บทที่ 3: เกลเลิร์ต กรินเดลวัลด์ถูกคำสาปสะกดใจ ?

"เพื่อประโยชน์ที่ยิ่งใหญ่กว่า" มองดูคำขวัญที่สลักอยู่บนประตูปราสาท ลูคัสหัวเราะเบาๆ "ป้าวินดา เริ่มได้เลยครับ"

วินดาหยิบไม้กายสิทธิ์ออกมาทันทีและแสงสีเงินพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า บูม! ลำแสงระเบิดออก และเครื่องหมายเฉพาะของพันธมิตรปรากฏบนท้องฟ้า

ลูคัสมองดูตัวอักษร G สองตัวที่หันหลังชนกันข้างๆ สัญลักษณ์เครื่องรางยมทูต มีการคาดเดาว่ากรินเดลวัลด์ผนวกชื่อย่อของเขาเข้าไปด้วย แม้อีกฝ่ายจะไม่ยอมรับก็ตาม

เครื่องหมายพันธมิตรปรากฏอีกครั้ง ไม่ว่าจะเป็นสาวกที่เชื่อในกรินเดลวัลด์หรือพ่อมดแม่มดจากกระทรวงเวทมนตร์ในประเทศใกล้เคียงต่างก็ประหลาดใจ คนเหล่านี้มุ่งหน้าไปยังที่ที่เครื่องหมายปรากฏ ...

ในฐานะที่เคยเป็นศูนย์บัญชาการของพันธมิตร ปราสาทนูร์เมนการ์ดมีขนาดใหญ่มาก และกรินเดลวัลด์กักขังตัวเองอยู่ในหอคอยสูงสุดของปราสาท

"ลูคัส เธอตัดสินใจจะไปฮอกวอตส์จริงๆ หรอ? พวกเรามีอิทธิพลในอังกฤษน้อยมาก และฉันกังวลว่าเธออาจตกอยู่ในอันตรายที่นั่น"

ลูคัสกำลังค่อยๆ สำรวจปราสาทตรงหน้า เมื่อได้ยินคำพูดกังวลของวินดา เขายิ้มและพูดว่า "ไม่ใช่แค่ฉัน แต่พวกเราทุกคนจะไป ต้องขอบคุณพ่อที่ตัดสินใจไม่โจมตีอังกฤษในตอนนั้น"

"ดังนั้น ถ้าพวกเราเข้าไปในอังกฤษ ประชาคมเวทมนตร์อังกฤษก็ไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธ นอกจากนี้ ตอนนี้เราเป็นนักธุรกิจที่ถูกกฎหมาย"

"เมื่อเทียบกับประเทศอื่นๆ ฉันคิดว่าอังกฤษเหมาะสมกับการพัฒนาของเรามากกว่า"

แน่นอนว่าวินดาเข้าใจเรื่องนี้ดี แค่เพราะดัมเบิลดอร์อยู่ในอังกฤษ บรรดาสาวกจึงพยายามหลีกเลี่ยงดินแดนนั้น

ไม่นานหลังจากนั้น ทั้งสองมาถึงหอคอยของปราสาท

[ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่บรรลุความสำเร็จในการสำรวจ: ปราสาทนูร์เมนการ์ด และได้รับ 50 คะแนนความสำเร็จ] [เนื่องจากโฮสต์ได้รับคะแนนความสำเร็จเป็นครั้งแรก เรียกใช้ความสำเร็จคริติคอลสิบเท่า การเปลี่ยนรางวัลเป็น: 500 คะแนนความสำเร็จ]

จุ๊! ลูคัสดูไม่พอใจเล็กน้อย 'ถ้ารู้ว่าความสำเร็จแรกจะมีรางวัลคริติคอล ฉันคงไปที่ที่มีค่ามากกว่านี้'

"พ่อครับ ช่วงนี้เป็นยังไงบ้าง?" ลูคัสเปิดประตูไม้และถามเกลเลิร์ตที่นั่งเหม่อบนเตียง

"ก็ไม่เลวนะ เมื่อเร็วๆ นี้ ฉันนึกถึงอดีตและได้ข้อคิดใหม่ๆ" แม้จะอายุ 108 ปี แต่เกลเลิร์ต กรินเดลวัลด์ดูเหมือนอายุแค่แปดสิบหรือเก้าสิบปีเท่านั้น

ขอบคุณการแทรกแซงของลูคัส อีกฝ่ายไม่ได้ทุกข์ทรมานเหมือนในหนังสือต้นฉบับ ห้องขังเต็มไปด้วยความอบอุ่นหลังการปรับปรุงหลายครั้ง และชั้นหนังสือรอบๆ ก็เต็มไปด้วยหนังสือที่ใช้เพื่อความบันเทิงได้

ลูคัสย่อตัวลงตรงหน้าเขา มองดูดวงตาสีฟ้าคู่เดียวกับของตัวเอง เขาพูดว่า "พ่อครับ หลายทศวรรษผ่านไปแล้ว พ่อยังจะกักขังตัวเองในที่ผีสิงนี่อีกหรอ? พวกเราต้องการพ่อ พันธมิตรต้องการพ่อ"

กรินเดลวัลด์ใช้เวลาพักหนึ่งก่อนตอบ "มีปัญหาอะไรหรอ?" เห็นเขาเปลี่ยนหัวข้ออีกแล้ว ดวงตาของวินดาที่ประตูหม่นลงเล็กน้อย

