EP.79
EP.79
[มุมมองบุคคลที่ 3]
"พวกเราแทบจะรอไมล์สไม่ได้แล้ว... พวกเราใช้แผนเดิมดีกว่า" ปีเตอร์ บีพูดหลังจากที่เกิดข้อผิดพลาดเล็กน้อยชั่วขณะนึง
“ปีเตอร์ บี คุณไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้ ฉันอยู่ที่นี่ได้” เกวน 2 พยายามเปลี่ยนใจปีเตอร์ บีแต่ไม่ได้ผล เพราะเขาตัดสินใจไปแล้ว
“ไม่จำเป็น ฉันตัดสินใจไปแล้ว” เขากล่าวอย่างมุ่งมั่นขณะยิงใยไปที่เพดานของเครื่องโดยที่คนอื่นๆตามมาติดๆ
ขณะที่ปีเตอร์ บีเริ่มเคาะเพดานเพื่อไปยังช่องลับ สไปเดอร์เซนต์ของปีเตอร์ก็ส่งเสียงดังใส่เขา เขาจึงลุกขึ้นยืนบนเพดานโดยสัญชาตญาณและหันตัวไปด้านข้างก่อนจะชกหมัดไปข้างหน้าเพื่อสัมผัสกับก๊อบลินยักษ์เขียวที่บินมาหาเขาด้วยความเร็วสูง
เนื่องจากกรีนก็อบลินที่มีโมเมนตัมในการบิน ปีเตอร์จึงถูกผลักถอยหลังและลอยตัวขึ้นจากเพดาน แต่ก่อนที่เขาจะไปได้ไกล ขากลของปีเตอร์ก็กระโจนออกจากหลังและแทงตัวเองไปที่เพดาน
“นอร์แมน! ฉันดีใจจังที่คุณยังมีชีวิตอยู่ ฉันหวังว่าจะเป็นอย่างนั้นเมื่อไม่ได้เห็นร่างของคุณในวิดีโอ” ปีเตอร์ยิ้มกว้างและน้ำเสียงของเขาดูร่าเริง
แต่ก๊อบลินกลับคำรามเสียงดังทำให้มีน้ำลายกระเด็นไปทั่วก่อนจะกระพือปีกและบินเข้าหาปีเตอร์ในพริบตา
แต่ไม่ใช่แค่ปีเตอร์คนเดียวที่โดนโจมตี
“ปีเตอร์!” เกวนอดไม่ได้ที่จะตะโกนออกไปก่อนที่เธอหรือคนอื่นๆจะลงมือปฏิบัติการ สไปเดอร์เซนต์ของพวกเขาทำงานผิดปกติ ทำให้ทุกคนต้องรีบกระโดดออกมา รวมถึงปีเตอร์ บีผู้พบช่องที่ซ่อนอยู่แต่ไม่สามารถเสียบปลั๊กได้เนื่องจากถูกโจมตี
ด้านล่างพวกเขา เห็นช็อคเกอร์ยืนกำปั้นเหยียดขึ้นข้างบน หัวเราะอย่างบ้าคลั่งขณะส่งพลังสั่นสะเทือนไปยังพวกเขา
“พวกเราต้องหยุดเขา ไม่เช่นนั้นเขาจะทำเให้ครื่องทำงานผิดปกติและพวกเราก็จะติดอยู่ที่นี่!” เกวนตะโกนก่อนจะรีบวิ่งไปหาเขา แต่สไปเดอร์เซนต์ของเธอกลับกระตุก และเธอก็ถูกวัลเจอร์จับ
แต่โชคดีที่ขาแมงมุมของเธอออกมาทันเวลา ทำให้เธอไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ
“ปัญหาของนายอยู่ตรงนี้แหละ คุณลุงน่าขนลุก!” เกวนตะโกนขณะที่เธอกลับลงจอดได้อย่างปลอดภัย
เสียงตะโกนของเธอทำให้แร้งตกใจ ทำให้เขาต้องกระพือปีกไปข้างหน้า ส่งผลให้เขาช้าลง “อะไรนะ-”
