บทที่ 172: เริ่มการสอบสวน!

บทที่ 172: เริ่มการสอบสวน!

ยามราตรีของเมืองหวงหยาน ช่างมีเสน่ห์เหลือเกิน

ภายใต้ท้องฟ้าสีดำสนิท เนินทรายสูงใหญ่ถูกแสงจันทร์สาดส่องจนเป็นประกายสีเงิน

บางครั้งบางคราว จะมีเสียงร้องของอสูร​ดังมาแต่ไกล ทำให้ค่ำคืนที่เงียบสงบนี้ยิ่งเพิ่มความลึกลับและความเย้ายวน

……

ภายในเมือง ที่จัตุรัสกลาง

ชาวเมืองทั้งหมดได้มารวมตัวกัน เต้นรำรอบกองไฟกับกองทัพอสูรเพื่อฉลองค่ำคืนอันแสนวิเศษนี้

เซียวซิงหยูหน้าตาหล่อเหลา เขาจึงเป็นที่นิยมมากในงานเลี้ยงรอบกองไฟ…สาวๆหลายคนต่างผลัดกันมาเต้นรำกับเขา

"หนุ่มหล่อ มีแฟนหรือยังคะ?"

"อะแฮ่ม ผมเหนื่อยหน่อย ขอพักแป๊บนะ พวกคุณเต้นกันก่อนเลย"

เซียวซิงหยูหาข้ออ้าง แล้วหนีออกมาจากฝูงชน…แต่เขากลับชนเข้ากับคนที่เดินสวนมา

"องค์หญิง ขออภัยด้วย~"

ซ่างกวนเฉียนลูบแขนอันบอบบางของตัวเองเบาๆ แล้วพูดเสียงดุ

"เซียวซิงหยู กล้ามาชนฉันเชียวเหรอ?"

เซียวซิงหยูเหงื่อตก ถ้าไม่จำเป็นจริงๆ เขาไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับซ่างกวนเฉียนมากนักหรอก

"เมื่อกี้ฉันเห็นนายกอดสาวๆ เต้นสนุกเชียว ทำไมถึงเลิกเต้นล่ะ?"

"องค์หญิง ท่านอย่าล้อผมเลย"

"ตามข้ามา ข้าอยากเต้นบ้าง!"

ซ่างกวนเฉียนจูงมือเซียวซิงหยู กลับเข้าไปในฝูงชน

"องค์หญิง ท่าน..."

"ทำตามธรรมเนียมท้องถิ่นสิ จับเอวข้าไว้ แล้วเต้นตามจังหวะดนตรี ใช่ แบบนี้แหละ ระวังอย่าเหยียบเท้าฉันล่ะ"

ในลานเต้นรำ ทุกคนกำลังดื่มด่ำกับบรรยากาศแห่งความสุข สนุกสนานไปกับคู่เต้นของตัวเอง

เซียวซิงหยูจับเอวบางๆของซ่างกวนเฉียนไว้ ทั้งสองคนเต้นรำไปตามจังหวะดนตรี

"พูดตามตรง องค์หญิงนี่สมกับเป็นลูกสาวของท่านผู้หญิงนั้น ร่างกาย​ยอดเยี่ยม​มากจริงๆ..."

แม่ลูกคู่นี้มีรูปร่างเหมือนกัน คือดูสูงโปร่งเพรียวบาง เหมือนนางฟ้าที่ออกมาจากภาพวาด

แต่ถ้าได้สัมผัสใกล้ๆจะรู้ว่าใต้เสื้อผ้านั้นซ่อนรูปร่างที่โค้งเว้าเอาไว้ ส่วนที่ควรจะเล็กก็เล็ก ส่วนที่ควรจะใหญ่นั้นก็ใหญ่!

ทั้งสองคนเต้นรำด้วยท่วงท่าอาจจะไม่เชี่ยวชาญมากนัก แต่ก็พอดูได้

"เซียว​หยู​นี่โชคดี​จริงๆ ได้เป็นคู่เต้นขององค์หญิงด้วย!"

