ร้ายมากมายนับไม่ถ้วนส่งเสียงร้อง บนพื้นดินสัตว์ร้ายนับไม่ถ้วนคำราม รอเพียงคำสั่งเดียว

"สุดท้ายแล้วไม่มีใครหลีกเลี่ยงเรื่องนี้ได้จริงๆ สินะ!"

เทพเพลิงละสายตา ในดวงตาฉายแววยิ้มอย่างจนใจ สุดท้ายร่างก็กลายเป็นสายไฟพุ่งไปยังจัตุรัสตะวันออก

ปรากฏการณ์ประหลาดเดียวกันนี้ เกิดขึ้นพร้อมกันในทุกที่บนดาวสีน้ำเงิน

ประเทศดาว เมืองนิวค์

พลังงานมหึมารวมตัวเป็นประตูแสง สัตว์ร้ายทะลักออกมาราวกับคลื่น

ประชาชนนับไม่ถ้วนที่ตอบสนองไม่ทัน กลายเป็นโครงกระดูกขาวภายใต้พลังอันท่วมท้น คนจำนวนมากกว่านั้น จิตวิญญาณแตกสลายภายใต้อำนาจของผู้มีพลังเหนือธรรมชาติ

หลังจากมนุษย์สัตว์ระดับเหนือธรรมชาติปรากฏตัว มันเพียงมองพื้นดินเบื้องล่างแวบเดียว ก็กลายเป็นสายแสงบินไปที่ไกล

และหายนะที่แท้จริง เพิ่งจะเริ่มต้นหลังจากมนุษย์สัตว์ระดับเหนือธรรมชาติจากไป

บนถนนในเมือง สัตว์ร้ายขนาดหลายพันเมตรราวกับขบวนรถไฟยักษ์ พุ่งชนไปมา

ทุกที่ที่ผ่าน ตึกระฟ้าพังทลายทั้งหมด

ประชาชนที่ซ่อนตัวในนั้นหนีความตายจากการถล่มมาได้อย่างยากลำบาก กลับต้องเผชิญหน้ากับฝูงสัตว์ร้ายระดับต่ำที่ถาโถมเข้ามา

"บ้าเอ๊ย!"

"น่ากลัวเหลือเกิน!"

"ฉันยังไม่อยากตาย————อ๊า!"

"ทหารอยู่ไหน ช่วยพวกเราด้วย!"

ในพริบตา เมืองนิวค์กลายเป็นนรกบนดิน

ซีกตะวันตก ประเทศโกล

ลำแสงมหึมาปกคลุมโบสถ์โบราณที่สุด

ในประตูแสงที่เชื่อมต่อกับลำแสง สัตว์ร้ายนับไม่ถ้วนปรากฏ ทะลักออกไปทุกทิศทางราวกับคลื่น

ในเมือง นีลส์ผู้พลีชีพมีสีหน้าเคร่งขรึม

เขาเปล่งวาจาศักดิ์สิทธิ์ เสียงก้องฟ้าดิน ดาบศักดิ์สิทธิ์ฟันแสงนับหมื่นสาย สังหารสัตว์ร้ายนับไม่ถ้วน

เพียงแต่ไม่เห็นมนุษย์สัตว์ระดับเหนือธรรมชาติ

ประเทศศิวะ

สัตว์ร้ายอาละวาดเพียงสามนาที ครึ่งเมืองกลายเป็นซากปรักหักพัง

ประเทศมังกร เมืองเป่ยหลง

ประตูแสงมหึมาตั้งตระหง่านกลางเมือง มนุษย์สัตว์ร่างผอมเพรียวคล้ายแมลงกอดอกยืน มองเมืองเบื้องล่างอย่างเย็นชา

ไม่ไกลจากเขา ยืนอยู่คือจักรพรรดิหยวนและจักรพรรดิยาที่ไม่ได้เข้าไปในพื้นที่ลึกลับ

แม้จะเป็นจักรพรรดิผู้สูงศักดิ์ แต่ในตอนนี้กลับไม่มีแม้แต่คุณสมบัติที่จะเผชิญหน้า ได้แต่ระวังตัวอยู่แต่ไกล

เพราะพลังของอีกฝ่าย คือระดับเหนือธรรมชาติ!

"ท่านมาจากที่ไกล ไม่ทราบว่ามีธุระใด?"

