บทที่ 4 โลกใต้ผิวน้ำ 

ด้วยความหวังว่าจะยังมีชีวิตต่อไปได้ หรืออย่างน้อยที่สุดก็หลอกเอาเงินชดเชยได้ หลี่อังก้าวเข้าไปในสำนักงานทำความสะอาดที่ให้บรรยากาศเหมือนบ้านผีสิงและเดินตามป้ายชี้ทางที่ยับเยินไปตามทางเดินจนมาถึงห้องทำงานใหญ่ที่สุดด้านในสุดอีกครั้ง ก่อนจะเคาะประตูที่คุ้นเคยนั้นอย่างแรง

“มีใครอยู่ไหม? ผมมาสมัครงาน!”

“เอี๊ยด”

พร้อมกับเสียงบานพับประตูเหล็กที่ดังขึ้น ประตูสีดำมืดถูกผลักออกจากด้านใน แต่คนที่ออกมาไม่ใช่ผู้สัมภาษณ์หญิงผมแดงที่เขาเคยเจอ แต่กลับกลายเป็น…แพะดำที่ยืนบนขาหลังสองขา?

“มองอะไรไม่ทราบ? ไม่เคยเห็นปีศาจรึไง?”

แพะดำที่คาบบุหรี่ไว้ในปากดูเหมือนจะถูกสายตาตกตะลึงของหลี่อังทำให้ไม่พอใจ มันพ่นควันบุหรี่ออกมาเป็นวงลอยฟุ้งอย่างคล่องแคล่ว ก่อนจะยกริมฝีปากเปื้อนฟองสีขาวขึ้นพลางจ้องหลี่อังด้วยสายตาโกรธเคืองแล้วพูดเสียงดังว่า

“ฉันละโคตรทึ่งเลย! ไข่ของนายโดนใครบีบแตกไปแล้วหรือไง? ฉันขยายความคิดชั่วร้ายในใจนายถึงเจ็ดเท่า แต่นายยังกลั้นใจไม่แทงไอ้อ้วนนั่น?”

“???”

ปีศาจ? แพะที่ยืนได้? นายขยายความคิดชั่วของฉัน? งั้นเมื่อกี้ฉันไม่ได้เสียสติ?

คำถามน้อยใหญ่มากมายประดังประเดเข้ามาในหัวของหลี่อัง แต่ก่อนที่เขาจะทันได้ถามต่อ ขวดเหล้าเปล่าใบใหญ่ก็ลอยออกมาจากในประตูและฟาดเข้าที่ด้านหลังศีรษะของแพะดำเสียงดังสนั่น

แพะดำที่เมื่อครู่ยังโอหังอยู่กลับไม่มีแม้แต่เสียงครางหลังจากถูกโจมตี มันถูกฟาดจนตาเหลือกและล้มลงร่างแข็งทื่อทันที เสียงดังปังของร่างที่ล้มลงส่งผลให้หลี่อังที่รับร่างนั้นไว้ในอ้อมแขนรู้สึกตะลึง

【พบกับสิ่งมีชีวิตพิเศษที่ไม่สามารถเข้าใจได้ เหรียญตราสีแดง “วิญญาณวัตถุนิยม (สีแดงเข้ม)” ถูกกระตุ้น ขอบเขตการรับรู้ของคุณขยายออกและได้รับข้อมูลบางส่วนเกี่ยวกับสิ่งมีชีวิตนี้】

พร้อมกับเสียงฮัมที่แสบหู เหรียญตราประหลาดสีแดงเข้มปรากฏขึ้นและหายไปในพริบตา ข้อความแปลกๆมากมายปรากฏขึ้นในอากาศเหนือหัวของแพะดำ

【ชื่อ ปีศาจสองเขา】

【ลักษณะ เขาสีดำสนิทสองข้างที่มีลวดลายเกลียวในการใช้แพะภูเขาจากแคว้นเวลส์เป็นเครื่องสังเวยและทำพิธีการกัดกร่อนอย่างถูกต้อง แพะตัวนั้นจะกลายเป็นแพะดำที่ชอบสูบบุหรี่ ยืนด้วยขาหลังสองขาและเรียกตัวเองว่าปีศาจ】