"ฉันบอกแล้วว่าเพื่อนของเรานี่แหละ คือว่าที่พระสวามีขององค์หญิง"

อู๋เซิงโหย่วกับซ่งหู่ยังคงเพ้อเจ้อไม่เลิก

"องค์หญิง ได้เวลาแล้ว"

"อืม" ซ่าง​กวน​เฉียน​พยักหน้า​รับเเล้วเดินไปหาโจวซง

……

บนโต๊ะอาหารกลางแจ้ง

ตอนนี้โจวซงกำลังดื่มเหล้ากับคนของเขาอย่างสนุกสนาน​

"เจ้าเมืองโจว น้องชายของท่านไม่ธรรมดาเลยนะ ได้รับความโปรดปรานจากองค์หญิงด้วย"

"ใช่ ฉันไม่เคยเห็นองค์หญิงสนิทสนมกับผู้ชายคนไหนขนาดนี้มาก่อนเลย"

ตอนนี้, ทุกคนต่างพูดคุยถึงเซียวซิงหยู

เพราะตอนนี้​เซียวซิงหยูนั้นโดดเด่นมาก…เขาเหมือนดวงดาวที่ส่องแสงในหมู่คนเลยทีเดีย​ว

ทั่วประเทศ คนหนุ่มที่มีทั้งพรสวรรค์และรูปลักษณ์ภายนอกที่ยอดเยี่ยม​นั้นมีมากมาย

แต่ก่อนหน้านี้ไม่มีใครเลยที่ได้รับความสนใจจากซ่างกวนเฉียน

มีเพียงเซียวซิงหยูเท่านั้น ที่ซ่างกวนเฉียนสนิทสนมด้วยตั้งแต่แรกพบ

โจวซงดื่มเหล้าหมดขวด ใบหน้าแดงก่ำ เผยรอยยิ้มอย่างภาคภูมิใจ

"เซียวซิงหยูน่ะ เป็นน้องชายที่ดีของฉัน…เขาเป็นคนดีมีคุณธรรม องค์หญิงเต็มใจสนิทสนมกับเขา แสดงว่าองค์หญิงมีสายตาที่ดี ฮ่าๆๆ!"

โจวซงพูดสามประโยค สองประโยคชมเซียวซิงหยู ส่วนอีกประโยคก็คืออวดว่าเซียวซิงหยูเป็นน้องชายที่เขาให้การยอมรับ

ข้างๆเขา…ที่นั่งสามที่ ที่ใกล้กับโจวซงที่สุดได้แก่ จ้าวหมิง หลิวรุ่ยเจี๋ย และซุนล่าง

ทั้งสามคนนี้เป็นขุนพลที่มีประสบการณ์มากที่สุดของโจวซง เคยร่วมรบเคียงบ่าเคียงไหล่กับโจวซงมาอย่าง​ยาวนาน​

….

ก๊าซซซ!!!

ทันใดนั้นเอง มันก็มีเสียงคำรามอันน่าสยดสยองดังมาแต่ไกล

ด้วยสัญชาตญาณ โจวซงวางแก้วเหล้าลง…ดวงตาที่กำลังมึนเมาพลันกลับมาแจ่มใสอย่างรวดเร็ว​

"นี่มันเสียงของอสูรระดับราชา อสูรเหยี่ยวหน้าผี!"

"เจ้าเมืองโจว ไม่ใช่แค่เหยี่ยวหน้าผี ผมได้ยินเสียงคำรามของอสูรกระดูกหุ้มเกราะด้วย!"

จากนั้น เสียงคำรามและเสียงร้องของอสูรต่างๆก็ดังขึ้นรอบด้าน

โจวซงลุกขึ้นยืน เเล้วตะโกนเสียงดัง "กองทัพจงฟังคำสั่ง ปกป้องชาวบ้านไว้ตรงกลาง…อัญเชิญอสูรเตรียมพร้อมรบ!"

เสียงคำรามของอสูรเหล่านี้ดังขึ้นเรื่อยๆ แต่มันกลับไม่มีอสูรตัวใดปรากฏให้เห็นเลย

"เจ้าเมืองโจว สถานการณ์มันแปลกๆนะครับ…ได้ยินแต่เสียงอสูร แต่ไม่เห็นตัวพวกมันเลย"

โจวซงคิดตามเเล้ว​พึมพำ​เบาๆ "แปลกจริงๆนั่นแหละ…ตามหลักแล้ว การป้องกันเมืองของเราแข็งแกร่งมาก ถึงมีอสูรบุกเข้ามา ก็น่าจะได้รับรายงานด่วนจากหน่วยลาดตระเวนด้านหน้า..."

ขณะที่ผู้คนกำลังตื่นตระหนกและสงสัย ซ่างกวนเฉียนก็เดินมาถึงตัวโจวซง

"เจ้าเมืองโจว ท่านช่างไร้ความสามารถ​จริงๆ…มีอสูรสายปลอมตัวแฝงเข้ามาในเมือง ท่านยังไม่รู้ตัวเลย~"

เมื่อได้ยินคำว่าอสูรสายปลอมตัว ทุกคนที่อยู่รอบๆก็สะดุ้งทันที​

ชายหญิงในลานเต้นต่างถอยห่างจากกัน พวกเขา​ล้วนกลัวว่าคู่เต้นของตัวเองจะเป็นอสูรสายปลอมตัวที่องค์หญิงพูดถึง

เเละคำพูด​นี้ขององค์หญิงก็ทำให้โจวซงสับสน​เเล้วรีบถามทันที​

"องค์หญิง ท่านหมายความว่ายังไงกันเเน่ครับ ในเมืองมีอสูรสายปลอมตัวที่ไหนกัน?"

