บทที่ 485 การประลองกับเทพเจ้า
หมัดของมู่หลินที่เต็มไปด้วยแสงสว่างไร้ขอบเขตพุ่งตรงเข้าสู่ศีรษะของราชินีรังแมลงอย่างแรง
“โครม!”
หมัดนี้เปรียบเสมือนทั้งกำปั้นและการระเบิดนิวเคลียร์พร้อมกัน
เมื่อมู่หลินโจมตีราชินีรังแมลง แสงสว่างและแรงกระแทกอันมหาศาลได้ระเบิดออกจากหมัดของเขา
แรงกระแทกและการระเบิดที่น่ากลัว รวมถึงแสงสว่างไร้ขอบเขต ทำให้เกราะผลึกของราชินีรังแมลงแตกร้าว และผลักเธอถอยไปหลายก้าว
— แม้ว่าเกราะผลึกที่เธอวิวัฒน์ขึ้นมาสามารถดูดซับแสงและเปลี่ยนเป็นพลังงานได้ แต่กระบวนการดูดซับนั้นต้องใช้เวลาและมีขีดจำกัด
การโจมตีและการระเบิดในช่วงเวลาสั้นๆ นั้นทรงพลังเกินกว่าที่เกราะผลึกจะป้องกันได้ ทำให้เธอได้รับบาดเจ็บ
แต่มู่หลินกลับรู้สึกผิดหวัง เพราะแม้ว่าหมัดที่น่ากลัวนี้จะทำให้เธอได้รับบาดเจ็บ แต่ก็ไม่ได้สร้างความเสียหายร้ายแรงต่อร่างของเธอ
แม้แต่การถอยหลังของเธอก็เป็นเพียงไม่กี่ก้าว—ร่างขนาดสามพันเมตรของมู่หลินดูใหญ่โต แต่ร่างของราชินีรังแมลงกลับมีความยาวถึงสามหมื่นเมตร เปรียบเสมือนดาวเคราะห์ขนาดเล็ก
ขนาดมหึมานี้ทำให้เธอมีพลังและการป้องกันที่ยากจะเทียบเทียม หมัดที่เหมือนการระเบิดนิวเคลียร์ของมู่หลินจึงทำได้เพียงสร้างบาดแผลเล็กน้อย เหมือนแค่ทำให้เธอคันเท่านั้น
“บ้าเอ๊ย!”
“แข็งขนาดนี้เลยเหรอ!”
การโจมตีที่ไม่ได้ผลทำให้มู่หลินสบถในใจ อีกทั้งแขนของเขาข้างหนึ่งยังหายไปกลายเป็นความว่างเปล่าด้วย
แต่ไม่นาน เขาก็ไม่มีเวลาให้คิดเรื่องนั้นอีก
ราชินีรังแมลงเริ่มตอบโต้กลับ
การถูกสิ่งมีชีวิตที่เหมือนมดปลวกอย่างมู่หลินทำร้าย นับเป็นการดูหมิ่นที่เธอยอมรับไม่ได้ การตอบโต้ของเธอจึงดุเดือดและรุนแรงเป็นพิเศษ
“จี๊!!!”
เสียงร้องแหลมเล็กดังก้อง พร้อมกับหนวดนับพันที่งอกออกมาจากร่างของราชินีรังแมลง หนวดเหล่านั้นพุ่งโจมตีมู่หลินราวกับแส้ที่พร้อมจะทำลายทุกสิ่ง
“ฟู่ ฟู่ ฟู่…”
เงาแส้หนักหน่วงเหล่านี้มีพลังในการทำลายล้างสูงจนสามารถทำลายอวกาศให้กลายเป็นความว่างเปล่าและเศษซากได้
แต่การโจมตีเหล่านี้กลับไม่มีผลต่อมู่หลิน
แม้ร่างของเขาจะใหญ่โต แต่ในฐานะยักษ์แห่งแสง ความเร็วของเขาไม่ได้ด้อยไปเลย
“ฟู่!”
ด้วยการกระพือปีกแสงเพียงครั้งเดียว มู่หลินก็หลบเงาแส้หนักหน่วงทั้งหมดได้ราวกับลำแสงที่พุ่งผ่าน
แต่แทนที่จะล่าถอย มู่หลินกลับพุ่งเข้าใส่ราชินีรังแมลงอีกครั้ง และปล่อยหมัดต่อเนื่องใส่เธอ
“โอระ! โอระ! โอระ! โอระ! โอระ!”
