ฟาร์มขั้นเทพกับประตูมิติตามใจนึก ตอนที่ 196 มอบน้ำแห่งชีวิต
ฟาร์มขั้นเทพกับประตูมิติตามใจนึก ตอนที่ 196 มอบน้ำแห่งชีวิต
‘อึ้ม!’
หงอี้คิดในใจ เกราะก็ปลดอาวุธ หายเข้าไปในมิติถ้ำสวรรค์ดวงดาวของหงอี้
ชำระล้าง
"อึ้ม!"
เกราะลอยอยู่ในมิติถ้ำสวรรค์ของหงอี้ ภายใต้เจตจำนงของหงอี้ เกราะนั่งขัดสมาธิ เหมือนกำลังเข้าฌาน รับพลังดวงดาว
ลืมตาขึ้น หงอี้เห็นแคทเธอรีนกำลังมองเขาอย่างอ่อนโยน จึงยิ้มออกมาเบา ๆ
“วิญญาณแห่งชีวิต น่าจะเหมาะกับเผ่าเอลฟ์มาก!”
“น่าเสียดาย ตอนนี้ฉันยังไม่สามารถสกัดออกมาได้”
“แต่ในอนาคต ฉันต้องหาวิธีได้แน่”
“ตราบใดที่ได้รับวิญญาณแห่งชีวิตหล่อเลี้ยงอย่างเพียงพอ แคทเธอรีนจะกลายเป็นเทพธิดาอย่างแน่นอน”
หงอี้คิดในใจ
“ไปกันเถอะ ฉันจะพาเธอไปเดินเล่น...”
หงอี้จับมือแคทเธอรีน เดินออกไปข้างนอก
หงอี้ต้องเดินทางไปมาตลอดเวลา ส่วนแคทเธอรีนก็ยุ่งอยู่กับการจัดการฟาร์ม
เวลาที่พวกเขาทั้งสองได้อยู่ด้วยกัน จึงมีไม่มากนัก
“อืม”
แคทเธอรีนยิ้มเบา ๆ ก้าวเดินอย่างสง่างามไปยังฟาร์ม
ฟาร์มที่แสนวุ่นวาย พวกเขาทั้งสองเดินเล่น
ภายใต้แสงอาทิตย์ยามเย็น เสียงพูดคุยของพวกเขาทั้งสอง กลายเป็นทิวทัศน์ที่งดงาม
ตอนเย็น หงอี้ได้รับข้อความจากเปิ่นซี
เขาจึงรีบไปหาเธอ
บังเอิญ เขาต้องนำธัญพืชที่เปิ่นซีซื้อให้เขากลับมาด้วย
“ยินดีด้วย พลังของนายเพิ่มขึ้นอีกแล้ว!”
เมื่อเจอเปิ่นซี เธอมองหงอี้ด้วยรอยยิ้ม ยินดีกับเขาอย่างจริงใจ
ในใจก็รู้สึกทึ่งอย่างมาก
เธอไม่รู้ว่าหงอี้มีความลับอะไร
แต่พลังของหงอี้ ในสายตาของทุกคน กำลังเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว
ยิ่งไปกว่านั้น หลายครั้งยังเพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดด
“พลังเพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดด ก็ไม่เชิง”
หงอี้ส่ายหัว
รางวัลครั้งนี้ ส่วนใหญ่เป็นการเปลี่ยนแปลง พลังของเขาไม่ได้เพิ่มขึ้นมากนัก
แน่นอน ถ้าสวมเกราะชีวิต พลังของเขาก็จะเพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดด
“เกราะชีวิต ทำให้จักรวาลทั้งหมดคลั่งไคล้!”
“ตอนนี้ ฉันอยากรู้มากว่าเหล่านักล่าจะมีสีหน้ายังไง”
“เมื่อนายได้เกราะชีวิตมาแล้ว ก็เหมือนกับว่านายมีชีวิตเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งชีวิต”
“กองทัพนักล่า อยากจะจัดการนาย โอกาสก็น้อยลงมากแล้ว”
เปิ่นซียิ้ม
“ไม่น่าจะขนาดนั้น ไม่งั้นพวกเขาก็ไม่ใช่สมาคมที่น่าเกรงขามที่สุดในจักรวาลแล้ว” หงอี้ส่ายหัว
“ดูเหมือนเธอจะรู้เรื่องเกราะชีวิต?”
