บทที่ 116 ท่านเคานต์ ข้าขอท้าประลองท่าน! (ฟรี)

"ท่านเคานต์ ข้าขอท้าประลองท่าน!"

มังกรร้ายที่ไม่เคยตกหลุมรักช่างน่ากลัวนัก

ลองจินตนาการดู เมื่อมังกรร้ายมีคนที่ชอบ มังกรร้ายที่ไม่เคยตกหลุมรักจะใช้คำพูดในหนังสือรักมาพูดคุยกับคนที่ตนชอบ

คงจะคบได้ไม่กี่ครั้งก็เลิกกันหมด อาจถึงขั้นถูกคนที่เขาชอบคิดว่าเป็นมังกรสมองมีปัญหา

ต่อไปเมื่อมังกรร้ายตกหลุมรัก ถ้าข้ายังอยู่ข้างกายเขา จะพยายามห้ามเขาดีกว่า ทำอย่างไรก็ได้ให้เขาไม่เอาหนังสือรักที่ตนเองเขียนมาใช้เป็นคู่มือการจีบสาว

บทพูดกับตัวเองในนั้นทำร้ายจิตใจหญิงสาวเกินไป สำคัญที่สุดคือน่าอายนัก

ครั้งแรกที่ข้าอ่านคำพูดที่มังกรร้ายเขียน อายจนหางมังกรยังกระดิกไม่ออก

จะแอบเอาต้นฉบับที่มังกรร้ายใส่ตู้จดหมายออกมาดีหรือไม่?

ไม่อย่างนั้นถ้าถูกสำนักพิมพ์ปฏิเสธ...

มังกรร้ายจะเสียหน้าเพียงใด?

นางไม่อยากให้ชีวิตมังกรในอนาคตมีจุดด่างพร้อย

อา...

ดูเหมือนจะไม่ค่อยดีนัก

การตีพิมพ์นิยายรักวัยรุ่นที่ตนเองเขียน คงเป็นความฝันเล็กๆ ของมังกรร้าย

ถ้าข้าแอบเอาต้นฉบับของเขาไป หากมังกรร้ายรู้เข้าอาจจะตีข้า

ปล่อยให้มังกรร้ายสมความฝันเถอะ

"คืนนี้เราจะกลับบ้านนอนหรือไปนอนที่คฤหาสน์เคานต์ของท่าน?"

"เจ้าอยากกลับบ้านนอนหรืออยากไปนอนที่คฤหาสน์เคานต์?"

"อยากกลับเกาะ พรุ่งนี้แลนซ์พาเอ้อโกวจื่อกับคุกุมาที่นี่ได้หรือไม่? ข้าอยากเล่นขว้างจานกับเอ้อโกวจื่อ ให้คุกุนอนอาบแดดบนสนามหญ้า หรือให้มันลงไปจับปลากินในแม่น้ำ"

"หากพวกมันอยากมา ข้าไม่ขัดข้อง"

"งั้นคืนนี้กลับไปข้าจะถามพวกมันดู"

แลนซ์ยิ้มพลางลูบศีรษะลูกมังกร "เมื่อจำอักษรมังกรได้ครบพันตัว บอกข้า ข้าจะสอนคาถามังกรให้สองสามคาถา"

"อ๋อ คาถามังกร... เหมือนจอมเวทในโลกมนุษย์หรือ? ท่องคาถามังกรแล้วปลดปล่อยเวทมนตร์พลังต้นกำเนิดที่ร้ายกาจได้?"