“ฉันหมายถึงว่า ขอร้องเถอะ นี่เป็นครั้งที่ 2 แล้วที่นายมาหาฉันโดยเฉพาะ ครั้งนึง ฉันเข้าใจเพราะฉันเป็นคนขี้โกง แต่ 2 ครั้งก็หมายความว่านายมีวาระซ่อนเร้น และนั่นมันน่ารังเกียจสิ้นดี!” เกวนตะโกนอีกครั้งด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ยและรังเกียจ
ใบหน้าของวัลเจอร์แดงขึ้นอย่างรวดเร็วด้วยความเขินอาย "อีตัวเอ๊ย!" เขาตะโกนก่อนจะพุ่งเข้าหาเกวนด้วยความเกลียดชังและความโกรธที่บดบังการตัดสินใจของเขา
เกวนเอาน้ำแข็งพันกำปั้นของเธอไว้รอบๆแล้วยิ้มเยาะ "ฉันรู้ว่านายเป็น แต่ฉันเป็นอะไร" เธอเยาะเย้ยขณะที่แร้งบินเข้ามาใกล้อย่างรวดเร็ว
ในขณะเดียวกัน คนอื่นๆก็ไม่ได้รับการช่วยเหลือเช่นกัน จากด้านหลังของช็อคเกอร์ ทูมสโตนก็ปรากฏตัวขึ้น ซึ่งนัวร์ตัดสินใจว่าจะเป็นคู่ต่อสู้ของเขา ข้างๆ สกอร์เปี้ยนแทงเหล็กไนใส่พวกเขา ซึ่งเคลือบด้วยของเหลวสีเขียวเล็กน้อยที่ปลาย ซึ่งน่าจะเป็นยาพิษ
สไปเดอร์แฮมและเพนีต่างมองหน้ากันและตัดสินใจกันเงียบๆว่าคงจะดีที่สุดหากพวกเขาจัดการกับเขาร่วมกัน
เหลือแค่ช็อคเกอร์ให้เกวน 2 จัดการ "ดูเหมือนว่าเธอต้องการรอบ 2 นะสาวน้อย" ช็อคเกอร์พูดขณะที่เขาสังเกตเห็นว่าเธอกำลังเข้ามาใกล้อย่างรวดเร็ว เขามุ่งความสนใจไปที่เธอ เขาต่อยอากาศซ้ำแล้วซ้ำเล่า ส่งคลื่นสั่นสะเทือนไปที่เกวน 2 ซึ่งใช้กายกรรมหลายปีของเธอหลบเลี่ยงได้อย่างสมบูรณ์แบบ
เมื่อเห็นว่าคนร้ายเสียสมาธิ ปีเตอร์ บีจึงใช้โอกาสนี้พยายามจะสอดก้อนอึเข้าไปในช่องที่เขาพบ แต่ขณะที่เขากำลังจะสอดเข้าไป หนวดปลาหมึกก็พันรอบแขนของเขา ก่อนจะพันรอบร่างกายของเขาทั้งหมดและบีบคอของเขา
หนวดของมันดึงเขาให้เผชิญหน้ากับด็อกอ็อคแบบตัวต่อตัว “สวัสดี สไปเดอร์แมน” เธอถ่มน้ำลายอย่างมีพิษ “ดูเหมือนว่านายจะมีอะไรให้ฉันบ้างนะ” เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย ขณะที่หนวดที่ติดแน่นซึ่งถูกทำลายไปแล้วของเธอรัดแน่นขึ้นรอบๆปีเตอร์ บี
“เฮ้ ลิซซี่ ไม่เจอกันนานเลยนะ” เสียงของปีเตอร์ บีฟังดูตึงเครียดเพราะถูกบีบคอ “เธอดูเปลี่ยนไปนะ เธอทำอะไรกับผมของคุณหรือเปล่า ? ฉันต้องบอกเลยว่ามันดูดีทีเดียว”
ในขณะเดียวกัน ปีเตอร์กำลังสนุกสนานกับการต่อสู้กับกรีนก็อบลิน พวกเขาบินและหมุนตัวไปมาทั่วบริเวณ โดยปีเตอร์ได้ใช้ฟันขาแมงมุมใส่ ขณะที่กรีนก็อบลินก็ต่อยปีเตอร์อย่างหนัก
