บทที่ 422 ตัวตนของนกฮูก, ความเป็นไปของมดปลวก, และผู้ที่อยู่เหนือปวงชน
เมื่อคำพูดดังกล่าวถูกเอ่ยออกมา ไป่หยวน ถึงกับชะงักไปชั่วครู่ ก่อนจะหัวเราะขื่นๆ ออกมา ก็ใช่ เขาและโลกอสูรคุนเผิงของเขาเอง ก็เป็นได้เพียงเม็ดทรายที่ถูกกระแสน้ำเชี่ยวกรากกลืนกิน แม้แต่โอกาสจะเป็นเนื้อปลาบนเขียงยังไม่มีเลย ทั้งสิ้นหวังและเป็นความจริงอันโหดร้าย “นายท่าน ข้าขอขอบคุณท่านที่ดูแลข้ามานาน” ...