จักรพรรดิหยวนกดความตกใจในใจ พูดคุยอย่างระมัดระวัง

สิ่งที่ได้รับกลับมา คือคำพูดเย็นชา: "ฆ่าพวกเจ้าให้หมด"

พูดจบ มันก็ยกมือขึ้นโบก

จักรพรรดิกว่าสิบคนและคลื่นสัตว์ร้ายนับไม่ถ้วนเบื้องหลังมัน พุ่งเข้ามาราวคลื่นยักษ์อันบ้าคลั่ง

ในเวลาเดียวกัน มนุษย์สัตว์ระดับเหนือธรรมชาติลอยตามลม หันหลังบินไปทางชายฝั่งตะวันออกเฉียงใต้โดยไม่ลังเล

การสังหารเป็นหน้าที่ของลูกน้องและสัตว์ร้าย ส่วนภารกิจของมัน คือปกป้องแท่นบูชา

เขตเตรียมรบเทียนฟู่ เมืองเทียนฟู่

"สัตว์ร้ายมาแล้ว หนีเร็ว!"

"จะหนีไปที่ไหนได้?"

"มนุษย์สัตว์ระดับจักรพรรดิกว่าสิบตัว คลื่นสัตว์ร้ายนับไม่ถ้วน นี่คือวันสิ้นโลกในตำนานสินะ?"

ผู้คนมองสัตว์ร้ายและมนุษย์สัตว์ที่แขวนขลุ่ยควบขี่อยู่ในเมืองด้วยความสิ้นหวัง

แม้ผู้มีพลังเหนือธรรมชาติจะจากไปตั้งแต่แรก แต่สถานการณ์นี้ก็ไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาจะแก้ไขได้

"เหตุฉุกเฉิน มิติสัตว์ร้ายเริ่มรุกรานขนาดใหญ่!"

เขตเตรียมรบเฟิ่งเทียน ศูนย์บัญชาการรบ

หลู่เจี้ยนซิงได้รับรายงานจากเขตเตรียมรบเทียนฟู่ ลุกพรวดขึ้น

ในเวลาเดียวกัน คนอื่นๆ ก็ได้รับข่าวเดียวกัน

เขตเตรียมรบเจ็ดแห่งของประเทศมังกร ทุกเมืองหลักล้วนเกิดปรากฏการณ์ประหลาด

สัตว์ร้ายนำโดยมนุษย์สัตว์รุกรานขนาดใหญ่ กำลังอาละวาดในเมือง

"จะทำอย่างไรดี?"

สวี่เจ๋อเฟิงมองไปยังแม่ทัพคนอื่น

เนื่องจากการรุกรานของสัตว์ร้ายระดับกึ่งเทพครั้งก่อน กำลังเกือบครึ่งหนึ่งของเขตเตรียมรบทั้งเจ็ดถูกส่งไปที่ทุ่งน้ำแข็ง จนถึงตอนนี้ก็ยังประจำการอยู่ที่นั่น

แต่คราวนี้สัตว์ร้ายกลับไม่ได้ปรากฏที่ทุ่งน้ำแข็ง แต่กลับปรากฏในเมืองหลักต่างๆ

เหมือนกับการรุกรานครั้งแรกไม่มีผิด

การรุกรานของพวกมันถูกวางแผนมาล่วงหน้า ไม่มีรูปแบบใดให้คาดเดาได้เลย

การรุกรานต่างเวลา ต่างรูปแบบสามครั้งติด ความรุนแรงเพิ่มขึ้นทุกครั้ง แต่รูปแบบกลับไม่อาจคาดเดาได้ ทำให้พวกเขายิ่งรับมือได้ยากขึ้นเรื่อยๆ

และข่าวที่รายงานมาครั้งนี้ ผู้รุกรานจากมิติสัตว์ร้าย ระดับสูงสุดคือเหนือธรรมชาติ ต่ำสุดก็คือสัตว์ร้ายระดับต่ำนับไม่ถ้วน

ในสถานการณ์เช่นนี้ จะรับมืออย่างไรจึงจะไม่เกิดปัญหา?

"ข้าได้แจ้งหน่วยป้องกันเมืองในเขตเตรียมรบทุกเมืองแล้ว ให้ต้านการอาละวาดของสัตว์ร้ายไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไร ตอนนี้จะนำกำลังกลับไป!"

