บทที่ 21 การชิงรักหักสวาท
หลังจากที่เจ้าของบ้านยอมจ่ายค่าบริการนายหน้า เย่ฟานจึงไม่มีเหตุผลที่จะลังเลอีกต่อไป เขาให้พนักงานนายหน้าเรียกเจ้าของบ้านมาพบ และทั้งสามคนก็ไปดูบ้านด้วยกัน
เมื่อสำรวจจนแน่ใจว่าบ้านไม่มีปัญหา เย่ฟานก็รีบเซ็นสัญญาเช่า พร้อมทั้งจ่ายเงินให้เจ้าของบ้าน หลังเสร็จสิ้นกระบวนการ เขายิ้มแย้มส่งเจ้าของบ้านและนายหน้ากลับไป
มองดูบ้านสุดหรูที่ตกแต่งอย่างอลังการ เย่ฟานรู้สึกตื่นเต้นมาก บ้านแบบที่เคยเห็นในละครโทรทัศน์ ตอนนี้เขาได้ย้ายมาอยู่ในบ้านแบบนั้น แม้จะเป็นการเช่า แต่เขาเชื่อว่าในอนาคตไม่นานเขาจะสามารถซื้อบ้านแบบนี้ได้ด้วยตัวเอง
หลังจากเดินสำรวจบ้านสักพัก เขาก็กลับไปที่อพาร์ตเมนต์เก่าเพื่อเก็บของใช้จำเป็น ก่อนจะกลับมายังบ้านใหม่ทันที เย่ฟานตัดสินใจว่าจะไม่กลับไปอยู่ในที่แคบ ๆ อีกต่อไป
เขานอนหลับอย่างมีความสุขในบ้านใหม่ และตื่นขึ้นมาด้วยความสดชื่นในเช้าวันถัดมา
หลังจากตื่นเช้า เย่ฟานคิดว่ามีบ้านแล้ว จะไม่มีรถได้อย่างไร แม้เขาจะยังไม่สามารถซื้อรถหรูราคาหลายล้านได้ แต่เขาตัดสินใจที่จะเช่ารถก่อน และในอนาคตค่อยซื้อเมื่อมีเงินมากพอ
เขาไปที่ร้านเช่ารถ และพบว่าการเช่ารถซูเปอร์คาร์มีราคาสูงมาก การเช่ารถลัมโบร์กินี "อเวนทาดอร์" (หรือที่เรียกว่าดาเนียล) มีราคาสูงถึง 10,000 หยวนต่อวัน อย่างไรก็ตาม หากเช่าเป็นระยะเวลานาน จะได้รับส่วนลดพิเศษ หลังพูดคุยกับพนักงาน เขาตัดสินใจจ่ายเงิน 200,000 หยวนเพื่อเช่ารถเป็นเวลา 1 เดือน
เย่ฟานขับลัมโบร์กินีไปรอบ ๆ เมือง และสัมผัสได้ถึงสายตาอิจฉาของผู้คนรอบตัว ทุกครั้งที่เขาขับผ่าน ผู้คนมักจะหันมามองรถด้วยความตื่นเต้น
หลังจากขับรถไปรอบ ๆ เขาจอดรถที่ลานจอดของห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง แล้วเดินเข้าไปข้างในเพื่อซื้อเสื้อผ้าที่เหมาะสมกับรถหรูของเขา
เขาใช้เวลาเพียง 15 นาทีในการซื้อเสื้อผ้า 3 ชุด ซึ่งมีมูลค่ารวม 60,000 หยวน ทำให้เงิน 50,000 หยวนที่เขาเพิ่งได้มาหมดลงอย่างรวดเร็ว อย่างไรก็ตาม ระบบการค้าของเขาได้อัปเกรดเป็นระดับ 3 จากการใช้จ่ายจำนวนมากของเขา
ช่วงบ่าย เย่ฟานกลับบ้าน อาบน้ำแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าใหม่ จากนั้นออกไปขับรถล่าหาเป้าหมาย เขาเลือกจอดรถลัมโบร์กินีที่หน้าวิทยาลัยศิลปะ เพราะเขาเชื่อว่านักศึกษาที่นี่มีคุณภาพสูงกว่าแหล่งอื่น เช่น บาร์หรือคาราโอเกะ
เมื่อรถลัมโบร์กินีจอดอยู่ตรงนั้น สายตาของผู้คนในบริเวณนั้นต่างจับจ้องมาที่รถอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ รถซูเปอร์คาร์แบบนี้ไม่ใช่สิ่งที่เห็นกันได้ง่าย ๆ ในชีวิตประจำวัน
เย่ฟานนั่งในรถอย่างใจเย็น มองหานักศึกษาสาวที่ดูเหมาะสม เขาตั้งใจคัดเลือกเป้าหมายที่ดีที่สุดและเหมาะสมที่สุด
ไม่ถึง 10 นาทีต่อมา หญิงสาวคนหนึ่งเดินตรงเข้ามาหาเขา เธอทักทายเขาอย่างเป็นกันเอง:
“สวัสดีค่ะ คุณกำลังรอใครอยู่หรือเปล่า?”
