บทที่ 4 พี่รองปรากฏตัว
บนหน้าจอคอมพิวเตอร์ เป็นโพสต์ในฟอรั่มภายในโรงเรียน
หัวข้อคือ —— สือหมิงเว่ยทุ่มเงินมหาศาลเพื่อฉลองวันเกิดแฟนสาว พร้อมการถ่ายทอดสดตลอดงาน!
ในโพสต์มีการอัปโหลดรูปถ่ายจำนวนมาก เช่น การโต้ตอบอย่างใกล้ชิดระหว่างสือหมิงเว่ยและเหยาหยาปิง การเป่าเทียน อธิษฐาน และตัดเค้ก แต่ละรูปเต็มไปด้วยความหวานชื่นและความสุข
“เจ้าเป่ย อย่าเสียใจเลย……”
“เจ้าเป่ยคิดบวกหน่อย ผู้หญิงแบบนี้ ไม่มีก็ไม่เป็นไร!”
“พี่สาม! นายต้องอดทนนะ! ห้ามทำเรื่องโง่ๆ เด็ดขาด!”
สามเพื่อนร่วมห้องต่างพากันเป็นห่วงเฉินเสี่ยวเป่ยอย่างมาก กลัวว่าเขาจะได้รับผลกระทบทางจิตใจ
แต่เฉินเสี่ยวเป่ยกลับเพียงยิ้มอย่างใจเย็นและถามว่า “พวกนายสามคนไม่ได้รีเฟรชโพสต์นี้มานานเท่าไรแล้ว?”
“หมายความว่าไง?” โจวจื่อเถาถาม
“รีบรีเฟรชดูเร็ว!” จางเฟิงอี้เตือน
หลี่หมิงรีบคลิกรีเฟรช
เพียงพริบตาเดียว สามคนนี้ถึงกับตกตะลึงไปเลย!
ในโพสต์มีการอัปเดตรูปถ่ายใหม่อีกมากมาย และแต่ละรูปสามารถบรรยายได้ด้วยสามคำ—รุน! แรง! มาก!
เมื่อออกจากโพสต์ หน้าหลักของฟอรั่มก็ถูกข่าวนี้ครองไปหมดแล้ว
—— สือหมิงเว่ยอาเจียนเป็นก้อนขี้ แฟนสาวโดนเต็มหน้า งานฉลองวันเกิดมหาศาล กลายเป็น ‘ทองคำ’ หนึ่งหมื่นตำลึง!
—— ไขปริศนา สือหมิงเว่ยทำไมถึงอาเจียนเป็นขี้?
—— ขี้มีรสชาติยังไง? เนื้อสัมผัสเป็นอย่างไร? @สือหมิงเว่ย, @เหยาหยาปิง
.....
“โอ้โห! ฟอรั่มนี่โดนถล่มยับเลย! เหยาหยาปิงหลังจากนี้จะมีหน้าไปเจอใครอีกไหม?”
“สมแล้วล่ะ! ผู้หญิงจอมเสแสร้งนั่นควรโดนบ้าง! คิดจะหลอกพวกเรา! สมน้ำหน้า!”
“รีบรีเฟรชสิ ฉันอยากดูว่าข้างหน้ามีอะไรอีก!”
รูมเมททั้งสามคนพากันตะลึงงัน จมดิ่งอยู่ในข่าวหนักที่กระหน่ำเข้ามาไม่หยุดหย่อน
เฉินเสี่ยวเป่ยเพียงยิ้มโดยไม่พูดอะไร เก็บความดีความชอบไว้ในใจ
หลังจากล้างหน้าล้างตาแบบง่ายๆ แล้ว เฉินเสี่ยวเป่ยก็ล้มตัวลงนอนบนเตียง เตรียมตัวดูว่ามีอั่งเปาให้แย่งอีกหรือไม่
มีเพียงเขาเท่านั้นที่รู้ว่าการจัดการกับคู่รักทรยศและการช่วยหลานเมิ่งเฉิน เป็นเพราะกลุ่มอั่งเปาสามโลกโดยแท้
อั่งเปาในนั้นล้วนเป็นสมบัติล้ำค่า ยิ่งมากยิ่งดี!
ทันใดนั้น โทรศัพท์ของเขาก็สั่นขึ้นมา
“ติ๊ง——” แม่ทัพสวรรค์เทียนเผิงส่งคำขอเพิ่มเพื่อน
เฉินเสี่ยวเป่ยนิ่งไปชั่วขณะ ภาพแรกที่โผล่ขึ้นมาในหัวคือหมูตัวหนึ่ง “ท่านพี่รอง? เขามาเพิ่มเพื่อนฉันทำไม? หรือว่าฉันที่เป็นคนวงนอกโดนจับได้แล้ว?”
