บทที่ 51 ฉันชื่อถงเยา
บทที่ 51 ฉันชื่อถงเยา หร่านชิวเย่ตั้งใจฟังอย่างจริงจัง คุณครูถงดูเหมือนจะรู้สึกอะไรบางอย่าง ใบหน้าแดงระเรื่อลามไปถึงโคนคอ "คลื่นลมมิอาจทำให้กิ่งสายบัวอ่อนแอ น้ำค้างใต้แสงจันทร์ใครหนอทำให้ใบไม้หอม แม้รู้ว่าความคิดถึงไร้ประโยชน์ แต่ความเศร้าอาลัยก็คือความบ้าคลั่งอันบริสุทธิ์" บทกวีนี้สื่อถึงความคิดถึง...