ปีเตอร์ต้องระวังไม่ให้คอลไลเดอร์ได้รับความเสียหายขณะที่เขาต่อสู้กับก๊อบลิน ก๊อบลินทำให้ปีเตอร์ประหลาดใจโดยจับหางของเขาและเหวี่ยงเขาไปด้านข้างของกำแพง ทำให้กำแพงยุบลงเล็กน้อย
"มันเป็นหางที่น่ารำคาญเสมอ" ปีเตอร์ครางด้วยความรำคาญก่อนที่เขาจะเห็นฟักทองสีส้มลูกเล็กกำลังกระพริบไฟสีแดง
ดวงตาของปีเตอร์เบิกกว้างขึ้นเมื่อเขาถูกไฟฟ้าล้อมรอบตัว เขาพุ่งตัวออกจากกำแพงและยิงใยไปที่ฟักทอง เขาโยนใยกลับไปหากรีนก็อบลินอย่างแม่นยำ ซึ่งกรีนก็อบลินไม่คาดคิด
ไฟสีแดงกระพริบเร็วขึ้นก่อนจะระเบิดใส่หน้าเขา ปีเตอร์ยิ้มเยาะขณะที่เขามองดูกรีนก็อบลินล้มลง
ปีเตอร์ฟาดฟันก๊อบลินอย่างรวดเร็ว ก่อนจะคว้าใยไว้ได้ในขณะที่ก๊อบลินกำลังจะตกลงมา จากนั้นเขาก็คว้าใยนั้นไว้ด้วยมือทั้งสองข้าง ก่อนจะหมุนตัวเล็กน้อยแล้วโยนมันไปที่กำแพงเพื่อเป็นการตอบแทน ทำให้มีน้ำลายไหลออกมาจากปากก๊อบลินโดยไม่ได้ตั้งใจ
ในขณะที่ก๊อบลินเกาะอยู่กับกำแพง มันก็คว้าใยที่ติดอยู่บนตัวเขาด้วยความเจ็บปวดแล้วดึงมันเข้าหาตัวเขา
ปีเตอร์ที่ถูกดึงตัวก็ยิ้มเยาะ เพราะนั่นเป็นแผนของเขาตั้งแต่แรก เมื่อก๊อบลินเห็นปีเตอร์ มันก็ยื่นหมัดออกมาเพื่อพยายามต่อยเขา แต่ปีเตอร์กลับเอนตัวไปด้านหลังกลางอากาศ
ขณะที่เขาเอนตัวไปด้านหลัง เขาก็เห็นหมัดของก๊อบลินปัดเข้าที่หน้าของเขาข้างใต้ก่อนที่จะยิงกำแพงด้วยใยของเขาและดึงตัวเขาเข้าหาก๊อบลิน ซึ่งช่วยเพิ่มแรงเมื่อเขาถูกดึง
เท้าทั้งสองข้างของปีเตอร์จมลงไปบนท้องของก๊อบลิน ทำให้ท้องของก๊อบลินอาเจียนเลือดสีม่วงออกมา ขณะที่เขาจมลงไปบนก๊อบลิน ปีเตอร์ก็ดึงกำแพงมากขึ้น ทำให้ก๊อบลินเขียวพังทลายลงไปในกำแพงอีกครั้ง
ดวงตาของก๊อบลินกลอกไปด้านหลังศีรษะเนื่องจากแรงเตะของปีเตอร์ "คุณคงไม่ได้ยินที่ฉันพูด ดังนั้นแม้ว่าคุณไม่ใช่นอร์แมนของฉัน คุณก็ต้องได้ยิน ฉันเรียกการเคลื่อนไหวต่อไปนี้ว่าการทำให้ตัวเองไม่รู้สึกเครียด" ปีเตอร์บ่นพึมพำ
ปีเตอร์เริ่มต่อยหน้าก๊อบลินที่หมดสติอยู่สองสามวินาที ก่อนจะหยุดและเล็งขาแมงมุมไปที่หน้าผากของมันโดยตรง
เขานิ่งเงียบไป 2-3 วินาทีก่อนจะลดขาแมงมุมลงและถอนหายใจ “ฉันรู้ว่าฉันน่าจะฆ่ามัน ฉันรู้ว่าฉันควรทำ ฉัน ตัวฉันเอง มากกว่าใครในโลกควรจะรู้ว่าทำไมฉันถึงต้องทำ”
