บทที่ 409 ชีวิตผกผัน…ไม่ได้ไปเมืองเซินเผิง
สิ่งที่ทำให้เหลียงจื่อเฉียงโล่งใจคือ เมื่อเดินผ่านประตูกระจก แม้รอยยิ้มบนใบหน้าของเด็กเปิดประตูทั้งสองคนจะแข็งค้างไปนิด แต่ก็ไม่ได้ขัดขวาง พอเข้ามาในล็อบบี้ เหลียงจื่อเฉียงก็มองซ้ายมองขวาทันที มองหาป้ายห้องน้ำไปทั่ว แต่กลับไม่เห็นว่าอยู่ตรงไหน ในล็อบบี้มีคนหลายคนที่หันมามองเขา สี่สาวใส่ชุดคล้ายชุดกี...
