บทที่ 267 ความเชื่อมั่นที่แข็งแกร่งขึ้น (ฟรี)

ในหมอก หลิน เซียวแสดงรอยยิ้มบางๆ และพูดเบาๆ ว่า "ถ้าคุณบุกเข้าไปในพื้นที่ของคู่ต่อสู้เพื่อโจมตี คุณย่อมพ่ายแพ้อย่างแน่นอน"

เขาอยากพูดประโยคนี้กับผู้อำนวยการจริงๆ

ตั้งแต่แรกเริ่ม เมื่อผู้อำนวยการพุ่งเข้าไปในหมอกของแฮร์รี่ หลิน เซียวก็คอยสังเกตการเคลื่อนไหวของผู้อำนวยการ

พวกเขาอยู่ในความมืด ผู้อำนวยการอยู่ในที่สว่าง และหลิน เซียวสามารถรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงพลังของผู้อำนวยการได้มากที่สุด

จริงๆ แล้วการตัดสินใจเบื้องต้นของผู้อำนวยการไม่ผิด

เมื่อหลิน เซียวแยกจากดาบยาว เขาจริงๆ ไม่สามารถตัดสินใจได้ว่าจะทำอะไรต่อไป

อย่างไรก็ตาม เขารู้ว่าด้วยพลังของผู้อำนวยการ ตอนนั้นไม่มี เมื่อเขาเลือกโดยไม่ลังเล หลิน เซียวเดาว่านั่นเป็นความสับสนของเขา

การโจมตีครั้งแรกของหลิน เซียวและแฮร์รี่ไม่ผิด มันเป็นการโจมตีแบบสิ้นหวังจริงๆ แต่พวกเขาเพียงแค่สลับตำแหน่งเมื่อผู้อำนวยการไม่ทันระวัง สิ่งที่ผู้อำนวยการคิดว่าเป็นการโจมตีด้านหน้าจริงๆ แล้วเป็นการโจมตีด้านข้าง ทั้งหมดนี้อยู่ในแผนของหลิน เซียว

หลิน เซียวและแฮร์รี่ใช้พลังทั้งหมดในการโจมตี และถ้าพวกเขารับมันโดยไม่มีการป้องกันใดๆ เลย แม้แต่ผู้อำนวยการหลี่ก็จะถูกโจมตีอย่างหนัก

ดัง!

เมื่อหมอกจางหายไป พลังเวทของแฮร์รี่ก็จำกัดจริงๆ หลังจากการโจมตีเมื่อครู่ คาถาหมอกคงยากที่จะคงอยู่ต่อไป แต่มันสำคัญอะไร? พวกเขาบรรลุจุดประสงค์แล้ว

หลิน เซียวและแฮร์รี่ออกมาจากทะเลในสภาพเปียกโชก ฝั่งตรงข้ามกับพวกเขา คนที่ออกมาจากดาบยาว ผู้อำนวยการกำลังอาเจียนเป็นเลือด มือขวาของพวกเขาวางอยู่บนพื้น เพื่อให้พวกเขาพยุงตัวไม่ให้ล้มลงได้แทบจะ ถูกย้อมแดงด้วยเลือด

เขาเงยหน้าขึ้นอย่างยากลำบากและมองไปที่หลิน เซียวและแฮร์รี่ "พวกนายแข็งแกร่งกว่าที่ฉันคิดไว้"

หลิน เซียวมองเขาและพูดด้วยความเคารพ "ท่านผู้อำนวยการ พลังของท่านแข็งแกร่งจริงๆ พวกเราได้เห็นมาก่อน ถ้าเป็นในสนามรบจริง พวกเราทั้งคู่คงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของท่าน

พลังโจมตีของท่านทำให้พวกเราได้เห็นสิ่งที่แข็งแกร่งที่สุดจนถึงตอนนี้ การต่อสู้ครั้งนี้ พวกเราชนะเพราะเรามีความเข้าใจอย่างเต็มที่ในพลังของผู้อาวุโส แต่ผู้อาวุโสไม่รู้อะไรเกี่ยวกับพวกเราเลย"