"อืม"

"เข้าใจแล้ว รอให้ข้าจำอักษรมังกรครบพันตัว แล้วจะบอกท่าน"

"อืม ตั้งแต่คืนนี้เป็นต้นไป ทุกคืนให้เขียนเรียงความสั้นๆ ยาวสักสองสามร้อยคำ หัวข้อเรียงความอาจเป็น 'พ่อของข้า' 'พี่สาวของข้า' 'น้องสาวของข้า' 'แม่ของข้า'... เจ้าคิดหัวข้อเองก็ได้ ถ้าคิดไม่ออกจริงๆ มาหาข้า ข้าจะคิดให้

ใช้อักษรมังกรเขียน ฝึกฝน... ข้าลืมไปว่าเจ้ายังต้องฝึกคัดลายมือด้วย ฝึกคัดลายมือก่อน สมุดฝึกคัดลายมือข้าให้เจ้าเมื่อคืน ฝึกคัดลายมือก่อน

ส่วนเรียงความนั้น... สามวันหนึ่งฉบับ หรือห้าวันหนึ่งฉบับก็ได้"

"..."

ทำไมรู้สึกว่ามังกรร้ายคิดถึงเรื่อง "การเรียน" ของมังกรน้อยอย่างข้าตลอดเวลา?

พ่อมังกรแม่มังกรบนเกาะมังกรก็สอนลูกมังกรของพวกเขาแบบนี้หรือ?

ถ้ามังกรบนเกาะมังกรทุกตัวสอนมังกรน้อยเหมือนมังกรร้าย เมื่อมังกรน้อยบนเกาะมังกรโตขึ้นจะเก่งกาจเพียงใด?

ไม่กล้าคิดเลย

ทำตามที่มังกรร้ายบอกดีกว่า อย่างไรก็ตาม ตอนนี้นางยังไม่รู้สึกกดดันอะไร

อีกอย่างหนึ่ง นางพบว่าร่างกายของตนดูจะแข็งแรงกว่าตอนเป็นองค์หญิงอยู่บ้าง ไม่รู้ว่าเป็นผลจากยา หรือผลจากการฝึกฝน

หรือว่าทั้งสองอย่าง?

"เอ่อ... แลนซ์ รางวัลเรียงความยอดเยี่ยมเหรียญเงินที่ท่านสัญญาจะให้ข้าเมื่อคืน ยังไม่ได้ให้เลยนะ"

"คืนนี้กลับไปจะให้"

รางวัลต้องไม่ค้างจ่าย หากค้างจ่ายรางวัลแล้วกระทบกระเทือนความกระตือรือร้นในการเรียนของลูกมังกร นั่นจะเป็นการขาดทุนใหญ่

แลนซ์พามังกรน้อยเดินคุยไปตามถนน อากาศเดือนแปดยามค่ำยังอบอ้าวอยู่บ้าง ผู้คนสองสามคนจับกลุ่มเดินเล่นตามถนน

บางคนก็วิ่งออกกำลังกาย

สองข้างถนนมีโคมไฟพลังงาน

ทิเชียและคนอื่นๆ ปกครองเมืองเซนต์บลูได้ดี ให้เวลาพวกเขาอีกสักพัก เมืองเซนต์บลูอาจกลายเป็นเมืองศูนย์กลางของมณฑล

บางทีตอนนี้ก็มีแนวโน้มเช่นนั้นแล้ว เมืองที่ดึงดูดผู้เหนือธรรมชาติได้ย่อมมีอนาคตที่สดใส

ในเมืองเซนต์บลูมีสมาคมผู้เหนือธรรมชาติเข้ามาตั้งสาขาแล้ว พวกเขาจะรับภารกิจที่นี่ได้หรือ?

เหตุการณ์วัวแกะหายตอนบ่ายน่าจะกลายเป็นภารกิจหนึ่งบนป้ายประกาศของสมาคมผู้เหนือธรรมชาติได้ แต่ทางการเซนต์บลูสืบสวนจนกระจ่างอย่างรวดเร็ว

หวังว่าผู้เหนือธรรมชาติจะหาเงินได้ในเมืองนี้

สิบโมงคืน แลนซ์พามังกรน้อย นางปลาหมึก และโจแอนนากลับคฤหาสน์เคานต์

สาวใช้อิงกริดเตรียมน้ำอุ่นไว้ให้มังกรน้อย โจแอนนา และนางปลาหมึก พวกนางแช่น้ำอาบน้ำได้ทุกเมื่อ

