EP.547 เขาคือคุมะจริงๆเหรอ ?
EP.547 เขาคือคุมะจริงๆเหรอ ?
“ทำไมตอนนี้ถึงมีชื่อว่า ‘คุมะ’ ล่ะ อาจจะเกี่ยวข้องกับนายก็ได้นะ”
ในอาณาจักรซอร์เบท ซึ่งกองทัพปฏิวัติมักจะมารวมตัวกัน ดราก้อนหันไปมองคุมะซึ่งนั่งอยู่ไม่ไกลจากเขา และถามโดยอ้างถึงชื่อตอนที่ 505 ของมังงะ
“บางที…” คุมะตอบด้วยท่าทีไร้ชีวิตชีวา ราวกับว่าเขามองเห็นบางสิ่งบางอย่างแล้ว
คุมะเป็น 1 ในนักวิเคราะห์มังงะเรื่องวันพีชที่ดีที่สุด แต่เขาก็ไม่ได้แบ่งปันสมมติฐานของเขาในแชทต่างๆ เหมือนอย่างที่เซนโงคุทำ มิฉะนั้น เขาคงมีชื่อเสียงมากกว่าเซนโงคุ
...
..
“แปลกจัง... ทำไมฉันถึงรู้สึกว่านี่ไม่ใช่คุมะ...” หลังจากอ่านบทนี้จบ ความรู้สึกประหลาดก็เข้าครอบงำดราก้อนและคนอื่นๆ
พวกเขาทั้งหมดมีความรู้สึกเหมือนกัน... มีอะไรบางอย่างที่แปลกประหลาดเกี่ยวกับเรื่องนั้น
แม้ว่าคนๆนี้จะมีลักษณะคล้ายกับคุมะมาก แต่พวกเขาก็ไม่สามารถระบุได้ว่าทำไมพวกเขาถึงรู้สึกว่าเขาไม่ใช่คุมะตัวจริง
“ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่ฉัน” คุมะพูดในขณะนั้น... คำพูดของเขาทำให้ความสงสัยของมังกร ครอกโคไดล์ , บอนนี่ และอีวานเพิ่มมากขึ้น
...
กิจกรรมใน "วันพีช" :
“มันกำลังพยายามจับทาสของเซนต์โรสวาร์ด!!” “มันจัดการปลดโซ่ตรวนได้ยังไง!!?”
ทหารเรือที่ได้เห็นลอว์ปลดปล่อยทาสตัวใหญ่ที่ถูกมัดไว้ใกล้กับสถานที่ประมูลราวกับว่าเป็นสัตว์เฝ้ายามต่างก็ตกตะลึงอย่างยิ่ง
“นายจะร่วมเดินทางไปกับฉันไหม กัปตันโจรสลัด ฌอง บาร์ต” ลอว์ถามหลังจากใช้ความสามารถช่วยปลดฌอง บาร์ตจากปลอกคอระเบิดและกุญแจมือของเขา
"นานแล้วนะที่ฉันไม่ได้ถูกเรียกแบบนั้น" "ถ้าแกปล่อยฉันจากมังกรฟ้า ฉันก็จะยินดีให้คำมั่นสัญญาว่าจะจงรักภักดีต่อแก!!!"
หลังจากพูดคำเหล่านั้นแล้วฌอง บาร์ตก็เริ่มโจมตีหน่วยของทหารเรือทันที โดยถือว่าตนเป็นสมาชิกของกลุ่มโจรสลัดฮาร์ทตั้งแต่วินาทีนั้นเป็นต้นมา
"ฟุฟุ..."
"เอาล่ะ ฉันเอาเครดิตไปครึ่งหนึ่ง" "กลุ่มหมวกฟางก็สมควรได้รับการยอมรับบ้างเหมือนกันนะ...!!"
...
เมื่อถึงเวลานี้ กลุ่มโจรสลัดคิดก็ได้ออกจากสถานที่ประมูลไปแล้ว
“พวกมันยังคงไล่ตามพวกเราอยู่... แม้ว่าพวกเราจะทำลายสะพานไปแล้วก็ตาม...”
“แน่นอนว่าแม้ว่าพวกเราจะกลับเข้าเมือง ทหารเรือก็จะรอพวกเราอยู่ที่นั่น”
"ออกไปจากเกาะกันเถอะ!!"
