บทที่ 251 การเผชิญหน้า, จาง เจี้ยนกั๋ว (ฟรี)

ม่านตาของผู้พิทักษ์หดเล็กลงทันที คนคนนี้กล้าใช้พลังมิติที่ยังไม่สมบูรณ์ ในการปะทะครั้งก่อนๆ เขาไม่เคยใช้มันเลย เมื่อไหร่กันที่เขา...

ใช่แล้ว หลิน เซียวได้ปลดปล่อยพลังมิติที่เขาเคยปล่อยออกมาโดยบังเอิญครั้งแรก และปล่อยมันออกมาอีกครั้ง

การที่หลิน เซียวจะปลดปล่อยพลังมิติได้นั้น เป็นสิ่งที่เขาค่อยๆ ค้นพบในระหว่างการเผชิญหน้ากับผู้พิทักษ์

เขาเพียงแค่กระซิบบอกแฮร์รี่เบาๆ ว่ามันจะปลดปล่อยพลังมิติ

ทั้งสองรู้ดีว่าแทบเป็นไปไม่ได้ที่จะผ่านการปิดกั้นของผู้พิทักษ์

มีเพียงการเปิดเผยความสามารถนี้ในช่วงเวลาวิกฤต และเอาชนะด้วยความประหลาดใจเท่านั้น จึงจะสามารถทำให้ผู้พิทักษ์ตกตะลึงได้

ทันทีที่ปลดปล่อยพลังกดดันของมิติ สิ่งมีชีวิตในทะเลที่กำลังไล่ล่าอยู่ก็ถูกกดทับ ไม่มีตัวไหนต้านทานได้

เกือบ 24 ชั่วโมง ทั้งสองใช้เวลาเกือบทั้งหมดในการปะทะกับผู้พิทักษ์

ความแข็งแกร่งของผู้พิทักษ์ ถ้าไม่บอกว่ารู้สิบส่วน ก็ต้องแปดส่วน ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ หลิน เซียวจะไม่มีแผนอื่นได้อย่างไร

ที่จริงแล้ว หลิน เซียวได้เตรียมพร้อมสำหรับสถานการณ์ที่แย่ที่สุดไว้แล้ว แต่ตอนนี้พวกเขาสามารถบุกไปถึงตำแหน่งประมาณ 200 เมตรได้ ซึ่งเกินการคำนวณของหลิน เซียวไปมาก

อะไรกัน!

พื้นดินทั้งหมดสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง และผู้พิทักษ์ที่โกรธแค้นไล่ตามเพียงสองคน

ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาเล่น การรักษาประสบการณ์การต่อสู้ที่มากมาย ทำให้เขาเลือกตำแหน่งโจมตีที่แม่นยำที่สุดในเวลาสั้นที่สุด

อย่างไรก็ตาม ครั้งนี้ สองคนที่ผู้พิทักษ์เผชิญหน้าด้วยนั้นแตกต่างจากก่อนหน้านี้อย่างชัดเจน

ในขณะที่เสี่ยวไป๋พุ่งเข้าไปพร้อมคาถา เขาก็ถูกโจมตีด้วย และไม่ใช่ใครอื่นนอกจากหลิน เซียวที่โจมตีเขา

ลำแสงสีดำและสีขาว สองลำ พุ่งตรงไปที่ผู้พิทักษ์ ลำแสงทั้งสองถูกวางไว้อย่างดีและผ่านกลางแสงที่เปล่งออกมาจากผู้พิทักษ์ มุ่งหน้าไปที่ใบหน้าของผู้พิทักษ์เท่านั้น

เมื่อเห็นลำแสงสีดำและสีขาว ผู้พิทักษ์ไม่สนใจ

ในความคิดของเขา สำหรับการโจมตีบางอย่าง เขาไม่จำเป็นต้องสนใจเลย

แต่ในไม่ช้า เขาก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

เมื่อแสงทะลุการโจมตีของเขาและเข้าใกล้เขามากขึ้นเรื่อยๆ เขาสามารถรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าความกดอากาศรอบตัวเขาเพิ่มขึ้น

