ตอนที่ 140

ตอนที่ 140

[ติ๊ง ทักษะปรับลมหายใจของท่านเลเวลอัพแล้ว ปัจจุบันเลเวล 4 พลัง +2 ความว่องไว +2 พละกำลัง +2 จิตใจ +2!]

[ติ๊ง ท่านได้รับการฟื้นฟูอาการบาดเจ็บทางร่างกายที่เกิดจากทักษะปรับลมหายใจ]

หลี่เหิงที่นั่งสมาธิมาทั้งคืน ค่อยๆ ลืมตาขึ้น แสงอาทิตย์ยามเช้าที่กำลังขึ้น ส่องแสงเจิดจ้าผ่านหน้าต่าง ตกกระทบใบหน้าหล่อเหลาของเขา สะท้อนแสงอบอุ่น

เมื่อค่าสถานะยิ่งสูงขึ้น ร่างกายของเขาก็ยิ่งสมบูรณ์แบบ ผิวพรรณก็ขาวผ่องดุจหยก

เสียงของระบบค่อยๆ จางหายไป ข้อมูลมากมายหลั่งไหลเข้ามาในหัว ทำให้ความเข้าใจในทักษะปรับลมหายใจของเขาลึกซึ้งขึ้นกว่าเดิมเป็นสิบเท่า

แนวคิดใหม่ๆ วิธีการทำสมาธิแบบใหม่ๆ ผุดขึ้นมาในหัว หลี่เหิงอ่านจบก็อดไม่ได้ที่จะตะโกนว่า สุดยอด!

ในขณะเดียวกัน เพราะการฝึกฝนทักษะปรับลมหายใจ ในร่างกายของเขาก็เริ่มมีความอบอุ่น นี่เป็นผลลัพธ์ของการฝึกฝนทักษะปรับลมหายใจ แต่ความอบอุ่นนี้จางมาก ถ้าเขาไม่มีพลังสัมผัสที่แข็งแกร่ง ก็คงสัมผัสไม่ได้

“ทักษะปรับลมหายใจเหมือนกับวิธีการฝึกตน แต่ผลลัพธ์มันอ่อนแอเกินไป ต่อให้ฝึกฝนจนถึงเลเวล 4 ก็แค่กระแสน้ำอุ่นเล็กๆ มีประโยชน์ต่อสุขภาพ แต่ผลลัพธ์ก็อ่อนแอมาก”

หลี่เหิงคิดในใจ

มองดูจางอิงอิงที่หลับอยู่ข้างๆ หลี่เหิงก็ยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน จูบเบาๆ ที่ใบหน้าเธอ แล้วใช้ทักษะก้าวพริบตา กลายเป็นเงาหายไปจากห้องนอน แทบจะไม่มีเสียงเลย กลัวว่าจะรบกวนผู้หญิงที่กำลังหลับใหล

ตั้งแต่ทั้งสองคนตกลงคบกัน จางอิงอิงก็มาอยู่ที่บ้านเขาทุกวัน เหมือนเป็นผู้หญิงของบ้าน

ทุกคืน หลังจากที่จางอิงอิงขอร้องไม่ไหวแล้ว เขาก็กล่อมเธอจนหลับ จากนั้นก็ฝึกฝนทักษะปรับลมหายใจ นั่งสมาธิจนหลับไป

ในที่สุดวันนี้ทักษะปรับลมหายใจก็เลเวลอัพเป็นเลเวล 4

“ต่อไปก็อัพเกรดทักษะปรับลมหายใจเป็นเลเวล 5 ค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป ไม่ต้องรีบร้อน” หลี่เหิงพึมพำกับตัวเอง

“ตอนนี้ฉันมีช่องทักษะ 20 ช่อง แต่มีทักษะแค่ 16 ทักษะ ยังมีช่องทักษะว่างอีก 4 ช่อง ถึงเวลาเรียนรู้ทักษะใหม่แล้ว”

“จะเรียนทักษะอะไรดี?”