ปีเตอร์แตะสัญลักษณ์แมงมุมบนหน้าอกของเขา “แต่นั่นไม่ใช่เหตุผลที่ฉันกลายมาเป็นสไปเดอร์แมน นั่นไม่ใช่เหตุผลที่ฉันสวมสัญลักษณ์นี้บนหน้าอกของฉัน 1 ในเหตุผลที่สไปเดอร์แมนเป็นที่รักและเป็นที่ชื่นชมของทุกคนไม่ว่าจะอายุเท่าไหร่ก็ตาม ก็คือความมุ่งมั่นของเขาที่จะไม่ยอมแพ้และช่วยเหลือผู้คนรอบข้างเขา แม้แต่คนที่ทำผิดต่อเขา… นั่นเป็นเหตุผลหนึ่งที่ฉันชื่นชอบสไปเดอร์แมนดั้งเดิม นั่นเป็นเหตุผลนึงที่เขาเป็นฮีโร่ของฉัน”
ปีเตอร์ไม่ได้พูดอะไรในขณะที่เขาเริ่มห่อกรีนก็อบลินด้วยใยเพิ่มเติม ซึ่งเป็นใยที่ยากมากที่จะแยกออกได้
ในขณะเดียวกัน ทุกคนยังคงต่อสู้กับคู่ต่อสู้ของตน โดยบางคนใกล้จะเสร็จสิ้นการต่อสู้แล้ว ในขณะที่บางคนยังคงประสบปัญหาอยู่
เนื่องจากแร้งโดนโจมตีหลายครั้ง ความเร็วของเขาจึงลดลงอย่างมาก เกวนดึงตัวเองขึ้นไปที่เพดานก่อนจะดันตัวเองไปที่หลังของวัลเจอร์ที่ช้าเกินกว่าจะหลบได้ ขณะที่เธอเตะเขาและเท้าของเธอสัมผัสหลังของเขา น้ำแข็งก็เริ่มกระจายไปทั่วชุดของเขา
เนื่องจากแรงเตะของเกวน ทำให้แร้งตัวนั้นกระเด็นลงสู่พื้น ทำให้ชุดของมันแตกกระจายไปหมดเมื่อเขาตกลงมา นั่นทำให้เขาหมดสติและแทบจะเปลือยกายอยู่เลย นั่นทำให้เกวนต้องเอามือปิดปากและพยายามไม่อาเจียน
ในขณะเดียวกัน ด็อกอ็อกซึ่งพันหนวดของปีเตอร์ บีไว้รอบหนวดของเธอ เธอก็ได้แต่เยาะเย้ย "พอแล้ว ฉันเบื่อเรื่องตลกของนายแล้ว สไปเดอร์แมน ฉันจะฆ่านายที่นี่และเดี๋ยวนี้" เธอกล่าวด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์และแววตาที่ส่องประกายจากแว่นตาของเธอ
ขณะที่เธอกำลังจะแทงหนวดที่เป็นอิสระเข้าไปในตัวปีเตอร์ บี จู่ๆหนวดก็หยุดลง ไม่ว่าเธอจะพยายามสั่งให้มันขยับแค่ไหน มันก็ไม่ยอมขยับ
เธอจ้องมองหนวดปลาหมึกด้วยความสับสนเล็กน้อย 'ฉันซ่อมมันผิดหรือเปล่า' เธอคิดในใจ
ไมล์สคลายการล่องหนของเขา ทำให้ด็อกอ็อคตกใจและเขาต่อยหน้าเธอ ซึ่งทำให้เธอปล่อยมือจากปีเตอร์ บีโดยไม่รู้ตัว
“เจ้าหนู นั่นนายเหรอ” ปีเตอร์ บีถามขณะมองไปที่ไมล์สในชุดสไปเดอร์แมนตัวใหม่ของเขา
แทนที่จะเป็นสีดำและแดงที่เขาควรจะสวม ไมล์สกลับมีชุดสไปเดอร์แมนสีดำและม่วงเพื่อเป็นเกียรติแก่อาของเขาที่สนับสนุนความคิดของเขาที่จะเป็นสไปเดอร์แมน
