ตอนที่ 999 แขกจากเมืองหลวง

“ใช่แล้ว เหล่าเฉา คุณต้องไปที่เซี่ยงไฮ้กับฉันเพื่อเชิญเขา”

หู จิ่งถง หันไปพูดกับ เฉา เจียอัน รองประธานสมาคมอีกคนด้วยน้ำเสียงเจาะจงโดยเฉพาะ

คำพูดนี้ทำให้คนที่กำลังจะเดินออกไปถึงกับหยุดชะงักทันที

“เหล่าหู คุณพูดว่าอะไรนะ? ให้ฉันไปกับคุณเพื่อเชิญเขา?!?!”

เฉา เจียอัน ถึงกับโมโหขึ้นมา เขายอมกล้ำกลืนเรื่องให้คนใหม่เป็นรองเลขาธิการไปแล้ว แต่ตอนนี้กลับต้องให้เขา ซึ่งเป็นรองประธานสมาคม ต้องบินไปเซี่ยงไฮ้เพื่อเชิญคนๆ นั้นด้วยตัวเอง

นี่เขาคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน?!!!

“นี่เป็นคำสั่งจากท่านประธานโดยตรง”

หู จิ่งถง กล่าว

เฉา เจียอัน ยืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ในหัวกำลังขบคิดเรื่องต่างๆ

สมาคมการค้าชิงถานแตกต่างจากสมาคมการค้าทั่วไป ตรงที่การตัดสินใจไม่ได้ขึ้นอยู่กับคำสั่งของท่านประธานเพียงคนเดียว คนที่สามารถเข้าสู่สมาคมนี้ได้ โดยเฉพาะตำแหน่งระดับสูง ล้วนมีภูมิหลัง และสถานะที่ไม่ธรรมดา ถึงแม้ในเวลาปกติทุกคนจะปรองดองกัน แต่เมื่อมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้น ก็ไม่มีใครยอมใครง่ายๆ

เนื่องจากโครงสร้างภายในสมาคมการค้าชิงถานแบ่งออกเป็นหลายกลุ่มอำนาจ แม้ประธานจะเป็นผู้นำ แต่ก็ไม่สามารถควบคุมทั้งสมาคมได้ทั้งหมด

หู จิ่งถง กับท่านประธานอยู่กลุ่มเดียวกัน แต่ เฉา เจียอัน เป็นกลุ่มตรงข้ามที่มีกำลังไม่ด้อยไปกว่ากัน แถมอดีตประธานคนก่อนยังเป็นสมาชิกของกลุ่มนี้ด้วย

“ก็ได้ ฉันตกลง”

จู่ๆ เฉา เจียอัน ก็พูดขึ้นมา

นี่ไม่ได้หมายความว่าเขายอมจำนน หรือกลัวประธาน แต่เขารู้สึกอยากรู้อยากเห็นว่า ‘คนใหม่’ ที่ว่านี้เป็นใครกันแน่?!

“ดี งั้นพวกเราออกเดินทางไปเซี่ยงไฮ้วันนี้เลย”

หู จิ่งถง พยักหน้า

ครึ่งชั่วโมงต่อมา หู จิ่งถง และเฉา เจียอัน ทั้งคู่ก็นั่งเครื่องบินเจ็ทส่วนตัวมุ่งหน้าไปยังเซี่ยงไฮ้

ที่เซี่ยงไฮ้ เย่เฉิน ได้รับรายงานจากพนักงานของเขาว่า มีแขกจากเมืองหลวงต้องการพบเขา

แขกจากเมืองหลวงต้องการพบ?

เย่เฉิน รู้สึกแปลกใจ เขาไม่คิดว่าตัวเองจะรู้จักใครจากเมืองหลวง

“บอกให้พวกเขาไปที่โรงแรมบุลการี”

เย่เฉิน ตอบ เพราะเขาบังเอิญมีธุระที่นั่นอยู่พอดี ดังนั้นจึงจะถือโอกาสไปพบแขกเหล่านั้นด้วย

เมื่อถึงเวลา เย่เฉิน ขับรถไปยังโรงแรมบุลการีล่วงหน้าก่อน

เนื่องจากเขามาถึงเร็วกว่าฝ่ายตรงข้าม เขาจึงเข้าไปพูดคุยกับผู้จัดการโรงแรมเพื่อสอบถามเกี่ยวกับธุรกิจของโรงแรมในช่วงที่ผ่านมา

ไม่นานหลังจากนั้น หู จิ่งถง และเฉา เจียอัน ก็เดินทางมาถึงหน้าโรงแรมบุลการีเช่นกัน

“เหล่าเฉา เดี๋ยวเจอ เย่เฉิน แล้ว ช่วยสุภาพกับเขาหน่อย”

หู จิ่งถง กล่าวเตือนบางอย่างโดยเฉพาะหลังลงจากรถ

“สุภาพ?”