มู่หนานซิงลุกขึ้นก่อนใคร พูดพลางจะจากไป

"ทุกท่าน สงครามเริ่มขึ้นแล้ว" เฉิงอิ่งหลงกล่าวอย่างแน่วแน่

สีหน้าของเขาหนักอึ้งยิ่งนัก

ข่าวการรุกรานของสัตว์ร้ายมาถึงกะทันหันเกินไป ไม่ให้โอกาสเตรียมตัวใดๆ

แม้แต่เมื่อครู่ พวกเขายังดูซูไห่สังหารศัตรูในพื้นที่ลึกลับ ดูการต่อสู้ระดับเหนือธรรมชาติในทะเล

แต่การรุกรานที่แท้จริง มาถึงอย่างกะทันหันเช่นนี้ ไม่ให้เวลาตอบสนองใดๆ

ตอนนี้สิ่งเดียวที่พวกเขาทำได้ ก็คือพยายามรับมือทุกอย่างเท่าที่จะทำได้

แต่จะรับมืออย่างไร?

หลายคนนึกถึงข่าวที่ผู้ใต้บังคับบัญชารายงานทางโทรศัพท์เมื่อครู่

มนุษย์สัตว์ระดับจักรพรรดิกว่าสิบตัว สัตว์ร้ายระดับสูงและต่ำนับไม่ถ้วน

ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีผู้มีพลังเหนือธรรมชาติปรากฏตัว

ขนาดนี้ นอกจากผู้มีพลังเหนือธรรมชาติแล้วใครจะรับมือได้?

"ทุกท่าน" ท่ามกลางบรรยากาศหนักอึ้ง จักรพรรดิเทียนจีก้าวออกมาหนึ่งก้าว "พวกเราคือทหาร หน้าที่ของเราคือปกป้องประชาชน"

เขาพูดด้วยสีหน้าจริงจัง แล้วกล่าวต่อ: "ไม่ว่าอย่างไร ต้องต้านการรุกรานครั้งนี้ให้ได้!"

เมื่อพูดประโยคนี้ น้ำเสียงของเขายังแฝงการวิงวอนอยู่ด้วย

เพราะเขารู้ว่า คลื่นสัตว์ร้ายเช่นนี้ ไม่มีทางต้านทานได้

"พื้นที่ลึกลับอย่างมากอีกไม่กี่วันก็เปิด ต้านการโจมตีครั้งนี้ได้ รอซูไห่ออกมา ทุกอย่างยังมีโอกาส!"

"หรือพูดอีกอย่าง ความหวังเดียวของเราตอนนี้ มีเพียงซูไห่เท่านั้น!"

สุดท้าย เขาพูดประโยคที่ดูเหมือนปลอบใจ แต่ก็เป็นการยืนยัน

ขอเพียงซูไห่ออกมาจากพื้นที่ลึกลับได้ แม้จะเป็นการรุกรานระดับเหนือธรรมชาติ ก็ต้องมีวิธีแก้ไขแน่นอน

และก่อนหน้านั้น สิ่งที่พวกเขาต้องทำก็มีเพียง พยายามปกป้องประชาชน ปกป้องเมือง ประวิงเวลาจนกว่าจะถึงวันที่ซูไห่ออกมาจากพื้นที่ลึกลับ

เพื่อการนี้ แม้ต้องสละชีวิตก็ไม่เสียดาย!

เมื่อเข้าใจความหมายในคำพูดของจักรพรรดิเทียนจี หลู่เจี้ยนซิง เซี่ยคุน มู่หนานซิง และคนอื่นๆ สีหน้าก็ยิ่งหนักอึ้งขึ้น

ต้านสัตว์ร้ายโดยไม่เสียดายทุกอย่าง คลื่นสัตว์ร้ายระดับกึ่งเทพยังมีผู้เสียชีวิตมากมาย แล้วระดับเหนือธรรมชาติจะเป็นอย่างไร?

