บทที่ 21 จุดอ่อนของผู้อำนวยการ
“นายกำลังจะบอกว่า พยาบาลคนนั้นที่มีอายุมากกว่า อาจจะเป็นคนที่มี‘ความผิดปกติ’ติดตัวโดยธรรมชาติ?”
หลังจากฟังรายงานของหลี่อัง หญิงสาวผมแดงเลิกคิ้วเล็กน้อยด้วยความครุ่นคิด ก่อนจะพูดขึ้นว่า
“ไม่แปลกใจเลย…ฉันจำได้ว่าในรายงานของเอ็มม่าก็พูดถึงเรื่องที่ว่ามีพยาบาลคนหนึ่งต้านทานอำนาจควบคุมของผู้อำนวยการได้ ตอนแรกฉันคิดว่าเธอคงเป็นคนดี ซื่อตรงและยึดมั่นในจุดยืนของตัวเอง ไม่ยอมให้พลังอำนาจครอบงำ จึงหลีกเลี่ยงผลกระทบจากวัตถุผิดปกติประเภทอำนาจได้ แต่ดูตอนนี้แล้ว ฉันเกรงว่าเธออาจจะมี‘ความผิดปกติ’ติดตัวเองอยู่ จึงสามารถหลีกเลี่ยงการถูกควบคุมได้…หลี่อัง นายทำได้ดีมาก!”
หลังจากมองหลี่อังด้วยความชื่นชม ผู้อำนวยการผมแดงยิ้มพร้อมพูดว่า
“งานทำความสะอาดเพิ่งจบ นายกลับยื่นเรื่องออกปฏิบัติภารกิจต่อทันที ลงพื้นที่ตรวจสอบสถานการณ์ของเหยื่ออย่างละเอียดและสามารถจับจุดข้อมูลเล็กๆน้อยๆเพื่อค้นพบเบาะแสใหม่ของวัตถุผิดปกติได้ ลำบากนายเลยนะ!”
อา? ไม่ใช่แบบนั้นนะ?
เมื่อได้ยินสรุปความจากหญิงสาวผมแดง หลี่อังถึงกับชะงักเล็กน้อย ก่อนจะรีบพูดแย้งว่า
“ขอบคุณครับผู้อำนวยการ แต่จริงๆแล้วบ่ายวันนี้ผมไม่ได้ออกปฏิบัติภารกิจหรอกครับ ผมลางานไปเยี่ยมน้องสาวและข้อมูลนี้ไม่ได้มาจากการตรวจสอบภาคสนาม แต่ว่า…”
“ลางานโดนหักเงินครึ่งวัน แต่ถ้าออกภาคสนามจะสามารถยื่นเรื่องขอเบิกเงินชดเชยสองเหรียญทอง”
“……”
“แต่ว่า ผมได้ข้อมูลนี้จากการสื่อสารกับเจ้าหน้าที่ชดเชยของบริษัทแก๊สระหว่างปฏิบัติภารกิจและใช้วิธีวิเคราะห์ที่ผู้อำนวยการกับรุ่นพี่เอ็มม่าสอนครับ…”
“อืม สมแล้วที่ฉันมองนายไว้ นายเหมาะกับงานที่สำนักงานทำความสะอาดมากจริงๆ”
ผู้อำนวยการผมแดงยิ้มอย่างพอใจเมื่อมองหลี่อังที่รู้จักปรับตัว ก่อนจะพูดว่า
“กลับไปเขียนรายงานผลภาคสนามตามที่นายพูดมานั่นแหละ แต่ไม่ต้องเขียนถึงฉันกับเอ็มม่า การเบิกงบก็คือการเบิกงบ ส่วนความดีความชอบก็คือความดีความชอบ สิ่งที่ควรเป็นของนาบก็คือของนาย ไม่ว่าสำนักงานอื่นจะเป็นยังไง สำนักงานทำความสะอาดหญิงสาวของเราไม่ทำเรื่องแบบนั้น แถมนายยังใช้เวลาพักผ่อนเพื่อสืบข้อมูลสำคัญ ถือว่าได้รับอนุมัติเงินชดเชยพิเศษเป็นกรณีพิเศษเลยก็ว่าได้”
“งั้น…ขอบคุณครับผู้อำนวยการ ผมจะกลับไปเขียนรายงานทันที!”
“อืมๆ ไปเถอะ!”
…
สำหรับผู้อำนวยการที่สามารถพูดเรื่องการเบิกงบได้โดยไม่หลบเลี่ยง แต่ยังมีวิธีการทำงานที่ดูเหมือนจะ“ถูกต้อง” หลี่อังไม่รู้ว่าจะประเมินเธออย่างไรดี
ถึงแม้วิธีการจะดูแปลกไปหน่อย แต่ผู้นำที่พยายามหาผลประโยชน์ให้ลูกน้องโดยไม่เคยแย่งความดีความชอบคงจะเป็นที่ชื่นชอบของคนในสำนักงานไม่ใช่น้อย ไม่น่าแปลกใจที่รุ่นพี่เอ็มม่ามักพูดถึงเธอด้วยความเคารพ…เดี๋ยวก่อน!
เหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ หลี่อังที่กำลังจะออกจากห้องชะงักก่อนจะพูดด้วยความลังเลว่า
“เอ่อ…ผู้อำนวยการ พรุ่งนี้ผมขอออกไปทำภารกิจอีกครั้งได้ไหมครับ?”
“……”
เมื่อได้ยินคำพูดนั้น หญิงสาวผมแดงชะงักเล็กน้อยก่อนจะหรี่ตาเหมือนจิ้งจอกน้อยมองหลี่อังด้วยรอยยิ้มแปลกๆ
“อะไรนะ? เงินไม่พอเหรอไง? คิดจะเบิกงบอีกแล้วเหรอ?”
“ไม่ครับไม่! คราวนี้เป็นภารกิจจริงๆหรือผู้อำนวยการจะนับเป็นลางานก็ได้ครับ”
หลี่อังรีบส่ายหน้าก่อนจะพูดอธิบายด้วยสีหน้าจริงจัง
“เมื่อวานผมดูเอกสารการเก็บข้อมูลของรุ่นพี่เอ็มม่าเกี่ยวกับเหตุการณ์โรงพยาบาลถนนอิฐแดงแล้วรู้สึกว่าการปรากฏตัวของคนไข้พวกนั้นมันช่างบังเอิญเกินไป เหมือนกับมีคนพยายาม‘สร้าง’เหตุการณ์เพื่อเสริมพลังให้กับผู้ปนเปื้อนที่สูญเสียการควบคุมเพราะปกติโรงพยาบาลถนนอิฐแดงมีเตียงผู้ป่วยแค่ร้อยกว่าเตียงเท่านั้น ถ้าบริษัทน้ำและหน่วยงานโยธาธิการไม่เกิดปัญหาพร้อมกันก็คงไม่มีผู้ป่วยจำนวนมากขนาดนี้ให้ผู้อำนวยการดูดซับพลังผมเลยคิดว่าสำนักงานน่าจะไปตรวจสอบที่สองสถานที่นี้ดูว่ามีใครอยู่เบื้องหลังหรือเปล่า หรือปัญหาเกิดจากบริษัทน้ำกับหน่วยงานโยธาธิการเอง…”
“แล้วก็อาศัยสถานะเจ้าหน้าที่สำนักงานทำความสะอาด ขุดหาหลักฐานความผิดพลาดของบริษัทน้ำและหน่วยงานโยธาธิการเพื่อช่วยให้ผู้ป่วยที่ยังนอนอยู่ในโรงพยาบาลได้รับค่าชดเชย…ฉันพูดถูกไหม?”
หญิงสาวผมแดงลืมตาเหมือนจิ้งจอกน้อยจ้องหลี่อังที่ตกใจจนผงะไปก่อนจะยิ้มพร้อมพูดว่า
“ฮ่าฮ่า ดูเหมือนเจ้าหัวแพะนั่นจะพูดไม่ผิด นายเป็นคนที่มีจริยธรรมสูงจริงๆ พอเจออะไรที่ไม่ถูกต้อง ก็มักจะอดไม่ได้ที่จะแทรกแซงทำอะไรสักอย่าง อืม…อย่าตื่นเต้นไป ถึงแม้ข้อเสนอของนายจะมี‘ความลำเอียง’นิดหน่อย แต่ฉันก็ไม่ได้รังเกียจอะไรหรอกนะ เด็กที่อ่อนโยนและมีจิตใจดีแบบนายเป็นสิ่งที่น่าเอ็นดูอยู่เสมอ~”
หลังจากให้คำประเมินที่มีนัยแปลกๆกับหลี่อัง หญิงสาวผมแดงก็บิดตัวขี้เกียจโชว์ส่วนโค้งเว้าของร่างกายอย่างไม่ตั้งใจ ก่อนจะเอนตัวลงกับพนักเก้าอี้นุ่มๆอย่างสบายใจและยิ้มพูดว่า
“อยากไปก็ไปเถอะ ครั้งนี้ยังถือว่าเป็นงานภาคสนามของนาย แต่ครั้งหน้าจะไม่อนุโลมอีกแล้วนะ”
“ขอบคุณครับผู้อำนวยการ!”
“ไม่เป็นไรหรอก แต่ว่า...”
