บทที่ 60 การต่อสู้ครั้งแรกในพื้นที่ลับ! (ฟรี)

ร่างหนึ่งกำลังเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วในป่า แต่ละก้าวทิ้งระยะห่างหลายจั้ง เบื้องหลังมีเงาดำห้าร่างไล่ตามมาติดๆ - หมาป่าดำห้าตัว แต่ละตัวมีรูปร่างใหญ่โตกว่าสามร้อยชั่ง อ้าปากเผยเขี้ยวขาวน่าสะพรึงกลัว

"น่าตาย พวกมันคงไม่หยุดไล่ล่าจนกว่าจะถูกสังหารจนหมด" จี้อู่ฉางสบถในใจพลางเหลียวมองด้วยแววตาเยือกเย็นอำมหิต

เขารู้สึกว่าตนโชคไม่ดีที่เพิ่งถูกส่งตัวมาก็มาปรากฏตัวใกล้รังของฝูงหมาป่าดำพวกนี้เข้า ทั้งหมดมีเจ็ดตัว ตัวจ่าฝูงเป็นหมาป่าดำขั้นที่สอง มีพลังเทียบเท่าผู้บำเพ็ญเพียรขั้นสร้างรากฐาน คาดว่ามีพลังราวๆ ขั้นสร้างรากฐานระดับห้า ส่วนที่เหลือหกตัวเป็นหมาป่าขั้นหนึ่งขั้นสูงสุด พลังเทียบเท่าผู้ฝึกลมปราณขั้นที่เก้า

จี้อู่ฉางตอบสนองได้เร็วพอ สังหารหมาป่าขั้นหนึ่งตัวที่อยู่ใกล้ที่สุดได้อย่างรวดเร็วดุจสายฟ้าแล้วเริ่มหลบหนี จากนั้นก็หาทางสังหารได้อีกหนึ่งตัว แต่ยังเหลืออีกห้าตัว โดยเฉพาะตัวจ่าฝูงที่สร้างแรงกดดันให้เขามาก เพราะตอนนี้เขามีพลังแค่ขั้นฝึกลมปราณขั้นที่เก้าขั้นกลางเท่านั้น

"จี้อู่ฉาง แค่เจ้าเรียกข้าว่าอาจารย์ ข้าก็จะกำจัดหมาป่าพวกนี้ให้ด้วยปลายนิ้ว เจ้าว่าอย่างไร" เสียงของจี้เยาเยาดังขึ้นในหูของจี้อู่ฉาง

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่นางพูดเรื่องนี้ แต่ทุกครั้งเขาปฏิเสธอย่างแข็งขัน เรื่องตลก เขามีใจให้นางอยู่บ้างแล้ว จะมารับนางเป็นอาจารย์ได้อย่างไร ถึงในโลกผู้บำเพ็ญเซียนจะไม่ค่อยใส่ใจเรื่องจารีต แต่อาจารย์กับศิษย์... เขาจะต้องต่ำกว่าไปหนึ่งรุ่นโดยใช่เหตุ!

ชายหนุ่มต้องแข็งแกร่งตั้งแต่ต้น หากอ่อนข้อไปครั้งหนึ่ง การสร้างบารมีขึ้นมาใหม่มิใช่เรื่องง่าย!

"หญิงบ้า เจ้าหุบปากไป!" จี้อู่ฉางแค่นเสียงเย็น

เขาใช้วิชาก้าวมังกรแปดทิศถึงขีดสุด ทำให้ร่างดูเบาหวิวดั่งภาพลวงตา จี้เยาเยาในแหวนเก็บของทำปากยู่ คนที่มีพลังแค่ขั้นฝึกลมปราณขั้นที่เก้ากล้าเรียกนางว่าหญิงบ้า หากเป็นในอดีต นางคงตบเขาเป็นจุณไปแล้ว แต่ไอ้คนเจ้าเล่ห์นี่ผูกคำสาปร่วมชะตาไว้ ทำให้ชะตาชีวิตของทั้งสองผูกพันกัน นางจึงไม่อาจระบายโทสะใส่เขาได้

จี้เยาเยาต้องการถ่ายทอดวิชาหมัดตะวันเทพ วิชาขั้นสูงสุดของตระกูลจี้ให้เขา แต่จะมอบให้คนนอกตระกูลไม่ได้ เว้นแต่เขาจะรับนางเป็นอาจารย์ เมื่อมีสายสัมพันธ์อาจารย์ศิษย์ จี้อู่ฉางก็จะมีตราประทับของตระกูลจี้ นางจึงจะถ่ายทอดวิชาให้ได้โดยไม่ติดขัด

"ไอ้จี้อู่ฉางตาย ไอ้จี้อู่ฉางเลว! ข้าอยากดูนักว่าเจ้าที่มีพลังแค่ขั้นฝึกร่างกายจะฆ่าหมาป่าขั้นที่สองได้อย่างไร!" จี้เยาเยาโกรธจัด จึงอยากดูว่าเขายังมีความสามารถอะไรอีก

"โฮ่ว!" หมาป่าจ่าฝูงคำราม หมาป่าสี่ตัวรอบข้างแยกย้ายทันที เคลื่อนไหวเป็นวงล้อม หวังจะสกัดจี้อู่ฉางไว้

เมื่อจี้เยาเยาเงียบเสียงลง จี้อู่ฉางก็ถอนหายใจโล่งอก เขากวาดตามองรอบด้านพลางชักกระบี่ยาวออกจากฝัก กระบี่เปล่งประกายวับวาว แผ่ไอเย็นยะเยือกออกมา

