บทที่ 46 เกราะคงกระพัน

บทที่ 46 เกราะคงกระพัน

จินกังนั้นเป็นสายพลังแท้ๆ พลังของมันไม่ใช่สัตว์เลี้ยงวิเศษระดับ E ทั่วไปจะเทียบได้ เย่เชียนซิงได้รับพลังหนึ่งในสิบของมัน ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าเลือดในร่างกายเริ่มเดือดพล่าน

"ขอให้โฮสต์เลือกทักษะหนึ่งจากสัตว์เลี้ยงวิเศษเพื่อผสานโดยเร็ว"

ระบบเตือนอีกครั้ง

"ฉันเลือกเกราะคงกระพันละกัน"

เย่เชียนซิงคิดสักครู่แล้วพูด ทักษะนี้เป็นการป้องกันล้วนๆ ถ้าเขาใช้ทักษะนี้ตอนต่อสู้ คนอื่นทำร้ายเขาก็เหมือนเกาคัน คิดแล้วก็รู้สึกดี

"ติ๊ง ผสานทักษะสำเร็จ"

ในสมองของเย่เชียนซิงปรากฏวิธีใช้ทักษะเกราะคงกระพันทันที เขาใช้จิตสั่งการ ในชั่วขณะต่อมาเขาก็กลายเป็นมนุษย์ทอง แตะร่างกายทีก็มีเสียงโลหะกระทบกันดังตึงๆ

"ไม่รู้ว่าเกราะคงกระพันของฉันจะรับการโจมตีแรงแค่ไหนได้"

เย่เชียนซิงคิด แล้วมองไปที่จินกัง สมองเกิดความคิดวูบหนึ่ง

"จินกัง โจมตีฉัน" เย่เชียนซิงพูดกับจินกัง

สายตาของจินกังที่มองเย่เชียนซิงทันใดนั้นก็เต็มไปด้วยความสงสัยและงุนงง นายท่านเป็นคนชอบความเจ็บปวดงั้นหรือ?

สีหน้าที่จินกังแสดงออกมานั้นเหมือนมนุษย์มาก เย่เชียนซิงเห็นความคิดของเขา จึงพูดอย่างกระอักกระอ่วน

"แค่กๆ ฉันแค่อยากทดสอบดูว่าวิชาเกราะคงกระพันของฉันแข็งแกร่งแค่ไหน แบบนี้สิ เจ้าลองใช้พลังหนึ่งในสิบโจมตีฉันก่อน"

จินกังถึงเข้าใจ พยักหน้าแล้วชกหมัดใส่ท้องของเย่เชียนซิง

"ตึง!"

เสียงดังราวกับตีระฆังในวัด เย่เชียนซิงยืนนิ่งไม่ขยับ

"รู้สึกนิดหน่อย แต่รับได้ จินกัง เพิ่มพลังอีกหนึ่งในสิบ"

"ตึง!"

เสียงดังเหมือนตีระฆังอีกครั้ง คราวนี้ร่างของเย่เชียนซิงถูกกระแทกถอยหลังไปหลายก้าว แต่ก็ยังไม่รู้สึกเจ็บมาก

พลังสองในสิบของจินกังไม่สามารถทำร้ายเขาได้ แต่เขาก็ไม่สามารถต้านทานได้

"เพิ่มพลังอีกหนึ่งในสิบต่อ"

"ตึง!"

"ตึง!"

"ตึง!"

เมื่อเพิ่มถึงห้าในสิบ หรือครึ่งหนึ่งของพลังจินกัง ร่างทองที่ท้องของเย่เชียนซิงก็แตกในที่สุด

"เฮ้ย! เสียงดังอะไรกัน ตอนเที่ยงแบบนี้ จะให้คนนอนยังไงเนี่ย!"

