บทที่ 170 ราชาเห็ด!
หลังกินอิ่ม เป่ยเฟิงนอนบนเตียง เปิดหน้าต่างโรงแรม ไม่ทำอะไร เพียงมองเพดาน ฟังเสียงรถราพลุกพล่านในเมือง แล้วจมสู่ห้วงนิทรา การหลับครั้งนี้กินเวลาเต็มวัน! "หาว!" เป่ยเฟิงลืมตาที่ยังง่วงงุน หาวหนึ่งที ยืดเส้นยืดสาย รู้สึกสดชื่นเต็มที่ จิตใจแจ่มใส ดูเวลาในโรงแรม หกโมงห้าสิบนาที เป่ยเฟิงลุกขึ้นเปลี่ยนเสื...
