บทที่ 2 ความโกลาหลใน KTV
###
KTV หรูแห่งหนึ่ง
คืนนี้เป็นวันเกิดของเหยาหยาปิง สือหมิงเว่ยจัดห้องคาราโอเกะสุดหรูเพื่อฉลองให้เธอ เพื่อนร่วมชั้นและเพื่อนสนิทกว่า 30 คนถูกเชิญมา ร่วมกันสร้างบรรยากาศที่คึกคักสนุกสนาน
“จูบเลย! จูบเลย...”
หลังดื่มไปหลายรอบ ทุกคนเริ่มส่งเสียงเชียร์ให้สือหมิงเว่ยและเหยาหยาปิงแสดงความรักกันเล็กน้อย
ในขณะนั้น ประตูห้องวีไอพีถูกเปิดออก เฉินเสี่ยวเป่ยเดินเข้ามา
“นายมาทำอะไรที่นี่? ที่นี่ไม่ต้อนรับนาย!” เหยาหยาปิงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“ไอ้ชาวนา! ยังไม่เลิกตื๊ออีกเหรอ? เหยาหยาปิงรักฉัน นายเลิกยุ่งวุ่นวายเถอะ ไม่อย่างนั้นจะเสียหน้าตัวเองเปล่า ๆ !” สือหมิงเว่ยพูดด้วยท่าทางเย้ยหยัน
เฉินเสี่ยวเป่ยส่ายหัวเล็กน้อย ก่อนพูดด้วยน้ำเสียงสงบว่า “อย่าเข้าใจผิด ฉันคิดได้แล้ว ฉันกับเหยาหยาปิงไม่เหมาะสมกัน ฝืนอยู่ไปก็ไม่มีความสุข ฉันยินดีอวยพรให้พวกเธอ วันนี้ฉันมาที่นี่เพื่อเป็นพยานให้กับช่วงเวลาที่มีความสุขของพวกเธอ”
“ถือว่านายรู้จักคิด ถ้านายไม่ทำแบบนี้ ฉันจะทำให้นายเจ็บตัวในพริบตา!” สือหมิงเว่ยยิ้มเยาะ ก่อนพูดว่า “เมื่อกี้ถึงตอนไหนแล้ว? มาต่อกันเลย!”
“จูบเลย! จูบเลย...”
“คุณชายสือ จูบแบบฝรั่งเศสเลย!”
“ต้องจูบให้ครบสามนาที!”
เสียงเชียร์ดังขึ้นอีกครั้ง หลายคนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเตรียมบันทึกช่วงเวลาแสนหวานนี้ไว้
สือหมิงเว่ยเดินไปที่เหยาหยาปิงด้วยท่าทางอวดดี ใช้มือเชยคางเธอขึ้น จากนั้นยื่นปากเข้าไป
ในจังหวะเดียวกัน เฉินเสี่ยวเป่ยหยิบขนลิงสมปรารถนาขึ้นมาในมือ เขาคำรามในใจว่า “ทำให้ขี้ก้อนร้อน ๆ ไปอยู่ในปากของสือหมิงเว่ย!”
ฟู่!
เฉินเสี่ยวเป่ยเป่าลมใส่ขนลิง มันออกฤทธิ์อย่างรวดเร็ว บินไปหาสือหมิงเว่ยที่กำลังจะจูบ
“คุณชายสือ? ในปากคุณมีอะไร?” เหยาหยาปิงพูดอย่างสงสัย
สือหมิงเว่ยรู้สึกว่าปากของเขาเต็มไปด้วยบางสิ่งที่เหม็นจนทนไม่ได้ แก้มของเขาพองขึ้น และในที่สุดก็ ‘ปุ’! เขาพ่นก้อนของเหลวสีเหลืองออกมาเต็มหน้าของเหยาหยาปิง
ภาพที่เห็นทำให้ทุกคนในห้องช็อกและงุนงงจนไม่สามารถอธิบายได้
“เวรเอ้ย! คุณชายสือพ่นอะไรออกมาเนี่ย?”
เฉินเสี่ยวเป่ยตะโกนเสียงดังพลางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูป เขากดชัตเตอร์รัว ๆ เพื่อบันทึกเหตุการณ์ประหลาดนี้ไว้
“ขี้? คุณชายสือพ่นขี้ออกมาเหรอ...อ้วก! ฉันไม่ไหวแล้ว ขอออกไปก่อน!”
“เวรจริง ๆ! นี่มันอะไรกันเนี่ย? เหม็นชะมัด!”
“รีบให้ฉันออกไป! ฉันจะขาดอากาศหายใจ!”