การโจมตีด้วยพลังกดดัน? หรือการโจมตีด้วยพลังกดดันที่รุนแรงมาก ผู้พิทักษ์ตัดสินใจได้อย่างถูกต้องในทันที เมื่อเผชิญหน้ากับหลิน เซียวและแฮร์รี่ แม้ว่าเขาจะหยิ่งผยอง แต่เขาก็ยังมีสติของตัวเอง

เขารู้ดีเกินไปว่าการโจมตีด้วยพลังกดดันจะมีผลอย่างไรเมื่อมันเกิดผล โดยเฉพาะการโจมตีด้วยพลังกดดันที่หลิน เซียวปล่อยออกมาอย่างกะทันหันนี้ไม่ได้ก่อให้เกิดอันตรายใดๆ กับเขา

อย่างไรก็ตาม แรงกระแทกนี้จะทำให้เขามึนงงไปชั่วครู่ และแม้จะเป็นเพียงเวลาเล็กน้อย ทั้งสองก็สามารถทะลุอาณาเขตของเขาและไปถึงอีกฟากหนึ่งได้

แน่นอนว่าผู้พิทักษ์จะไม่ปล่อยให้พวกเขาไปถึงอีกฟากได้อย่างราบรื่น ถ้าเป็นเช่นนั้น เขาก็ไม่มีหน้าที่จะเรียกตัวเองว่าผู้พิทักษ์

ในชั่วพริบตา เขาตัดสินใจ และเขาโจมตีหลิน เซียว

เขาพุ่งเข้าใส่หลิน เซียว และเมื่อมาอยู่ตรงหน้าเท่านั้น เขาจึงเห็นรอยยิ้มแห่งชัยชนะที่มุมปากของหลิน เซียว

เขาหัวเราะอะไร? ทันทีที่ความคิดนี้ผุดขึ้นในใจของผู้พิทักษ์ เขาก็รู้ทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติ

เมื่ออยู่ใกล้หลิน เซียวเกินไป เขารู้สึกถึงความกดอากาศรอบตัวที่ทำให้เขาสั่นสะท้าน

ภายใต้ความกดอากาศเช่นนี้ การเคลื่อนไหวทั้งหมดของเขาได้รับผลกระทบ ความเร็วช้าลงมาก และพลังลดลงอย่างมาก มีเสียงนุ่มนวล เขาเห็นว่าหลิน เซียวก็ส่งเสียงครางแผ่วเบา เลือดซึมออกมาจากมุมปาก

พลังของผู้พิทักษ์สูงกว่าหลิน เซียวมาก ไม่ต้องพูดถึงว่าเขาเข้าไปในกับดักของหลิน เซียวโดยไม่ได้เตรียมตัวเมื่อครู่ แม้ว่าเขาจะตอบสนองตอนนี้ ก็สายเกินไปแล้ว

แต่แม้จะเป็นเช่นนั้น ผู้พิทักษ์ก็ไม่ถอยแม้แต่น้อย เขาหันหลังและเดินไปทางแฮร์รี่ที่กำลังพุ่งไปข้างหน้า ใบหน้าของผู้พิทักษ์ค่อนข้างแย่ แต่ครั้งนี้ ไม่เพียงแต่ความเร็วของเขาจะเร็วมาก แต่พลังที่สะสมโดยไม้กายสิทธิ์ในมือของเขาก็ทรงพลัง

หากแฮร์รี่ถูกโจมตี เขาจะหมดสติในทันที เป็นไปไม่ได้ที่หลิน เซียวจะยอมแพ้กับเขา มิฉะนั้นจะเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไปถึงอีกฟากด้วยกำลังของตัวเอง

เมื่อผู้พิทักษ์โจมตีแฮร์รี่ หลิน เซียวจะช่วยเขา ซึ่งจะทำให้จังหวะของหลิน เซียวสับสน

อย่างไรก็ตาม ผู้พิทักษ์ไม่สามารถทำตามความปรารถนาของเขาได้ เพราะร่างของหลิน เซียวได้พุ่งเข้ามาแล้ว เมื่อเขากำลังจะโจมตี เขาก็หยุดเขาทันที