【ความสามารถ ขยายความคิดชั่วร้าย, รอบรู้, ความรู้ลึกลับ】

【สิ่งแลกเปลี่ยน บุหรี่ยี่ห้อ “โกธ” หนึ่งซองหรือวิญญาณที่เปื้อนบาปหนึ่งดวง】

【ข้อมูล หัวหน้าสาขาที่หกของสำนักงานทำความสะอาด โอลิเวีย จับตัวมันได้ในสงครามอัสลาน และรายงานขึ้นไป จากนั้นจึงขอใช้มันเป็นการส่วนตัว โปรดทราบแม้ว่าสิ่งผิดปกตินี้จะไม่ได้ก่อเหตุฆาตกรรมโดยตรง แต่ได้ก่อให้เกิดการบาดเจ็บทางอ้อมอย่างมหาศาล ในช่วงห้าปีที่ผ่านมามีพนักงานกรมทางหลวงบาดเจ็บและลาออกมากกว่าสี่สิบคนเพราะมัน】

【การประเมิน มีความสามารถในการก่อสงครามได้อย่างง่ายดาย แต่ตัวตนที่แท้จริงนั้นอ่อนแอมาก ไม่มีความแตกต่างจากแพะทั่วไปและกลัวผู้ชายชาวเวลส์อย่างมาก】

【ค่าการปนเปื้อน 0.1】

ในเวลาไม่ถึง 0.01 วินาที หลี่อังจดจำเนื้อหาทั้งหมดได้อย่างน่าประหลาด เขาอุ้มแพะดำไว้ในอ้อมแขนอย่างงุนงง ขณะที่เหรียญตราสีแดงเข้มบนหน้าจอเสมือนค่อยๆหรี่แสงลง

ขยายความคิดชั่ว? ค่าการปนเปื้อน?

ก่อนที่หลี่อังจะทันได้ย่อยข้อมูลประหลาดพวกนี้ หญิงสัมภาษณ์ผมแดงที่เขาเจอเมื่อวานก็เดินออกมาพร้อมกับขวดเหล้าใบใหญ่

“นายมาที่นี่อีกทำไม?”

หญิงผมแดงที่กระดกเหล้าเข้าปากอึกใหญ่เหลือบมองหลี่อังที่ดวงตาเต็มไปด้วยเส้นเลือด แล้วขมวดคิ้วถามด้วยน้ำเสียงไม่เป็นมิตรว่า

“ฉันไม่ได้บอกไปแล้วเหรอ? คนปกติแบบนายไม่มีทางเหมาะกับสำนักงานทำความสะอาด ไปหา...”

“เดี๋ยวก่อน!”

เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังจะไล่เขาไป หลี่อังที่ไม่อยากพลาดโอกาสสุดท้ายรีบพูดขึ้นว่า

“ผมไม่ปกติ! ไม่! หมายถึงผมมีความสามารถพิเศษบางอย่างที่เกินขอบเขตของคนธรรมดา ซึ่งอาจจะเป็นสิ่งที่พวกคุณต้องการก็ได้!”

ความสามารถพิเศษที่เกินขอบเขตของคนธรรมดา?

เมื่อได้ยินคำพูดของหลี่อัง หญิงผมแดงเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย สายตาแฝงความไม่เชื่อถือวาบผ่าน ก่อนที่เธอจะกอดอกและพูดด้วยน้ำเสียงเฉยเมยว่า

“งั้นก็ลองพูดมาสิ”

ลองพูดมา…ในเมื่อเตรียมจะเข้าร่วมที่นี่เพื่อหาเงินชดเชย เขาก็ต้องแสดงคุณค่าให้เห็นก่อน แต่จะอธิบายเรื่อง “เหรียญตรา” นี้ยังไงดี?

หลังจากประเมินสถานการณ์อย่างรวดเร็ว หลี่อังตัดสินใจปิดบังเรื่องเหรียญตรา แล้วพูดออกไปว่า

“ผมมีความสามารถในการสังเกตพิเศษ! ผมสามารถแยกแยะสิ่งพิเศษบางอย่างได้และถ้าผมสัมผัสกับสิ่งนั้นโดยตรง ผมก็จะได้รับข้อมูลที่เกี่ยวข้องทันที!”

จะเป็นไปได้ยังไง...

หญิงผมแดงได้ยินดังนั้นก็แอบส่ายหัวในใจ แม้ว่าจะมีคนที่เกิดมาพร้อมกับ “ความผิดปกติ” อยู่จริง แต่ความสามารถในการบังคับให้ได้ข้อมูลนั้นเกือบทั้งหมดเป็นประเภท “แนวคิด” ที่ยากจะจัดการ และมันจะใช้ได้ก็ต่อเมื่อตำแหน่งแห่งตัวตนของคนคนนั้นสูงกว่าเป้าหมายอย่างมั่นคงเท่านั้น

ดังนั้นถ้าเขาทำได้จริง ตำแหน่งแห่งตัวตนของเขาคงสูงจนน่ากลัว อย่างน้อยที่สุดก็คงอยู่ในระดับเดียวกับเทพเจ้าจากมิติอื่น แต่สิ่งมีชีวิตระดับนั้นจะมาสมัครงานที่สำนักงานทำความสะอาดของเรางั้นหรือ?

