บทที่ 147 พิณที่หนึ่งแห่งทุกข์ภพ! จะเป็นนางหรือ?
เสียงแตกหักดังกังวาน ผู้คนที่กำลังหลงใหลในเสียงพิณต่างสะดุ้งตื่น พวกเขารีบหันไปมอง เห็นเพียงจื่อกุ้ยสีหน้าหม่นหมอง บนตักของนาง สายพิณที่ขาดของจิ่วเซียวหวนเผ่ยยังคงสั่นไหวเบาๆ "เซียนหญิงจื่อกุ้ย! ขอบคุณที่ยอมให้!" สีหน้าเซียนหญิงไป๋เล่อยังคงสงบนิ่ง บนใบหน้ามีรอยยิ้มอ่อนโยน "เจ้า..." เซียนหญิงจื่อกุ้ย...