บทที่ 445 เกาะใหญ่
บทที่ 445 เกาะใหญ่
โครงสร้างป้องกันที่ตั้งอยู่บริเวณช่องทางมิติถูกสร้างอย่างแข็งแรงมาก แม้จะต้องเผชิญกับแรงระเบิดจากนิวเคลียร์ ก็แทบไม่ได้รับความเสียหายเลย เป็นอาคารเดียวในบริเวณนี้ที่ยังคงตั้งตระหง่านอยู่
บางทีอาจเป็นเพราะระดับอันตรายในช่องทางมิติแห่งนี้ต่ำ
พื้นที่นี้จึงถูกปิดกั้นแบบเรียบง่าย และยังไม่มีเจ้าหน้าที่ทหารเข้ามาประจำการ
เฉินโส่วอี้เดินย่ำลงบนพื้นซึ่งเต็มไปด้วยฝุ่นหนา ก่อนเข้าสู่โถงใหญ่
ในช่องทางรูปไข่ ประตูเหล็กขนาดยักษ์ขวางทางเดินจนหมด
เขาหยิบสาวเปลือกหอยออกมาจากอก วางเธอลงบนพื้น ก่อนเดินไปที่ประตู
หลังจากขยับร่างกายเล็กน้อย เขาก็ก้มตัว ใช้นิ้วมือแตะไปที่รอยแยกของประตูเหล็ก ใช้แรงเจาะผ่านพื้นคอนกรีตจนปลายนิ้วแทรกเข้าไปในรอยแยก
เขาสูดลมหายใจลึก พื้นรองเท้ายางพลาสติกแตกกระจายทันที เท้าของเขาจมลึกลงไปในพื้นดิน ฝุ่นหินฟุ้งกระจายรอบตัว ใบหน้าเขาแดงก่ำ เส้นเลือดที่คอปูดขึ้นอย่างชัดเจน
แต่ประตูเหล็กหนานั้นยังคงไม่ขยับเขยื้อน
“หนักขนาดนี้ อย่างน้อยต้องหนักเกินห้าตันแน่ ๆ” เฉินโส่วอี้ปล่อยมือออก ปัดฝุ่นออกจากมือ ขณะคิดในใจ
“ดูเหมือนจะต้องใช้พลังเต็มที่แล้ว”
เขาหยิบกระเป๋าเป้เดินป่ามาไว้ข้างตัว ถอดเสื้อผ้าและกางเกงในออก ยัดใส่กระเป๋า
จากนั้นเขามองไปที่สาวเปลือกหอยที่กำลังจ้องเขาอย่างไร้ยางอายและไร้เดียงสา พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดว่า
“อย่ามองเลย มันไม่มีอะไรน่าสนใจ บินออกไปให้ไกล ๆ หน่อย”
สาวเปลือกหอยผู้ช่างสอดรู้สอดเห็นตอบกลับอย่างว่าง่าย “ค่ะ!” จากนั้นเธอก็บินไปยังที่ไกล ๆ
ทันทีที่เธอไป เฉินโส่วอี้ก็แปลงร่าง ร่างกายของเขาขยายใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็ว จนกลายเป็นยักษ์ที่สูงสี่เมตร
เขาก้มมองร่างกายของตัวเองที่สูงกว่าปกติในการแปลงร่างธรรมดา
“นี่คงเป็นเพราะพลังพื้นฐานในพื้นที่นี้เข้มข้นกว่าปกติ”
เขากำหมัดแน่น รู้สึกถึงพลังอันมหาศาลที่วิ่งพล่านทั่วร่างกาย
“พลังเพิ่มขึ้นหลายเท่าจริง ๆ”
เขาไม่อยากเสียเวลา รีบหยิบกระเป๋าเป้ขนาดจิ๋วขึ้นมาด้วยมือข้างหนึ่ง อีกมือหนึ่งเจาะคอนกรีตออกเพื่อแทรกเข้าไปในรอยแยกของประตูเหล็ก
เขาออกแรงดึงเบา ๆ เสียงดังเอี๊ยดอย่างน่าขนลุกก็ดังขึ้น ประตูเหล็กที่เคยดูหนักอึ้งบัดนี้ดูเหมือนจะเบาหวิว
เขาเรียกสาวเปลือกหอยให้ตามมา ก่อนจะก้มตัวมุดเข้าไปในประตูเหล็ก
ประตูเหล็กมีทั้งหมดห้าชั้น
เมื่อเดินลึกเข้าไป ร่างกายของเขาก็ขยายใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ
สี่เมตรครึ่ง ห้าเมตร ห้าเมตรครึ่ง...
