บทที่ 10 การจู่โจม

บทที่ 10 การจู่โจม

แมวขนสีขาวกระโจนกลางอากาศไปหาโจวไป๋ พร้อมร้องอย่างอารมณ์พลุ่งพล่านว่า

"เหมียวฮ่าฮ่าฮ่า! ฉันไม่มีทางยอมรับว่าแกคือคนที่ชะตาลิขิตไว้! ฉันจะยึดร่างแก! แย่งโชคลาภของแกมา!"

แต่โจวไป๋ที่ระแวดระวังแมวตัวนี้อยู่แล้ว ใช้พลังแห่งวิญญาณปกคลุมกลางอากาศเป็นชั้นๆ จนสามารถจับแมวตัวนั้นไว้ได้ในทันที

จากนั้นแมวขาวก็ถูกแรงที่มองไม่เห็นกดลงกับพื้น

ปึง! และเหมือนหางของมันถูกจับขึ้นมาอย่างแรงก่อนจะฟาดลงพื้นอีกครั้ง

ปึง! ปึง!

อลิซที่ยืนอยู่ข้างๆ มองภาพนั้นด้วยความตกตะลึง เมื่อเห็นแมวขาวโดนฟาดลงพื้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า แม้แต่แบนดูในถังเลี้ยงก็ยังมึนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น

โจวไป๋ควบคุมแมวขาวที่ถูกตีจนแทบจะสิ้นสภาพให้ลอยมาใกล้ พลางหัวเราะเย็นชา "หึ! ฉันรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าแกมีพิรุธ ยังจะมาเล่นตุกติกกับฉันอีกเหรอ?"

แม้จะพูดแบบนั้น แต่ในใจของโจวไป๋กลับรู้สึกแปลกๆ เหมือนว่าตัวแมวขาวนี้ไม่ได้มีเจตนาร้ายจริงๆ

"เจ้าบ้า! ฉันจะกัดแกให้ตาย!" แมวขาวขู่ฟ่ออย่างดุดัน พร้อมพยายามกระโจนเข้าใส่โจวไป๋ แต่ไม่อาจขยับไปไหนได้เพราะพลังแห่งวิญญาณที่ควบคุมไว้

โจวไป๋จ้องมองแมวขาวอย่างระมัดระวัง เขาสัมผัสได้ถึงพลังแห่งวิญญาณอ่อนๆ ที่ไหลออกมาจากตัวแมว แต่พลังนั้นไม่สามารถทำอันตรายเขาได้

อลิซเดินเข้ามาใกล้พร้อมถามด้วยความสงสัย "โจวไป๋ นี่มันตัวอะไร?"

โจวไป๋ลังเลเล็กน้อยก่อนที่จะตอบ แต่เสียงฝีเท้าจากทางเดินดังขึ้น ทั้งสองคนหันมองหน้ากันทันที โจวไป๋รีบคว้าอลิซและแมวขาว พาหลบไปยังมุมมืด

ในขณะที่แมวขาวยังคงดิ้นรนภายใต้พลังควบคุม โจวไป๋เริ่มกระวนกระวาย

ทันใดนั้น เขารู้สึกถึงแรงดันที่หว่างคิ้ว และแมวขาวก็กลายเป็นควันสีขาวพุ่งเข้าสู่หว่างคิ้วของเขา ทำเอา

โจวไป๋ตกใจแทบสิ้นสติ

แต่เวลานี้ไม่มีเวลามากพอจะสนใจเรื่องนั้น โจวไป๋ยังคงจับมืออลิซ หลบซ่อนในเงามืด พลางมองดร.จวงเดินเข้ามาในห้องทดลอง

‘พลังแห่งวิญญาณของฉันตอนนี้เทียบเท่ากับแรงของคนสี่ถึงห้าคนรวมกัน แต่ดร.จวงคนนี้ดูน่ากลัวเกินไป ฉันไม่ควรเผชิญหน้าโดยตรง’

