บทที่ 663 คนตายแล้ว
บทที่ 663 คนตายแล้ว ทุกคนหันไปมองต้นเสียงด้วยความตะลึง ในความมืด ร่างสูงตระหง่านยืนอยู่บนกำแพงคฤหาสน์ตระกูลเฉียน แสงจันทร์สลัวส่องใบหน้าธรรมดาๆ บุคลิกของเขาสูงส่งอย่างหาได้ยาก ราวกับต้นไม้โบราณที่เขียวขจีไม่แก่ชรา เขาอุ้มดาบสีดำสนิทเรียบตรงไว้ในอ้อมแขน ท่าทางผ่อนคลายอย่างยิ่ง "คนบ้าที่ไหน กล้ามายุ่ง...