หลี่เหิงครุ่นคิด แต่ก็นึกไม่ออกว่าจะเลือกทักษะไหนดี

ส่ายหัว เลิกคิด เปิดประตูออกไป เดินลงไปข้างล่าง

เดินอยู่ในหมู่บ้าน ถึงแม้ว่าจะยังมีคนจำเขาได้ แต่ก็ไม่มีใครซุบซิบนินทาแล้ว

เวลาเป็นยารักษาที่ดี ทำให้คนลืมเรื่องราวมากมาย

โดยเฉพาะเรื่องราวบนโลกออนไลน์

ไม่ว่าตอนนั้นเขาจะดังแค่ไหน ถึงขั้นเป็นประเด็นร้อนแรง แต่พอทุกคนใจเย็นลง เวลาผ่านไปหลายเดือน คนก็ค่อยๆ ไม่สนใจเขา หันไปสนใจคนใหม่ เรื่องใหม่

สำหรับหลี่เหิง นี่เป็นเรื่องดี

เขาอยากมีชื่อเสียง แต่ไม่อยากเดินไปไหนมาไหนแล้วมีคนจำได้

ในฐานะคนที่สามารถเป็นเทพเซียนได้ในอนาคต ก่อนที่เขาจะกลายเป็นคนที่ไม่มีใครเอาชนะได้ ก็ควรจะทำตัว low profile ไว้ก่อน

พอเดินไปถึงลานกว้างของหมู่บ้าน ลุงหลัวกับลุงหลิวก็กำลังยืนคุยกันอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่

“ลุงหลัว ลุงหลิว อรุณสวัสดิ์ครับ” หลี่เหิงโบกมือทักทาย

ทั้งสองคนได้ยิน เห็นว่าเป็นหลี่เหิง ก็ทักทายอย่างกระตือรือร้น

“อาจารย์หลี่ อรุณสวัสดิ์ จะไปไหนเหรอ?” ลุงหลิวถาม

หลี่เหิงยิ้ม “ออกไปวิ่งครับ”

เขไม่ได้วิ่งมานานแล้ว ทักษะวิ่งเร็วเป็นทักษะขั้นสูงอันดับ 2 แต่ตอนนี้มีค่าความชำนาญแค่หมื่นกว่า น้อยกว่าทักษะอาหารวิเศษเยอะ

อีกอย่าง เขาก็อยากจะออกไปเดินเล่น คิดว่าจะเรียนทักษะอะไรต่อไป

ลุงหลัวชม “อาจารย์หลี่ขยันจัง สมกับเป็นเจ้าของสถิติโลกมาราธอนคนใหม่ มีแต่คนที่ขยันแบบอาจารย์หลี่นี่แหละ ถึงจะทำลายสถิติโลกได้”

ลุงหลัวชมจากใจจริง

ในใจเขา หลี่เหิงเป็นคนเก่ง ไม่เพียงแต่ทำอาหารเก่ง วิ่งเก่ง เก่งแพทย์แผนจีน แม้แต่ไทเก๊กก็ไม่มีใครเทียบได้

เขาเดินทางไปทั่ว เจอคนมามากมาย แต่ไม่เคยเจอคนเก่งรอบด้านแบบหลี่เหิง

เก่งมาก เก่งจนเขาไม่รู้สึกอิจฉา มีแต่ความชื่นชม

ส่วนลุงหลิวไม่เหมือนกัน ปกติเขาเป็นคนง่ายๆ สบายๆ เป็นพวกไม่คิดมาก สำหรับเขา แค่เรียนรู้ท่าไทเก๊ก 2-3 ท่า เอาไว้โชว์เพื่อนก็พอแล้ว เขาไม่มีความทะเยอทะยานสูงส่ง

ลุงหลิวหัวเราะ “อาจารย์หลี่ ช่วงนี้ผมก็วิ่ง ว่างๆ ช่วยสอนหน่อยได้ไหม?”

หลี่เหิงฟังแล้วก็เกิดไอเดีย พูดว่า “ไม่ต้องรอว่างๆ มาตอนนี้เลย”

ลุงหลิวอึ้งไป กำลังจะพูดว่าเอาไว้ก่อน วันนี้ไม่ค่อยสบาย แต่ลุงหลัวพูดขึ้นมา

“ได้สิ มีโอกาสได้อาจารย์หลี่สอน นับเป็นบุญวาสนา!”