ถึงแม้ว่าหญิงผมแดงจะไม่เชื่อคำพูดของหลี่อัง แต่เธอก็ไม่ได้โต้แย้งทันทีเพียงแค่ชี้ไปที่แพะดำที่สลบอยู่แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆว่า

“นั่นไงมันคือ ‘สิ่งพิเศษ’ และนายก็ได้สัมผัสกับมันแล้ว ตอนนี้เริ่มพูดมาได้เลยให้ฉันดูว่านายพิเศษตรงไหน”

ฟู่…

หลังจากได้ยิน ‘คำทดสอบ’ ที่หญิงผมแดงมอบให้ หลี่อังอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจเบาๆด้วยความโล่งใจ

สิ่งที่เขากลัวที่สุดในตอนนี้คือการถูกปฏิเสธโดยไม่ได้รับโอกาสเลย แต่ในเมื่อได้รับโอกาสแสดงความสามารถแล้ว ตราบใดที่ ‘เหรียญตรา’ ไม่เกิดปัญหา งานนี้ก็ไม่น่าจะหลุดมือไปเพราะไม่ว่าองค์กรไหนความสามารถด้านการสืบค้นข้อมูลย่อมมีค่ามหาศาล

ยิ่งไปกว่านั้น หากสำนักงานทำความสะอาดให้ความสำคัญกับความสามารถด้านนี้จริง เขาอาจจะไม่ถูกมองเป็นแค่เครื่องมือที่ใช้แล้วทิ้ง แต่ยังได้รับการดูแลเป็นพิเศษทำให้เขาอาจเอาตัวรอดได้นานขึ้นจากอัตราการตายอันน่ากลัวที่มีการบันทึกทุกเดือน

ถึงแม้ว่าก่อนเข้ามาที่นี่เขาจะเตรียมใจที่จะเอาชีวิตเข้าแลกเพื่อเงินชดเชย แต่ถ้าสามารถอยู่รอดต่อไปได้ใครเล่าจะอยากตาย?

...

ด้วยความหวังว่าจะมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกหลายปี หลี่อังจึงรวบรวมสติและตอบกลับด้วยน้ำเสียงมั่นใจ

“ตัวจริงของเจ้าแพะตัวนี้ แท้จริงแล้วอยู่ที่เขาทั้งสองข้างของมัน ความสามารถของมันคือการขยายความคิดชั่วร้ายในใจคนอีกทั้งยังมีความรู้เกี่ยวกับศาสตร์ลึกลับมากมาย”

“นอกจากนี้มันชอบสูบบุหรี่ยี่ห้อ ‘โกธ’ และวิญญาณที่เปื้อนบาป ตอนนี้มันเป็นของคนที่ชื่อโอลิเวียในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมามันทำให้เจ้าหน้าที่กรมทางหลวงบาดเจ็บและลาออกจำนวนมาก อีกทั้งมันยังกลัวผู้ชายที่มาจากแคว้นเวลส์อย่างมาก…”

ในขณะที่หลี่อังพูดถ่ายทอดข้อมูลที่ได้รับจากเหรียญตราออกมา หญิงผมแดงที่ตอนแรกดูไม่ใส่ใจนักก็เริ่มมีสีหน้าจริงจังขึ้นเรื่อยๆ กระทั่งสุดท้ายเธอถึงกับหรี่ตาลงและจ้องสำรวจหลี่อังอย่างถี่ถ้วน

ความสามารถในการขยายความคิดชั่วและการชอบสูบบุหรี่นั้นอาจดูเหมือนไม่ยากที่จะเดา แต่ข้อมูลเกี่ยวกับตัวจริงของแพะดำรวมถึงชื่อของมันเป็นสิ่งที่คนธรรมดาไม่มีทางล่วงรู้ได้

ยิ่งไปกว่านั้นข้อมูลที่ว่ามันกลัวผู้ชายจากแคว้นเวลส์ แม้แต่ตัวเธอเองยังไม่เคยรู้มาก่อน