โจวไป๋ค่อยๆ เคลื่อนตัวออกจากมุมมองของดร.จวง ตั้งใจจะพาอลิซออกจากห้องนี้

แต่ทันใดนั้น เขารู้สึกว่าอลิซดึงตัวเขาไว้ เมื่อเขาหันไปมองก็เห็นเธอเอนตัวไปทางตู้เตี้ยๆ แล้วเอื้อมมือไปหยิบบางอย่าง

โจวไป๋ใจเต้นระส่ำ ‘เธอทำอะไรเนี่ย?’ แต่ก่อนที่เขาจะดึงเธอออกไป เขาก็เห็นอลิซชี้ไปยังตู้ด้านบนและขยับปากเงียบๆ เหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง

เมื่อเขามองไปยังตู้ก็พบว่า ‘นี่มันบัตรอิเล็กทรอนิกส์สำหรับเปิดประตูใหญ่?’

โจวไป๋ใช้พลังแห่งวิญญาณยกบัตรนั้นลอยไปหาอลิซ

แต่ในขณะเดียวกัน เสียงของแมวขาวกลับดังขึ้นในหัวเขา "เจ้าบ้า! อย่าลืมเอาอัญมณีของฉันไปด้วย!"

โจวไป๋ถอนใจ ไม่สนใจเสียงนั้น แต่เสียงแมวขาวยังคงโวยวายต่อ "โง่! เร็วเข้า! รีบไปเอามา!"

"อัญมณีนั่นสำคัญยิ่งกว่าที่แกคิด!"

เมื่อเห็นว่าโจวไป๋ยังไม่สนใจ แมวขาวโกหกเพื่อให้เขาเปลี่ยนใจ "ถ้าไม่มีมัน ระบบช่วยเหลือจะไม่สามารถทำงานได้เลย!"

โจวไป๋ขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะตบไหล่อลิซเป็นสัญญาณให้เธอออกไปทางประตูใหญ่ ส่วนตัวเขาเองค่อยๆ เคลื่อนไปยังจุดที่แมวขาวพูดถึง

อลิซพยายามดึงเขาให้ออกไปด้วยกัน แต่โจวไป๋ไม่ยอมแม้แต่น้อย...

อัญมณีของแมวขาว

อัญมณีที่แมวขาวพูดถึงนั้น มีลักษณะเป็นรูปทรงกรวยสีน้ำเงินขนาดประมาณนิ้วหัวแม่มือ วางอยู่บนโต๊ะทำงานด้านหลังของดร.จวง ซึ่งดูเหมือนว่าเขาเคยนำมันออกมาวิจัยก่อนหน้านี้

เมื่อโจวไป๋เข้าใกล้ระยะสิบเมตรและเตรียมใช้พลังแห่งวิญญาณเพื่อหยิบอัญมณี

เสียงดัง ปึง ปึง ปึง ปึง ก็ดังขึ้น

โจวไป๋เงยหน้ามอง ก็เห็นแบนดูในถังเลี้ยงกำลังทุบกระจกอย่างแรงและมองมาที่เขา

“ชู่ว!” โจวไป๋ส่งสัญญาณให้เงียบ แต่แบนดูกลับชี้นิ้วมาทางเขาอย่างเร่งเร้า โจวไป๋จึงไม่รอช้า ใช้พลังแห่งวิญญาณคว้าอัญมณีแล้วรีบวิ่งหนีไปพร้อมกับตะโกนว่า

“มองอะไรอยู่ล่ะ! รีบหนีเร็ว!”

ดร.จวงหันมามองด้วยสีหน้าเย็นชา ขณะเดียวกันโจวไป๋รีบดึงตัวอลิซที่ยืนอึ้งให้วิ่งตามไป และใช้พลังแห่งวิญญาณพุ่งโต๊ะเก้าอี้รอบๆ ไปขวางดร.จวง

เสียงระเบิด โครม โครม โครม! ดังสนั่น

“หนีเร็ว! หนีเร็วเข้า!” เสียงของแมวขาวตะโกนในหัวของโจวไป๋ “หมอนั่นไม่ใช่ธรรมดา การโจมตีพวกนี้ฆ่าเขาไม่ได้หรอก!”

