บทที่ 40 ซ่อนตัวใต้เตียง
บทที่ 40 ซ่อนตัวใต้เตียง . ฉันแทบหยุดหายใจ ฉันยกมือปิดปากตัวเองโดยสัญชาตญาณ ไม่ให้ส่งเสียงร้องดังออกมา และไม่กล้าพูดอะไรสักคำ เพราะฉันพบว่าเธอดูเหมือนไม่เห็นฉัน ตาของหญิงชรานั้นเป็นสีขาวและมองไม่เห็นรูม่านตาเลย เหมือนกับว่าเธอตาบอด เส้นผมของเธอยุ่งเหยิง ใบหน้าของเธอแห้งและซีดเซียว เส้นเลือดสีน้ำเงิน...