วันนี้เป็นวันที่เครือข่ายเซียนสามโลกเปิดตัว เฉินเสี่ยวเป่ยมั่นใจว่าเป็นเพราะช่องโหว่ในระบบ ทำให้เขาหลุดเข้ามาในกลุ่มอั่งเปาสามโลก หากโดนจับได้ เขามั่นใจหนึ่งล้านเปอร์เซ็นต์ว่าจะต้องถูกเตะออกแน่!
แล้วจะทำยังไงดีล่ะ?
“ใช่แล้ว! ดูดวงสิ!”
เฉินเสี่ยวเป่ยนึกขึ้นได้ทันที เริ่มนับนิ้วทำนายดวง จากนั้นก็ถอนหายใจโล่งอก “ลางดี เพิ่มเพื่อนได้เลยไม่ต้องห่วง”
เมื่อกดรับคำขอ ข้อความก็เด้งขึ้นมาทันที
แม่ทัพสวรรค์เทียนเผิง: สวัสดีสหาย! (อีโมจิอายสามตัว)
“เอ่อ…”
ในหัวของเฉินเสี่ยวเป่ยโผล่ภาพหมูตัวหนึ่งทำท่าเขินอายขึ้นมา ทำให้รู้สึกขนลุกไปทั้งตัว เขากลั้นใจตอบกลับไปว่า: “สวัสดีท่านแม่ทัพ ไม่ทราบว่าท่านมีธุระอะไรกับข้าหรือ?”
แม่ทัพสวรรค์เทียนเผิง: สหาย เจ้าเพิ่งแย่งยันต์คู่รักไปสามใบ ใช่หรือไม่?
เฉินเสี่ยวเป่ย: ใช่
แม่ทัพสวรรค์เทียนเผิง: พอจะให้ข้าสักใบได้ไหม? ข้ายินดีแลกเปลี่ยนกับสิ่งอื่น
เฉินเสี่ยวเป่ย: ท่านต้องการยันต์คู่รักไปทำอะไรหรือ?
แม่ทัพสวรรค์เทียนเผิง: ข้าอยาก…กับฉางเอ๋อ… (อีโมจิอายจำนวนนับไม่ถ้วน)
เฉินเสี่ยวเป่ย: ข้าเข้าใจแล้ว (อีโมจิเหงื่อตกหนึ่งตัว)
เรื่องของท่านพี่รองกับฉางเอ๋อนั้น สามโลกไม่มีใครไม่รู้
ในเมื่อเฉินเสี่ยวเป่ยเห็นว่ายันต์คู่รักเป็นแค่ของไม่ค่อยมีประโยชน์ จะแลกเปลี่ยนสักใบก็คงไม่เสียหาย
แต่ปัญหาคือ จะแลกกับอะไรดี?
เฉินเสี่ยวเป่ยที่ไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับของวิเศษของเซียน คิดไปคิดมาแล้วจึงตอบไปว่า: “ท่านแม่ทัพ ท่านมีขนลิงสมปรารถนาของซุนต้าเซิ่นไหม? ถ้ามี ข้าก็ยินดีแลกเปลี่ยน”
แม่ทัพสวรรค์เทียนเผิง: อันนั้นข้าไม่มี…วันนี้พี่ใหญ่แจกอั่งเปาจนสนุก ขนบนตัวเลยถูกถอนออกไปจนโล้นไปหนึ่งหย่อม ระยะนี้คงหาขนลิงสมปรารถนาไม่ได้ (อีโมจิเหงื่อตกสามตัว)
เฉินเสี่ยวเป่ยรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย แต่ในเมื่อคำนวณดวงออกมาเป็นลางดี ท่านพี่รองก็ดูเป็นคนซื่อๆ เฉินเสี่ยวเป่ยจึงพูดตรงๆ ออกไป
เฉินเสี่ยวเป่ย: ท่านพี่รอง ท่านมีของที่มนุษย์ธรรมดาใช้ได้หรือไม่?
แม่ทัพสวรรค์เทียนเผิง: ของที่มนุษย์ธรรมดาใช้ได้? ตอนนี้ข้าไม่มี แต่ข้ากลับไปที่เกาหลอจวงได้
เฉินเสี่ยวเป่ยถึงกับมีเส้นดำผุดขึ้นมาที่หลังศีรษะ เกาหลอจวงมีอยู่จริงเหรอ
เมื่อคิดถึงความจนของตัวเองที่แทบจะกินดินแทนข้าว เฉินเสี่ยวเป่ยจึงตอบไปว่า: “ก็ได้ งั้นท่านช่วยเอาทองเงินเครื่องประดับมาให้ข้าสักหน่อยก็แล้วกัน”
แม่ทัพสวรรค์เทียนเผิง: ทองเงินเครื่องประดับเป็นเพียงของไร้ค่า จะเอามาแลกยันต์คู่รัก สหายไม่คิดว่าขาดทุนหรือ?
เฉินเสี่ยวเป่ย: ไม่ขาดทุน ไม่ขาดทุน ถือเป็นการคบเพื่อนกับท่านแม่ทัพก็แล้วกัน
แม่ทัพสวรรค์เทียนเผิง: ดี! เพื่อนคนนี้ข้าคบแน่! รอเดี๋ยว ข้าจะไปหาให้เดี๋ยวนี้เลย!
