บทที่ 24 วิชาลับสำเร็จ!

คำพูดของจี้เยาเยาตรงไปตรงมา พูดให้ชัดก็คือ พลังของเจ้าอ่อนแอเกินไป!

จี้อู่ฉางสีหน้าเรียบเฉย ไม่ได้รู้สึกว่าคำพูดของจี้เยาเยามีอะไรผิด เพราะตอนนี้เขาก็อ่อนแอจริงๆ

"จะแลกเปลี่ยนกันอย่างไร?" จี้อู่ฉางมองจี้เยาเยาพลางถามอย่างสงบ

จี้เยาเยารู้สึกประหลาดใจกับท่าทีของจี้อู่ฉาง แม้ว่านางจะเป็นเพียงร่างดวงจิตที่ไม่มีตัวตน และไม่ได้ตั้งใจแผ่พลังกดดัน

แต่ตอนที่นางยังมีชีวิตอยู่นั้น นางอยู่ในขั้นสูงสุด ร่างกายจึงมีพลังกดดันติดตัวมาโดยธรรมชาติ

โดยปกติแล้ว ผู้ที่อยู่ในขั้นฝึกลมปราณคงจะทรุดลงไปแล้ว แต่นี่กลับยังนิ่งได้ขนาดนี้!

แต่นี่กลับทำให้จี้เยาเยาพอใจมาก เพราะแสดงว่าคนตรงหน้าไม่ใช่พวกโง่เขลา

"ข้าจะสอนวิชาให้เจ้า ถ่ายทอดวิชาต่อสู้ชั้นสูงสุดให้ แต่พลังวิเศษที่เจ้าฝึกฝนทุกวัน ข้าจะดึงไปครึ่งหนึ่งเพื่อบำรุงดวงจิต!"

"แน่นอน ช่วงแรกจะกระทบต่อการฝึกฝนของเจ้าบ้าง แต่จะไม่เป็นแบบนี้ตลอดไป อย่างมากก็หนึ่งถึงสองปี!"

"หลังจากสองปี ข้าก็จะสามารถดูดซับพลังวิเศษจากฟ้าดินได้เอง!"

"และเมื่อเจ้ามีพลังแก่กล้าขึ้น เจ้าต้องช่วยข้าฟื้นฟูร่างกายด้วย เจ้าว่าอย่างไร?"

จี้อู่ฉางมองจี้เยาเยาอย่างสงบนิ่ง เขาไม่ได้รู้สึกแปลกใจกับเงื่อนไขของนางแต่อย่างใด

"ข้าตกลง แต่มีเงื่อนไขเพิ่มสองข้อ"

"ข้อแรก หากข้าเจอภัยอันตรายที่ไม่สามารถแก้ไขได้ เจ้าต้องให้ข้ายืมพลังของเจ้า"

"ข้อที่สอง พวกเราต้องผูกพันธะด้วยคำสาปร่วมชะตา เพื่อที่ข้าจะได้วางใจเจ้าได้อย่างเต็มที่"

นี่คือเงื่อนไขที่จี้อู่ฉางคิดไว้แล้ว คำสาปร่วมชะตาเป็นสิ่งที่ต้องผูกไว้

เกิดใหม่ครั้งนี้ จี้อู่ฉางจะไม่ยอมให้ชะตาชีวิตของตนอยู่ในมือใคร ต้องกุมไว้ในมือตนเองให้แน่น

ดวงจิตของผู้มีพลังขั้นสูงสุด เมื่อฟื้นพลังได้บางส่วนแล้ว ย่อมน่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก ไม่ใช่สิ่งที่จี้อู่ฉางจะเอาชนะได้

แต่คำสาปร่วมชะตานั้นต่างออกไป เมื่อชะตาผูกพันกัน หากจี้อู่ฉางตาย อีกฝ่ายก็ต้องสลายไปด้วย

เมื่อจี้อู่ฉางพูดจบ จี้เยาเยาก็จมอยู่ในความเงียบ

เมื่อผูกคำสาปร่วมชะตาแล้ว หากไม่ถึงเวลา ก็ไม่มีทางถอนได้ แม้แต่ผู้มีพลังขั้นสูงสุดก็ทำไม่ได้

