ตอนที่ 135

ตอนที่ 135

ออกจากตรอกเล็กๆ หลี่เหิงเปลี่ยนโฉมใหม่ เดินตรงไปยังที่ไกลๆ

ย่านบาร์

สองข้างทางเต็มไปด้วยบาร์

ถึงแม้ตอนนี้จะยังไม่ถึงตอนกลางคืน แต่ก็มีคนมาดื่มแก้กลุ้ม หรือมาผ่อนคลายไม่น้อย

ตอนนี้หลี่เหิงเปลี่ยนเป็นตัวตนใหม่

นี่เป็นหนึ่งในตัวตนสำรองมากมายของหลี่เหิง ตัวตนนี้ชื่อว่า เย่เฉิน อายุ 29 ปี สูง 180 เซนติเมตร หนัก 135 ปอนด์ เป็นนักดนตรี

ใบหน้าซีดเซียว ร่างกายผอมบาง ดวงตาลังเล ดูแล้วมีเรื่องราว

เขามองไปรอบๆ ในที่สุดก็เดินเข้าไปในบาร์แห่งหนึ่ง

เข้าไปในบาร์ แสงก็มืดลงทันที

ตอนนี้ในบาร์คนไม่เยอะ เทียบกับตอนกลางคืนไม่ได้เลย

หลี่เหิงมองไปรอบๆ แล้วหาที่นั่ง

ไม่นานก็มีพนักงานเสิร์ฟเดินมา หลี่เหิงสั่งเซ็ตเครื่องดื่ม

เงยหน้าขึ้นมอง สาวน้อยหน้าตาสะสวยคนหนึ่ง กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้สูงๆ เล่นกีตาร์ ร้องเพลงอย่างตั้งใจ

ฝีมือการร้องเพลงของเธอใช้ได้เลย น่าจะประมาณเลเวล 2

รอจนเธอร้องเพลงจบ หลี่เหิงก็เดินไปหน้าเวทีพร้อมกับรอยยิ้ม

หญิงสาวเห็นแล้วก็ตกใจเล็กน้อย พอได้ยินหลี่เหิงบอกว่าอยากร้องเพลง เธอก็ยิ้มๆ แล้วลุกให้หลี่เหิง

การเป็นนักร้องประจำบาร์ ไม่ได้สบายๅที่คิด

ถึงแม้ว่าเธอจะร้องเพลงวันละ 4 ชั่วโมง แต่ถ้าร้องไปนานๆ เสียงของเธอก็ไม่ไหว

การร้องเพลงเป็นงานอดิเรกของเธอ แต่พองานอดิเรกกลายเป็นงาน ก็ไม่ได้สวยหรูอีกต่อไป

อีกอย่าง เธอชอบอู้

อย่างเช่นตอนนี้ ลูกค้าอย่างหลี่เหิงขึ้นมาร้องเพลง ถือเป็นการอู้ของเธอ

ตอนนี้ตัวตนของหลี่เหิงคือชายหนุ่มอายุ 29 ปี รูปร่างผอมบาง ใบหน้าซีดๆ ดวงตาเศร้าๆ ดูมีเรื่องราว

พอขึ้นไปบนเวที บุคลิกที่โดดเด่นก็ดึงดูดความสนใจจากทุกคน

ลูกค้าขึ้นมาร้องเพลง เป็นเรื่องปกติในบาร์ ทุกคนชินแล้ว

แต่บุคลิกของหลี่เหิงในตอนนี้ ทำให้ทุกคนรู้สึกสดชื่น

ดวงตาเศร้าๆ เหมือนมีเรื่องราวมากมาย ใบหน้าซีดเซียว ร่างกายผอมบาง เหมือนลมพัดก็ปลิว ทำให้คนสงสาร

โดยเฉพาะผู้หญิงที่อายุเยอะหน่อย ก็ยิ่งรู้สึกเป็นห่วง มองเขาด้วยความสงสาร

หลี่เหิงนั่งลงบนเก้าอี้สูง เท้าข้างหนึ่งเหยียบพื้น เท้าอีกข้างงอขึ้นมา นิ้วมือวางบนกีตาร์ลองเสียง