ตอนนั้นเองข้างๆ ก็มีเสียงด่าดังขึ้น เสียงการทดสอบของเย่เชียนซิงดังเกินไป ทำให้เพื่อนบ้านรำคาญ

"ตอนนี้ฉันสามารถป้องกันพลังครึ่งหนึ่งของจินกังได้ จินกังเน้นพลังและการป้องกัน ดังนั้นพลังของเขาในบรรดาสัตว์เลี้ยงวิเศษระดับ E ก็ถือว่าเป็นระดับสุดยอด ฉันรับพลังครึ่งหนึ่งของเขาได้ ก็เท่ากับว่าเมื่อเผชิญหน้ากับสัตว์เลี้ยงวิเศษระดับ E ทั่วไปและปีศาจร้าย ฉันจะไม่แพ้"

เย่เชียนซิงคิดในใจ ต้องยอมรับว่าทักษะเกราะคงกระพันนี้เหลือเชื่อจริงๆ

"อ้อใช่ จินกัง ฉันมีของขวัญจะให้เจ้า" เย่เชียนซิงดูเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ จึงหยิบท่อนเหล็กออกมาจากระบบ

นี่คือสิ่งที่เขาได้จากหีบสมบัติลึกลับครั้งก่อน ชื่อเต็มๆ น่าจะเรียกว่าเสาค้ำฟ้า สามารถใหญ่เล็กได้ตามใจ ยาวสั้นได้ตามต้องการ น้ำหนักน่าตกใจ ถ้าให้จินกังใช้ก็น่าจะเหมาะมากไม่ใช่หรือ?

เพราะเย่เชียนซิงนึกถึงตัวละครในตำนานเทพนิยายก่อนยุคใหม่คนหนึ่ง ซุนหงอคง เขาก็เป็นลิงตัวหนึ่ง ถือไม้พลองวิเศษที่ยาวสั้นได้ตามใจ คล้ายกับเสาค้ำฟ้านี้อยู่หลายส่วน

จินกังรับเสาค้ำฟ้ามา ก็ดีใจจนเต้นระบำ เย่เชียนซิงก็ดีใจมาก มีอาวุธนี้แล้ว พลังของจินกังจะยิ่งแข็งแกร่งขึ้นสินะ

หลังจากงีบกลางวัน เย่เชียนซิงก็ไปโรงเรียน พอมาถึงห้องฝึก ก็เห็นเซี่ยเซียวอวี่ทั้งสี่คนกำลังฝึกอยู่ เจียงหลินแนะนำพวกเขาว่าให้ฝึกความเข้าใจกันระหว่างผู้คุมวิญญาณกับสัตว์เลี้ยงวิเศษ

วิธีก็ง่ายมาก ให้สัตว์เลี้ยงวิเศษของพวกเขาปิดตาเข้าไปในพื้นที่ที่เครื่องยิงลูกเทนนิสครอบคลุม เครื่องจะสุ่มยิงลูกเทนนิสใส่สัตว์เลี้ยงวิเศษ และหน้าที่ของผู้ควบคุมคือสั่งการให้สัตว์เลี้ยงวิเศษที่ปิดตาหลบลูกเทนนิสที่ยิงมา

วิธีฝึกนี้ไม่เพียงแต่เพิ่มความเข้าใจระหว่างสัตว์เลี้ยงวิเศษกับผู้ควบคุม ยังเพิ่มความไว้วางใจของสัตว์เลี้ยงวิเศษที่มีต่อเจ้าของด้วย จึงมีประสิทธิภาพมาก

ตอนที่เย่เชียนซิงมาถึง พอดีเป็นเด็กชายขี้อายที่ชื่อโจวหลางกำลังทดสอบ

และตอนนี้เย่เชียนซิงก็ได้เห็นสัตว์เลี้ยงวิเศษของเขาเป็นครั้งแรก เป็นเต่าตัวหนึ่ง เต่าจะมีอะไรพิเศษถึงได้ถูกจัดให้อยู่ในชั้นพิเศษ?

แต่หลังจากเย่เชียนซิงดูข้อมูลของเต่าตัวนั้นแล้ว ความคิดนี้ก็หายไป

สัตว์เลี้ยงวิเศษ: เต่าไดโนเสาร์ (สายเลือดเสวียนอู่, กระตุ้นแล้ว 50%)

คุณสมบัติ: ธาตุน้ำและธาตุดิน

ประเมิน: ระดับห้าดาว (แบบเติบโต)

ระดับ: F9

ความสามารถ:

1. หดตัว (หดร่างกายทั้งหมดเข้าไปในกระดอง ป้องกันตัวเองจากการถูกทำร้าย)

2. ยิงปืนน้ำ (รวมพลังน้ำเพื่อโจมตี)

3. การพิทักษ์แผ่นดิน (สามารถสร้างโล่ป้องกันในรัศมี 3 เมตรรอบตัว)

เงื่อนไขการเลื่อนขั้น: ...