ผู้อำนวยการสงบสติอารมณ์ เห็นได้ชัดว่าไม่ได้บาดเจ็บสาหัส เขามองหลิน เซียว "ทำไม? ทำไมเธอถึงสามารถรู้ทิศทางการโจมตีของฉันทั้งหมดได้?" นี่คือสิ่งที่เขาอยากรู้มากที่สุด ความรู้สึกของการเดินเป็นครั้งแรกในชีวิตของเขา

หลิน เซียวยิ้มบางๆ "เหตุผลสำหรับเรื่องนี้ ผมเชื่อว่าผู้อาวุโสจะรู้ในไม่ช้า"

ผู้อำนวยการมองเขา

เขารู้ว่าความพ่ายแพ้ของเขาในการต่อสู้ครั้งนี้ไม่ได้ผิดมากเกินไป

ในแง่ของพละกำลัง เขาแข็งแกร่งกว่าวัยรุ่นสองคนนี้หลายเท่า

ถ้าศัตรูประเมินเขาต่ำเกินไป ถ้าเขาเปิดฉากโจมตีอย่างรุนแรงตั้งแต่ขึ้นมา บางทีผลลัพธ์อาจจะแตกต่างออกไป

หลิน เซียวและแฮร์รี่โค้งคำนับผู้อำนวยการเล็กน้อย

ในการต่อสู้ครั้งนี้ พวกเขาต่อสู้อย่างมีความสุขมาก

แม้ว่าทั้งกระบวนการจะเกี่ยวข้องกับกลยุทธ์มากกว่าพละกำลัง พลังของผู้อำนวยการและประสบการณ์ภาคสนามของเขาทั้งหมดในโลกเวทมนตร์ทั้งหมด อยู่ในแนวหน้า และพวกนี้เอาชนะเขาได้โดยไม่ต้องมีใครช่วย

ทั้งสองกล่าวลาผู้อำนวยการและหาที่พักผ่อนสักครู่

ตอนนี้พวกเขาเป็นคนสุดท้ายที่เหลืออยู่ในการทดสอบเก้าครั้ง หลี่ หนิงหนิง ผู้อำนวยการสถาบันพ่อมดแห่งประเทศจีน

นอกจากนี้ ในบรรดาผู้อำนวยการทั้งหมด หลี่ หนิงหนิงเป็นคนที่พวกเขารู้ข้อมูลน้อยที่สุด เพราะในการทดสอบก่อนหน้านี้ หลี่ หนิงหนิงยอมแพ้โดยตรงเสมอ ในข้อมูลทั้งหมด ยกเว้นเพียงเล็กน้อยที่ผู้อำนวยการหลินให้มา ไม่มีใครรู้ว่าผู้อำนวยการหลี่แข็งแกร่งแค่ไหนในตอนนี้

ในช่วงเวลาสั้นๆ เกือบหนึ่งเดือนในสถาบันพ่อมดแห่งประเทศจีน แม้ว่าพวกเขาจะทนความเจ็บปวดมามาก และก้าวหน้าอย่างต่อเนื่องภายใต้สถานการณ์ที่ยากลำบากมาก ผลลัพธ์ก็ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามหาศาล

นับตั้งแต่ช่วงแรกที่พวกเขาเข้ามา ทั้งสองคนแทบจะเกิดใหม่โดยสิ้นเชิง โดยทั่วไป

ทั้งสองปิดตาและไม่มีการสื่อสารใดๆ

ในช่วงเวลาเช่นนี้ พวกเขาไม่จำเป็นต้องพูดอะไรอีกแล้ว

หลี่ หนิงหนิงเป็นเหมือนคู่ต่อสู้ที่แปลกประหลาดสำหรับพวกเขา

สิ่งที่ไม่รู้มักจะน่ากลัวที่สุด

เมื่อพวกเขากำลังจะเผชิญหน้ากับเขาจริงๆ หลิน เซียวและแฮร์รี่ตระหนักว่าในใจของพวกเขา พวกเขาไม่มีความมั่นใจในชัยชนะจริงๆ

พวกเขาทั้งหมดรู้ว่าการต่อสู้ครั้งต่อไปจะเป็นการต่อสู้ที่ยากลำบาก ยากกว่าการปะทะครั้งก่อนๆ ทั้งหมด

