บทที่ 105 ท่านไวเคานต์ ถึงเวลากลับไปใช้ชีวิตสุขสบายในดินแดนของท่านแล้ว
รีบปิดประตู อย่าให้ท่านไวเคานต์หนีไป ท่านไวเคานต์ ข้าเออเลียผู้จงรักภักดีของท่าน ในที่สุดก็ได้พบท่านแล้ว สองประโยคสั้นๆ ของผู้จัดการร้านบลูมูนทำให้คำพูดและความคิดที่แลนซ์จะพูดต่อไปต้องหยุดชะงัก คำเรียกที่ทั้งคุ้นเคยและแปลกหน้า ทำให้เขาย้อนนึกถึงราชอาณาจักรหงเฟิง ย้อนนึกถึงปีที่เขาถูกหลอกเอาเงิน เงิน...