จี้อู่ฉางมองจี้เยาเยาแวบหนึ่ง ก่อนจะพูดอย่างสงบว่า "การผูกคำสาปร่วมชะตาจะทำให้ทั้งสองฝ่ายวางใจได้ เจ้าก็คงไม่อยากให้ข้าหักหลังเจ้าใช่ไหม"

จี้เยาเยาได้ยินคำพูดของจี้อู่ฉางแล้ว สีหน้าก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย คำพูดนี้ตรงใจนางพอดี

ตอนนี้พลังของนาง แม้แต่จี้อู่ฉางก็อาจสู้ไม่ได้ แต่ถ้าฆ่าจี้อู่ฉาง นางก็อาจจะสลายไปด้วย

คิดแล้ว จี้เยาเยาก็กัดฟันพูดว่า "ได้ ข้าตกลงตามที่เจ้าขอ!"

จี้อู่ฉางยิ้มบาง ประสานมือขึ้น รอยอาคมพิเศษปรากฏขึ้น เมื่อจี้อู่ฉางโบกมือ รอยอาคมก็ลอยไปหาจี้เยาเยา

จี้เยาเยาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่สุดท้ายก็ยอมปล่อยให้รอยอาคมเข้าสู่ดวงจิตของนาง

ทันทีที่รอยอาคมหลอมรวมกับดวงจิต แสงสีแดงก็พุ่งออกมา พุ่งเข้าสู่กลางหน้าผากของจี้อู่ฉาง

จี้อู่ฉางรู้สึกเจ็บที่หน้าผาก แต่สีหน้าไม่เปลี่ยนแปลงแต่อย่างใด

จี้อู่ฉางหัวเราะในใจอย่างขมขื่น ภายในหนึ่งเดือน เขาได้ผูกคำสาปร่วมชะตากับสตรีถึงสองคน แม้แต่ตัวเขาเองก็รู้สึกว่าช่างเหลือเชื่อ

"เยาเยา ข้าจะพยายามให้พลังวิเศษแก่เจ้าให้มากที่สุด รอข้าบอก แล้วเจ้าค่อยดูดซับ"

เมื่อผูกคำสาปร่วมชะตาแล้ว ก็ถือว่าเป็นพวกเดียวกัน จี้อู่ฉางจึงไม่เกรงใจ เรียกชื่อนางโดยตรง

จี้เยาเยาได้ยินจี้อู่ฉางเรียกเช่นนั้น ก็ขมวดคิ้ว แต่ไม่ได้พูดอะไร

ร่างดวงจิตของนางค่อยๆ จางหายไป จนหายวับไป

จี้อู่ฉางหยิบแหวนเก็บของขึ้นมาสวมไว้ที่มือ

เครื่องมือโกงที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเสี่ยวฟานถูกเขาชิงมาได้แล้ว ชาตินี้เขาอยากดูนักว่าเสี่ยวฟานจะพลิกสถานการณ์ได้อย่างไร

คิดแล้วจี้อู่ฉางก็อารมณ์ดี จากนั้นก็หลับตาเริ่มฝึกฝน

ที่หน้าหอคัมภีร์ จี้อู่ฉางยืนยิ้มอยู่ตรงนั้น

"ระบบ ลงชื่อ!"

【ติ๊ง! ลงชื่อที่หอคัมภีร์สำนักฉางเซิงสำเร็จ รางวัลพลังแปดปี! ค่าโชคชะตา +8】

เสียงของระบบดังขึ้น จากนั้นพลังวิเศษมหาศาลก็ปรากฏในร่างของจี้อู่ฉาง

"เยาเยา ดูดซับได้"

จี้อู่ฉางตบแหวนเก็บของเบาๆ พูดอย่างสงบ

ตอนนี้จี้เยาเยาตกตะลึงจนพูดไม่ออก

เมื่อเช้านี้ ตอนที่จี้อู่ฉางฝึกฝน 'คัมภีร์เพลิงม่วงเผาฟ้า' ก็ทำให้จี้เยาเยาตกตะลึงแล้ว

คัมภีร์นี้ทรงพลังเสียจนทำให้ดวงจิตของนางสั่นสะท้าน

พลังสีม่วงที่พลุ่งพล่านราวกับจะกลายเป็นดวงอาทิตย์ ส่องสว่างไปทั่วร่างของจี้อู่ฉาง