เขาไม่ได้แนะนำตัว แต่เริ่มเล่นกีตาร์ทัน

ที

เสียงIntro ดังขึ้นเสียงเพลงไพเราะจับใจ ดีกว่านักร้องหญิงประจำบาร์เมื่อกี้ไม่รู้ตั้งกี่เท่า ทำให้ทุกคนรู้สึกทึ่ง ดึงดูดความสนใจได้ในพริบตา

นักร้องหญิงได้ยินIntro ก็ตกใจเล็กน้อย “Intro นี้ เพลงฟองสบู่?”

Intro จบ หลี่เหิงก็เริ่มร้อง

“ฟองสบู่ใต้แสงอาทิตย์ มีสีสัน”

เสียงของหลี่เหิงค่อยๆ ดังขึ้น เหมือนซอเอ้อหูเก่าๆ เสียงเศร้าๆ ทุ้มๆ มีความโศกเศร้า

ประกอบกับเสียงกีตาร์ที่เศร้าๆ เสียงเพลงของเขาก็ค่อยๆ ลอยไป เหมือนสายลมพัดผ่านผิวน้ำ ทำให้เกิดระลอกคลื่น

ทุกคนต่างก็ถูกเสียงเพลงที่ไพเราะนี้ดึงดูด ต่างก็มองไปที่หลี่เหิง

บรรยากาศที่เคยเสียงดัง ก็เงียบลงในทันที ทุกคนมีสีหน้าประหลาดใจ

บางคนถึงกับลืมแก้วเหล้าในมือ ฟังเพลงที่ไพเราะนี้เงียบๆ เหมือนอยู่ในโลกที่ตัดขาดจากโลกภายนอก

เพลงจบ เสียงกีตาร์ก็ค่อยๆ เบาลง

ทุกคนยังตั้งสติไม่ได้

หลายคนจ้องมองใบหน้าซีดๆ ดวงตาเศร้าๆ ของหลี่เหิง หัวใจก็เต้นแรง สงสารจนเกือบจะร้องออกมา

หลี่เหิงร้องเพลงจบ ยิ้มเล็กน้อย

ฟังเสียงระบบดังขึ้นในหัว เขามาถูกที่แล้วจริงๆ

[ติ๊ง ท่านร้องเพลงต่อหน้าทุกคน ทำให้ทุกคนรู้สึกอินไปด้วย ค่าความชำนาญดนตรีเลเวล 3 +30!]

แค่เพลงเดียว ได้ค่าความชำนาญตั้ง 30 คะแนน เท่ากับเขาร้องเพลงเอง 30 รอบ

เงยหน้ามองทุกคน

สีหน้าดีใจที่แวบผ่านบนใบหน้าของเขา ถูกทุกคนที่อยู่ข้างล่างเห็น

แต่ทุกคนไม่เพียงแต่ไม่ยิ้ม แต่กลับมีสีหน้าสงสาร

“เมื่อกี้เขายิ้ม นั่นต้องเป็นรอยยิ้มที่ขมขื่นแน่ๆ”

“รอยยิ้มของเขา ทำให้ใจฉันสั่นเลย”

“เขาดูเหมือนจะไม่ค่อยสบาย ดวงตาก็เศร้าๆ คงเป็นผู้ชายที่มีเรื่องราวเยอะ”

“ร้องเพลงเพราะมาก เพลงฟองสบู่ ความรู้สึกเลื่อนลอย ถูกเขาร้องออกมาเป็นความรู้สึกใหม่”

“บางที เขาอาจจะเกิดมาเพื่อร้องเพลงเศร้า”

“ร้องเพลงเพราะมาก ขออีกเพลงได้ไหม?”

“ขออีกเพลง ฉันจะให้ทิป!”

“........”