เย่ฟานหันไปมองเธอทันที หญิงสาวมีใบหน้ารูปไข่ ริมฝีปากเล็ก ดวงตากลมโต แต่รูปร่างและท่าทางยังขาดความโดดเด่น เธอเป็นสาวที่พอจะดึงดูดใจได้ระดับหนึ่ง แต่ไม่ถึงขั้นที่เขาต้องการ
“ขอโทษนะครับ ผมกำลังรอคนอยู่” เย่ฟานยิ้มสุภาพและปฏิเสธหญิงสาวที่เข้ามาทักทาย แม้เขาจะไม่สนใจเธอในฐานะเป้าหมาย แต่เขาก็ไม่ได้มีท่าทีดูถูก เพราะเขาเข้าใจดีว่าทุกคนต่างพยายามเพื่อชีวิตที่ดีขึ้น
“นี่เบอร์ติดต่อของฉันนะ ถ้าสนใจก็โทรมาได้” หญิงสาวทิ้งกระดาษโน้ตไว้พร้อมรอยยิ้ม แล้วเดินจากไปอย่างมีเสน่ห์
หลังจากปฏิเสธเธอ เย่ฟานยังคงเจอหญิงสาวอีกหลายกลุ่มที่เข้ามาทักทาย แต่เพราะคุณภาพของเป้าหมายยังไม่ถูกใจ เขาจึงปฏิเสธทั้งหมด อย่างไรก็ตาม เขากลับได้เบอร์ติดต่อมามากมาย
ผ่านไปอีกไม่กี่นาที เย่ฟานก็พบเป้าหมายที่น่าสนใจ หญิงสาวคนหนึ่งที่มีความงามสะดุดตา เขาจึงลงจากรถและเดินเข้าไปหา เมื่อเข้าไปใกล้ เย่ฟานพบว่าหญิงสาวคนนี้งดงามยิ่งกว่าที่เขาคิด เธอมีรูปร่างสูงโปร่ง แขนเรียวงามเหมือนดอกบัว ผิวเนียนนุ่มดุจหยก ขาเรียวยาวสมส่วน รวมถึงใบหน้าที่งดงามทำให้เธอดูราวกับนางฟ้า
“สวัสดีครับ ขออนุญาตทำความรู้จักได้ไหม?” เย่ฟานยิ้มพร้อมถามด้วยน้ำเสียงมั่นใจ
หญิงสาวมองเขาเพียงแวบเดียวก่อนจะถอยห่างออกไปเล็กน้อย เธอตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ขอโทษนะ ฉันกำลังรอคนอยู่”
แม้ว่าเย่ฟานจะหน้าตาดี แต่เธอกลับไม่ได้แสดงความสนใจแม้แต่น้อย ดูเหมือนว่าในสายตาเธอ ผู้ชายหล่อ ๆ มีอยู่ทั่วไป
การถูกปฏิเสธด้วยท่าทีเย็นชาทำให้เย่ฟานยิ่งรู้สึกสนใจเธอมากขึ้น อย่างไรก็ตาม เขาเลือกที่จะไม่เซ้าซี้และถอยกลับมายืนรอเงียบ ๆ ข้าง ๆ เขาต้องการดูว่าเธอกำลังรอใคร
ไม่นานนัก รถ Audi A6 คันหนึ่งก็จอดที่ริมถนน ชายคนหนึ่งที่ดูมีอายุราว 28-29 ปี ก้าวลงมาจากรถพร้อมถือช่อดอกไม้ เขาเดินเข้าไปหาเธอและเริ่มพูดคุยอย่างเอาใจ
ด้วยระยะทางที่ไม่ไกลนัก เย่ฟานจึงได้ยินบทสนทนาของพวกเขาอย่างชัดเจน
ชายหนุ่ม: “เสี่ยวจิ้ง เดี๋ยวเราไปดูหนังกันดีไหม? ฉันซื้อตั๋วไว้แล้วนะ”
หญิงสาวนิ่งไปสักครู่ก่อนจะตอบว่า “ได้ค่ะ แต่ต้องไม่ดึกมากนะ ฉันต้องกลับหอพัก”
ชายหนุ่ม: “ไม่ดึกแน่นอน! พอดูหนังเสร็จ เดี๋ยวฉันไปส่งเธอเอง” เขาตอบอย่างดีใจจนออกนอกหน้า
หญิงสาว: “โอเค งั้นไปกันเถอะ” เธอพยักหน้าเบา ๆ และเดินไปยังรถ Audi
เมื่อเห็นทั้งคู่กำลังจะขึ้นรถ เย่ฟานก็ไม่รอช้า เขาก้าวเข้าไปขวางและพูดด้วยความมั่นใจว่า “คุณผู้หญิง รอสักครู่ครับ ผมคิดว่าเราควรทำความรู้จักกัน”
การแทรกกลางระหว่างพวกเขาทำให้ชายหนุ่มที่ถือดอกไม้รู้สึกโกรธ เขาตะโกนขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ “นายเป็นใคร? รีบถอยไปเดี๋ยวนี้!”
เย่ฟานมองชายหนุ่มนิ่ง ๆ และถามกลับอย่างใจเย็น “คุณเป็นแฟนเธอหรือเปล่า? ถ้าใช่ ผมจะถอยออกไปทันที”
เขากำลังเดิมพัน ว่าชายคนนี้ไม่ใช่แฟนตัวจริงของหญิงสาว แต่เป็นเพียงคนที่กำลังพยายามเอาชนะใจเธอ
(จบบท)###