ในทางเดินที่สูงเพียงห้าเมตร เขาต้องก้มตัวเดิน
โชคดีที่ทางเดินนั้นใกล้จะสิ้นสุด
เขาเปิดประตูเหล็กชั้นสุดท้ายและก้าวเข้าสู่ช่องทางมิติ
ทันทีที่ก้าวข้ามประตูมิติ ร่างกายของเขาก็ขยายใหญ่ขึ้นจนกลายเป็นยักษ์สีเทาสูงสิบเจ็ดเมตร ที่ยืนอยู่บนเกาะขนาดเล็ก
เขาเปิดแผงคุณสมบัติเพื่อตรวจสอบ
พลัง: 18.2 + 16.8
ความว่องไว: 18.2 - 2.1
ความแข็งแกร่งของร่างกาย: 18.2 + 16.7
สติปัญญา: 18.0
การรับรู้: 15.4
จิตใจ: 17.0
พลังงานสะสม: 13.1
ค่าศรัทธา: 0
“พลังถึงสามสิบห้าจุด!”
เฉินโส่วอี้คิดคำนวณในใจทันที “1,300 ตัน!”
“ช่างเป็นพลังที่ไร้เทียมทาน หากฉันมีพลังแบบนี้อยู่บนโลก เทพเจ้าการล่าจะมีค่าอะไรนักหนา!”
“แม้ปล่อยให้มันโจมตีฉันก็คงไม่สามารถทำอันตรายฉันได้เลย”
หลังจากหลงใหลในพลังของตัวเองชั่วขณะ เขาก็ยกเลิกการแปลงร่าง
สาวเปลือกหอยที่บินอยู่ไกลๆ รีบเข้ามาด้วยสีหน้าตื่นเต้น “ยอดมนุษย์ คุณตัวใหญ่ขึ้นอีกแล้ว!”
เฉินโส่วอี้ที่เพิ่งฟื้นตัวจากการใช้พลังมหาศาล ยิ้มอย่างภาคภูมิใจ
พลังการแปลงร่างที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ทำให้เขามั่นใจว่าหากต้องเผชิญหน้ากับเทพขั้นต้น เขาก็สามารถต่อกรได้
แต่ความคิดนี้ก็เป็นเพียงแค่ในจินตนาการ
เทพที่อยู่ในฐานที่มั่นของโลกต่างมิติ ไม่ได้มีเพียงแค่กำลังมหาศาลเท่านั้น
เฉินโส่วอี้เดินข้ามรอยเท้ายักษ์ที่ตัวเองเหยียบไว้บนพื้น
เมื่อมองไปรอบ ๆ เฉินโส่วอี้พบว่าเกาะแห่งนี้ที่เขาไม่ได้มาเยือนเป็นเวลานาน แทบไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงจากเมื่อปีที่แล้ว
“ยอดมนุษย์…” เสียงเล็ก ๆ ดังขึ้น ร่างของสาวเปลือกหอยที่ลากเส้นแสงจาง ๆ อยู่ด้านหลังพุ่งผ่านหน้าเขาไปอย่างรวดเร็ว พูดได้ไม่กี่คำ เสียงก็จางหายไปกับสายลม
“อ๊ะ!”
เฉินโส่วอี้เพิ่งสังเกตว่าสาวเปลือกหอยซึ่งบินช้าเหมือนหอยทากบนโลก ในที่แห่งนี้กลับบินได้ด้วยความเร็วที่น่าทึ่ง
เกือบจะถึงสามร้อยเมตรต่อวินาที
“ดูเหมือนว่าเลือดเทพที่เลียไปจะไม่สูญเปล่า”
บางทีการได้กลับมายังสถานที่ที่เธอเกิด หรืออาจเป็นเพราะเธอค้นพบความสามารถในการบินอันน่าทึ่ง ทำให้เธอดูตื่นเต้นอย่างมาก
เธอบินไปทางตะวันออกที ทางตะวันตกที
บางครั้งบินต่ำติดพื้น บางครั้งพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าสูง
ผ่านไปสิบนาทีเต็ม
หญิงสาวเปลือกหอยที่ใบหน้าแดงก่ำกลับมาหาเฉินโส่วอี้ เธอลงมาหยุดที่ไหล่ของเขา หอบหายใจหนัก ๆ ยังไม่ทันหายเหนื่อยดีก็รีบพูดว่า
“ยอดมนุษย์…หอบ…ตัวเล็ก…หอบ…บินเร็วไหม?”
“เร็วมาก!”
“เร็วกว่า…ยอดมนุษย์หรือเปล่า?”