แฮร์รี่ที่กำลังพุ่งไปข้างหน้าหันหน้ามามองผู้พิทักษ์ในตอนนี้

"หลังจากเริ่มต้น ผู้พิทักษ์พบว่าถ้าเราไม่ทำตามกฎ เขาจะต้องโกรธและโจมตีแน่นอน

ถ้าการโจมตีของเขาไม่ได้ผลกับฉัน เขาจะต้องเปลี่ยนเป้าหมายไปโจมตีนาย

ในตอนนี้ ฉันจะใช้โคลนของฉันหยุดเขา ...... ฉันคิดว่าแม้แต่ในตอนนั้น เขาจะไม่ทำร้ายพวกเราจริงๆ ดังนั้น ตราบใดที่ฉันใช้โคลนของฉันหยุดเขา ฉันจะต้องซื้อเวลาให้พวกเราได้แน่นอน

"ผู้พิทักษ์ไม่ควรรู้ว่าฉันสามารถใช้โคลนได้แล้ว ปฏิกิริยาแรกของเขาคือเขาจะหยุดฉัน แต่ฉันไม่สามารถผ่านการทดสอบได้ ดังนั้นเขาจะพัวพันกับฉันแทน ในตอนนี้ ถ้านายเร่งความเร็วสุดกำลัง ฉันจะรอนายอยู่ใกล้เส้นชัย

มองดูหลิน เซียวที่กำลังยึดผู้พิทักษ์ไว้ เขาอดที่จะล้มลงด้วยความชื่นชมในการตัดสินใจของหลิน เซียวไม่ได้

แฮร์รี่เร่งความเร็วทันทีและพุ่งไปข้างหน้า ในขณะที่ผู้พิทักษ์พัวพันอยู่กับหลิน เซียว มองดูแฮร์รี่ที่กำลังเร่งความเร็วขึ้นเรื่อยๆ ด้วยความรู้สึกไม่สบายใจ แต่ในตอนนี้ แฮร์รี่ก็ไปถึงอีกฟากหนึ่งแล้ว และหลิน เซียวก็นั่งอยู่ด้านหลังแฮร์รี่และมาถึงพร้อมกับเขา

มองดูหลิน เซียวและแฮร์รี่ที่ผ่านไปได้ ความรู้สึกโกรธแผ่ซ่านไปทั่วร่างของผู้พิทักษ์ มีกลอุบายอยู่ทุกที่ เขามีพลังสูงกว่าทั้งสองคนอย่างสิ้นเชิง แต่กลับไม่สามารถแสดงพลังออกมาได้เลย ความรู้สึกแบบนี้จะทำให้เขาไม่โกรธได้อย่างไร

ผู้พิทักษ์จ้องมองทั้งสองคนด้วยความโกรธ และอดไม่ได้ที่จะด่า "พวกเจ้าสองคนเจ้าเล่ห์ เจ้าสวดมนต์ให้ดีว่าจะไม่เจอฉันอีกในภายหลัง ไม่งั้นฉันจะต้องแสดงให้เจ้าเห็นว่าฉันเก่งแค่ไหน!"

แฮร์รี่มองเขาอย่างภาคภูมิใจ "ยังไงวันนี้พวกเราก็ชนะแล้ว อนาคตค่อยว่ากัน"

"ขอโทษที่ทำให้นายผิดหวัง" หลิน เซียวมองผู้พิทักษ์ "แต่ฉันไม่คิดว่าฉันจะได้พบนายอีก"

ผู้พิทักษ์ส่งเสียงฮึมฮัมสองครั้ง พยายามจะด่า แต่ก็ไม่สามารถด่าออกมาได้

หลิน เซียวและแฮร์รี่มองหน้ากัน เดินไปหาผู้พิทักษ์ มองเขา และพูดอย่างจริงจัง "ขอบคุณครับ ท่านเต่า"

ผู้พิทักษ์แข็งค้างอยู่กับที่ มองความจริงจังในดวงตาของทั้งสองคนที่ไม่เคยเห็นมาก่อน และความรู้สึกที่ไม่เคยมีมาก่อนไหลผ่านในหัวใจของพวกเขา

"ฉันไม่สนใจพวกเจ้าคนเจ้าเล่ห์ ฉันไปละ! ตอนนี้การทดสอบของพวกเจ้าเพิ่งจะเริ่มต้นจริงๆ ระวังตัวด้วย!" เสียงของผู้พิทักษ์ก้องอยู่ในอากาศ แต่ร่างของเขาได้หายไปแล้ว