บทที่ 81 กลยุทธ์ของเฟิงซิง
ณ สถาบันวิจัยเฟิงซิง
ในห้องแล็บแห่งหนึ่ง นักวิจัยในชุดกาวน์ขาวกำลังรวมตัวกันอยู่ เสียงพูดคุยดังขึ้นราวกับกำลังสนใจบางสิ่ง
"ไม่จริงใช่ไหม? ผลการทดสอบนี่น่ากลัวเกินไปแล้ว!"
"พูดตามตรง ผมทำงานด้านวัสดุมาสิบกว่าปี ยังไม่เคยเห็นหน้าจอที่น่ากลัวขนาดนี้มาก่อน! จะพัฒนา OLED ไปทำไม นี่มันคนละระดับกันเลย"
"ไม่ต้องคิดมาก LCD กับ OLED ก็เหมือนคนถือดาบมาต่อสู้กัน แต่จู่ๆ มีคนถือปืนเข้ามา ยิงสองนัดส่ง LCD กับ OLED ขึ้นสวรรค์เลย"
"การใช้พลังงานต่ำมากๆ... ไม่ต้องวิจัยแบตเตอรี่แล้ว แค่ใช้จอนี้ก็จบ"
"ประสิทธิภาพก็พุ่งทะยานด้วย... ดูมือถือจอโฟตอนนี่สิ ภาพเคลื่อนไหวบนหน้าจอลื่นมาก"
"พวกคุณลืมดูค่าความแข็งตามมาตราโมห์หรือเปล่า? นี่มันจอเพชรแบบอ่อนนะ..."
"จริงด้วย... แข็งเกินไปแล้ว"
มาตราโมห์เป็นมาตรฐานวัดความแข็งของแร่ธาตุ แบ่งเป็น 10 ระดับ ยิ่งสูงยิ่งแข็ง กระจกกอริลล่าที่ใช้ในมือถือทั่วไปมีความแข็งประมาณ 6.5 แม้แต่กระจกแซฟไฟร์ที่ Fengli โฆษณา ก็มีความแข็งไม่เกิน 7
แต่นี่! พอเริ่มต้นก็ยกระดับความแข็งจาก 7 เป็น 10 เลย!
ก้าวกระโดดถึงสามระดับ!
"เห็นพวกคุณคุยกันออกขนาดนี้ คงตรวจสอบเสร็จแล้วสินะ?"
เสียงหนึ่งดังมาจากด้านหลัง ทุกคนหันไปมอง พบว่าเป็นเหยาซิ่งกั๋ว
"ศาสตราจารย์เหยา" เสียงทักทายดังขึ้น
"ตรวจสอบเป็นยังไงบ้าง? รายงานออกมาแล้วหรือยัง?" เหยาซิ่งกั๋วพยักหน้า เดินเข้ามาถามด้วยรอยยิ้ม
"รายงานอยู่นี่ครับ เราได้ทำการทดสอบ Mate35pro ที่ใช้จอโฟตอน ทั้งในด้านการใช้พลังงาน ประสิทธิภาพ และกำลังไฟ แต่เนื่องจากมีเครื่องตัวอย่างแค่เครื่องเดียว จึงไม่สามารถทดสอบความทนทานได้"
ตงเหวินเฉิงรวบรวมเอกสารส่งให้เหยาซิ่งกั๋ว สีหน้าไม่ได้ปิดบังความกังวล
"ศาสตราจารย์เหยา จอโฟตอนนี้มีผลกระทบต่อมือถือมากเกินไป เครื่องที่ใช้กับไม่ได้ใช้นี่คนละระดับกันเลย"
"ไม่ต้องกังวล เรื่องสำคัญแบบนี้ ผมจะรายงานตรงถึงประธานเรินเอง" เหยาซิ่งกั๋วตบไหล่ตงเหวินเฉิงพลางปลอบ
ใครๆ ก็รู้ว่าเฟิงซิงให้ความสำคัญกับบุคลากรมาก ทุกปีจะใช้เงินเดือนสูงดึงตัวคนเก่งๆ มา ตงเหวินเฉิงก็เป็นหนึ่งในนั้น ได้รับเงินเดือน 2 ล้านต่อปีเพื่อมาอยู่ในกลุ่มบุคลากรระดับสูงของเฟิงซิง
"ครับ ผมเข้าใจ" ตงเหวินเฉิงพูดพลางนำเครื่องต้นแบบที่มหาวิทยาลัยอี้หัวส่งมาใส่ถุงใสพิเศษส่งให้เหยาซิ่งกั๋ว
เหยาซิ่งกั๋วถือเครื่องต้นแบบและเอกสารออกจากสถาบันวิจัยเฟิงซิง มุ่งหน้าไปยังบ้านพักของประธานเริน
ประธานเรินอายุมากแล้ว ปัจจุบันมอบหมายงานทั้งใหญ่น้อยให้ประธานเว่ยหาน จะรายงานถึงประธานเรินเฉพาะเรื่องสำคัญและการตัดสินใจระดับสูงเท่านั้น
บนรถ เหยาซิ่งกั๋วแม้จะดูสงบนิ่ง แต่ใจจมดิ่งถึงก้นทะเล เขาเพิ่งอ่านรายงานการทดสอบจบ และเข้าใจแล้วว่าทำไมเหล่าอัจฉริยะจากมหาวิทยาลัยชั้นนำทั่วโลกถึงได้หวาดกลัว
คนยิ่งฉลาด ยิ่งเข้าใจว่าเทคโนโลยีนี้น่ากลัวแค่ไหน ในขณะที่ทุกคนกำลังพยายามเพิ่มจาก 5 เป็น 6 เป็น 7 แต่คุณดันมาเริ่มที่ 50-60 เลย แบบนี้รับมือไม่ไหวแน่ๆ!