เพื่อนร่วมชั้นทุกคนพยายามหนีออกจากห้อง
สือหมิงเว่ยที่ยังมึนงงอยู่ ลองเลียในปากเล็กน้อยเพื่อยืนยันรสชาติ และในที่สุดเขาก็รู้ว่ามันเป็นขี้จริง ๆ!
เขาเบิกตากว้างทันที มองเหยาหยาปิงที่ยืนอึ้งอยู่ พวกเขาสบตากันเพียงเสี้ยววินาที ก่อนจะก้มตัวลงอาเจียนอย่างบ้าคลั่ง!
ติ๊ง—ระยะเวลาขนลิงสมปรารถนาจะหมดอายุในอีกสามชั่วโมง
“สามชั่วโมงก็เพียงพอแล้วที่จะให้พวกมันทรมาน!” เฉินเสี่ยวเป่ยยิ้ม ก่อนรีบหนีออกจากที่เกิดเหตุทันที
หลังจากเฉินเสี่ยวเป่ยวิ่งออกจาก KTV เขาหัวเราะเสียงดังอย่างสะใจ
เมื่อคิดถึงความเย็นชาของเหยาหยาปิงและความเหยียดหยามของสือหมิงเว่ย หัวใจของเฉินเสี่ยวเป่ยมีคำเดียวที่ผุดขึ้นมา—“สะใจ!”
อย่างไรก็ตาม ความสะใจนี้เขารู้ดีว่ามาจากกลุ่มอั่งเปาสามโลก
“ขนลิงสมปรารถนานี่สุดยอดจริง ๆ! แต่เสียดายที่เหลือแค่เส้นเดียว ฉันต้องใช้มันอย่างระมัดระวัง ตอนนี้ขอดูของวิเศษสองอย่างที่เพิ่งได้มาก่อนดีกว่า!”
เฉินเสี่ยวเป่ยตั้งสติแล้ววิ่งไปที่ตรอกเล็ก ๆ ข้าง KTV ซึ่งไม่มีคนอยู่
“เริ่มจากอักขระเทพแปดทิศของไท่ซ่างเหล่าจวินก่อน! ไท่ซ่างเหล่าจวินเป็นหนึ่งในสามเทพสูงสุด ของที่เขาให้มาน่าจะเป็นสมบัติชั้นเลิศแน่นอน!”
เฉินเสี่ยวเป่ยเปิดกล่องสมบัติในมือถือด้วยความคาดหวังอย่างมาก ก่อนกดปุ่ม “นำออกมา”
ฮวึบ—
แสงสว่างอันเจิดจ้าปรากฏขึ้นจากหน้าจอมือถือ และเริ่มหมุนวนเปลี่ยนแปลงต่อหน้าต่อตาเฉินเสี่ยวเป่ย
ไท่จี๋, สองหยินหยาง, สี่สัญลักษณ์, ห้าองค์ประกอบ, แปดทิศ, สิบวัน, สิบสองปีนักษัตร, ยี่สิบสี่ฤดูกาล, ดวงดาวแห่งสรวงสวรรค์ ทุกสิ่งทุกอย่างในจักรวาลล้วนหมุนเวียนเปลี่ยนแปลงในเสี้ยววินาที!
“โคตรเท่เลย! นี่มันเจ๋งกว่าภาพยนตร์ฮอลลีวูดอีก!” เฉินเสี่ยวเป่ยตื่นตาตื่นใจ
ติ๊ง—อักขระเทพแปดทิศ: ผู้ครอบครองสามารถทำนายโชคชะตาและเคราะห์ร้าย มองเห็นพลังงานชีวิต และตรวจสอบฮวงจุ้ย จะใช้หรือไม่?
“ใช้! ต้องใช้สิ!”
เมื่อกดปุ่มบนหน้าจอ อักขระเทพแปดทิศที่งดงามก็ซึมซับเข้าสู่ฝ่ามือซ้ายของเฉินเสี่ยวเป่ยทันที
หลังจากเงียบคิดสักครู่ เขายกมือซ้ายขึ้นมาพลางคำนวณด้วยนิ้วมือ
“มาเลย! ให้ฉันดูโชคชะตาของวันนี้หน่อย...”
พลังแห่งอักขระเทพแปดทิศทำให้เฉินเสี่ยวเป่ยเข้าใจถึงแก่นแท้ของการทำนายโชคชะตา เขากลายเป็นอาจารย์ที่แท้จริงในทันที!
ทันใดนั้น ดวงตาของเฉินเสี่ยวเป่ยเบิกกว้างขึ้น เขาพูดด้วยความตกใจว่า “ทิศใต้! โชคแห่งความรักกำลังมาถึง!”
