บทที่ 155 ถึงเวลารับความดีความชอบ
ฟู่! สูด! เลือดเหมือนน้ำค้างแข็ง หลั่งมาดุจสายฝน รูขุมขนหนึ่งหมื่นแปดพันรูซึมเลือดเป็นเม็ดๆ แต่ละเม็ดใหญ่เท่าเมล็ดถั่ว ไหลบนผิวกาย ไม่ทันตกถึงพื้นก็แห้งกรังเป็นสะเก็ดเลือด ริมฝีปากเหลียงฉวี่แห้งแตก น้ำลายเหนียวราวกาว เวียนศีรษะตาพร่า อ้าปาก อากาศพุ่งเข้าปอด แล้วไหลหายไปยังที่ไม่รู้ ไม่เหลืออะไรไว้เล...
