บทที่ 18 ภารกิจแรก

บทที่ 18 ภารกิจแรก

[เจ้าหน้าที่จัดการเอกสาร]หมัวฝี่: "กฎกลุ่ม มีหนังหรืออนิเมะต้องส่งในไฟล์กลุ่ม ห้ามโพสต์ลงในกลุ่ม นายเป็นพนักงานใหม่ แบนแชท 1วัน เป็นบทเรียน อย่าทำอีก!"

หลี่เซี่ยนอวี่: "..."

ทำไมแบนผม?

ผมไม่ได้โพสต์ 18+ นะ แค่แกล้งเล่น แค่ตั้งชื่อคลิกเบต... เดี๋ยวก่อน พวกเขาดูออกรึเปล่านะ?

หลี่เซี่ยนอวี่ใจหาย

พวกพี่ใหญ่คิดว่าเรื่องจริงเหรอ?

แย่แล้ว คงโดนทุบตายแน่ๆ!!

ตอนนั้น มีข้อความส่วนตัวส่งมาที่มือถือ ไอดีผู้ส่งคือ "ศูนย์จัดการภารกิจแผนกบังคับใช้กฎหมายทายาทปีศาจ"

เนื้อหา: "สงสัยมีเหตุการณ์เหนือธรรมชาติที่หมู่บ้านจิวหัว กรุณาสืบสวนและแก้ไขภายใน 24 ชั่วโมง หากต้องการความช่วยเหลือ สามารถโทรแจ้งศูนย์จัดการภารกิจ: 021-76xxx35"

แนบไฟล์ word มาสั้นๆ

หมู่บ้านจิวหัว คือหมู่บ้านที่พักอาศัยและมีการค้าขายที่หลี่เซี่ยนอวี่อาศัยอยู่ตอนนี้

มีภารกิจเร็วจัง แถมยังเป็นที่หมู่บ้านตัวเอง

หลี่เซี่ยนอวี่เปิดไฟล์ word ด้วยความรู้สึกทั้งตื่นเต้นทั้งกังวล ในนั้นมีรายละเอียดเหตุการณ์

ผู้เสียหายเป็นชายวัย 30ต้นๆ หน้าตาธรรมดา แต่พอดูรูป 1นิ้วแล้ว หลี่เซี่ยนอวี่ตกใจ คนนี้คือเจ้าของโรงแรมใหญ่เมืองเอส(S) คนที่โดนแม่ที่ตายไปแล้วขี่หลังแล้วเป่าคอนั่นเอง!!

หรือว่าคุณป้าคิดว่า ยังแก้แค้นไม่พอ เลยมาตามลูกชาย?

หลี่เซี่ยนอวี่อ่านเอกสารละเอียด แล้วตะโกนเสียงดัง "ย่าทวด ซานอู่ มีงานแล้ว ออกมาเร็ว"

ในยุคที่ข้อมูลเข้าถึงง่าย เครือข่ายของกลุ่มเป่าเจ๋อเชื่อมต่อกับโรงพยาบาล สถานีตำรวจ และรัฐวิสาหกิจมากมาย ระบบ AI จะคัดกรองเหตุการณ์ประหลาดที่วิทยาศาสตร์อธิบายไม่ได้โดยอัตโนมัติ

เมื่อไม่กี่วันก่อน เจ้าของโรงแรมใหญ่เมืองเอส ไปตรวจรักษาที่โรงพยาบาลจิตเวช ประวัติการรักษาถูกบันทึกในระบบ เมื่อเร็วๆนี้ ถูก AI ของกลุ่มเป่าเจ๋อคัดกรองตรวจพบ จึงส่งภารกิจให้หลี่เซี่ยนอวี่ที่อยู่ใกล้ที่สุด ไปสืบสถานการณ์

ซานอู่ได้ยินเสียงก็ออกมาทันที ส่วนย่าทวดหลังจากหลี่เซี่ยนอวี่เรียกหลายครั้ง ก็สวมรองเท้าแตะ เกาหัวยุ่งๆ เดินออกมาจากห้องด้วยท่าทางเหนื่อยอ่อน

ย่าทวดเป็นวิญญาณนักรบ ที่จริงไม่ต้องนอน แต่หลี่เซี่ยนอวี่ยังไม่ตื่นพลัง ย่าทวดขาดพลังจากหลานชายมาหล่อเลี้ยง ก็จะเหี่ยวเฉาเหมือนดอกไม้แห้ง

ผู้หญิง สุดท้ายก็ขาดการหล่อเลี้ยงจากผู้ชายไม่ได้ เหมือนดอกไม้ขาดน้ำไม่ได้

หลายวันมานี้ ย่าทวดจ้องดูหลี่เซี่ยนอวี่กินแคปซูลยา รอให้หลี่เซี่ยนอวี่ฟื้นพลัง เธอจะได้ดูดพลังสักอึก

พอ 2คนนั้นเดินออกมา หลี่เซี่ยนอวี่พูด "เมื่อกี้บริษัทส่งภารกิจมา"

