บทที่ 238 : ปลาพลีชีพ อวนขาดรอย
ตีสอง เหยียวตงตื่นตรงเวลา สดชื่นแจ่มใส ไม่มีความรู้สึกเหนื่อยล้าจากการนอนไม่พอแม้แต่น้อย หลินซิ่วชิงก็ตื่นขึ้นมา กำลังจะลงจากเตียง เหยียวตงกระซิบเบาๆ "เธอไม่ต้องลุกหรอก ผมต้มไข่กินสักฟองก็พอ" "แค่นั้นจะอิ่มได้ยังไง คุณต้องไปทั้งวันนะ" "ผมให้พ่อเอาเตาถ่านจากบ้านเก่ามา เดี๋ยวเอาเส้นก๋วยเตี๋ยวไปสักสองส...
