บทที่ 529: หินแห่งความฝัน
เสียงเหมือนฟ้าผ่ากลางวันแสกๆ! ซุนเป่าเหมือนโดนสายฟ้าฟาดเข้าเต็มๆ มันเผยตัวออกมาทันที แล้วลอยไปหลบที่มุมห้้องพร้อมกับทำท่าทางหงอยๆ ในตอนนี้ มันลืมไปเสียสนิทว่ากำลังเล่นซ่อนแอบอยู่ เสียงของมันสั่นสะท้านเล็กน้อย ขณะร้องออกมา “ซุน?!” ไปโรงเรียน?! “อืม” เฉียวซาง พยักหน้าช้าๆ “โรงเรียนบังคับให้สัตว์อสูรต้...