โจวไป๋ไม่เชื่อคำพูดของแมวขาวง่ายๆ หันกลับไปมองอีกครั้ง ก็เห็นโต๊ะและเก้าอี้ที่เขาโยนใส่ดร.จวงกลับลอยค้างอยู่กลางอากาศ ก่อนจะค่อยๆ กลับไปยังที่เดิม

‘เขาก็ใช้พลังแห่งวิญญาณได้เหมือนกัน? และดูเหมือนจะชำนาญกว่าฉันเสียอีก...’

โจวไป๋รู้สึกตึงเครียดขึ้นมาอีกครั้ง ไม่หันกลับไปมองอีก เขาใช้พลังแห่งวิญญาณเร่งความเร็วสูงสุด ยกตัวเองและอลิซลอยขึ้นกลางอากาศ ราวกับกำลังบิน

พลังแห่งวิญญาณที่เขาเคยทดลองใช้ในช่วงวันที่ผ่านมา ทำให้เขารู้ว่ามันสามารถยกตัวเขาได้เหมือนกับแขนที่มองไม่เห็น และแม้จะไม่ใช่การบินจริงๆ แต่ก็เร็วมากพอจนดูเหมือนบิน

ในระหว่างที่พุ่งตัวผ่านความมืดมิดในชั้นต่างๆ โจวไป๋ใช้พลังแห่งวิญญาณตรวจจับสภาพแวดล้อมรอบตัว ทำให้เขายังคงเคลื่อนไหวได้รวดเร็ว

อลิซที่อยู่ในอ้อมแขนมองสิ่งที่เกิดขึ้นด้วยความประหลาดใจ แต่เธออดกลั้นความสงสัยไว้ กอดบัตรอิเล็กทรอนิกส์แนบอก และถามด้วยเสียงร้อนรน

“โจวไป๋! ทำยังไงดี? ครูเห็นเราแล้ว!”

“ออกจากฐานก่อน” โจวไป๋ตอบในขณะที่พุ่งตัวไปข้างหน้า “เธอมีบัตรอิเล็กทรอนิกส์แล้วใช่ไหม? เราออกไปก่อน แล้วค่อยคิดต่อว่าจะทำยังไง”

อลิซนิ่งไปชั่วครู่ ก่อนจะพูดด้วยความกังวล “แล้วแบนดู กับไอชาล่ะ…”

“เราจะกลับมาช่วยพวกเขาอีกที” โจวไป๋พูดอย่างเด็ดขาด “แต่ก่อนอื่นเราต้องรอดออกไปให้ได้ เธอก็ได้ยินแล้วว่าข้างนอกมีทีมช่วยเหลืออยู่”

คำพูดของเขาทำให้อารมณ์ของอลิซแปรปรวน แม้เธอจะใฝ่ฝันที่จะออกไปดูโลกภายนอก แต่การจะละทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างที่เคยมีในฐานซึ่งเธออยู่มานาน กลับทำให้เธอรู้สึกหวาดหวั่น

อลิซทำได้เพียงกอดโจวไป๋แน่น พยายามสะกดความกลัวในใจ

ขณะที่โจวไป๋เร่งความเร็วขึ้น สีหน้าเขากลับเต็มไปด้วยความกังวล เพราะเขาไม่เชื่อว่าดร.จวงซึ่งดูแลฐานนี้มาหลายปี จะปล่อยให้พวกเขาหลบหนีได้ง่ายดาย

แต่สิ่งที่เกิดขึ้นกลับผิดคาด เขาและอลิซวิ่งผ่านทุกจุดอย่างราบรื่น ใช้บัตรเปิดประตูชั้นบัฟเฟอร์บนชั้นหนึ่ง และในที่สุดก็ออกไปยังโลกภายนอกได้สำเร็จ...

..........