กระบี่นี้ชื่อ "ธารมรกต" เป็นอาวุธวิเศษขั้นต่ำ แต่คมกริบยิ่งนัก เป็นของขวัญจากเมิ่งไฉ่หง ถึงจะเป็นอาวุธวิเศษขั้นต่ำ แต่ในมือของเมิ่งไฉ่หงเคยสังหารผู้คนมามากมาย ภายหลังเมื่อนางมีพลังสูงขึ้น กระบี่ธารมรกตก็ด้อยเกินไป นางจึงเลิกใช้ แต่หลังผ่านการบ่มเพาะมาหลายปี กระบี่เล่มนี้ไม่ด้อยไปกว่าอาวุธวิเศษขั้นกลางเลย

จี้อู่ฉางจ้องกระบี่ในมือแล้วมองหมาป่าไล่หลัง แววตาเต็มไปด้วยสังหารเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เขาพลิกร่างเปลี่ยนทิศทาง พุ่งไปทางซ้าย ร่างลอยข้ามระยะหลายจั้งมาอยู่เหนือศีรษะหมาป่าตัวหนึ่ง

"วิชาฝีเท้าย่ำหัวใจ!" จี้อู่ฉางไม่ลังเล ยกเท้าซ้ายเหยียบลงบนหมาป่าเบื้องล่าง แม้มือซ้ายไม่ได้แตะต้องมัน แต่หมาป่าก็ร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด วิ่งเสียการทรงตัวทันที

"โครม!" หัวของมันกระแทกต้นไม้ใหญ่ ทำให้มันแยกเขี้ยวด้วยความเจ็บปวด แต่ในจังหวะนั้นเอง แสงกระบี่วูบหนึ่งดุจวิญญาณปรากฏที่ลำคอหมาป่า กรีดคอมันขาดในทันที เลือดพุ่งราวน้ำพุจากลำคอ ก่อนที่มันจะล้มลงอย่างไม่สมัครใจ

จี้อู่ฉางพลิกร่างหายไปบนต้นไม้ใหญ่ หอบหายใจเบาๆ วิชาฝีเท้าย่ำหัวใจสิ้นเปลืองพลังวิเศษมาก แม้เขาเพิ่งใช้ไปเพียงก้าวเดียว แต่ก็รู้สึกว่าพลังในร่างหายไปหนึ่งส่วนสิบ จากนั้นเขาใช้วิชากระบี่เงาฟันดุจวิญญาณหนึ่งกระบวนท่า ปลิดชีพหมาป่าตัวนั้น

"ตูม!" หมาป่าขั้นที่สองฟาดต้นไม้ล้ม แต่กลับไม่พบร่างของจี้อู่ฉาง ขณะนี้เขาซ่อนตัวอยู่บนต้นไม้ห่างออกไปหลายจั้ง จ้องมองด้วยสายตาเยือกเย็น เมื่อพวกมันไม่ยอมให้เขาจากไป เขาก็จะไม่ไป!

จี้อู่ฉางจับตาหมาป่าขั้นที่สอง เห็นมันพุ่งไปทางซ้ายไกล เขารู้ว่าโอกาสมาถึงแล้ว

"วิชากระบี่เงา - ท่าพิฆาตเงา!" จี้อู่ฉางพึมพำ ร่างพุ่งดุจสายฟ้าไปหาหมาป่าตัวที่อยู่ห่างออกไปสิบจั้ง แทงกระบี่ใส่ลำคอมัน แต่หมาป่าตอบสนองว่องไวไม่แพ้กัน เมื่อกระบี่จ่อลำคอ มันก็กระโดดหลบไปทางขวา ทำให้กระบี่แทงไม่โดนคอ เพียงทิ้งรอยแผลยาวบนตัวมัน เลือดไหลนอง

จี้อู่ฉางแค่นเสียง มือซ้ายจีบนิ้ว เปลวเพลิงเต้นระบำในมือ หมุนวนเป็นวงล้อไฟ ก่อนจะดีดออกไป

"วิชาวงล้อเพลิงร้อน!" จี้อู่ฉางร้องเบาๆ วงล้อไฟหมุนติ้วพุ่งใส่หมาป่า มันร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด ร่างใหญ่โตถูกวงล้อไฟผ่าเป็นสองท่อน เครื่องในและเลือดหลั่งนองพื้น

ทันใดนั้น เงาดำพุ่งเข้าใส่เขา อ้าปากกว้างงับลงมาทางศีรษะ กลิ่นคาวเลือดโชยมาจนแทบทำให้เขาอาเจียน ตอนนี้หลบไม่ทันแล้ว จี้อู่ฉางแค่นเสียง เอนร่างถอยหลัง มือขวาชูกระบี่ขึ้นฟันใส่เงาดำนั้น

หมาป่าร่างใหญ่พุ่งผ่านเหนือร่างจี้อู่ฉาง กระบี่ธารมรกตกรีดท้องมันเป็นแผลยาว เลือดสาดใส่ใบหน้าจี้อู่ฉางเต็มไปหมด หมาป่าถูกเขากรีดท้องแหวะ แม้ยังไม่ตายแต่ก็มีชีวิตอยู่ไม่ได้แล้ว

ชั่วพริบตาเดียว จี้อู่ฉางสังหารหมาป่าไปสามตัว!

(จบบท)