หลายคนรู้สึกไม่สบายใจ แต่ในดวงตาไม่มีความหวาดกลัวแม้แต่น้อย

"ตกลงตามนี้!" ซิ่นติ่ง แม่ทัพใหญ่เขตเตรียมรบอู๋หยาง พยักหน้าก่อนใคร

เฉิงอิ่งหลงแห่งเขตเตรียมรบจินหลิงพยักหน้าตาม "ถ้าซูไห่ออกมา ต้องกำจัดผู้รุกรานทั้งหมด ถ้าพวกเราแค่ประวิงเวลายังทำไม่ได้ คงไม่มีหน้าขอให้ซูไห่ลงมือแล้ว"

"ถูกต้อง! อย่าลืมว่าพวกเราคือกองทัพนะ แค่มนุษย์สัตว์ขั้นแปด แล้วระดับเหนือธรรมชาติก็มีแค่ตนเดียว จะสู้ไม่ได้หรือไง!" เซี่ยคุนพูดอย่างเดือดดาล

เมื่อได้ยินคำว่ากองทัพ ความสับสนในดวงตาของคนอื่นๆ ก็ค่อยๆ หายไป

ใช่แล้ว พวกเราคือกองทัพนี่นา

แม้ว่าก่อนซูไห่จะบรรลุระดับเหนือธรรมชาติ ก็เป็นเพียงกำลังธรรมดาของประเทศมังกร ที่ไม่มีแม้แต่ผู้มีพลังเหนือธรรมชาติ

หมื่นปีมานี้ควบคุมตระกูลจักรพรรดิและจักรพรรดิมากมายในนาม

ในช่วงเวลาอันยาวนาน สะสมสิ่งที่แม้แต่ผู้มีพลังเหนือธรรมชาติยังต้องเกรงกลัว — สังหารเทพ

ระดับจักรพรรดิก็อย่างไร ระดับเหนือธรรมชาติก็อย่างไร จะทำลายให้ดู!

"ปฏิบัติการ"

เมื่อจักรพรรดิเทียนจีออกคำสั่ง แม่ทัพผู้บัญชาการทุกเขตก็ลุกขึ้นพร้อมกันรีบไปประจำการ

ในเวลาเดียวกัน คำสั่งต่างๆ ก็ถูกส่งจากศูนย์บัญชาการเขตเตรียมรบเฟิ่งเทียนไปทั่วประเทศมังกร

ครั้งนี้ไม่เพียงระดมกำลังทหาร แต่รวมถึงตระกูลราขันย์และจักรพรรดิมากมายในประเทศมังกรด้วย

ผู้มีพลังเหนือธรรมชาติสองคนของประเทศมังกรกำลังต่อสู้กับมนุษย์สัตว์ระดับเหนือธรรมชาติในทะเล การต้านการรุกรานจากความว่างเปล่าครั้งนี้ มีเพียงพวกเขาเท่านั้น

บนทุ่งน้ำแข็ง แนวป้องกันทึบทะมึนเกิดความวุ่นวายในช่วงเวลาหนึ่ง

ตรงกลางแนวป้องกัน หัวฉางเก๋อประกาศรวมพลด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

เมื่อทหารทุกคนเข้าแถว เขาประกาศเสียงทุ้ม: "คำสั่งล่าสุด เมืองเทียนฟู่ถูกรุกรานจากความว่างเปล่า สั่งให้หน่วยของเรารีบไปถึงเมืองหลักเพื่อเข้าร่วมรบโดยเร็วที่สุด!"

นี่คือคำสั่งจากศูนย์บัญชาการ

ส่วนรายละเอียดความรุนแรงของการรุกรานที่ตามมา เขาไม่ได้พูดออกมา

ระดับเหนือธรรมชาติปรากฏ จักรพรรดิกว่าสิบคน สัตว์ร้ายระดับต่ำนับไม่ถ้วน

การรุกรานระดับเหนือธรรมชาติ เกินขีดจำกัดที่พวกเขาจะรับมือได้นานแล้ว

แต่ในฐานะทหาร แม้เบื้องหน้าจะเป็นภูเขามีดทะเลเพลิง เมื่อถึงเวลาต้องกระโดด ก็ต้องกระโดดเช่นกัน

และสิ่งเดียวที่หัวฉางเก๋อทำได้ คือละเว้นข่าวนี้ไว้ เพื่อให้ทหารมีจิตใจที่ผ่อนคลายกว่า

แต่แม้เขาจะพูดอย่างผ่อนคลาย ทหารหลายคนก็ยังเปลี่ยนสีหน้า

"เป็นไปไม่ได้!"

"ครอบครัวของฉันอยู่ในเมืองเทียนฟู่!"