“ปัง! ปัง! ปัง!”
มู่หลินที่เปลี่ยนเป็นเงาแสง พุ่งวนรอบราชินีรังแมลงอย่างไม่หยุดยั้ง หมัดของเขาเหมือนสายฝนที่กระหน่ำต่อเนื่องลงบนร่างของเธอ
แม้ว่าไม่ได้ปล่อยพลังสะสมเต็มที่ แต่หมัดของมู่หลินที่ต่อยอย่างไม่หยุดยั้ง ก็สร้างบาดแผลให้กับราชินีรังแมลงได้
การรบกวนอย่างต่อเนื่องนี้ทำให้ราชินีรังแมลงโกรธมาก หนวดที่งอกออกมาจากร่างกายเธอก็เพิ่มจำนวนมากขึ้น การโจมตีก็รุนแรงและรวดเร็วขึ้นอีก
ในตอนนี้ มู่หลินและราชินีรังแมลงเหมือนนักสู้และอสูรที่มีเพียงพลังดิบกำลังต่อสู้กันอย่างบ้าคลั่ง
ทั้งสองไม่มีทางเลือกอื่น พื้นที่แห่งการต่อสู้เทพนี้เต็มไปด้วยกฎเกณฑ์ที่ยุ่งเหยิง พลังต้องห้ามจากพลังของจอมเทพเทียนอู่ พลังแห่งความเสื่อมสลาย และพลังแห่งความเงียบงัน ทำให้เวทมนตร์ใดๆ ไม่สามารถออกห่างจากร่างกายได้
ทันทีที่เวทมนตร์ออกจากร่าง มันจะอ่อนแอลงเป็นร้อยเท่า และในไม่ช้าก็จะหายไปเป็นความว่างเปล่า
ในสนามรบนี้ ทั้งสองจึงทำได้เพียงใช้พลังของร่างกายเข้าต่อสู้
ผลของการต่อสู้ด้วยร่างกายนี้คือ ไม่มีใครสามารถทำอะไรอีกฝ่ายได้
ราชินีรังแมลงแม้ว่าจะมีพลังมหาศาล การป้องกันที่แข็งแกร่ง และความสามารถอันแปลกประหลาด แต่มู่หลินเองก็ไม่ธรรมดา ด้วยความเร็วของเขาที่เปลี่ยนเป็นแสง เธอไม่สามารถจับตัวเขาได้
“ในบรรดาวิชายุทธ์ทั้งหลาย ไม่มีสิ่งใดที่ทะลุผ่านไม่ได้ ความเร็วเท่านั้นที่ชนะทุกสิ่ง!”
ตราบใดที่เขาเร็วพอ ราชินีรังแมลงก็ไม่สามารถโจมตีเขาได้ แม้ว่าเธอจะมีพลังมากเพียงใด ก็ไร้ความหมาย
แต่ในขณะที่มู่หลินคิดว่าเขาสามารถใช้ความเร็วถ่วงเวลาราชินีรังแมลงได้ เสียง “ฮึ่ม!” ก็ดังขึ้น ร่างกายของราชินีรังแมลงเปลี่ยนไปอีกครั้ง จากหิ่งห้อยผลึกกลายเป็นแมงมุมขนาดยักษ์ที่น่ากลัว
และเมื่อขาแปดหมื่นข้างของแมงมุมแตะเข้ากับความว่างเปล่า มู่หลินก็รู้สึกได้ถึงใยแมงมุมที่แผ่กระจายไปทั่วอากาศ
ใยแมงมุมที่แน่นหนาเริ่มพันรอบตัวของมู่หลินอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ การพันธนาการนี้ทำให้ความเร็วของเขาลดลง
แม้ว่ามู่หลินจะปลดปล่อยแสงแห่งเทพที่ล้อมรอบตัวเขาเพื่อชำระล้างใยแมงมุมได้ แต่ช่วงเวลาสั้นๆ นี้ก็ทำให้ราชินีรังแมลงเข้าประชิดตัวเขา
ถัดมา หนวดจำนวนมากยิ่งขึ้นปิดล้อมเขาและโจมตีเขาอย่างบ้าคลั่ง
“โอระ!”