ทันใดนั้น คิดก็รู้สึกถึงสิ่งผิดปกติบางอย่าง ความรู้สึกอันตราย... ตอนนั้นเอง เขาก็ถูกโจมตีด้วยลำแสงเลเซอร์สีเหลืองอันร้อนแรง แต่เขาก็รอดพ้นจากการบาดเจ็บสาหัสในวินาทีสุดท้ายได้อย่างหวุดหวิด
"เอ่ออ!!"
"คิด!!" "กัปตันคิด!!"
"ตรงนั้น!!...!!?"
“นั่นมัน...เป็นไปไม่ได้...!!”
สมาชิกของกลุ่มโจรสลัดคิดดตกตะลึงเมื่อเห็นตัวตนของบุคคลที่เพิ่งทำร้ายกัปตันของพวกเขา
"ทำไม...!!?"
"ทำไมถึงมี 7 เทพโจรสลัดอยู่ที่นี่ล่ะ...!!?"
สีหน้าของคิดมืดมนลงเมื่อเขารู้จักบาร์โธโลมิว คุมะ
ในเซาท์บลู ในอาณาจักรแซมบ้า...
เมื่อกลับมายังสถานที่นี้ บุคคล 2 คนก็เริ่มสนใจรายละเอียดเล็กๆน้อยๆที่มังงะเปิดเผยเกี่ยวกับตัวละครใหม่ที่ปรากฏตัวออกมา
และตัวละครใหม่นี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก ยูสตัส คิด
เหตุผลที่พวกเขาสนใจนั้นไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แต่เป็นเพราะคิดด์มีความคล้ายคลึงกับสามีอย่างมาก ตั้งแต่นามสกุลของสามี ไปจนถึงลักษณะใบหน้าและสีผมของภรรยา ทำให้พวกเขาคาดเดากันว่าเขาอาจจะเป็นลูกชายในอนาคตของพวกเขา
แม้ว่าทั้งคู่จะยังไม่ได้ยืนยันว่า ยูสตัส คิด นั้นเป็นลูกของพวกเขาจริงหรือไม่ แต่ก็ไม่ได้ทำให้พวกเขาท้อถอยในการติดตามเหตุการณ์ที่เกี่ยวข้องกับเขาอย่างใกล้ชิด โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากฉากล่าสุดในมังงะ
"นี่มันอะไรเนี่ย... บาร์โธโลมิว คุมะ !?" ยูสตัส ร็อดด์อุทานเมื่อเห็นคุมะปรากฏตัวอย่างกะทันหัน
“นี่ไม่ใช่เรื่องคาดไม่ถึงเลยนะที่รัก เพราะพวกเราก็เห็นชื่อของคุมะอยู่ในชื่อตอน... ฉันแค่หวังว่าคิดจะผ่านเรื่องนี้ไปโดยไม่บาดเจ็บ” อัสเซียกัดริมฝีปากด้วยความกังวล
“เป็นไปได้ไหมว่ากองทัพเรือได้ส่ง 7 เทพโจสลัดคนอื่นๆพร้อมด้วยคุมะและพลเรือเอกคิซารุมาจัดการกับกลุ่มโจรสลัดที่กำลังผงาดขึ้นมา ? ถ้าหากเป็นอย่างนั้น พวกเขาจะรอดได้อย่างไร ?”
“การรอดชีวิตจากเงื้อมมือของบาร์โธโลมิว คุมะเพียงลำพังถือเป็นเรื่องที่แทบเป็นไปไม่ได้เลย โดยไม่ต้องพูดถึงการต้องเผชิญหน้ากับพลเรือเอกและบุคคลสำคัญอื่นๆ”
...
เกาะจายาในแกรนด์ไลน์ :
“นั่นมัน…?”
“บางทีมันอาจเป็นแค่ความคล้ายคลึงของเขาเท่านั้น…?”
"แต่เขาดูน่าเกรงขามมาก... เหมือนสัตว์ร้าย"
“ลองโฟกัสที่ใบหน้าของเขา... แม้ว่าจะมีความแตกต่างกันบ้างก็ตาม แต่เขาดูเด็กกว่าในมังงะอย่างน้อย 2 ทศวรรษ แต่เขาก็ยังดูโดดเด่นชัดเจน...”
“เขามองพวกเราอยู่! น่าเกรงขามจริงๆ!”
“เงียบนะ...อย่าพูดเสียงดังนักสิ...”