"ทุ่งน้ำแข็งห่างจากเมืองเทียนฟู่หมื่นกว่ากิโลเมตร กลับไปต้องใช้เวลาอย่างน้อยสามสี่วัน จะทันหรือ?"

"การต่อสู้ในทะเลยังไม่จบเลย ทำไมถึงเป็นแบบนี้?"

ทหารทั้งหมดต่างตกตะลึงกับข่าวนี้

จิตใจร้อนรน หวาดกลัว

พวกเขาล้วนเป็นทหารจากเขตเตรียมรบเทียนฟู่ หลายคนเป็นคนท้องถิ่นเมืองเทียนฟู่

เพื่อต้านความว่างเปล่าบนทุ่งน้ำแข็ง จึงเดินทางมาไกลหมื่นลี้ ใครจะรู้ว่าบ้านเกิดกลับเกิดเรื่อง

"ดังนั้น พวกเราถึงต้องรีบกลับไปให้เร็วที่สุด!"

หัวฉางเก๋อมองทหารที่มีสีหน้าร้อนรน ตะโกนเสียงทุ้ม: "ออกเดินทาง!"

เมื่อคำสั่งดังขึ้น ทหารเขตเตรียมรบเทียนฟู่ที่เดิมรับผิดชอบประจำการส่วนกลางของแนวป้องกัน ก็เริ่มปฏิบัติการอย่างพร้อมเพรียง

รถยนต์ส่งเสียงคำราม รถหุ้มเกราะปล่อยควันดำจากการเผาไหม้น้ำมันดีเซล

บนผิวน้ำแข็งปรากฏรอยที่ถูกตีนตะขาบบดผ่าน

หากมองจากที่สูงในตอนนี้ จะเห็นเส้นสีดำที่เดิมตั้งอยู่กลางทุ่งน้ำแข็งอันกว้างใหญ่ไพศาล กำลังเคลื่อนที่เข้าสู่แผ่นดินใหญ่ด้วยความเร็วสูง

พวกเขาล้วนเป็นกองกำลังจากเขตรบต่างๆ ที่ประจำการอยู่ตามแนวป้องกันต่างๆ บนทุ่งน้ำแข็ง

ตอนนี้ ต่างได้รับคำสั่งเดียวกัน รีบไปยังเมืองหลักของเขตเตรียมรบ ต้านการรุกรานจากความว่างเปล่า!

เขตเตรียมรบเทียนฟู่ ดินแดนทิเบต

"พระพุทธองค์ ศูนย์บัญชาการส่งข่าวมา!"

พระเดินเข้าวังดาไลลามะ กดเครื่องมือในมือเบาๆ

จอภาพเปิดขึ้น แสดงภาพอันโหดร้าย

สัตว์ร้ายนับพันนับหมื่นอาละวาดในเมือง เสียงร่ำไห้ของประชาชนดังสะท้านฟ้าดิน

บนท้องฟ้า มนุษย์สัตว์รูปร่างประหลาดกว่าสิบคน ทุกครั้งที่ยกมือ ตึกสูงก็ถูกทำลาย

เสียงอาคารถล่ม เสียงแตรรถ เสียงร่ำไห้ของประชาชนดังต่อเนื่องเป็นผืน

ภาพเปลี่ยน ปรากฏร่างของหลู่เจี้ยนซิง: "มิติความว่างเปล่ารุกรานเมืองเทียนฟู่ ขอร้องให้ท่านจักรพรรดิทั้งหลายออกมือ ช่วยต้านทาน!"

น้ำเสียงของเขาแฝงการวิงวอน แต่ก็เป็นคำสั่งที่ไม่อาจโต้แย้ง

ดูการสื่อสารจบ ดาไลลามะค่อยๆ ลุกขึ้น "ความทุกข์ของสรรพสัตว์ สุดท้ายก็หนีไม่พ้นสินะ!"

พูดจบ ดาไลลามะก็หายไปจากที่เดิม เหลือเพียงล้อธรรมจักรที่หมุนช้าๆ

ครู่หนึ่ง เสียงของดาไลลามะก็ดังขึ้นในหอประชุมที่ว่างเปล่า: "เรียกตั๋วจี๋มาด้วย เมื่อเลือกที่จะเป็นทหารแล้ว ก็ต้องทำหน้าที่ที่ทหารควรทำ"