หลังจากพักผ่อนหนึ่งคืน ทั้งสองคนมาถึงสนามของผู้บัญชาการคนสุดท้าย ราวกับว่าเขารู้ว่าพวกเขากำลังมา หลี่ หนิงหนิงมาถึงก่อนกำหนด ไขว้ขา และนั่งสมาธิบนพื้น

เมื่อหลิน เซียวและแฮร์รี่เห็นหลี่ หนิงหนิง ความประหลาดใจก็แวบผ่านดวงตาของพวกเขา ผู้อำนวยการหลี่ที่ไม่เต็มใจแตกต่างจากผู้อำนวยการหลี่ที่พวกเขาเคยพบก่อนหน้านี้โดยสิ้นเชิง เธอสวมเสื้อคลุมสีดำ ดูเหมือนเสื้อคลุมจะไม่พอดีกับตัวเท่าไหร่ ตอนนี้ร่างกายของเธอดูตลกนิดหน่อย

แต่สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือผมที่ปล่อยยาวของเธอ สยายไปตามลม ยุ่งเหยิง และดูเหมือนคนผิวดำที่มีผมยาว

ทั้งสองมองตากัน และเห็นความจริงจังในดวงตาของกันและกัน จากนั้นก็คำนับหลี่ หนิงหนิงและพูดว่า "ผู้อำนวยการ เรามาทำการทดสอบ

หลี่ หนิงหนิงมองพวกเขา และในที่สุดก็จับตามองที่หลิน เซียวและโบกมือให้เขา

หลิน เซียวบินตรงขึ้นไปในอากาศและบินไปในทิศทางของเธอ เมื่อร่างกายอยู่ในอากาศ โล่ป้องกันก็แผ่กระจายไปทั่วร่างกาย และแฮร์รี่ตามหลิน เซียวหลังจากที่อยู่ในอากาศ แต่เขาซ่อนตัวอยู่หลังหลิน เซียวและไม่ได้เปิดฉากโจมตี

เมื่อหลิน เซียวและแฮร์รี่มาถึงด้านข้างของหลี่ หนิงหนิงในระยะไม่ถึง 330 เมตร ทันใดนั้น สัตว์ประหลาดที่น่ากลัวก็ปรากฏขึ้นเบื้องหลังหลี่ หนิงหนิง ถ้าผีที่ผ่านมาน่าเกลียดที่สุด สัตว์ประหลาดข้างหลี่ หนิงหนิงก็น่าขยะแขยงมาก

หลิน เซียวมองมันและนึกถึงสัตว์ประหลาดหนวดที่เขาเคยได้ยินในชาติก่อน ร่างกายของมันเต็มไปด้วยหนวดหนาแน่น และบนหนวดมีวงกลมสีขาวหนาแน่น ดูทั้งน่าขยะแขยงและน่ารังเกียจ

ทันทีที่หลิน เซียวและแฮร์รี่ลงจอด หนวดมากมายของสัตว์ประหลาดหนวดก็พุ่งออกมาพร้อมกัน มุ่งหน้าไปที่หลิน เซียวและแฮร์รี่ ดูเหมือนว่าหลี่ หนิงหนิงจะแตกต่างจากผู้อำนวยการโดยสิ้นเชิง เธอไม่มีขีดจำกัดใดๆ ในฐานะผู้อำนวยการเลย จึงโจมตีโดยตรงเมื่อเริ่มต้น

แน่นอน ถ้าเป็นหลิน เซียวและแฮร์รี่ พวกเขาจะบอกว่ามันเป็นเพียงกลยุทธ์ แค่วางมันบนร่างของหลี่ หนิงหนิง พวกเขาคิดว่ามันเป็นการโจมตีแบบซุ่มโจมตี

แม้ว่าหลี่ หนิงหนิงจะคาดการณ์พลังของหลิน เซียวและแฮร์รี่ไว้แล้ว

แต่ผู้อำนวยการหลายคนก่อนหน้าเธอ ใครก็ตามที่แข็งแกร่งกว่าพวกเขา ก็ถูกพวกเขาเอาชนะทั้งหมด

ดังนั้น เมื่อเธอเผชิญหน้ากับคนสองคนนี้ เธอจะไม่ประมาท