โจแอนนาจะพักที่คฤหาสน์เคานต์สักพัก คืนนี้ไม่ได้กลับ

มังกรน้อยกับนางปลาหมึกไปแช่น้ำอุ่น ในสระว่ายน้ำ นางปลาหมึกใช้หนวดพันมังกรน้อย นอนทับหลังมังกรน้อย กอดศีรษะล้านๆ ของมังกรน้อยแทะไปแทะมา

ทำเอามังกรน้อยโมโหจนอุ้มหนวดของนางปลาหมึกขึ้นมากัดหลายที

สิบเอ็ดโมงคืน มังกรน้อยและนางปลาหมึกตามแลนซ์กลับทะเลลึก

เล่นในโลกมนุษย์ทั้งวัน ยังได้กินอาหารนอกโลกทะเลลึก ไม่ต้องให้แลนซ์ไล่ นางปลาหมึกเดินลงทะเลเอง กลับไปนอนในเขตทะเลของตน

มังกรน้อยนอนที่ประจำฝึกคัดลายมือจากสมุดฝึกคัดสักพัก กอดตุ๊กตาขนฟูที่มังกรร้ายซื้อให้จากเมืองหลวงขดตัวเป็นก้อน เริ่มง่วงนอน

เมื่อแลนซ์ถือ "รางวัลเรียงความยอดเยี่ยม" ที่ทำจากเงินบริสุทธิ์มาถึงรังมังกร มังกรน้อยหลับสนิทแล้ว

คงเหนื่อยมาก แม้แต่สมุดฝึกคัดลายมือยังไม่ได้เก็บเข้าเหรียญทองแห่งโชค

รางวัลเรียงความยอดเยี่ยมที่ทำจากเงินบริสุทธิ์ค่อยมอบให้มังกรน้อยพรุ่งนี้

แลนซ์กลับไปนอนที่ประจำ หลับตาลง ไม่นานก็หลับไป

ปีที่ 3455 ตามปฏิทินมังกรดำ วันที่ 6 เดือนสิงหาคม อากาศแจ่มใส

อาหารเช้าไม่ได้กินบนเกาะ แต่กินที่คฤหาสน์เคานต์ในเมืองเซนต์บลู

เอ้อโกวจื่อและคุกุตามมาเมืองเซนต์บลูด้วย

ในโลกมนุษย์ เอ้อโกวจื่อเปลี่ยนร่างเป็นสุนัขธรรมดา ส่วนคุกุที่กินยาแล้วหดตัวเหลือราวสองเมตรกว่า

หลังอาหารเช้า มังกรน้อยลากเอ้อโกวจื่อไปเล่นขว้างจาน เอ้อโกวจื่อไม่อยากเล่นเกมเด็กๆ แบบนี้กับมังกรน้อย มันอยากไปเที่ยวในเมือง เป็นพี่ใหญ่ของพวกสุนัข

อยากไปเที่ยวเล่น

เอ้อโกวจื่อบอกให้มังกรน้อยไปเล่นขว้างจานกับคุกุ คุกุกำลังเดินช้าๆ บนสนามหญ้านอกคฤหาสน์เคานต์

ในลานคฤหาสน์เคานต์ แลนซ์นั่งอ่านหนังสือพิมพ์บนเก้าอี้

ทิเชียสวมชุดอัศวินยืนข้างแลนซ์ "ท่านไวเคานต์ เจ้าเมืองหลายคนที่มีดินแดนติดกับเมืองเซนต์บลูของพวกเรา สองปีมานี้ก่อกวนราษฎรในเมืองเซนต์บลูของพวกเราบ่อยครั้ง กระทบการทำไร่ไถนา การบุกเบิกที่ดิน ท่านเห็นควรจัดการอย่างไร? จะไปเจรจากับพวกเขาดีหรือไม่?"