หงอี้รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
เกราะที่ทรงพลังขนาดนี้ เปิ่นซีกลับรู้จัก
หรือว่าเกราะชีวิตไม่ใช่ของหายาก?
“ก็ไม่เชิงรู้จักหรอก”
“แต่หลายสิบปีก่อน เกราะชีวิตเคยปรากฏตัวในตลาดมืดครั้งหนึ่ง”
“เพื่อแย่งชิงเกราะชีวิต อาณาเขตดวงดาวใหญ่สองแห่งเกือบจะทำสงครามกัน” เปิ่นซีอธิบาย
“เกราะชีวิต มีคนเอามาประมูลด้วยเหรอ?”
หงอี้ตกตะลึง คนคนนั้นต้องรวยมากแน่ ๆ
“เกราะชีวิตนั้นหายาก แต่ในจักรวาลนี้ ก็มีคนได้รับรางวัลนี้ไม่น้อย!”
“โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่กลายเป็นเจ้าของฟาร์ม กลายเป็นนักสู้อวกาศแล้ว ในสนามรบ มีโอกาสได้รับรางวัลเป็นเกราะชีวิตค่อนข้างสูง”
เปิ่นซียิ้มแล้วพูดว่า “แต่โดยทั่วไปแล้ว ทุกคนล้วนใช้ชีวิตแลกมา เหมือนนายที่ได้รับรางวัลอย่างง่ายดาย ดูเหมือนจะไม่เคยมีมาก่อน”
“ดูเหมือนว่า วัสดุวิญญาณแห่งชีวิตที่นายเพาะเลี้ยงขึ้นมานั้น สำคัญมากสำหรับพื้นที่ฟาร์ม หรืออาจจะสำคัญมากสำหรับสนามรบจักรวาล”
“จริงสิ นายตั้งใจจะประมูลวัสดุวิญญาณแห่งชีวิตหรือไม่?”
ในที่สุด เปิ่นซีก็เปลี่ยนเรื่องมาที่น้ำแห่งชีวิต
“ฮ่า ๆ...”
“ทำไมไม่พูดตรง ๆ ล่ะ...”
เข้าใจความหมายของเปิ่นซี หงอี้ก็หัวเราะออกมาดัง ๆ
“นายยังมีเหลืออีกไหม?”
ดวงตาของเปิ่นซีเป็นประกาย
“ขายหมดแล้ว!”
“เหลือแค่หยดเดียว!”
หงอี้ส่ายหัว
“หยดเดียว... ก็ได้รับรางวัลมากมายขนาดนี้!!”
เปิ่นซีตกตะลึงอย่างมาก
“คุณค่าไม่ได้อยู่ที่ปริมาณ แต่อยู่ที่ฉันสามารถเพาะเลี้ยงมันได้”
“ดังนั้น ตลาดมืดต้องการน้ำแห่งชีวิต แต่ฟาร์มจักรวาลต้องการมากกว่า!”
หงอี้กล่าวอธิบาย “ครั้งหน้า อาจจะอีกหนึ่งหรือสองเดือน เมื่อฟาร์มของฉันผลิตน้ำแห่งชีวิตได้ ฉันจะนำมาประมูลที่นี่สักหนึ่งหรือสองหยด เพื่อเพิ่มชื่อเสียงให้เธอ”
“งั้น... ก็ขอบคุณมาก...”
เดิมทีเปิ่นซีค่อนข้างผิดหวัง
แต่เมื่อได้ยินหงอี้พูดแบบนั้น เธอก็ดีใจและตื่นเต้นอย่างมาก
“ไม่ต้องเกรงใจกันขนาดนั้น”
“ถ้าผลผลิตเพียงพอ ฉันสามารถจัดหาให้อย่างสม่ำเสมอ...”
