บทที่ 37 ผู้คนทยอยปรากฏตัว!
"ศิษย์พี่ อาจารย์ลำเอียงเกินไปแล้ว พวกเรายอดเขาไผ่น้อยสี่คน ทำไมไม่มีใครได้อยู่ข้างกายอาจารย์เลย ถ้าจะให้อยู่ก็ควรเป็นพี่ใหญ่สิ" ไท่ยวี่เจี๋ยเอ่ยด้วยความไม่พอใจ คำพูดของนางตรงใจอานเข่อซินอย่างยิ่ง "น้องสาว อาจารย์ย่อมมีเหตุผลของท่าน พวกเราเป็นศิษย์จะมาวิพากษ์วิจารณ์ลับหลังได้อย่างไร" เจิ้งหลิ่งหงขมว...