ไม่ทันที่เสียงของเขาจะจบ หญิงสาวที่งดงามเป็นเลิศคนหนึ่งวิ่งเข้ามาหาเขา
ใบหน้าของเธอสวยสง่างามราวกับเทพธิดา ผิวของเธอขาวเนียนราวกับหยก รูปร่างสูงเพรียวพร้อมส่วนเว้าส่วนโค้งที่สมบูรณ์แบบ ขาเรียวที่ขาวเนียนของเธอนั้นงดงามจนเกินบรรยาย
และที่น่าประหลาดใจยิ่งกว่านั้นคือ เฉินเสี่ยวเป่ยรู้จักเธอ—หลานเมิ่งเฉิน หนึ่งในสี่สาวงามแห่งมหาวิทยาลัย!
ในฟอรั่มของมหาวิทยาลัยมีการจัดอันดับสาวงามอยู่สี่คน และหลานเมิ่งเฉินได้รับการโหวตเป็นอันดับหนึ่งด้วยคะแนนเต็ม ด้วยรูปลักษณ์ที่งดงามและบุคลิกที่สง่างาม เธอเป็นที่ยอมรับว่าเป็นเทพธิดาผู้สมบูรณ์แบบและเป็นที่นิยมที่สุด!
เมื่อก่อนเฉินเสี่ยวเป่ยไม่เคยสนใจหลานเมิ่งเฉิน เพราะเขามีเหยาหยาปิงอยู่แล้ว แต่ตอนนี้เมื่อมองใกล้ ๆ เขาถึงกับตกตะลึงในความงามของเธอ เมื่อเทียบกับหลานเมิ่งเฉินแล้ว เหยาหยาปิงช่างไร้ค่าโดยสิ้นเชิง!
“ช่วยด้วย! ช่วยฉันด้วยค่ะ!” หลานเมิ่งเฉินวิ่งเข้ามาพร้อมกับชนเข้าไปในอ้อมแขนของเฉินเสี่ยวเป่ย
เฉินเสี่ยวเป่ยถึงกับพูดไม่ออก!
ร่างกายของเธอนุ่มนวล อบอุ่น และมีกลิ่นหอมชวนหลงใหล!
ความสุขนี้มาเร็วเกินไปจนเขาแทบไม่เชื่อ!
หลังจากนิ่งไปพักหนึ่ง เฉินเสี่ยวเป่ยก็ได้สติและถามด้วยความเคอะเขินว่า “เอ่อ...คุณเกิดอะไรขึ้นเหรอ?”
“ฮึ! ฉันจะบอกเอง!”
ในตอนนั้นเอง กลุ่มชายร่างใหญ่หน้าตาดุดันเดินตามมา หัวหน้าของพวกเขามีผมสีแดงและแสดงท่าทางหยิ่งยโสพลางพูดว่า “ฉันชอบผู้หญิงคนนี้! คืนนี้เธอต้องอยู่กับฉัน!”
ชายร่างใหญ่ประมาณสิบคนที่แต่งตัวเหมือนนักเลงตามหลังเขามา
“คุณช่วยฉันด้วยนะคะ! ฉันจะตอบแทนคุณอย่างดี!” หลานเมิ่งเฉินพูดด้วยความกังวลพลางดึงแขนเสื้อเฉินเสี่ยวเป่ย
“เอ่อ...พี่สาวครับ พวกเขามีกันเยอะขนาดนี้ ผมจะช่วยคุณได้ยังไง?” เฉินเสี่ยวเป่ยพูดด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนกและเริ่มเหงื่อออก
ตัวเขาเป็นเพียงนักศึกษาธรรมดา การเรียนพละศึกษายังเกือบไม่ผ่าน แล้วจะสู้กับนักเลงพวกนี้ได้อย่างไร?
“ในนิยายออนไลน์ ผู้หญิงที่ตกอยู่ในอันตรายมักจะได้รับความช่วยเหลือจากพระเอกเสมอ! ฉันว่าใบหน้าคุณเหมือนพระเอกนะ!” หลานเมิ่งเฉินพูดด้วยความกระวนกระวายใจ
“พี่สาว นี่มันชีวิตจริง! ถ้าผมทำเหมือนในนิยาย ผมคงโดนซ้อมตายแน่!” เฉินเสี่ยวเป่ยตอบด้วยสีหน้าอับอาย
“ไอ้หนุ่ม! ถ้าไม่อยากตายก็รีบไสหัวไปซะ! อย่าขวางพี่ไก่งวงจีบสาว!” ชายหัวโล้นคนหนึ่งตะโกนอย่างดุดัน
“อืม?”
ทันใดนั้น ดวงตาของเฉินเสี่ยวเป่ยเป็นประกาย เขาพูดเสียงดังว่า “อย่าเข้ามานะ! ไม่งั้นจะเกิดเคราะห์ร้าย!”
....
###คำเตือน ห้ามรับประทาน ขณะอ่านตอนนี้ หวังว่าจะทันนะ