ลูคัสคาดการณ์ไว้นานแล้ว ลุกขึ้นและแกล้งทำท่าสบายๆ พูดว่า "ไม่มีอะไรมาก แค่ร้านในที่ต่างๆ เช่นเบอร์ลินและปารีสถูกบุกด้วยเหตุผลต่างๆ" "นอกจากนี้ กระทรวงเวทมนตร์ของทั้งสองประเทศดูเหมือนจะวางแผนจะพาผมกลับไป"

เห็นคลื่นในดวงตาของกรินเดลวัลด์ ริมฝีปากของลูคัสยกขึ้นเล็กน้อย

ห้องขังเงียบมาตั้งแต่นั้น หลังจากผ่านไปสักพัก เขาได้ยินกรินเดลวัลด์พูดว่า "เธอไม่ใช่คนที่จะกลืนความโกรธไว้เฉยๆ เธอจะทำอะไรต่อไป?"

"พ่อครับ พ่อคิดยังไงถ้าผมพาคนไปสร้างความวุ่นวายใหญ่ในสองประเทศนั้น?"

"เฮ้อ ไม่ต้องพูดถึงว่าพลังเวทมนตร์ของเธอยังอยู่ในระดับเด็กคนนึง แม้แต่คนพวกนั้นอาจจะไม่เชื่อฟังคำสั่งของเธอด้วยซ้ำ ใช่ไหม?"

"งั้นพ่อมีคำแนะนำดีๆ ไหมครับ?"

กรินเดลวัลด์เงยหน้าและจ้องมองเด็กชายตรงหน้า "ความรัก ความรักคือเวทมนตร์ที่ทรงพลังที่สุดในโลกนี้ ลูคัส บางทีเธออาจจะลองมีอิทธิพลต่อพวกเขาด้วยความรัก"

"นี่คือข้อคิดใหม่ที่พ่อได้เมื่อเร็วๆ นี้หรอครับ?" กรินเดลวัลด์จ้องมองเขาและพยักหน้าช้าๆ

ลูคัสหันไปมองที่ประตูด้วยความประหลาดใจ "เคราของเมอร์ลิน! ป้าวินดา มาดูนี่ครับ พ่อถูกผึ้งแก่นั่นควบคุมด้วยคำสาปสะกดใจ" "ไม่ได้ ผมต้องไปหาดัมเบิลดอร์มาชำระบัญชีนี้"

มองดูลูคัสที่กำลังตะโกน วินดาแสดงสีหน้างุนงง หลังจากเล่นไปพักหนึ่ง ลูคัสมองพ่อของเขาอย่างจริงจัง

"พ่อครับ ดูเหมือนความคิดของเราจะตรงกัน อังกฤษเป็นที่ที่ดีจริงๆ"

กรินเดลวัลด์ยังคงแกล้งโง่ "จริงด้วย อัลบัสเก่งเรื่องเวทมนตร์แห่งความรักที่สุด ที่เขาว่ากันว่าเอาชนะชายหนุ่มที่รู้จักกันในนามจอมมารได้ นั่นช่างน่าทึ่งจริงๆ" "ลูคัส เมื่อเธอไปถึงอังกฤษ เธอจะได้สื่อสารกับดัมเบิลดอร์มากขึ้น บางทีเธออาจจะเข้าใจว่าความรักคืออะไร"

ลูคัสกลอกตา ลุกขึ้นและเดินออกไป เมื่อก้าวออกจากประตู เขาหยุดกะทันหันและพูดว่า "ไม่ต้องห่วงครับ ผมจะทักทายผึ้งแก่นั่นแทนพ่อ ถ้าเป็นไปได้ จะจับมัดเขามาให้พ่อด้วยดีไหมครับ?"

ดวงตาของกรินเดลวัลด์เปลี่ยนไปเล็กน้อยในที่สุด ซึ่งทำให้ลูคัสหัวเราะเบาๆ จากนั้นเขาก็โค้งให้กรินเดลวัลด์ช้าๆ "เพื่อประโยชน์ที่ยิ่งใหญ่กว่า!"

[ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่บรรลุความสำเร็จสำคัญ: การสืบทอดจากพ่อสู่ลูก รางวัล: 500 คะแนนความสำเร็จ]

ออกจากห้องขัง ลูคัสมาถึงห้องหนึ่งที่ชั้นล่าง ปราสาทนูร์เมนการ์ดที่ใหญ่โตขนาดนี้เป็นคุกของกรินเดลวัลด์เพียงผู้เดียว ยกเว้นหอคอย อาคารอื่นๆ สามารถใช้งานได้ตามปกติ

ลูคัสนั่งบนเก้าอี้พนักสูงขนาดใหญ่ จิบกาแฟขณะรอสมาชิกคนอื่นๆ มาถึง

"ระบบ เริ่มการสุ่มทันที"

[กล่องรางวัลแพลทินัม การสุ่มแต่ละครั้งต้องใช้ 200 คะแนนความสำเร็จ โฮสต์สามารถสุ่มติดต่อกันได้ห้าครั้ง ต้องการจะสุ่มหรือไม่]

"ใช่"

ทันทีที่คำพูดจบลง บ่อที่ทำจากหินก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าลูคัส แสงห้าลำพุ่งออกมาจากบ่อ และหนึ่งในนั้นเบ่งบานด้วยสีแพลทินัมเจิดจ้า

FB Page: Rubybibi นิยายแปล [ฝากกดติดตามเพจด้วยนะคะ อัพเดททุกวัน อ่านตอนใหม่ก่อนใคร จิ้มที่นี่เลยค่ะ]