"นายดูน่าทึ่งมาก!" ปีเตอร์ บีตะโกนด้วยน้ำเสียงภูมิใจ
"โย ไมลส์ ดูดีนะเพื่อน!" ปีเตอร์พูดในขณะที่อุ้มกรีนก็อบลินที่หมดสติไว้บนไหล่ เดินเข้ามาหาพวกเขา
สไปเดอร์เซนต์ของพวกเขาเริ่มทำงานอีกครั้ง ทำให้พวกเขากระโดดหลบเมื่อด็อกอ็อคขว้างแผ่นเพดานโลหะใส่พวกเขา
พวกเขาสัมผัสได้ถึงอันตรายมากขึ้น จึงทำให้พวกเขาต้องเคลื่อนไหวไปมา ซึ่งมีคนที่มีปืนเลเซอร์กำลังวิ่งออกมา และพวเขาเล็งไปที่ทุกคนและพยายามยิงพวกเขาลงมา
“มันคงจะยาก” ปีเตอร์ บีถอนหายใจ
“ไม่หรอก” เกวนพูดขณะปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขาหลังจากการต่อสู้กับวัลเจอร์
“เธอพูดถูก มันจะง่ายมาก” ปีเตอร์พูดพลางวางก๊อบลินลงและหลบกระสุนเลเซอร์ “เกวนกับฉันจะจัดการกับทหารพวกนั้น ส่วนพวกนาย 2 คนจะจัดการกับผู้หญิงที่ชอบหนวดปลอมในอนิเมะ”
ไมล์สและปีเตอร์ บีพยักหน้าเห็นด้วยกับแผน แต่ก่อนจะเริ่ม พวกเขาสังเกตเห็นว่าเครื่องจักรที่มันกำลังสร้างพลังงานเพิ่มขึ้น มวลพลังสีดำเริ่มก่อตัวขึ้นที่จุดศูนย์กลางของการชนกันของพลังงาน
"มาจบเรื่องนี้กันเร็วๆหน่อยเถอะ!" ปีเตอร์ บีตะโกนขณะที่เขาและไมล์สวิ่งไปหาด็อกอ็อค
“โชคดีสำหรับพวกนายที่แมงมุมตัวนี้ถูกสร้างมาเพื่อความเร็ว” ปีเตอร์พูดด้วยรอยยิ้มโหดร้าย ขณะที่ไฟฟ้าแตกกระจายรอบตัวเขาเล็กน้อย ในขณะที่ชุดแมงมุมของเขาเรืองแสงสีฟ้ามากขึ้น
เขากลายเป็นร่างพร่ามัวอย่างรวดเร็ว เขาทิ้งร่องรอยสีน้ำเงินไว้เบื้องหลังเพราะชุดของเขา ทุกที่ที่ปีเตอร์ผ่านไป ร่างของทหารก็หมดสติไป ไม่ว่าพวกเขาจะพยายามหยุดเขาด้วยการยิงใส่เขากี่ครั้งก็ตาม
เกวนเดินตามหลังมาติดๆ ทำให้พวกเขาหยุดนิ่งอยู่กับที่และปลดอาวุธพวกเขา แต่ไม่เร็วเท่าปีเตอร์ ท้ายที่สุดแล้ว เขาถูกสร้างมาเพื่อความเร็วเหมือนอย่างที่เขาพูด
คนอื่นๆ เข้าร่วมอย่างรวดเร็วหลังจากเสร็จสิ้นการต่อสู้ ทิ้งให้ สกอร์เปี้ยน , ทูมสโตน และ ช็อคเกอร์ที่หมดสติ พวกเขาทำตามคำแนะนำของ ปีเตอร์และเกวน โดยการจัดการทุกคนในขณะที่พื้นที่รอบๆพวกเขาพังทลายและเกิดข้อผิดพลาดเนื่องจากมวลสีดำที่ก่อตัวขึ้นตรงกลาง
ขณะที่ปีเตอร์ทำให้คนหมดสติ เขาก็ค่อยๆเดินไปหาคิงพิน เขาถีบประตูห้องควบคุมลง “Trick or Treat นะเจ้าอ้วน!”