ทุกคนตะโกนพร้อมกัน

ขอให้หลี่เหิงร้องเพลงอีก

หลี่เหิงเห็นแล้วก็ไม่รีบลงไป

โอกาสแบบนี้หายาก หลี่เหิงตั้งใจจะอัพเลเวลดนตรีเป็นเลเวล 4 ก่อน ค่อยออกจากบาร์นี้

หลี่เหิงพยักหน้า “ในเมื่อทุกคนเชิญชวนขนาดนี้ งั้นผมขอร้องเพลงอีกสักเพลง”

“เพลง ‘ภายหลัง’ มอบให้ทุกคน หวังว่าทุกคนจะชอบ”

เป็นเพลงเศร้าอีกแล้ว แถมเศร้ากว่าเพลงเมื่อกี้

ถึงแม้หลี่เหิงจะไม่เคยเจอเรื่องแบบนี้ แต่พลังจิตของเขาแข็งแกร่งขนาดไหน? แถมเสียงยังมีพลังดึงดูดมาก เพลงที่ร้องออกมาจากปากเขา มีพลังดึงดูดมากกว่าคนอื่นหลายเท่า

ถึงแม้ทักษะดนตรีของเขาจะแค่เลเวล 3 แต่ก็สามารถแสดงพลังของนักร้องระดับท็อปได้

เพลงจบ เสียงระบบก็ดังขึ้นในหัวอีกครั้ง ได้ค่าความชำนาญ 30 คะแนน

หลี่เหิงยิ้มออกมา

ทุกคนที่อยู่ข้างล่างหัวใจเต้นแรงอีกครั้ง สงสารสุดๆ คิดว่าเขาคงเจอเรื่องเศร้าๆ มามาก นี่ก็แค่ฝืนยิ้ม หัวเราะเยาะตัวเอง

มีคนร้องไห้ออกมา ยกขวดเหล้าขึ้นกระดก

“ร้องเพลงเพราะมาก ฉันนึกถึงความรักที่จากไป”

“เฮ้อ พออายุเยอะ ก็ฟังเพลงเศร้าไม่ได้ น้ำตาไหลไม่หยุดเลย”

“น้องชายร้องเพลงโดนใจฉันมาก คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะเจออะไรมาบ้าง ถึงร้องเพลงได้เศร้าขนาดนี้”

“ขออีกเพลง!”

“ขออีกเพลง!”

“......”

ทุกคนตะโกนพร้อมกัน

นักร้องหญิงคนนั้นอึ้งไปแล้ว

เธอไม่คิดว่าลูกค้าคนนี้จะเก่งขนาดนี้

ฝีมือร้องเพลงดีกว่าเธอไม่รู้ตั้งกี่เท่า

เธอรู้สึกเสียใจ งานของเธอจะยังอยู่ไหม?

เขาไม่ได้จะมาแย่งงานหรอกใช่ไหม?

หลี่เหิงร้องเพลงอีกเพลง

ทำให้ทุกคนปรบมือชอบใจอีกครั้ง

เขาร้องแต่เพลงเศร้า เพลงเศร้าแต่ละเพลงที่เขาร้องออกมา ทำให้ทุกคนน้ำตาไหลพราก

พวกเขานึกถึงเรื่องราวในอดีต ดื่มเหล้าไปขวดแล้วขวดเล่า

ส่วนหลี่เหิงก็ได้ค่าความชำนาญเยอะมาก ทักษะดนตรีใกล้จะเลเวลอัพแล้ว

ตอนนั้นเอง ก็มีคนร้องไห้เสียงดังขึ้นมา เสียงดังมาก ดังกว่าเสียงเพลง

ทุกคนหันไปมอง เห็นผู้ชายคนหนึ่งกำลังกอดขวดเหล้า ร้องไห้โฮ

ผู้ชายคนนี้เป็นอะไร?

ร้องไห้เศร้าขนาดนี้?

ทุกคนสงสัย

ไม่ต้องรอให้ทุกคนเดา เขาก็พูดออกมาเอง