บทที่ 18 เพื่อนสนิทยั่วใจ

“เธอไม่เคยมีแฟนมาก่อนเลยเหรอ? เธอสวยขนาดนี้ ไม่น่าจะไม่มีแฟนนะ” เย่ฟานถามด้วยความแปลกใจ

“เคยมีอยู่บ้าง แต่พวกนั้นก็แค่จับมือ ไม่กล้าทำอะไรเกินเลย ส่วนใหญ่ขี้ขลาดทั้งนั้น” เฉียวเฉียวส่ายหน้า ตอนเรียนมหาวิทยาลัยเธอเคยมีแฟน แต่ส่วนใหญ่ก็เป็นคนที่ไม่กล้ารุก

“ถ้างั้นทำไมเธอถึงยอมฉันง่าย ๆ แบบนี้ล่ะ?” เย่ฟานรู้สึกว่านี่เป็นสถานการณ์ที่จัดการได้ยาก

“เรื่องนี้ฉันคิดมานานแล้ว พอคุณติดต่อมาพอดี ฉันก็เหมือนตัดสินใจได้ ก็เลยตอบตกลง” เฉียวเฉียวตอบอย่างตรงไปตรงมา

“ทำไมเธอถึงเลือกเป็นสาวถ่ายทอดสด? งานนี้มันมีทั้งคนดีและไม่ดี ไม่ใช่เส้นทางที่ดีนักหรอก” เย่ฟานถอนหายใจถาม

“ก็เพื่อหาเงิน” เฉียวเฉียวตอบเรียบ ๆ

“เธอขาดเงินขนาดนั้นเลยเหรอ?”

“ฉันไม่อยากทำงานที่ได้เงินแค่เดือนละ 5,000-6,000 หยวน”

“ทำไมล่ะ?”

“เพื่อนสนิทของฉันสามารถซื้อเสื้อผ้าดี ๆ ใช้เครื่องสำอางแพง ๆ กินอาหารดี ๆ ออกไปไหนมาไหนก็นั่งแท็กซี่ ฉันก็อยากมีชีวิตแบบนั้นเหมือนกัน ไม่อยากใช้ชีวิตแบบคนธรรมดา”

“แล้วเธอเคยคิดอยากถูกเลี้ยงดูไหม?”

“คุณหมายความว่ายังไง? คุณอยากเลี้ยงดูฉันเหรอ?” เฉียวเฉียวเงยหน้ามองเย่ฟานด้วยความสงสัย

“ฉันให้เธอเดือนละ 50,000 หยวน คิดว่าพอไหม?” เย่ฟานพูดอย่างจริงจัง เขาไม่ได้อยากมีแฟน แต่เมื่อเขาได้ในสิ่งที่สำคัญจากเธอแล้ว เขาก็รู้สึกเกรงใจอยู่บ้าง  “ขอคิดดูก่อน” เฉียวเฉียวไม่ได้ตอบตกลงทันที

“50,000 แค่เริ่มต้น ถ้าธุรกิจฉันไปได้สวย ฉันจะเพิ่มเป็นเดือนละ 100,000 ดีไหม?”

“ตกลงค่ะ แต่ฉันขอทำถ่ายทอดสดต่อ”

“ฉันไม่บังคับเรื่องอิสระของเธอ แต่ไม่ต้องไปเจอพี่ชายคนอื่นแล้วนะ”

“เรื่องนั้นฉันรู้ดี” เฉียวเฉียวพยักหน้า เดือนละ 100,000 หยวน เธอพอใจมากแล้ว

“ยินดีที่ได้ร่วมงาน” เย่ฟานยิ้มแล้วเริ่มทำตัวไม่สุภาพอีกครั้ง เขาขยับตัวขึ้นพลางพูดว่า “อีกสักรอบได้ไหม?”

“วันหลังเถอะ ฉันเจ็บนิดหน่อย” เฉียวเฉียวตอบเสียงเบา

“ได้ งั้นนอนเถอะ” เย่ฟานพยักหน้าแล้วกอดเฉียวเฉียวหลับตาลง

หนึ่งชั่วโมงต่อมา เย่ฟานลืมตาตื่นขึ้นมา เขามองเฉียวเฉียวที่กำลังหลับสนิทอยู่ ก่อนยิ้มเล็กน้อยและลุกออกจากเตียงอย่างเงียบเชียบ จากนั้นเดินออกจากห้อง

“หลับหรือยัง?” เย่ฟานเคาะประตูห้องของอิ๋งอิ๋งเบา ๆ

ประตูเปิดออกอย่างรวดเร็ว อิ๋งอิ๋งยืนอยู่ตรงหน้าพร้อมรอยยิ้ม “ฉันนึกว่านายจะไม่มาแล้วซะอีก”

“สาวสวยยั่วใจแบบเธอ ฉันจะปล่อยให้พลาดได้ยังไง” เย่ฟานพูดพร้อมก้าวเข้าไปใกล้ ก่อนยกคางของอิ๋งอิ๋งขึ้นมาพร้อมรอยยิ้ม “แล้วฉันดูดีกว่าเฉียวเฉียวไหม?” อิ๋งอิ๋งถามด้วยสายตาหวานฉ่ำ

“เธอเซ็กซี่กว่า ทำให้ยั่วใจกว่า” เย่ฟานพูดพร้อมอุ้มเธอขึ้น แล้วเดินไปที่เตียง

“จริงเหรอ?” อิ๋งอิ๋งถามด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน

...