เส้นทางวิวัฒนาการ: ...

เป็นสัตว์เลี้ยงวิเศษที่มีสายเลือดของสัตว์ศักดิ์สิทธิ์อีกตัวแล้ว และยังกระตุ้นสายเลือดเสวียนอู่ได้ถึง 50% น่าแปลกใจที่ได้รับการจัดให้อยู่ในชั้นพิเศษ

"เสี่ยวปา ไปทางซ้าย!"

ตอนนี้เต่าไดโนเสาร์ได้เข้าไปในระยะยิงของเครื่องยิงลูกบอลแล้ว ในพริบตาลูกบอลลูกหนึ่งถูกยิงออกมา โจวหลางรีบตะโกนบอก

แต่เต่าไดโนเสาร์จ้าวเมื่อเห็นลูกบอลถูกยิงออกมาในทันที ก็หดหัวเข้าไปในกระดองทันที ปล่อยให้ลูกเทนนิสกระทบกระดองของมัน

"เสี่ยวปา ฉันบอกให้หลบนะ หลบ! ไม่ใช่รับการโจมตี!"

เต่าไดโนเสาร์โผล่หัวออกมาครึ่งหนึ่ง ชำเลืองมองโจวหลางทีหนึ่ง สายตาดูเหมือนจะบอกว่า ข้าเป็นเต่านะ แกยังจะให้ข้าหลบอีก ข้าวิ่งยังวิ่งไม่ไหวเลย!

"แค่กๆ โจวหลาง สัตว์เลี้ยงวิเศษของเธอถือเป็นข้อยกเว้น วิธีทดสอบแบบนี้ดูจะไม่เหมาะกับมัน"

เจียงหลินเดินเข้ามาพูด เต่าไดโนเสาร์เคลื่อนที่ช้ามาก แต่การป้องกันแข็งแกร่งจริงๆ ดังนั้นวิธีนี้จึงไม่เหมาะกับมัน

"ครับ อาจารย์" โจวหลางพยักหน้าหน้าแดง แล้วพาเต่าไดโนเสาร์เดินไปข้างๆ

ตอนนั้นเจียงหลินสังเกตเห็นการมาถึงของเย่เชียนซิง

"ทำไมเช้านี้ไม่มา?" เจียงหลินถาม น้ำเสียงดูเหมือนจะมีการตำหนิอยู่บ้าง

"อ๋อ ผมไปสอบผู้ฝึกสัตว์น่ะครับ" เย่เชียนซิงตอบ แต่เจียงหลินดูเหมือนจะไม่เชื่อคำพูดของเขา

"นายเนี่ยนะ ไปสอบผู้เฝึกสัตว์? สอบได้หรือ?"

ไม่ใช่ว่าเจียงหลินไม่เชื่อใจเย่เชียนซิง แต่เป็นเพราะเธอรู้ว่าเย่เชียนซิงเป็นผู้ควบคุมสัตว์เลี้ยงวิเศษที่มีพรสวรรค์มาก ดังนั้นเขาคงไม่มีเวลาไปเรียนหลักสูตรผู้เฝึกสัตว์

"อืม พอสอบได้ระดับกลางครับ" เย่เชียนซิงพูดตามตรง แต่เจียงหลินกลับทำตาเหลือกใส่เขา ให้สามส่วนยังจะเปิดโรงย้อมผ้าให้ฉันอีก?

ถามแกว่าสอบได้หรือไม่ก็แค่ให้ทางลง นายยังจะปีนขึ้นมาอีก

"เอาละๆ พอดีพวกเขาทดสอบเสร็จกันหมดแล้ว นายก็ลองดูบ้างสิ"

เจียงหลินชี้ไปที่เครื่องยิงลูกบอลพูด

"ครับ"

เย่เชียนซิงพยักหน้า เมื่อครู่ดูการทำงานของเต่าไดโนเสาร์แล้ว เขาก็พอจะรู้กลเม็ดของเครื่องยิงลูกบอลนี้แล้ว