“แน่นอนว่าเธอเร็วกว่ามาก เธอเก่งสุด ๆ” เฉินโส่วอี้พูดด้วยความขบขัน
เมื่อได้ยินว่าตัวเองเก่งกว่ายอดมนุษย์ สาวเปลือกหอยถึงกับดีใจจนตัวเซเหมือนคนเมา ยืนไม่ค่อยอยู่ “ยอดมนุษย์ ดูสิ…หอบ…ตัวเล็กยังบินได้เร็วกว่าเดิมอีก!”
“อย่าบินต่อเลย…”
เฉินโส่วอี้ยังพูดไม่ทันจบ
สาวเปลือกหอยก็ถีบขาเล็ก ๆ ของเธอ ทิ้งร่างพร้อมแสงจาง ๆ ที่ลากตามหลัง พุ่งขึ้นฟ้าเหมือนลูกธนู
เขามองตามอย่างอึ้ง ๆ เพียงชั่วพริบตา เธอก็กลายเป็นจุดเล็ก ๆ บนฟ้า
ความเร็วแบบนี้ หากอยู่บนโลกคงจะทะลุความเร็วเสียงไปแล้ว (ในโลกต่างมิติ ความเร็วเสียงสูงถึง 600 เมตรต่อวินาที เนื่องจากความดันอากาศที่สูงกว่าโลก)
แต่เพียงครึ่งนาทีต่อมา เฉินโส่วอี้ก็มองเห็นหญิงสาวเปลือกหอยที่หน้าแดงก่ำค่อย ๆ ร่วงลงมาจากฟ้าอย่างเชื่องช้า คล้ายจรวดที่ใกล้หมดเชื้อเพลิง บางครั้งดีดตัวขึ้นเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็ร่วงลงมาเรื่อย ๆ
เขารีบวิ่งไปข้างหน้าและยื่นมือรับเธอไว้
“หอบ…ครั้งนี้ไม่นับ ตัวเล็กไม่มีแรงแล้ว…หอบ…ไม่งั้นคงเร็วได้อีก ขอพักก่อน…หอบ…แล้วจะบินอีก”
“เธอเร็วกว่าฉันแล้ว ไม่ต้องบินต่อแล้ว!” เฉินโส่วอี้พูดด้วยน้ำเสียงหมดหนทาง เมื่อเห็นเธอเหนื่อยจนแทบหมดแรง
“แต่…หอบ…ตัวเล็กยังบินได้เร็วกว่าเดิมอีก…ยอดมนุษย์ยังไม่ได้เห็นเลย!”
จะทำยังไงดีเมื่อเจอคนดื้อรั้นแบบนี้? รอคำตอบทางออนไลน์ด่วน!
ในที่สุดเฉินโส่วอี้ก็เลิกสนใจเธอ
ปล่อยให้เธอบินจนพอใจ!
ส่วนตัวเขาก็เริ่มก้าวขึ้นสู่ท้องฟ้า เพื่อสำรวจภูมิประเทศ
เขาพบว่าความสามารถในการเหยียบอากาศในที่แห่งนี้เพิ่มขึ้นหลายเท่า การยืนบนอากาศที่แข็งตัวนั้นมั่นคงราวกับยืนอยู่บนพื้นดิน
ไม่กี่นาทีต่อมา เขาก็ขึ้นไปถึงระดับความสูงหลายพันเมตร
จากจุดนี้ เขามองไปรอบ ๆ
หมู่เกาะจำนวนมากเรียงตัวกันบนผืนน้ำคล้ายไข่มุก เกาะใหญ่เล็กสลับกันไป
ยกเว้นเกาะที่เขายืนอยู่ ซึ่งดูเป็นเพียงเกาะโขดหิน เกาะขนาดใหญ่ที่พอจะสังเกตเห็นได้มีถึงสี่ถึงห้าสิบเกาะ และในระยะไกลยังมีอีกมากมาย
“ในที่สุดก็คือหมู่เกาะจริง ๆ!” เขาคิดในใจ
เกาะแต่ละแห่งปกคลุมด้วยป่าทึบ เขียวขจี และเต็มไปด้วยชีวิตชีวา
เกาะที่ใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่ง เฉินโส่วอี้ประเมินว่ามีพื้นที่สองถึงสามหมื่นตารางกิโลเมตร ซึ่งไม่น้อยไปกว่าขนาดของเกาะใหญ่ในทะเลจีนใต้
หากมีสิ่งมีชีวิตศักดิ์สิทธิ์อยู่ ที่นี่น่าจะเป็นสถานที่ที่มีความเป็นไปได้สูงที่สุด
“แต่เกาะขนาดใหญ่นี้ ฉันจะเก็บไว้สำรวจเป็นที่สุดท้าย เพราะอาจมีเทพขั้นต้นอยู่ก็ได้” เฉินโส่วอี้พูดกับตัวเอง สีหน้าดูเคร่งขรึมเล็กน้อย