ถ้าสิ่งที่ชายหนุ่มพูดเป็นความจริง ความผิดปกติที่ติดตัวเขามาจะต้องมีระดับสูงมาก แม้ว่าจะไม่ถึงขั้นระดับเดียวกับเทพเจ้าจากมิติอื่น แต่ก็น่าจะอยู่เหนือปีศาจเช่นเจ้าแพะดำตัวนี้

เมื่อคิดมาถึงจุดนี้หญิงผมแดงก็ยกขวดเหล้าขึ้นดื่มจนหมด จากนั้นก็ใช้ขวดเปล่าฟาดหัวเจ้าแพะดำอย่างแรง

“อ๊าก…นี่มันอะไรกัน! โอลิเวีย…ยัยสารเลว! เอาอีกแล้วเหรอ!”

เสียงโอดครวญของแพะดำที่ฟื้นขึ้นมาดังลั่น เมื่อมันเห็นหญิงผมแดงที่จ้องมาด้วยสายตาข่มขู่ มันก็รีบกลืนคำด่าที่ยังไม่ทันพูดออกมาจนหมดแล้วใช้ขาหน้าปิดหัวตัวเองไว้พร้อมทั้งพูดเสียงกร้าวว่า

“ถึงฉันจะเคยเป็นปีศาจใหญ่ แต่นี่มันเกินไปแล้ว! ทำไมไม่ให้เกียรติกันบ้างเลย?”

“หึหึ กับสิ่งที่แกเคยทำไว้ แกไม่คู่ควรกับความเคารพของฉันหรอก”

หญิงผมแดงยกขวดเปล่าขึ้นกระดกจนเหล้าหยดสุดท้ายไหลลงคอ ก่อนจะชี้ไปที่หลี่อังที่ดูอึดอัด แล้วพูดกับเจ้าแพะดำด้วยรอยยิ้มบางๆ

“เจ้าหนุ่มจากแคว้นเวลส์คนนี้เขาเพิ่งให้เหล้าชั้นดีมูลค่าสองซิลเวอร์กับฉันไป จากนี้ไปแกเป็นของเขาแล้ว”

“จากแคว้นเวลส์เหรอ?!”

ได้ยินดังนั้น เจ้าแพะดำสะดุ้งเฮือก มันมองหลี่อังด้วยสายตาหวาดระแวงก่อนจะตระหนักได้ว่าหญิงผมแดงน่าจะโกหก มันจึงกอดอกแล้วแค่นหัวเราะอย่างไม่เชื่อถือ

“ฮะ อย่ามาหลอกกันหน่อยเลย อีกสองเดือนก็จะสิ้นปีแล้ว สำนักงานใหญ่ต้องส่งคนมาตรวจสอบประจำปี ต่อให้เป็นเธอก็ไม่มีทางทำอะไรส่งเดชแบบนี้ได้!”

“ก็ใช่ ฉันโกหกแก”

หญิงผมแดงยิ้มรับอย่างตรงไปตรงมา ก่อนที่มุมปากจะยกขึ้นเล็กน้อยและถามด้วยน้ำเสียงสนุกสนานว่า

“แต่…ทำไมแกถึงกลัวผู้ชายจากแคว้นเวลส์มากขนาดนั้น?”

“เวรเอ๊ย! เธอไปรู้มาจากไหนกัน?!”

ในขณะที่เจ้าแพะดำพยายามหาข้อแก้ตัวปิดบังจุดอ่อนของตัวเอง หญิงผมแดงที่เพิ่งยืนยันความจริงของข้อมูลก็หัวเราะเบาๆ เธอยื่นมือขวาที่ขาวสะอาดออกไปหาหลี่อัง พลางยิ้มให้ด้วยท่าทีอ่อนโยนและพูดว่า

“ดีมาก ดูเหมือนว่านายจะเป็นคนที่เราต้องการ จากนี้ไปนายคือลูกทีมคนใหม่ของสำนักงานทำความสะอาดแล้ว”

ฟู่…ไม่ง่ายเลยจริงๆ!

เมื่อได้ยินว่าเขาผ่านการคัดเลือก หลี่อังที่เครียดมาตลอดก็ถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก ใบหน้าที่เคร่งเครียดค่อยๆ ผ่อนคลายลง แต่…

เดี๋ยวก่อน? มันเหมือนมีอะไรแปลกๆ นะ?

หลังจากคิดทบทวนคำพูดของหญิงผมแดงอีกครั้ง หลี่อังก็เบิกตากว้างด้วยความตกใจ

ขอโทษนะ! เธอพูดอีกทีสิ? พวกคุณคืออะไรนะ?!

(จบบท)