เฉา เจียอัน แสยะยิ้มเย็นในใจ เพราะการเดินทางมาที่นี่เพื่อเชิญ ‘ดาวรุ่ง’ คนนี้ ทำให้เขาซึ่งเป็นถึงรองประธานสมาคมการค้าชิงถานต้องเสียเวลาดั้นด้นมาถึงเซี่ยงไฮ้

‘เย่เฉิน มันคิดว่าตัวเองเป็นใคร?!’

ในใจเขายังรู้สึกหงุดหงิด และคิดว่าถ้าได้เจอ เย่เฉิน เขาจะต้องสั่งสอนให้อีกฝ่ายรู้จักคำว่า ‘กฎเกณฑ์’ บ้าง…

แม้ว่า เย่เฉิน จะกลายเป็นรองเลขาธิการในอนาคต เขาก็ยังเป็นเพียงผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาในฐานะรองประธาน และเฉา เจียอัน ก็คิดวิธีจะทำให้ เย่เฉิน ต้องยอมศิโรราบ..ไว้แล้ว

ระหว่างที่ทั้งสองกำลังจะเดินเข้าโรงแรมบุลการี เฉา เจียอัน ก็สะดุดตาเห็นคนคุ้นเคยคนหนึ่งเข้า..

โหว เทียนฮว๋า ประธานกลุ่มโรงแรมฮิลตันประจำภูมิภาคจีน

“เหล่าโหว คุณมาทำอะไรที่นี่?”

เฉา เจียอัน รีบเข้าไปทักทาย

“อ้าว เหล่าเฉา คุณไม่ใช่ว่าอยู่ที่เมืองหลวง แล้วมาเซี่ยงไฮ้ได้ยังไง?”

โหว เทียนฮว๋า เองก็ดูแปลกใจไม่น้อยเช่นกัน

เฉา เจียอัน เป็นคนที่มีอิทธิพลมาก แม้แต่เขาเองยังต้องสุภาพด้วย

“อ๋อ ฉันแค่มีธุระที่ต้องทำนิดหน่อยเท่านั้น”

เฉา เจียอัน ตอบเลี่ยงๆ เพราะไม่อยากบอกว่าเขามาเพื่อเชิญ เย่เฉิน ซึ่งเป็นเรื่องที่ทำให้เขารู้สึกเสียหน้ามาก...

“แล้วคุณ?”

“ฉันก็มีธุระเหมือนกัน ทุกผู้บริหารระดับสูงของกลุ่มเราจะจัดประชุมร่วมกัน ฉันก็กำลังรอพวกเขาอยู่”

โหว เทียนฮว๋า อธิบาย

การที่ทำให้ โหว เทียนฮว๋า ต้องมาต้อนรับด้วยตัวเอง แสดงว่าต้องเป็นระดับผู้บริหารสูงสุดของกลุ่มโรงแรมฮิลตันอย่างแน่นอน

แต่ว่าทำไมเหล่าชาวต่างชาติถึงต้องเดินทางไกลมาจัดการประชุมร่วมกันถึงเซี่ยงไฮ้ล่ะ?!

นี่ค่อนข้างฟังดู ไม่สมเหตุสมผลเลย..

เฉา เจียอัน สงสัยอย่างมาก

หลังจากนั้น หู จิ่งถง เดินเข้ามา เพราะทั้งสองฝ่ายต่างมีธุระ ดังนั้นจึงได้เพียงแค่ทักทายกันพอสมควรก่อนจะแยกย้าย

เมื่อเดินเข้าไปในโรงแรมบุลการีแล้ว หู จิ่งถง และเฉา เจียอัน กลับไม่พบใครมาคอยต้อนรับ

สีหน้าของ เฉา เจียอัน จึงแปรเปลี่ยนเป็นความไม่พอใจอีกครั้ง

“เจ้าเย่เฉินคนนี้..ไม่รู้จักมารยาทเลยจริงๆ!”

จนกระทั่ง เฉา เจียอัน ต้องให้ผู้ช่วยของเขาสอบถามพนักงานต้อนรับที่หน้าเคาน์เตอร์ หลังจากนั้นพวกเขาจึงได้ขึ้นลิฟต์ไปยังห้องประชุมขนาดเล็กของโรงแรมบุลการี

ไม่กี่นาทีต่อมา ทั้งสองก็ได้พบกับ เย่เฉิน ในที่สุด

เมื่อเห็น เย่เฉิน ทั้งสองถึงกับอึ้งในทันที

เพราะ เย่เฉิน ยังดูเด็กมาก อย่างมากก็คงเพิ่งจบการศึกษาไม่นาน หรือไม่ก็ยังเป็นนักศึกษาอยู่เลย

“รองประธานสมาคมการค้าชิงถาน หู จิ่งถง”

หู จิ่งถง กล่าวทักทาย เย่เฉิน อย่างสุภาพ

ขณะที่ เฉา เจียอัน นั่งลงบนโซฟาอย่างผยอง จุดซิการ์ขึ้นสูบ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงออกจะเย้ยหยันว่า :

“รองประธานสมาคมการค้าชิงถาน เฉา เจียอัน”

ในสายตาเขา เย่เฉิน เป็นเพียง ‘ลูกน้อง’ ในอนาคตเท่านั้น แล้วเขาจำจักสุภาพด้วยทำไม?