เฉินเสี่ยวเป่ยยิ้มกว้างในใจพลางคิดอย่างสะใจ: “ทองเงินไม่จำเป็นสำหรับท่าน แต่สำหรับข้ามันมีประโยชน์มาก! เอาของไร้ค่าแลกสมบัติ ข้าชนะเลิศเลย ฮ่าๆ…”
“เจ้าสาม! รีบมาดูเร็ว! ฟอรั่มถูกโพสต์อีกอันถล่มยับเลย!” จางเฟิงอี้ตะโกนขึ้น
“ยังมีโพสต์ไหนจะฮ็อตกว่าโพสต์เรื่องสือหมิงเว่ยปล่อยของอีกเหรอ?” เฉินเสี่ยวเป่ยกระโดดลงจากเตียงด้วยความอยากรู้แล้วเดินไปดู
—— “นางฟ้าแห่งมหาวิทยาลัย หลานเมิ่งเฉิน ออกไปกับชายลึกลับ! กลับมาที่หอพักตอนดึก!”
หัวข้อใหญ่โตพร้อมรูปภาพยืนยันมากมายปรากฏอยู่ใต้หัวข้อ
ผู้ที่ตอบกลับโพสต์เกือบทั้งหมดเป็นแฟนคลับตัวยงของหลานเมิ่งเฉินที่พากันแสดงความอิจฉาริษยาและแค้นใจ รวมถึงด่าทอต้นตระกูลของ “ชายลึกลับ” อย่างถึงพริกถึงขิง!
“พวกนี้ว่างกันมากหรือไง? โพสต์แบบนี้มีอะไรให้น่าถล่มกันนัก?” เฉินเสี่ยวเป่ยรู้สึกผิดเต็มอก
โชคดีที่รูปภาพถูกถ่ายตอนกลางคืน ใบหน้าของเขามองไม่เห็นชัดเจน ไม่เช่นนั้นปัญหาคงใหญ่โตแน่
“เจ้าสาม! ผู้ชายในรูปนี่ทำไมใส่เสื้อผ้าเหมือนนายเป๊ะเลย? หรือว่านั่นคือนาย?” หลี่หมิงตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ
“อะไรนะ! ไอ้เด็กบ้า! นายกับเทพธิดาหลานของพวกเรามีความสัมพันธ์อะไรกันแน่!”
โจวจื่อเถาและจางเฟิงอี้ได้ยินก็ลุกขึ้นทันที พร้อมเดินเข้าหาเฉินเสี่ยวเป่ยด้วยสีหน้าดุดัน
สองคนนี้เป็นแฟนคลับตัวยงของหลานเมิ่งเฉินแน่นอนว่าไม่มีทางปล่อยเฉินเสี่ยวเป่ยไปง่ายๆ
เฉินเสี่ยวเป่ยกลืนน้ำลายฝืดคอ อธิบายตอนนี้ยังไงก็คงพูดไม่ออก เลยเลือกใช้วิธีสวนกลับแทน: “ก็ได้! ฉันยอมรับ หลานเมิ่งเฉินเป็นแฟนของฉัน!”
ทันทีที่พูดออกมา รูมเมททั้งสามถึงกับนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ กลับกลายเป็นไม่เชื่อเสียอย่างนั้น
“เจ้าสาม นายไปหัดโม้ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย?” โจวจื่อเถากลอกตา
“ฉันไม่ได้โม้ คนในรูปนั่นมันฉันจริงๆ! ฉันรวบรวมความกล้าทั้งหมดมายอมรับ แต่พวกนายกลับไม่เชื่อ!” เฉินเสี่ยวเป่ยกล่าว
“เจ้าสาม! โม้แบบนี้ไม่มีฝีมือเอาเสียเลย…” หลี่หมิงส่ายหัวก่อนกลับไปดูโพสต์ต่อ
“เจ้าสาม ฉันคงต้องสอนนายหน่อยแล้วล่ะ ยากจนขนาดไม่มีเงินกินข้าว แล้วยังจะหวังให้เทพธิดาหลานเป็นแฟนนายอีกเหรอ? อย่าลืมสิว่าตระกูลหลานเป็นตระกูลอันดับหนึ่งของเมืองชิงเถิง มีแค่คุณชายหัวกะทิไม่กี่คนเท่านั้นที่มีสิทธิ์ไล่ตามเทพธิดาหลาน!” จางเฟิงอี้กล่าว
“ยังไงฉันก็ยอมรับไปแล้ว จะเชื่อหรือไม่ก็แล้วแต่พวกนาย” เฉินเสี่ยวเป่ยยักไหล่ ยิ้มชมตัวเองในใจที่เลือกตอบได้ฉลาด
ทันใดนั้น โทรศัพท์สั่นขึ้นมา
——ได้รับอั่งเปาจากแม่ทัพสวรรค์เทียนเผิง!