ซ่างกวนเฉียนมองจ้าวหมิง หลิวรุ่ยเจี๋ย และซุนล่างด้วยสายตาเย็นชา​

"อสูรสายปลอมตัว อยู่ในกลุ่มขุนพลคนสนิทของท่านนั่นแหละ"

โจวซงหันกลับไปมองพี่น้องร่วมรบทั้งสามคนที่เคยร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมานาน

"ท่านเจ้าเมือง พวกเราทำงานด้วยกันมานาน นี่ท่านสงสัยผมเหรอ?" จ้าวหมิงยิ้มเยาะตัวเองอย่างเศร้าๆ

"ผมไม่ใช่อสูรสายปลอมตัว!” หลิวรุ่ยเจี๋ยโบกมือปฏิเสธอย่างร้อนรน

ซุนล่างเป็นคนตรงไปตรงมามาที่​สุด​ เขาดึงกริชออกมาจากเอวเเล้วยื่นให้โจวซง

"ท่านเจ้าเมือง ถ้าท่านสงสัยผม ท่านเเทงผมได้เลย"

คนสนิท​ทั้งสามคน ทำให้โจวซงลำบากใจอย่างมาก

"องค์หญิง พวกเขาสามคนนี้เป็นขุนพลที่ร่วมปกป้องเมืองหวงหยานกับผมมานานหลายปีเเล้ว…พวกเขาไม่ใช่อสูรสายปลอมตัวแน่นอนครับ!"

"พี่โจว องค์หญิงพูดเรื่องจริงนะครับ"

เซียวซิงหยูปรากฏตัวขึ้นเเล้วรีบช่วยพูด

"น้องเซียว นายก็สงสัยพี่น้องร่วมรบทั้งสามคนของฉันด้วยเหรอ?"

"เปล่า…ผมไม่ได้สงสัย แต่ผมมั่นใจเลยเ​เหล่​ะ"

หลังจาก​พูด​จบ, เซียวซิงหยูก็ยกนิ้วชี้ชี้ไปที่ชายหัวเกรียนข้างกายโจวซง

"นาย…นายนั่นแหละ คืออสูรสายปลอมตัว!"

ทุกคนมองไปที่จ้าวหมิง เพราะเซียวซิงหยูชี้ไปที่เขา

"เซียวซิงหยู อย่าคิดว่าสนิทกับเจ้าเมืองแล้วจะใส่ร้ายป้ายสีฉันเเบบนี้ได้นะ!" จ้าวหมิงแค่นเสียงเยาะเย้ย​

เซียวซิงหยูยิ้มมุมปาก เผยให้เห็นท่าทางเจ้าเล่ห์​ของเขา

"เมื่อกี้ตอนที่เสียงคำรามของอสูรดังขึ้น พี่โจวสั่งให้ทุกคนเตรียมอัญเชิญอสูรออกมา"

"งั้นฉันขอถามหน่อย ทำไมมีแต่นาย ที่ไม่อัญเชิญอสูรออกมาล่ะ?"

คำพูดของเซียวซิงหยูทำให้ทุกคนขนลุก

ตอนนี้ปรมาจารย์​อสูรทุกคนต่างอัญเชิญอสูรของตัวเองออกมาแล้ว

ขุนพลคนสำคัญ​อย่างหลิวรุ่ยเจี๋ยและซุนล่างก็อัญเชิญ​ออกมาเเล้วเช่นกัน

ตอนนี้​ มีเพียงจ้าวหมิงคนเดียว​เท่านั้นที่ไม่ได้อัญเชิญอสูรออกมา!

โจวซงมองไปที่จ้าวหมิง ด้วยสีหน้าที่เริ่มเคร่งขรึมมากขึ้น​

"ทำไมนายถึงไม่อัญเชิญอสูรออกมา?"

"ท่านเจ้าเมือง ผม...ผม..."

เซียวซิงหยูยกยิ้มเย็นชาเเล้วเริ่มอธิบาย​ทันที​ "อสูรสายปลอมตัวสามารถเลียนแบบรูปร่าง เสียง และท่าทางของมนุษย์ได้...แต่มันไม่มีทางเลียนแบบความสามารถในการอัญเชิญอสูรของปรมาจารย์​อสูรได้หรอก!"

……………………