“ทั้งสองท่านมาหาผม มีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ?”

เย่เฉิน ถาม เนื่องจากเขายังมีการประชุมสำคัญกับผู้บริหารระดับสูงของกลุ่มโรงแรมฮิลตันรออยู่

ก่อนหน้านี้ เย่เฉิน ได้เข้าครอบครองกลุ่มโรงแรมฮิลตันทั้งหมด แต่การประชุมออนไลน์เพียงอย่างเดียวไม่สะดวกนัก

ดังนั้น เย่เฉิน จึงออกคำสั่งให้ผู้บริหารระดับสูงทั้งหมดเดินทางมายังเซี่ยงไฮ้ เพื่อจัดการประชุมแบบออฟไลน์

การเปลี่ยนแปลงทีมบริหารครั้งใหญ่ และการประกาศเป้าหมายการทำงานในอนาคต ในเมื่อพวกเขาเป็นพนักงานของเขา ก็ต้องทำตามความสะดวกของเขาแน่นอน

และแน่นอนว่าไม่ใช่ว่าเขา เจ้าของบริษัท จะต้องเดินทางไปต่างประเทศเอง

“เข้าเรื่องเลยแล้วกัน คุณเย่ เรื่องมันมีอยู่ว่า สมาคมการค้าชิงถานของเราต้องการเชิญคุณเข้าร่วม”

“หากคุณยินดีเข้าร่วม คุณจะได้ดำรงตำแหน่งรองเลขาธิการของสมาคมทันที”

หู จิ่งถง กล่าวจุดประสงค์ออกมาตรงๆ

“สมาคมการค้าชิงถานเป็นหนึ่งใน 10 สมาคมการค้าที่ใหญ่ที่สุดของประเทศจีน มีมหาเศรษฐีมากมายที่อยากเข้าร่วมจนหัวชนกำแพง แต่ก็ยัง ..ไม่มีโอกาส”

เฉา เจียอัน เสริมด้วยน้ำเสียงไม่ดีว่า :

“การที่ให้คุณได้เป็นรองเลขาธิการตั้งแต่เข้ามา ถือว่าเป็นการแหกกฎเกณฑ์ครั้งใหญ่แล้ว ฉันแนะนำให้คุณรู้จักวางตัว(เจียมตัว)ให้เหมาะสมหน่อย”

“ผมปฏิเสธ”

คำตอบของ เย่เฉิน ทำให้ทั้งสองคนคาดไม่ถึง

เนื่องจาก เย่เฉิน กลับตอบปฏิเสธทันทีหลังจากคิดเพียงครู่หนึ่งเท่านั้น

แม้ว่าสมาคมการค้าชิงถานจะเป็น 1 ใน 10 สมาคมการค้าที่ใหญ่ที่สุดในประเทศจีน ซึ่งไม่ใช่เรื่องเล็กเลย

แต่ เย่เฉิน เคยเข้าร่วมสมาคมการค้าของ คุณปู่โจว มาก่อน เพราะเขารู้จัก และเข้าใจนิสัยของ คุณปู่โจว ดี ในขณะที่สมาคมการค้าชิงถาน เขาไม่รู้จัก หรือเข้าใจอะไรเกี่ยวกับสมาคมนี้เลย

อีกทั้งตำแหน่งรองเลขาธิการฟังดูไม่เลว แต่จริงๆ แล้วเป็นตำแหน่งที่สูงกว่าสมาชิกธรรมดา หรือกรรมการเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

แถมยังเป็นตำแหน่ง ‘รอง’ ไม่ใช่ระดับสูงสุดของสมาคมด้วยซ้ำ

ยิ่งไปกว่านั้น ตำแหน่งนี้ต้องรับผิดชอบมากมาย ซึ่งอาจทำให้เขาต้องเสียเวลาไปกับงานของสมาคม ซึ่งไม่ใช่เรื่องง่ายๆ

นอกจากนี้ เมื่อพิจารณาจากท่าทีของ เฉา เจียอัน ที่แสดงออกชัดเจนว่าเขาไม่ได้ยินดีต้อนรับ เย่เฉิน เท่าไรนัก

สำหรับสมาคมใหญ่ที่เต็มไปด้วยการแข่งขัน และการแบ่งฝักฝ่าย

หากเขาเข้าร่วม ก็คงหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องเลือกฝั่ง และมีส่วนร่วมในความขัดแย้ง

แค่คิดว่าอาจเสียเวลาที่จะต้องเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องแบบนี้ก็รู้สึกยุ่งยากแล้ว

การทำงานสบายๆ และหาเงินได้เยอะๆ แบบที่เขาทำอยู่ในตอนนี้ไม่ดีกว่าหรือ?

ที่สำคัญไปกว่านั้น การที่ เย่เฉิน ปฏิเสธ ยังมีเหตุผลสำคัญอีกข้อหนึ่ง!!