เขาเล่ารายละเอียดภารกิจให้ทั้ง 2คนฟังคร่าวๆ เมื่อไม่กี่วันก่อน เจ้าของโรงแรมเมืองเอส ไปหาหมอที่โรงพยาบาลจิตเวช เขาบอกหมอว่าฝันเรื่องเดียวกันหลายวันติด ในฝันมีผู้ชายคนหนึ่งจับขาเขา บอกจะทุบขาให้หัก ตอนตื่นเช้ามาพบรอยช้ำที่ขาโดยไม่รู้สาเหตุ หมอคิดว่าเขาอาจเครียดเกินไป เกิดภาพหลอนเล็กน้อย รอยช้ำที่ขาเป็นรอยที่ตัวเองบีบ

แต่กินยาก็ไม่หายจากฝันร้าย ฝันซ้ำๆ ยังคงมีต่อ รอยช้ำที่ขาที่ถูกบีบยิ่งมากขึ้น ครั้งสุดท้ายคือเมื่อวานที่ญาติบังคับพาไปโรงพยาบาล เขาไม่เชื่อหมอแล้ว ยืนยันว่าโดนผีตามและหวาดกลัวตลอดเวลา

ประวัติการรักษาถูก AI ของกลุ่มเป่าเจ๋อตรวจจับได้ ระบบวิเคราะห์เบื้องต้นว่า เป็นการกระทำของวิญญาณอาฆาต แล้วมอบภารกิจนี้ให้หลี่เซี่ยนอวี่ พนักงานทดลองงานทายาทปีศาจ ที่อยู่ใกล้ที่สุด

ตามข้อมูล เจ้าของโรงแรมไม่มีนิสัยนอนละเมอ รอยช้ำที่ขาที่เพิ่มขึ้นทุกเช้าเป็นหลักฐานจากความประหลาด

หลี่เซี่ยนอวี่เคยเจอแม่ที่ตายของเจ้าของโรงแรม เขาคิดว่า 80-90%เป็นวิญญาณของแม่ที่ไม่ยอมไปไหน

แต่หลี่เซี่ยนอวี่ยังมีข้อสงสัยอยู่...

"ถ้าเป็นแม่ที่ตายแล้วมาตามอาฆาต ทำไมในฝันถึงเป็นผู้ชาย?" เขาขมวดคิ้ว มองย่าทวดกับซานอู่ หวังว่าพวกเขาจะแสดงความเห็น

ซานอู่ส่ายหน้าทันที "ไม่รู้"

"ไม่รู้เหรอ?"

"ระดับต่ำ ไม่ยุ่ง" ซานอู่พูดอย่างจริงจัง

เธอหมายความว่าวิญญาณอาฆาตพวกนี้เป็นมอนสเตอร์ตัวเล็ก ไม่เคยอยู่ในสายตาของเธอที่เป็นตัวละครเลเวลสูงสุด มีอุปกรณ์ครบ

หลี่เซี่ยนอวี่ "..."

เขาหันไปมองย่าทวด ย่าทวดกำลังเล่นนิ้ว เห็นหลานส่งสายตาคาดหวัง นึกได้ว่าตัวเองเป็นย่าทวด จึงนั่งให้เรียบร้อยและวิเคราะห์ว่า

"วิญญาณอาฆาตเข้าฝันเป็นเรื่องปกติ ตอนหลับ ร่างกายอ่อนแอ ถูกสิ่งชั่วร้ายบุกรุกง่ายที่สุด วิญญาณอาฆาตมีทั้งแข็งแกร่งและอ่อนแอ ขึ้นอยู่กับพลังอาฆาต พวกมันทำร้ายคนเพราะมีเวรกรรมกันตอนมีชีวิต แต่ก็มีพวกร้ายพิเศษ ทำร้ายคนเพราะสัญชาตญาณ อืม ก็แค่นี้แหละ"

หลี่เซี่ยนอวี่ฟังอย่างตั้งใจ เงยหน้างง "จบแล้ว?"

ย่าทวดเกาหัว "ใช่จ้ะ"

หลี่เซี่ยนอวี่: "ขอถามหน่อยว่าการวิเคราะห์นี้ เกี่ยวกับภารกิจครั้งนี้ตรงไหน?"

ย่าทวด: "แกก็คิดเอาเองสิ"

"......"

วิเคราะห์ดุจเสือร้าย เนื้อหาจริงระดับปัญญาอ่อน

พูดก็เหมือนไม่พูด สมแล้วที่ทั้ง2คนนี้ เป็นตัวปัญหา

ย่าทวดพูดอย่างจนใจ "ย่าอยู่มา 150ปีนะ แทบไม่เคยยุ่งกับวิญญาณอาฆาตเลย"

ซานอู่เสริม "ระดับต่ำ"

สองตัวละครเลเวลสูงสุดอุปกรณ์ครบ กำลังล้อเลียนฉัน ที่ยังไม่ออกจากหมู่บ้านมือใหม่เหรอ?