"แนวทางของเซนต์บลูคือ 'ไม่ก่อเรื่อง แต่ไม่กลัวเรื่อง' 'มีครั้งที่หนึ่งครั้งที่สอง แต่ไม่มีครั้งที่สาม' ถ้าเกินขีดจำกัดของเซนต์บลู ควรจะตีก็ตี เรื่องเล็กๆ เช่นนี้ข้าเชื่อว่าพวกเจ้าจัดการเองได้"

"จะไม่ทำให้ความไว้วางใจของท่านไวเคานต์เสียเปล่า" ทิเชียวางมือบนอกคำนับ แล้วกล่าวต่อ "ท่านไวเคานต์ ยังมีเรื่องหนึ่ง เช้านี้มีอัศวินเร่ร่อนหลายสิบคนมาสมัครงาน พวกเขาอยากเข้าร่วมเซนต์บลูของพวกเรา

หัวหน้าอัศวินหญิงบอกว่ารู้จักท่าน ข้าพาพวกเขามาแล้ว ท่านไวเคานต์ ท่านเห็นควรรับพวกเขาหรือไม่? อัศวินพวกนี้แข็งแกร่งจริงๆ เคยผ่านสนามรบมาด้วย"

สายตาของแลนซ์ตกลงบนกลุ่มอัศวินไม่ไกลนอกลาน อัศวินหญิงที่นำหน้าดูคุ้นตา พอมองดีๆ คือองค์หญิงแคลร์เรีย

"อัศวินหญิงที่นำหน้านั้น... ชื่ออะไร?"

"แคลร์เรีย" ทิเชียตอบ

"ธิดาของดยุคแมคโดนัลด์ชื่ออะไร?"

"เรีย"

"..."

มีฝีมือทีเดียว คืนนี้กลับไปทำของเล็กๆ น้อยๆ พรุ่งนี้เอามาเป็นของขวัญให้ทิเชีย โอเลนา และคนอื่นๆ ดีกว่า

แคลร์เรียนำอัศวินผู้ติดตามมาที่นอกลาน วางมือบนอกคำนับแลนซ์ "ได้ยินว่าเซนต์บลูกำลังรับสมัครอัศวิน และท่านเคานต์ก็มีชื่อเสียงด้านการปกครองที่ดี วันนี้จึงมาถวายตัว หวังว่าท่านเคานต์จะรับการถวายความจงรักภักดีของพวกเรา"

"ชื่อ"

"แคลร์เรีย เดีย"

"ดูเหมือนกลุ่มอัศวินเบื้องหลังเจ้าจะไม่ค่อยเต็มใจเข้าร่วมเซนต์บลูนัก"

"ท่านเคานต์ ท่านแคลร์เรียบอกว่าท่านแข็งแกร่งนัก แข็งแกร่งกว่านางร้อยเท่า บอกว่าพวกเราถวายความจงรักภักดีต่อท่านจะมีอนาคตที่สดใส ข้าไม่เชื่อ ข้าอยากท้าประลองท่านเคานต์

หากท่านเคานต์ชนะข้า ข้าจะถวายความจงรักภักดี ใช้ชีวิตปฏิบัติตามคำสัญญาของตน

หากข้าโชคดีชนะท่านเคานต์ได้ นั่นแสดงว่าท่านเคานต์ไม่คู่ควรกับความจงรักภักดีของข้า ข้าจะเลือกถวายความจงรักภักดีต่อท่านแคลร์เรียต่อไปจนกว่าจะตาย"

ในฐานะอัศวิน กาลาเวย์ไม่อาจฝ่าฝืนคำสั่งขององค์หญิง แต่เขาอยากบอกท่าทีของตนแก่องค์หญิงด้วยวิธีของตน

เขารู้ว่าที่องค์หญิงไม่ให้พวกเขาติดตามนางต่อไป เพราะกลัวว่าสักวันพวกเขาจะตายเพื่อนางในสนามรบที่มองไม่เห็นความหวัง