สิ่งสกปรกในร่างของจี้อู่ฉางค่อยๆ กลายเป็นควันดำสลายไปภายใต้พลังสีม่วงที่พลุ่งพล่านนี้

ในตอนนั้น จี้เยาเยาอยากถามจี้อู่ฉางนักว่าเขาฝึกฝนคัมภีร์อะไรกันแน่

แต่ตอนนี้ จี้เยาเยาก็ตกตะลึงอีกครั้ง ในร่างของจี้อู่ฉางมีพลังวิเศษมหาศาลปรากฏขึ้นมาจากความว่างเปล่า

จี้เยาเยาไม่มีเวลาคิดมาก รีบเร่งฝึกฝนคัมภีร์ ดูดซับพลังบริสุทธิ์นี้

พลังแปดปีถูกจี้เยาเยาดูดกลืนจนหมดในชั่วพริบตา

ร่างดวงจิตที่เกือบโปร่งใสตอนนี้กลับเริ่มมีความหนาแน่นขึ้น ทำให้จี้เยาเยาดีใจยิ่งนัก

นางคิดว่าต้องใช้เวลาหลายปีกว่าจะถึงจุดนี้ ไม่คิดว่าจะใช้เวลาเพียงวันเดียว

ทำให้จี้เยาเยางุนงงไปหมด หรือว่าในช่วงหลายร้อยปีที่นางหลับใหล โลกนี้ได้เปลี่ยนแปลงไปมากแล้ว

จี้อู่ฉางไม่อยากเข้าหอคัมภีร์ เขามาที่นี่เพื่อลงชื่อเท่านั้น

เมื่อลงชื่อเสร็จแล้ว เขาก็จากไปทันที กลับไปยังลานเล็กของตน

หลังจากกลับถึงลานเล็ก จี้อู่ฉางก็เริ่มฝึกฝน 'วิชาสังหารพลังร้อยเท่า'

นี่เป็นวิชาสำคัญในการโต้กลับ จำเป็นต้องเร่งทำความเข้าใจให้เร็วที่สุด

จริงๆ แล้ว หลังจากได้รับมา เขาก็เริ่มฝึกฝนแล้ว

ในวันต่อๆ มา จี้อู่ฉางไปลงชื่อตามยอดเขาต่างๆ มอบรางวัลพลังทั้งหมดให้จี้เยาเยา จนทำให้จี้เยาเยาตกตะลึงจนพูดไม่ออก

ตอนนี้จี้เยาเยาสามารถดูดซับพลังวิเศษจากภายนอกได้ตามปกติแล้ว ทำให้จี้อู่ฉางโล่งใจไปที

จี้อู่ฉางไม่รู้ว่าเป็นเพราะการเกิดใหม่หรือไม่ ที่ทำให้พรสวรรค์ของตนเพิ่มขึ้นหลายเท่า

เพียงไม่กี่วัน เขาก็เข้าใจวิชาสังหารพลังร้อยเท่าอย่างทะลุปรุโปร่ง

เมื่อจี้เยาเยารู้เข้า ก็รู้สึกประหลาดใจมาก

วิชาลับนี้เป็นวิชาที่ผู้ยิ่งยงชื่อเฟิงไม่เคยถ่ายทอดให้ผู้ใด แม้แต่จี้เยาเยาเองก็ไม่เคยได้เรียน

จี้เยาเยาเคยถามผู้ยิ่งยงชื่อเฟิงเกี่ยวกับวิชาลับนี้ แต่ผู้ยิ่งยงชื่อเฟิงบอกว่านางไม่เหมาะที่จะฝึก จี้เยาเยาจึงไม่ได้ถามอีก

จี้เยาเยารู้ดีว่า วิชาลับเป็นสิ่งที่บางคนแค่มองก็เข้าใจ แต่บางคนทั้งชีวิตก็อาจไม่มีวันเรียนรู้ได้ ขึ้นอยู่กับวาสนาของแต่ละคน

การที่จี้อู่ฉางสามารถฝึกฝนได้รวดเร็วเช่นนี้ แสดงว่าเขามีวาสนากับวิชานี้จริงๆ

จี้เยาเยาพลันมีความรู้สึกว่า อนาคตของจี้อู่ฉางจะต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

(จบบท)