หงอี้ยิ้ม
“ระหว่างเรา? เรามี ‘ระหว่างเรา’ ด้วยเหรอ?”
เปิ่นซีหน้าแดงเล็กน้อย กระพริบตา ถามหงอี้
“ฮ่า ๆ...”
“จริงสิ ธัญพืชของฉันล่ะ?”
หงอี้ยิ้มเบา ๆ
“... ...”
“เตรียมไว้ให้นายแล้ว”
เปิ่นซียิ้มอย่างมีเลศนัย จากนั้นก็พาหงอี้ไปยังพื้นที่ฟาร์มของเธอ มุ่งหน้าไปยังยุ้งฉาง
อึ้ม!
หงอี้โบกมือเบา ๆ ธัญพืชทั้งหมดก็ถูกเก็บเข้าไปในพื้นที่ระบบ
“ฉัน... จะมาค้างคืนที่นี่ได้เมื่อไหร่?”
ก่อนจากไป หงอี้ถามเปิ่นซีด้วยรอยยิ้ม
“ค้างคืน?”
เปิ่นซีอึ้งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเข้าใจความหมายของหงอี้ ใบหน้าแดงก่ำ ตะโกนว่า “นายคิดไปไกลแล้ว...”
“ฮ่า ๆ...”
เหมือนได้เอาคืน หงอี้หัวเราะออกมาดัง ๆ แล้วจากไป
“ธัญพืชเตรียมพร้อมแล้ว!”
“บริษัทก่อตั้งแล้ว!”
“โรงแปรรูปมากกว่าหนึ่งพันแห่ง!”
“พรุ่งนี้ หลังจากที่ฉันขนส่งธัญพืชเหล่านี้ไปยังโลกใหม่แล้ว สงครามการค้าจะเริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการ!”
กลับมาที่ฟาร์มของตัวเอง ท้องฟ้าก็มืดแล้ว
เดิมทีหงอี้ตั้งใจจะไปโลกใหม่ แต่เขาตัดสินใจว่าจะไปพรุ่งนี้
คิดอยู่ครู่หนึ่ง หงอี้ก็ก้าวออกจากพื้นที่ฟาร์ม
“อึ้ม!”
ก้าวออกไปหนึ่งก้าว หงอี้พุ่งทะยานขึ้นฟ้า มาถึงชั้นบรรยากาศในพริบตา
ที่นี่ อากาศเบาบางมาก
แต่หงอี้มีต้นกำเนิดชีวิตอยู่ในร่างกาย แม้จะอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ไม่มีอากาศ เขาก็สามารถมีชีวิตอยู่ได้
ออกซิเจน สำหรับเขาแล้ว ไม่ใช่สิ่งจำเป็นอีกต่อไป
ในระดับหนึ่ง เขาได้ก้าวข้ามขีดจำกัดของมนุษย์ไปแล้ว
“อึ้ม!”
หงอี้เดินอยู่บนอากาศ เหมือนกำลังเดินเล่นนอกชั้นบรรยากาศ ความเร็วของเขานั้นเร็วมาก
จิตตระหนักรู้ของเขา แผ่ขยายออกไปอย่างบ้าคลั่ง
เขาอยากจะหากองทัพนักล่า หรือล่อพวกเขาออกมาจัดการ
อย่างน้อย ก็ต้องจดจำกลิ่นอายของพวกเขา
พวกเขาไม่ยอมลงมือ หงอี้รู้สึกว่าพวกเขาน่าจะรอให้เขาเข้าร่วมการฝึกฝนนักสู้อวกาศก่อน ถึงจะลงมือ
ความสงบของนักล่า ทำให้เขารู้สึกถึงอันตราย
ถึงเวลานั้น คงจะลำบากมาก
แต่น่าเสียดาย นักล่าซ่อนตัวลึกเกินไป
ไม่ว่าหงอี้จะยั่วยุยังไง พวกเขาก็ไม่ปรากฏตัว
หงอี้ได้แต่จนใจ