แต่พวกเขาไม่กลัว ตั้งแต่วินาทีที่กลายเป็นอัศวินขององค์หญิง พวกเขาก็พร้อมตายเพื่อปกป้ององค์หญิงแล้ว

คำสั่งขององค์หญิงฝ่าฝืนไม่ได้ แต่พวกเขาก็อยากพยายามสักครั้ง บอกการตัดสินใจของพวกเขาให้องค์หญิงรู้

เขาจะไม่ทำร้ายท่านเคานต์ผู้นี้ ช่วงที่พวกเขาพักในเมืองเซนต์บลู ได้สืบเรื่องท่านเคานต์ผู้นี้มา รู้ว่าท่านเคานต์ผู้นี้เป็นคนดี

"ท้าประลองท่านไวเคานต์ เจ้าถามข้าหรือยัง?"

ใบหน้าทิเชียเย็นชาลง นางเป็นอัศวินผู้พิทักษ์ของท่านไวเคานต์ อย่าว่าแต่ท่านไวเคานต์ไม่มีพลังต่อสู้เลย ต่อให้มีก็คงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของอัศวิน

อัศวินที่มีความสามารถ เซนต์บลูของพวกเขายินดีต้อนรับ แต่ถ้าคิดจะดูหมิ่นผู้ปกครองเซนต์บลูของพวกเขา ไม่ว่าจะเป็นอัศวิน แม้แต่กษัตริย์ก็ไม่ได้

"กาลาเวย์ เจ้าจะฝ่า--"

"เจ้าอยากท้าประลองข้าอย่างไร?"

แลนซ์ตัดบทแคลร์เรีย อัศวินที่ดูเหมือนจะหยิ่งผยองผู้นี้ ที่จริงคืออัศวินแท้ อัศวินเช่นนี้ รักษาคำพูด พูดอย่างไรทำอย่างนั้น

"ประลองกำลัง"

"ได้ ข้ารับคำ แต่ข้าอยากให้เจ้าเปลี่ยนคำสาบาน หลังจากพ่ายแพ้ข้า ไม่ต้องถวายความจงรักภักดีต่อข้า ให้ถวายความจงรักภักดีต่อเซนต์บลู ใช้ชีวิตของพวกเจ้าปกป้องเซนต์บลู เป็นอย่างไร?"

กาลาเวย์อึ้ง แล้วสีหน้าก็ซับซ้อนขึ้นมา เขาไม่อยากถวายความจงรักภักดีต่อท่านเคานต์ผู้นี้ ท่านเคานต์ผู้นี้ก็ไม่สนใจเขา

ไม่ต้องถวายความจงรักภักดีต่อเขา แต่ให้ถวายความจงรักภักดีต่อเซนต์บลู

"ตามที่ท่านเคานต์ปรารถนา หากข้าแพ้ จะใช้ชีวิตที่เหลือถวายความจงรักภักดีต่อเซนต์บลู ปกป้องเซนต์บลู"

"ดี พวกเจ้าถอยหลังไปบ้าง เข้ามาพร้อมกันได้"

"เอ๋?"

"ที่จริง... ข้าเป็นนักควบคุมสัตว์" ยิ้มพลางพูดกับอัศวินตรงหน้า แลนซ์เรียกสุนัข "เอ้อโกวจื่อ คุกุ มาเล่นกับอัศวินพวกนี้หน่อย"

"โฮ่ง!"

เอ้อโกวจื่อได้ยินเสียงเรียกของแลนซ์ ร่างกายพลันขยายใหญ่ขึ้นทันที เผยร่างแท้จริง สุนัขนรกสองหัวสูงเจ็ดแปดเมตรปรากฏต่อหน้าแคลร์เรียและกาลาเวย์

คุกุที่เดิมตัวใหญ่สองเมตรก็ขยายร่างในทันใด กลายเป็นสามสิบกว่าเมตร ร่างเต่าขนาดภูเขาลูกน้อยทำเอาทุกคนตะลึงตาค้าง

(จบบท)