บทที่ 151 ชูชู ข้ามีของขวัญพิเศษมาให้เจ้า!
หลินยวี่รู้สึกถึงสายตามากมายที่จับจ้องมาที่ตน แต่เขาไม่ได้ใส่ใจ ก้าวเท้าขึ้นบันไดขั้นสุดท้ายของแท่นบูชา ทันทีที่เหยียบลงบนขั้นบันได หลินยวี่รู้สึกราวกับจมลงในม่านหมอก เสียงมากมายดังก้องเรียกหาเขา เมื่อหมอกค่อยๆ จางลง ใบหน้าคุ้นเคยหลายใบค่อยๆ ปรากฏในความมืด พวกเขาหันมามองหลินยวี่ "มาเถิด! พวกเราไปด้ว...