หลี่เซี่ยนอวี่กังวลอนาคตตัวเองไม่น้อย

พอถึงเย็น ฟ้าเริ่มมืด หลี่เซี่ยนอวี่ได้รับพัสดุ ส่งมาจากเป่าเจ๋อ ข้างในเป็นป้ายประจำตัว:

แพทย์ผู้รักษา: หลี่เซี่ยนอวี่

โรงพยาบาลจิตเวชที่สอง!

นี่เป็นอุปกรณ์ภารกิจ ให้เขามีตัวตนที่สมเหตุสมผลในการเข้าไปยุ่งกับเหตุการณ์ครั้งนี้

สมัยนี้ ไม่ใช่ว่าจะเคาะประตูบ้านคนอื่น แล้วทำท่าลึกลับพูดว่า: ญาติโยม บ้านท่านมีผีนะ ให้อาตมาเข้าไปปราบผีให้! แล้วจะเข้าบ้านคนอื่นได้ตามใจชอบ

ถ้าทำแบบนั้น เขาจะถูกถ่มน้ำลายใส่หน้าทันที และตะโกนด่า ไปให้พ้น! สมองเป็นบ้าเหรอ?

ได้อุปกรณ์แล้ว หลี่เซี่ยนอวี่นั่งเงียบๆ เอาเครื่องรางกันภัยที่ซื้อออนไลน์ พระเกจิปลุกเสกแล้วคล้องคอ ดาบเหรียญทองแดงร้อยด้วยด้ายแดงมัดแขน แถมหยิบกระเทียมสองหัวจากครัวใส่กระเป๋า

เขาพึงพอใจ และรู้สึกว่าตัวเองเจ๋งมาก

"ของธรรมดาพวกนี้ มีประโยชน์อะไร?" ย่าทวดหัวเราะเยาะ

หลี่เซี่ยนอวี่พูด "ผมไม่เหมือนพวกคุณนะ ผมแค่คนธรรมดา ถ้าไม่มีพวกคุณไปด้วย ผมไม่ไปรนหาที่ตายหรอก"

ย่าทวดกลอกตา แกล้งหาว "งานเล็กๆแค่นี้ ซานอู่ไปด้วยก็พอ ย่ากลับห้องนอนละ"

ซานอู่ จู่ๆก็ชี้ย่าทวด แล้วพูด "เธอกลัว"

"กลับมานี่" หลี่เซี่ยนอวี่จับคอเสื้อเธอ ดึงกลับมา จ้องตาสวยๆของย่าทวดอย่างสงสัย "ย่ากลัวเหรอ?"

"ไม่ได้กลัว" ย่าทวดแก้ตัว

ซานอู่พูดหนักแน่น "เธอกลัว"

หลี่เซี่ยนอวี่พูดเสียงทุ้ม "กลัวอะไร วิญญาณอาฆาตก็แค่ระดับต่ำไม่ใช่เหรอ ย่าไม่ใช่รุ่นใหญ่เหรอ ขี้ขลาดแบบนี้ ผมก็ต้องขี้ขลาดตามสิ"

ย่าทวดจ้องซานอู่ดุๆ ยัยนี่สมองมีปัญหารึไง แค่วิญญาณอาฆาตไปจัดการเองก็พอ ยังจะลากฉันลงน้ำ

ซานอู่ มีฝีมือดึงดูดความเกลียดชัง

ย่าทวด ร้องโอ๊ย! อย่างรำคาญ

เธอสะบัดมือเขาออก พูดอย่างมีเหตุผล

"ก็แกมันคนไม่เอาไหนนี่ ฉันนะ แต่ก่อนเป็นคนมีหน้ามีตา แต่ตอนนี้ไม่มีพลังจะสู้แล้ว โดนผนึกหมด วิญญาณอาฆาตถึงแม้ไม่มีระดับ แต่ก็รังแกฉันได้สบาย ฉันจะไปยื่นหน้าให้เขาต่อยทำไม"

หลี่เซี่ยนอวี่ตกใจ "จริงด้วย งั้นย่าทวดจะตายมั้ย?"

ย่าทวดพูดอย่างภูมิใจ "แค่นั้นไม่ตายหรอก แค่กลับไปพักในลูกแก้ว วิญญาณนักรบไม่มีวันตาย ฝีมือเก่งมากเลย"

หลี่เซี่ยนอวี่โล่งใจ ลากเธอเดินไปที่ประตู "งั้นก็ดี ถ้าเจอวิกฤต ก็โยนย่าออกไปเป็นโล่กำบัง!!"

ย่าทวดโกรธมาก ทั้งยกก้นปรับจุดศูนย์ถ่วงต้าน ทั้งตีหัวหลี่เซี่ยนอวี่ "ไม่ไป ไม่ไป"

แต่ก็ถูกหลี่เซี่ยนอวี่ลากออกจากประตู

ซานอู่หน้าเรียบเฉยเดินตามหลังพวกเขา

หลี่เซี่ยนอวี่เดินไปไม่กี่ก้าว หันขวับ "ซานอู่ ลืมปิดประตู"

ซานอู่ "อ้อ"

เธอหมุนตัว ปิดประตู

--------------------------------

ฝากติดตาม สนับสนุน และเป็นกำลังใจให้ด้วยนะ

หากพบคำผิด แจ้งได้เลย