ระหว่างทาง เสี่ยวหวง คนขับรถที่เป็นทั้งยามด้วย เห็นท่าทางของศาสตราจารย์เหยา ก็รู้ว่าต้องมีเรื่องใหญ่แน่ๆ!
ณ หมู่บ้านหรูบลูเมาท์เทนเลค เขตกวนซีโจว เมืองเผิงเฉิง
ในบ้านหลังหนึ่ง
"ประธานเริน นี่คือรายงานการทดสอบจากสถาบันวิจัยครับ"
เหรินจงต้ารับรายงานมาอ่านเงียบๆ สีหน้าไม่แสดงอารมณ์ใดๆ
พออ่านถึงหน้าสุดท้าย เหรินจงต้าหลับตาลงครู่ใหญ่
เมื่อลืมตาขึ้น แม้อายุจะมาก แต่ดวงตาไม่ได้ขุ่นมัว กลับคมกริบยิ่งกว่าเดิม
หยิบเครื่องต้นแบบที่เหยาซิ่งกั๋ววางไว้บนโต๊ะขึ้นมาพลิกดูสักพัก แล้วถอนหายใจ "เฮ้อ คลื่นลูกหลังซัดคลื่นลูกหน้าจริงๆ แก่แล้วสินะ"
"เด็กรุ่นใหม่เก่งจริงๆ ดีนะ"
พูดจบ เหรินจงต้าก็ยิ้ม
"ประธาน แล้วเราควรรับมือยังไงดีครับ?" เหยาซิ่งกั๋วถามด้วยน้ำเสียงหนักใจ
"มีคำพูดฮิตในเน็ตคำหนึ่ง 'สู้ไม่ได้ก็เข้าร่วม' ในเมื่อเราพัฒนาเทคโนโลยีจอโฟตอนไม่ได้ ก็เข้าร่วมกับเขาดีกว่า" เหรินจงต้าส่ายหน้า น้ำเสียงค่อนข้างผ่อนคลาย "คิดในแง่ดี การที่เขาส่งเครื่องมาให้เรา ก็เป็นสัญญาณที่ดี แค่ไม่รู้ว่าเขาส่งให้บริษัทมือถือกี่รายแล้ว"
เหยาซิ่งกั๋วพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของเหรินจงต้า
แม้มือถือเฟิงซิงจะเป็นอันดับหนึ่งในต้าฝ่งและอันดับสองของโลก แต่แรงกดดันจากการแข่งขันทั้งในและนอกประเทศก็ไม่น้อย
ในประเทศต้องเผชิญกับมือถือต้าเม่ย, NVO, สือฉวน แรงกดดันไม่น้อยเลย
ส่วนในระดับนานาชาติยิ่งยาก อันดับหนึ่งอย่างเอ๋อรเยวี่ยนนำห่างลิบลับ อันดับสามอย่างเฟิงลี่ก็จ้องจะแย่งตำแหน่งจากเฟิงซิง
"Mate40 รุ่นถัดไปของเรา ต้องใส่จอโฟตอนนี้ให้ได้ ไปถามราคาที่เขาตั้งไว้มา ถ้าไม่แพงเกินไปก็ตกลงเลย!"
"จากการสืบค้น โรงงานของพวกเขายังอยู่ระหว่างการเตรียมการ คาดว่าจะต้องใช้เวลาอีกพักกว่าจะผลิตได้ และน่าจะผลิตได้จำกัด" เหยาซิ่งกั๋ววิเคราะห์อย่างใจเย็น
"เมื่อเทคโนโลยีทะลุข้อจำกัดแล้ว เรื่องอื่นไม่ใช่ปัญหา" เหรินจงต้าพูดอย่างเด็ดขาด "ผลิตไม่พอ ก็สร้างโรงงานเพิ่ม ร่วมมือกับมหาวิทยาลัยอี้หัวสร้างโรงงานใหม่ที่เผิงเฉิงเลย ที่ดินและเงินลงทุนสร้างโรงงานเขาไม่ต้องออก เฟิงซิงกับรัฐบาลเผิงเฉิงร่วมกันออกเอง!"