มีโอกาสได้วิ่งกับหลี่เหิงเจ้าของแชมป์โลก ต่อไปก็มีเรื่องคุยแล้ว

ลุงหลิวได้ยินก็มองลุงหลัวอย่างน้อยใจ

“ไปกันเถอะ เราไปวิ่งบนถนนกัน” หลี่เหิงยิ้ม

พาทั้งสองคนออกจากหมู่บ้าน ไปที่ถนน

ตอนนี้มีคนวิ่งอยู่บนถนนไม่น้อย

หลี่เหิงก็เลยใช้ทักษะการถ่ายทอด สอนความรู้เรื่องการวิ่งให้พวกเขา

พอใช้ทักษะการถ่ายทอด ทัศนคติที่เฉยเมยของทั้งสองคนก็เปลี่ยนไป ตั้งใจมาก ไม่อยากพลาดคำพูดของหลี่เหิงแม้แต่คำเดียว

“การวิ่งต้องปรับลมหายใจ ท่าทาง แต่ละคนมีโครงสร้างร่างกายต่างกัน ก็เลยมีข้อแตกต่าง แต่โดยรวมแล้วก็เหมือนกัน พวกเธอทำตามฉัน”

หลี่เหิงทำท่าวิ่งที่ถูกต้อง ให้ทั้งสองคนทำตาม

ทั้งสองคนรีบทำตาม

ด้วยอิทธิพลของทักษะการถ่ายทอด ทั้งสองคนก็ตั้งใจมาก ดวงตาเป็นประกาย หลี่เหิงแก้ไขท่าทางให้ 2-3 ครั้ง พวกเขาก็ทำได้ถูกต้อง

จากนั้น หลี่เหิงก็ช่วยปรับท่าทางให้ ตามโครงสร้างร่างกายของพวกเขา

“โอเค ตอนนี้ท่าทางของพวกคุณถูกต้องแล้ว ต่อไปวิ่งตามผม อย่าลืมปรับลมหายใจ”

เสียงของหลี่เหิงมีพลังดึงดูดมาก

หลังจากทักษะภาษาและดนตรีอัพเกรด ทำให้เขาได้รับคุณสมบัติพลังดึงดูดเสียง 2 อย่าง ทำให้พลังดึงดูดเสียงของเขาเพิ่มขึ้น 20%

เดิมทีทักษะการถ่ายทอดก็ทำให้คนตั้งใจอยู่แล้ว มีพลังดึงดูดเพิ่มขึ้นอีก 20% พอได้ยินเสียงของเขา ก็รู้สึกเชื่อใจโดยไม่รู้ตัว อินไปกับคำพูดของหลี่เหิง

แม้แต่ลุงหลิวที่ปกติไม่ค่อยวิ่ง ภายใต้การสอนอย่างตั้งใจของหลี่เหิง ก็เกิดความอยากเรียนรู้ขึ้นมา

แถมพอปรับท่าทางกับลมหายใจไปเรื่อยๆ เขาก็ยิ่งวิ่งได้ลื่นไหล ความรู้สึกภาคภูมิใจทำให้เขาวิ่งอย่างมีพลัง

“สุดยอด!” ลุงหลิวอุทาน “ไม่เคยวิ่งได้สบายขนาดนี้มาก่อน”

ลุงหลัวก็พยักหน้าเบาๆ

เขาเป็นคนที่ชอบวิ่ง ทุกอาทิตย์จะวิ่ง 3 ครั้ง ครั้งละ 30 กิโลเมตร วิ่งมาเป็นสิบๆ ปีแล้ว

แต่เขาก็พบว่า พอปรับท่าทางกับลมหายใจตามที่หลี่เหิงสอน เขาก็วิ่งได้ลื่นไหลขึ้น

ทำให้ในใจเขารู้สึกขอบคุณมาก

สมกับเป็นอาจารย์ การสอนของอาจารย์ทำให้เขาไม่ต้องเสียเวลาลองผิดลองถูกเป็นสิบๆ ปี

ถ้าไม่ได้เจอหลี่เหิง เขาก็คงวิ่งด้วยท่าทางและลมหายใจแบบเดิม อาจจะไม่มีวันไปถึงจุดนี้

ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นเพราะอาจารย์หลี่เหิง

“ตอนนี้พวกคุณเข้าใจท่าทางและลมหายใจเบื้องต้นแล้ว ต่อไปก็วิ่งเลย ฝึกฝนบ่อยๆ เดี๋ยวก็ชิน”

เสียงของหลี่เหิงค่อยๆ ดังขึ้น

ทั้งสองคนเงยหน้ามองหลี่

เหิง ดวงตาเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและขอบคุณ

“ขอบคุณอาจารย์หลี่ที่สอนครับ!”