เผชิญหน้ากับการโจมตีที่ดุเดือด มู่หลินย่อมไม่ยอมอยู่เฉย หมัดทั้งสองข้างของเขาเหมือนเครื่องยิงลูกปืนใหญ่ที่ยิงกระหน่ำไปทุกทิศทาง
ในเวลาเดียวกัน ปีกสิบหกข้างที่หลังของมู่หลินยังยิงขนนกออกมาอย่างต่อเนื่อง
“โครม!”
“โครม!”
“โครม!!!”
ขนนกแต่ละอันเป็นเสมือนระเบิดนิวเคลียร์ การระเบิดระยะใกล้อย่างต่อเนื่องสร้างความร้อนสูงและเพลิงไฟที่ลุกโชนไปทั่วบริเวณรอบตัวเขา
แต่แล้ว…มู่หลินกลับถูกพุ่งชนกระเด็นออกไป
เมื่อหนวดของราชินีรังแมลงไม่ได้ผล เธอเลือกใช้ร่างขนาดมหึมาของตัวเองพุ่งชนเขาอย่างบ้าคลั่งแทน
ครั้งนี้ มู่หลินไม่สามารถหลบได้ ร่างขนาดสามหมื่นเมตรของราชินีรังแมลงเหมือนอุกกาบาตที่พุ่งชนลงมา
ที่เลวร้ายยิ่งกว่านั้น กล้ามเนื้อและกระดูกของแมลงสามารถยกน้ำหนักได้มากกว่าร่างกายของมันเองหลายสิบเท่า
ราชินีรังแมลงที่รวบรวมทุกความสามารถที่ดีที่สุดของแมลงเอาไว้เป็นหนึ่งเดียว พลังชนของเธอไม่ใช่สิ่งที่มู่หลินสามารถต้านทานได้
เมื่อหนวดและใยแมงมุมพันธนาการมู่หลินจนเขาไม่อาจหลบหนีได้ เสียง “ปัง!” ดังขึ้น มู่หลินถูกชนเข้าอย่างจัง
การชนนี้ ถ้าเกิดขึ้นในโลกเซวียนหลิงโดยปราศจากการจำกัดของโลก พื้นแผ่นดินทั้งหมดอาจแตกออกเป็นชิ้นๆ และจมลงสู่ทะเล
มู่หลินเองก็ได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก อวัยวะภายในของเขาแตกสลาย และสายตาเริ่มมืดลง
แต่บาดแผลเหล่านี้ไม่ได้ทำให้เขาสูญเสียความสามารถในการต่อสู้
“ข้าคือราชันแห่งหายนะ ทุกความทุกข์เป็นสิ่งที่ข้าปกครอง!”
“ความเจ็บปวด จงถูกดูดกลืน!”
“ฟู่!”
ด้วยคำพูดของเขา บาดแผลทั้งหมดกลายเป็นพลังแห่งหายนะ และถูกดูดซับโดยมู่หลิน
บาดแผลที่กลายเป็นพลังแห่งหายนะทำให้มันหายไป ร่างกายของมู่หลินจึงฟื้นฟูกลับมาได้ส่วนใหญ่
— แม้ว่าจะไม่ได้ฟื้นกลับมาทั้งหมด เพราะพลังแห่งหายนะที่หายไปทำให้บางส่วนของร่างกายของเขาขาดหายไป
โชคดีที่มู่หลินในตอนนี้สามารถควบคุมพลังแห่งการสร้างสรรค์ได้บางส่วน
เมื่อพบว่าร่างกายได้รับบาดเจ็บ เขาใช้พลังแห่งการสร้างสรรค์ซ่อมแซมร่างกายที่เสียหายของตน
เมื่อทุกอย่างกลับคืนสู่ปกติ มู่หลินก็เผยรอยยิ้มอันน่ากลัวต่อราชินีรังแมลง
“เจ้าฆ่าข้าไม่ได้!”
“โอระ!”
หลังคำรามเสียงดัง มู่หลินก็พุ่งเข้าโจมตีราชินีรังแมลงอีกครั้ง การต่อสู้ระหว่างทั้งสองเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง
และครั้งนี้ การต่อสู้ยิ่งทวีความรุนแรงและดุเดือดมากยิ่งขึ้น