"สไปเดอร์แมน! แกทำลายแผนของฉันตลอด! ฉันฆ่าไปตัวนึงแล้วก็มีตัวอื่นโผล่มาอีก เหมือนกับแมลงที่แกเป็น ฉันจะบดขยี้แก ฉันฆ่าแมงมุมไปตัวนึงแล้ว แล้วจะมีอะไรอีกล่ะ" คิงพินคำราม
"เงียบไปเถอะเพื่อน นายก็เหมือนตัวต่อเลโก้ชิ้นต่อๆมานั่นแหละ!" ปีเตอร์พูดพร้อมกับชูนิ้วกลางให้กับเขา
คิงพินโกรธมากและวิ่งเข้าหาปีเตอร์ แต่ปีเตอร์ก็หลบหมัดของเขาได้และคว้าแขนของปีเตอร์ไว้ด้วยมือทั้งสองข้างก่อนจะโยนปีเตอร์ออกจากห้องควบคุม
คิงพินฟื้นตัวอย่างรวดเร็วและวิ่งเข้าหาปีเตอร์อีกครั้ง "เจ้าเจ้า ฉันมีพละกำลังมหาศาล แต่ฉันก็ยังยกแกขึ้นไม่ไหว แกหนักเท่าไหร่ ?"
ปีเตอร์คอยเยาะเย้ยคิงพินในขณะที่หลบการโจมตีของเขาได้อย่างง่ายดาย เนื่องจากปีเตอร์มองว่าเขาช้าเกินไป จากนั้นปีเตอร์ก็จริงจังขึ้นและเริ่มโต้กลับ หมัดแต่ละหมัดที่เขาปล่อยออกไปทำให้คิงพินได้รับบาดเจ็บแม้ว่าเขาจะทนทานก็ตาม
ปีเตอร์ยิงใยไปที่ขาของคิงพินและกระชากเขาออกจากเท้าก่อนที่เขาจะมีโอกาสโต้ตอบ "แผ่นดินไหว! ทุกคน รีบหาที่กำบัง!" ปีเตอร์เยาะเย้ย ทำให้คิงพินโกรธมากขึ้น
ก่อนที่เขาจะลุกขึ้น ปีเตอร์ก็จับเขาไว้บนตัวและเริ่มต่อยหน้าเขาจนเลือดออกและฟันเริ่มหายไปจากปากของเขา
"*ปัก* นี่ *หมัด* สำหรับ *ปัก*
A
*ปัก*
U
*ปัก*
N
*ปัก*
T
*ปัก*
-
*ปัก*
M
*ปัก*
A
*ปัก*
Y
*ปัก*"
(หมายเหตุ : ปีเตอร์พูดคำว่าอวกาศออกมาดังๆ จริงๆนะ เพื่อความชัดเจน ฮ่าๆ)
ปีเตอร์เพียงแต่จ้องมองคิงพินที่แทบจะหมดสติอยู่ 'แม้ว่าฉันจะบอกว่าสไปเดอร์แมนตัวดั้งเดิมคือฮีโร่ของฉัน แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าฉันจะไม่ทำสิ่งต่างๆตามวิธีของฉัน และวิธีของฉันก็คือการทำให้พวกเขาหวาดกลัวต่อพระเจ้าจนกว่าพวกเขาจะออกจากชีวิตอาชญากรไป'
ปีเตอร์จับปลอกคอที่เปื้อนเลือดของคิงพินและดึงเขาเข้ามาใกล้ใบหน้าของเขา กระซิบคำพูดที่เฉพาะคิงพินเท่านั้นที่ได้ยิน “ฟังนะ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับป้าเมย์ของโลกนี้ เชื่อฉันเถอะว่าถ้าฉันรู้เรื่องนี้ ฉันจะตามหลอกหลอนแกจนถึงขอบจักรวาลถ้าจำเป็น”