เสียงครางเบา ๆ ดังขึ้น...

เมื่อเฉียวเฉียวตื่นขึ้น เธอพบว่าชายหนุ่มข้างกายเธอได้หายไปแล้ว ตอนแรกเธอคิดว่าเขาออกไปแล้ว แต่กลับได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น

เสียงนั้นดังขึ้นจากทางห้องนั่งเล่น และยิ่งดังชัดเจนขึ้นเมื่อเธอเดินไปใกล้ห้องของเพื่อนสนิท เธอถอนหายใจเงียบ ๆ แล้วพูดเบา ๆ กับตัวเองว่า “ผู้ชายก็แบบนี้แหละ เห็นผู้หญิงสวยไม่ได้เลย ควบคุมตัวเองไม่ได้จริง ๆ”

พูดจบ เธอก็เดินกลับไปที่ห้องของตัวเอง เธอไม่ได้ใส่ใจและไม่มีสิทธิ์ที่จะทำอะไรในเรื่องนี้ เพราะเธอเป็นแค่คนที่ถูกเลี้ยงดูเท่านั้น

เช้าวันรุ่งขึ้น เมื่อเห็นเย่ฟานที่แต่งตัวเรียบร้อยแล้ว เฉียวเฉียวถามด้วยน้ำเสียงเกียจคร้านว่า “วันนี้จะกลับแล้วเหรอ? ไม่อยู่ต่ออีกหน่อยเหรอ? ตอนกลางคืนฉันยังว่างนะ จะได้อยู่เป็นเพื่อนเธอ”

“แค่ก ๆ... ต้องกลับไปทำงานแล้ว ไว้มีเวลาจะมาหาใหม่นะ” เย่ฟานส่ายหัว เขารู้สึกว่าหากอยู่ต่ออีกไม่กี่วัน เขาอาจจะหมดแรงและเดินออกจากที่นี่ไม่ไหว

“เข้าใจแล้ว งั้นฉันไม่ไปส่งนะ ให้เพื่อนฉันไปส่งแทนก็แล้วกัน” เฉียวเฉียวพยักหน้าแล้วหลับตาลงต่อ เพราะเมื่อคืนเธอแทบไม่ได้นอน

“พักผ่อนเยอะ ๆ นะ” เย่ฟานพูดก่อนก้มลงจูบที่หน้าผากของเฉียวเฉียว จากนั้นหันหลังเดินออกจากห้อง แล้วมุ่งหน้าไปยังห้องของอิ๋งอิ๋ง

“จะไปแล้วเหรอ?” อิ๋งอิ๋งที่เพิ่งลืมตาตื่นถามขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง เธอดูเหนื่อยล้าอย่างเห็นได้ชัด หลังจากเมื่อคืนที่เธอรู้สึกเหมือนร่างกายแทบจะพัง

“ใช่ ต้องกลับไปจัดการงาน เธอพักผ่อนเยอะ ๆ นะ” เย่ฟานตอบพร้อมก้มลงจูบหน้าผากของเธอเบา ๆ จากนั้นก็เดินออกไป

บนรถไฟความเร็วสูง เย่ฟานเปิดหน้าต่างระบบของเขา

【ระบบการค้าซูเปอร์เชื่อมต่อเสร็จสิ้น】

• ระดับระบบ: ระดับ 2
• ค่าประสบการณ์: 60/300
• แต้มการค้า: 0
• จำนวนการค้า: 1 ครั้ง
• คลังสินค้า: โสม
• ภารกิจ: ไม่มี

ขณะที่ระบบแสดงภารกิจใหม่ขึ้นมา

ข้อความจากผู้ซื้อ:

“ฉันเป็นนักเรียนประถม ฉันเล่นเกม King of Glory แล้วแพ้มา 20 เกมติด ฉันหวังว่าจะมีคนช่วยให้ฉันชนะกลับมาได้ ฉันยินดีมอบคำขอบคุณอย่างจริงใจที่สุดเป็นการตอบแทน”

ความต้องการของผู้ซื้อ:

ชนะ 30 เกมติดใน King of Glory

การชำระของผู้ซื้อ:

คำขอบคุณอย่างจริงใจ

เวลาของคำสั่ง: ครึ่งชั่วโมง เริ่มนับเวลาตั้งแต่ตอนนี้

เย่ฟานมองภารกิจแล้วอดหัวเราะไม่ได้ “ให้ฉันช่วยเด็กนักเรียนเล่นเกม? ฉันระดับ Silver Unyielding นะ จะช่วยเด็กเล่นเกมได้ยังไง”

เขาเชื่อว่าเด็กควรใช้เวลาในการเรียน ไม่ใช่จมอยู่กับเกม ส่วนเกมนั้นควรปล่อยให้ผู้ใหญ่เล่น เด็ก ๆ ยังจัดการความรับผิดชอบไม่ได้

แต่แน่นอน ถ้าเด็กเสนอรางวัลที่เหมาะสม เขาอาจจะช่วย เพราะการเล่นเกมอย่างพอเหมาะพอดีมีประโยชน์ต่อพัฒนาการของสมอง แต่แค่คำขอบคุณนี่มันอะไรกัน? เขาไม่ใช่คนดีที่จะช่วยใครเพียงเพราะคำขอบคุณ

(จบบท)###