“แต่ฉันไม่เคยได้ยินชื่อ ฌอง บาร์ต มาก่อนเลย…”
ภายในร้านค้าศิลปะ มีผู้คนจำนวนมากมารวมตัวกันจากส่วนต่างๆของแกรนด์ไลน์ด้วยจุดประสงค์เดียวกัน นั่นก็คืออ่านมังงะเรื่องวันพีช
ฌอง บาร์ตไม่ได้มาที่นี่ด้วยเหตุผลอื่นใด เพราะเขาเป็นนักอ่านมังงะตัวยงเช่นกัน ส่วนใหญ่เขามักจะมาที่จายาเพราะที่นั่นเป็นสถานที่ที่ใกล้ที่สุดกับร้านค้าศิลปะจากเกาะของเขา
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ฌอง บาร์ตไม่คาดคิดก็คือการได้เห็นตัวเองในมังงะวันนี้!
“กัปตันโจรสลัด ฌอง บาร์ต มังกรฟ้า ทาสของเซนต์โรสวาร์ด ทราฟาลก้า ลอว์”
“นี่คืออนาคตของฉันเหรอ น่าสนใจจริงๆ”
ดวงตาของชายผู้นั้นมืดมนลงเมื่อการคาดเดาก่อนหน้านี้ของเขาได้รับการยืนยัน มันไม่ใช่ว่าเขาจำเจ้าของร่างใหญ่ที่ถูกมัดไว้ข้างห้องประมูลไม่ได้ แต่เขาสังเกตเห็นความคล้ายคลึงมาตลอด และเห็นได้ชัดเจนยิ่งขึ้นในบทก่อนหน้า
แต่ความแน่ใจก็เกิดขึ้นกับเขาเมื่อชื่อของเขาถูกเอ่ยถึง
"บ้าเอ๊ย มังกรฟ้าพวกนั้น!"
ฌอง บาร์ต ขู่ด้วยความเกลียดชังที่ฝังรากลึก
...
บนทะเลของนิวเวิร์ล :
ในขณะนี้เรือโจรสลัดของกลุ่มโจรสลัดบิ๊กมัมกำลังแล่นมุ่งหน้าไปทางเกาะโฮลเค้ก
“ร่างกายของฉันยังคงสั่นสะท้านทุกครั้งที่ฉันนึกถึงแรงกดดันที่เหมือนกับพระเจ้า...”
“คนคนนึงจะสามารถมีพลังอำนาจมหาศาลขนาดนั้นได้ยังไง ?”
"ฮาคิราชันย์ของแม่ดูเหมือนเป็นเพียงการเล่นของเด็กเมื่อเทียบกับสิ่งที่พวกเราเผชิญที่เอลบัฟ..."
"ฉันคิดว่าฉันจะโดนจัดการถ้าท่านร็อบต้องการแบบนั้น เปโรริน..."
“ถ้าเป็นความปรารถนาของเขา นายคงตายไปแล้ว... ตั้งแต่แรกที่ฉันเห็นเขา ฉันก็มองไม่เห็นอนาคตข้างหน้าอีกต่อไปแล้ว”
ขณะที่กำลังครุ่นคิดอยู่นี้ คาตาคุริที่ยังคงนิ่งเงียบอยู่ก็พูดขึ้น
"นั่นอะไรนะ-" ก่อนที่เปโรสเปโร่จะได้จบคำถามกับคาตาคุริ หอยทากสือสารของเขาก็เริ่มดังขึ้น
เขาตอบรับทันที เพราะเขารู้ว่าแม่ของเขากำลังโทรมา
“แม่... ผมขอโทษแต่ว่า...”
เปโรสเปโรเหงื่อท่วมตัว เขานั้นพยายามหาคำพูดที่เหมาะสมเพื่ออธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นกับแม่ของเขา
เขารู้ว่าการแจ้งให้เธอทราบว่าพวกเขาไม่สามารถกลับไปยังเอลบัฟได้อีกต่อไปจะทำให้เธอโกรธอย่างแน่นอน
การต้องเผชิญกับความโกรธของแม่หลังจากที่ต้องทนต่อความโกรธของพ่อมาแล้ว หรืออีกนัยนึง คือความโกรธของร็อบ ซึ่งอาจจะเป็นชะตากรรมที่น่าเศร้าและไม่ยุติธรรมสำหรับเขา
“มามา มามา กลับบ้านมาก่อนนะลูก เพราะแม่มีเรื่องจะแบ่งปันให้ลูกๆฟัง~”
แต่น้ำเสียงร่าเริงของแม่ทำให้เขารู้สึกงุนงง
โปรดติดตามตอนต่อไป.
_______________