"จากวันนี้เป็นต้นไป แกเป็นเพียงแมลงที่ติดอยู่ในใยของแัน ทุกครั้งที่แกเคลื่อนไหว ทุกครั้งที่แกหายใจ ทุกครั้งที่แกขยับกล้ามเนื้อ ฉันก็จะรู้ถึงมัน เหตุผลเดียวที่แมงมุมจะทิ้งเหยื่อไว้ในใยหลังจากที่มันจับได้และไม่ทำอะไรเลยก็เพราะมันไม่คุ้มที่มันจะทำอะไร แต่ถ้าแกทำอะไรบางอย่างที่ทำให้แมงมุมตัวนั้นไม่พอใจ มันก็อาจลงเอยด้วยการจบชีวิตอันน่าเศ้ราและน่าสมเพชของแกลงก็ได้ ฉันจะผิดสัญญาฆ่าที่ฉันได้ให้ไว้กับตัวเองเมื่อใดก็ได้ ดังนั้นจงระวังตัวให้ดี"
“โอ้พระเจ้า ลูกทำอะไรลงไป !?” ไม่นานคนอื่นๆก็ปรากฏตัวขึ้นหลังจากเคาะประตูและมัดทุกคนจนหมดสติ
“สิ่งที่ฉันต้องทำ มันคือการขอโทษป้าเมย์หลังจากสิ่งที่เขาทำให้เธอต้องเจอ ดังนั้นคุณผ่อนคลายหน่อยก็ได” ปีเตอร์พูดกับปีเตอร์ บีขณะเช็ดมือเปื้อนเลือดของเขาบนชุดของคิงพิน
“ผ่อนคลายหน่อยเหรอ! เธอไปไกลเกินไปแล้ว!” ปีเตอร์ บีตะโกน
“ฟังนะ ผมไม่ได้บอกคุณว่าจะต้องทำยังไงถึงจะเป็นสไปเดอร์แมน ดังนั้นอย่ามาสั่งสอนผมว่าต้องทำยังไง คุณทำในแบบที่คุณต้องการ และผมจะทำในแบบที่ผใอยากทำ” ปีเตอร์พูดขณะลุกขึ้นยืน
ปีเตอร์ บีกำลังจะโต้ตอบ แต่แล้วนัวร์ก็เอามือแตะไหล่เขาและส่ายหัว ทำให้เขาถอนหายใจ “ดีล่ะ ฉันจะไม่พูดอะไรอีกแล้ว แต่ฉันยังคิดว่ามันหนักมือเกินไป”
ปีเตอร์พยักหน้า “แล้วคุณก็มีสิทธิ์ที่จะคิดแบบนั้น ตอนนี้ทุกอย่างได้รับการจัดการเรียบร้อยแล้วใช่ไหม”
เกวนพยักหน้า ทำให้ปีเตอร์พยักหน้าตอบ เขาหันไปหาไมล์สแล้วยิ้ม “เอาล่ะ ลูกแมงมุมตัวน้อยของฉัน ได้เวลากลับบ้านแล้ว”
“แต่ก่อนหน้านั้น มีใครอยากถ่ายรูปบ้างไหม” ปีเตอร์พูดพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ออกมาพร้อมกับยิ้มเยาะ
คนอื่นๆกลอกตาไปมาก่อนที่จะพาตัวเองมารวมกันก่อนจะเบียดเสียดกันขณะที่ปีเตอร์ถ่ายรูปเซลฟี่
หลังจากบันทึกภาพแล้ว ปีเตอร์และเกวนก็เดินจับมือกันไปทางเครื่องเร่งอณุภาค
“เธอได้ทุกอย่างแล้วเหรอ อาเรีย” ปีเตอร์ถามด้วยรอยยิ้มเยาะ
“คุณคิดว่าฉันเป็นใครล่ะ แน่นอน ฉันได้มาหมดแล้ว” อาเรียตอบด้วยเสียงเยาะเย้ย
ปีเตอร์หันไปทางคนอื่นๆแล้วทำความเคารพพวกเขา "เอาล่ะ พวกเราจะเป็นคนแรกที่ออกไป จนกว่าจะพบกันใหม่นะเพื่อนๆ อ้อ แล้วไมล์ส ไม่ต้องกังวลอะไรหรอก เพราะนายจะเป็นสไปเดอร์แมนที่ยอดเยี่ยม"
ขณะที่พวกเขากำลังกระโดดลงไป ปีเตอร์ก็ตะโกนว่า "แต่ฉันจะดีขึ้นเสมอ!"
และด้วยสิ่งนั้น ปีเตอร์กับเกวนก็เริ่มเดินทางกลับสู่จักรวาลของพวกเขา และสิ้นสุดการผจญภัยในมัลติเวิร์สของพวกเขา…
โปรดติดตามตอนต่อไป.
_______________
