บทที่ 302 ราชาแห่งเทพสุริยะช่างไวต่อความรู้สึก, ปล่อยกลิ่นอายออกมาตอนประหารนักโทษหนี

บทที่ 302 ราชาแห่งเทพสุริยะช่างไวต่อความรู้สึก, ปล่อยกลิ่นอายออกมาตอนประหารนักโทษหนี

เมืองไท่ เขตบ้านพักหรู น้ำพุ่งสูงขึ้นฟ้า รดลงบนดอกตูมที่เพิ่งบานในสวน หญิงงามคนหนึ่งถือสายยาง วุ่นวายอย่างยิ่ง "เจ้าขาว หลบไป!" พอฟางยู่หลานพูดจบ หมาดำตัวเล็กก็พุ่งเข้าไปในน้ำพุ กลิ้งไปมาอย่างสนุกสนาน ทั้งตัวเปียกโชก เปียกก็ยังดี มันยังสั่นหัวส่ายหน้าอย่างตื่นเต้น ทำให้น้ำสกปรกที่มีจุดโคลนกระเด็นไปท...