หญิงสาวผมแดงยันคางด้วยมือ มองหลี่อังด้วยความสนใจพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
“นายจะขอบคุณฉันแค่ด้วยคำพูดเหรอ? ไม่คิดจะมีอะไรที่เป็นรูปธรรมบ้างเหรอ?”
“เอ่อ...”
เมื่อเจอคำพูดที่เหมือนกับ“เรียกรับสินบน”ต่อหน้า หลี่อังถึงกับอึ้ง เขามองไปยังโต๊ะทำงานของหญิงสาวที่เต็มไปด้วยขวดเหล้าเปล่าๆก่อนจะลองพูดว่า
“ถ้าอย่างนั้น…หลังเลิกงานวันนี้ ผมเลี้ยงเหล้าคุณสักหน่อยดีไหมครับ?”
ว่าไงนะ? เหล้า? มีเหล้าดื่ม?
เมื่อได้ยินคำพูดของหลี่อัง ดวงตาของหญิงสาวผมแดงก็เป็นประกาย เธอเผลอตัวนั่งตัวตรงทันที
อา...จริงๆ แล้วที่ฉันพูดว่า“การตอบแทน” หมายถึงช่วงนี้สำนักงานกำลังขาดคน อยากให้นายอยู่ทำงานล่วงเวลาอีกนิด หลังจากตรวจสอบบริษัทน้ำกับหน่วยงานโยธาธิการเสร็จแล้วก็อยากให้นายไปเยี่ยมบ้านของพยาบาลวัยกลางคนที่ชื่อฮันนาเพื่อดูสถานการณ์ของเธอด้วย
แต่ถ้านายอยากเลี้ยงเหล้าฉัน…อืม…ไหนๆก็มีหน้าใหม่เข้ามาในสำนักงาน ฉันในฐานะหัวหน้าก็ควรจะสร้างความสัมพันธ์กับลูกน้องให้ดีๆหน่อยใช่ไหม?
หญิงสาวผมแดงลูบกระเป๋าเงินที่ว่างเปล่าบริเวณเอวตัวเองอย่างลับๆ ก่อนจะนั่งตัวตรงกระแอมเล็กน้อยและพูดด้วยท่าทางใจดี
“โดยหลักการแล้ว ฉันไม่ควรรับคำเชิญของนายหรอก แต่ในเมื่อนายเพิ่งเข้ามาทำงานใหม่ งั้นถือว่าเป็นการจัดงานต้อนรับและฉลองที่นายได้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของสำนักงานทำความสะอาด”
“อ่า ได้เลยครับ!”
หลี่อังพยักหน้าอย่างรวดเร็ว ก่อนจะพูดเสนอว่า
“งั้นผมจะเรียกรุ่นพี่เอ็มม่าและอีกสองคนที่เพิ่งกลับมา…”
“แค่ก..แค่ก..ไม่ต้องเรียกพวกเขามาหรอก”
หลังจากแอบคำนวณเงินเดือนของหลี่อัง หญิงสาวผมแดงก็รีบพูดขัดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“เอ็มม่าเธอต้องรีบกลับไปดูแลลูก ส่วนอีกสองคนที่เพิ่งกลับมา ฉันจะจัดการ…หมายถึง ฉันจะมอบหมายภารกิจใหม่ให้พวกเขา เดี๋ยวพวกเขาต้องออกเดินทางก่อนพระอาทิตย์ตกดิน วันนี้ฉันดื่มคนเดียวก็พอ!”
“...”
ดื่มคนเดียวก็พอ...เดี๋ยวสิ ผู้อำนวยการคุณไม่คิดจะปิดบังอะไรหน่อยเหรอ? ต่อให้บอกว่าเป็นงานเลี้ยงต้อนรับส่วนตัวก็ยังดีกว่านี้!
เมื่อมองไปที่หญิงสาวผมแดงที่ดูเหมือนจะสติหลุดไปชั่วขณะ พูดอะไรไม่เชื่อมโยงเหมือนคนหมดสติ หลี่อังก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงคำพูดของแพะดำเกี่ยวกับหัวหน้าของเขา
“ฉันบอกนายเลยนะ ยัยผู้หญิงนั่นถึงจะเยือกเย็นและเจ้าเล่ห์ แถมยังเก่งและน่ากลัว แต่พอได้เหล้าเข้าปาก สมองเธอเหมือนจะลอยละล่องเต็มไปด้วยฟองเหล้าเลย ไม่พูดถึงเรื่องเหล้าทุกอย่างก็คุยง่าย แต่ถ้าพูดถึงเหล้าแล้ว เธอจะกลายเป็นคนไม่น่าไว้ใจทันที นายต้องระวังอย่าปล่อยให้เธอมาพันพัวกับนายเด็ดขาด!”
“...”
จบเห่แล้ว…เหมือนฉันจะขุดหลุมฝังตัวเองไปแล้วล่ะ!
(จบบท)
