บทที่ 75 สงสัย (1)
ทั้งสามร่อนกระบี่ลงที่ตรอกเล็กๆ แห่งหนึ่งที่อยู่ห่างไกลออกไป สิงอวี้เซิงยื่นมือไปจับ‘มู่ฉางถิง’ไว้ แล้วเดินนำหน้าออกไป ราวกับว่าเขาไม่สนใจเด็กหนุ่มที่อยู่ข้างหลังนั้นจะตามมาหรือไม่แม้แต่น้อย มู่ฉางถิงเดินตามข้างหลังไปอย่างเงียบๆ ลอบสำรวจมองสิงอวี้เซิงอย่างพินิจพิจารณา วันนี้เขาเกล้าผมยาวสลวย ดวงตาแป...
