บทที่ 155: หวังหยุน ได้โปรดไว้ชีวิตฉัน!
บทที่ 155: หวังหยุน ได้โปรดไว้ชีวิตฉัน! ในด้านอารมณ์ เหลียงหลงรู้สึกว่าหวังหยุนไม่ได้เป็นภัยคุกคามต่อเขา แต่ในด้านเหตุผล เขารู้ว่าเขาต้องหลบซ่อน และยิ่งเร็วเท่าไหร่ยิ่งดี เมื่อคิดได้ดังนี้ เขาก็เอื้อมมือไปหยิบลูกประคำบนโต๊ะ ตั้งใจจะออกจากห้องทำงาน "คุณเหลียง มีพัสดุต้องให้คุณเซ็นรับ" เสียงดังขึ้น ขณ...