เหรินจงต้าต้องการใช้โมเดลของซินโหย่วฟาง
ที่ซินโหย่วฟางสามารถสร้างฐานการผลิตทั่วประเทศได้ ก็เพราะอาศัยเงินลงทุนจากรัฐบาลท้องถิ่นและเงินกู้จากธนาคาร
ไม่อย่างนั้น แค่สายการผลิตเดียวก็ต้องใช้เงินหลายหมื่นล้าน ซินโหย่วฟางจะมีเงินที่ไหนไปขยายกิจการ
การผลิตต้องใช้เงิน การวิจัยและพัฒนาก็ต้องใช้เงิน
เหรินจงต้าเชื่อว่าอีกฝ่ายคงไม่ปฏิเสธข้อเสนอนี้
นี่ก็เป็นเหตุผลที่ทำไมอุตสาหกรรมไฮเทคถึงเข้ายาก แค่สายการผลิตเดียวก็ต้องใช้เงินหลายหมื่นล้าน เงินลงทุนเริ่มต้นสูงมาก
ณ เมืองไป๋เฉวียว มณฑลอี้โจว
ตอนนี้เฉินห่าวรู้สึกรำคาญมาก เบอร์ส่วนตัวไม่รู้รั่วไหลออกไปได้ยังไง วันนี้รับสายมาหลายสายแล้ว
"สวัสดีครับผู้อำนวยการเฉิน ผมถังตงหลิน จากฝ่ายการตลาดของต้าเม่ยโมบายล์ครับ ขอสอบถามเกี่ยวกับจอโฟตอน ใกล้จะเริ่มการผลิตจำนวนมากแล้วใช่ไหมครับ? ตอนนี้สามารถสั่งซื้อได้หรือยัง?"
"สวัสดีครับ โรงงานยังอยู่ในขั้นตอนการออกแบบ ยังไม่รับคำสั่งซื้อครับ" เฉินห่าวตอบอย่างสุภาพ
"ผู้อำนวยการเฉินไม่ต้องกังวลครับ เราจ่ายเงินล่วงหน้าได้ และจ่ายเต็มจำนวนเลย ไม่ใช่จ่ายบางส่วน!" อีกฝ่ายยังไม่ยอมแพ้
โดยปกติเวลาบริษัทมือถือสั่งซื้อจากโรงงาน จะต้องจ่ายเงินมัดจำก่อน แล้วค่อยจ่ายส่วนที่เหลือ
ต้าเม่ยโมบายล์เสนอจ่ายเต็มจำนวนเลย แสดงให้เห็นถึงความจริงใจ
"ขอโทษนะครับ... หวังว่าจะมีโอกาสได้ร่วมงานกันครั้งหน้า" เฉินห่าวพูดจบก็วางสาย
แต่หลังจากวางสายได้หนึ่งชั่วโมง ก็มีสายจากเบอร์แปลกหน้าอีก
"สวัสดีครับผู้อำนวยการเฉิน ผมจากฝ่ายการตลาด NVO โมบายล์..."
อีกฝ่ายยังพูดไม่จบ เฉินห่าวรู้ว่าจะพูดอะไรต่อ จึงพูดแทรกขึ้น: "ขอโทษครับ ยังไม่เปิดรับความร่วมมือ ลาก่อนครับ!"
ปิ๊ด! วางสายทันที!
พอถึงตอนเย็น โทรศัพท์ดังขึ้นอีก
เฉินห่าวดูหน้าจอแล้วปิดเครื่องเลย
ณ บริษัทสือฉวนโมบายล์ที่อยู่ไกลออกไป ผู้จัดการฝ่ายการตลาดหลี่จงหมินงงไปเลย
เกิดอะไรขึ้น? ทำไมโทรไปแล้วปิดเครื่องเลย?
……….
***ในเรื่องนี้ เอ๋อรเยวี่ยน เป็นชื่อบริษัทมือถือที่เป็นอันดับหนึ่งของโลก ที่แซงหน้าเฟิงซิง (ซึ่งเป็นอันดับสอง) และเฟิงลี่ (อันดับสาม)
เอ๋อรเยวี่ยนในนิยายนี้เป็นการอ้างอิงถึงบริษัท Samsung ในตลาดสมาร์ทโฟนโลกจริง ขณะที่เฟิงซิง(Huawei)และเฟิงลี่(Apple)เป็นคู่แข่งสำคัญ
